نامش رحمان است. چوپانی میکند. سه هفته پیش همسرش را از دست داده. از یک سال پیش میدانسته که همسرش را از دست میدهد. میگوید زندگیش را فروخته و چهل و پنج میلیون تومان خرج همسرش کرده تا فهمیده سرطان دارد و یک سال بیشتر زنده نیست. هر دو میدانسته اند که آخرین سال زندگی مشترکشان است.
رحمان کوشیده تا چرخ زندگی را تندتر بچرخاند. هر سه ماه یک دخترش را شوهر داده. هفته های آخر همسرش در بیمارستان بستری میشود. رحمان از او می پرسد که آرزویت چیست؟ پاسخ میشنود: «ازدواج پسرم». رحمان جستجو میکند و دختری میابد. با او بر بستر همسرش حاضر میشود و میگوید: این هم عروست. زن آرام میشود.
پزشکان میگویند با کار گذاشتن لوله ای در سینه همسرش، چند روزی بیشتر زنده خواهد ماند. رحمان میگوید برای من یک ساعت هم یک ساعت است. هزینه میکند و لوله را نصب میکنند. یک هفته ای میگذرد.
زن میگوید: خسته ام. میخواهم به خانه بروم و آنجا بمیرم. پزشکان میگویند که اگر از دستگاهها جدا شود در کمتر از ده ساعت خواهد مرد. رحمان به خواسته همسرش او را به خانه می آورد. کنارش می نشیند. چهارساعتی را با هم میگذرانند و زن آرام چشمانش را برای همیشه می بندد.
رحمان ساکت و آرام است. او عشق خود را ثابت کرده و دلش آرام و قرار گرفته است…
بار احساسی خوبی داشت و داستان در جای خوبی تمام شد.
اما بعد چی؟
آینده خود رحمان چی ؟
آینده دختران به اضطرار به خانه بخت رفته چی؟
آینده پسر به خانه بخت رفته چی؟
و چی و چی ؟؟؟
بنظر شخصی من اگر ادامه این داستانها هم خوانده شود امری نامتعارف یا رویایی بنظر نخواهد آمد چه اگر رحمان کاری غیر از این هم انجام داده بود باز خلاف جریان زندگی انجام نداده بود.
شاید قطره اشکی بچکند و احساسی برانگیخته شود اما رسم طبیعت همینه هر کاری انجام بدهیم برخی برآن ایراد می گیرند و برخی تحسینش می کنند همین و قضاوت بیفایده است
با اینکه سر کار هستم ولی نتونستم جلوی اشکامو بگیرم،
شاید به خاطر حساس شدنمه که جدیدا اتفاق افتاده به خصوص نسبت به مفهوم عشق و دوست داشتن
شاید تو این لحظه تنها چیزی که وسط بغضم به ذهنم میرسه اینه که خوش به حالشون….
وقتي با رحمان مستقيما صحبت كردم در واقع براي روحم ميگفت و تلنگر ميزد.براستي كه بزرگترين قانون دنيا عشق است
خیلی تاثیرگذار بود.
خوش به حال رحمان و همسرش
مهم طول زندگی نیست مهم عرضشه
دو سال زندگی با عشق از بیست سال زندگی بدون محبت بهتره
پس عشق وجود داره
من خیلی ناراحت شدم خدا رحمتش کنه انشاشالله خدا بهش صبر بده و دعاهای کلیشه ای رو دوست ندارم پس دعا میکنم که هرکس که وقتش میرسه کارهایش ناتمام نمانده باشه…………….
من خیلی ناراحت شدم خدا رحمتش کنه انشاشالله خدا بهش صبر بده و از دعا کلیشه دوست ندارم پس دعا میکنم که هرکس که وقتش میرسه کارهایش ناتمام نمانده باشد…………….
من فکر میکنم عشقش را به همسرش نشان داد به قیمت نابودی اینده بجه های خود اگر بخاطر خوشحالی زنش بجه ها را بدون توجه به خواسته ها و انتخاب خودشان شوهر داده باشد
چقدر دردناک ،خداوند هیچ کس را در این شرایط قرار نده
چه انسان شریفی … خدا همیشه سر راه همه ما از این نشانه ها قرار میده …
گرفتار شدم ! چرا؟
عشق رحمان نشان از ارزش زندگيست يا دنياي بي ارزش ؟
خدايا سپاس براي انچه دادي و گرفتي
سلام.
خوش به حالشون.واقعا نمیتونم جلوی اشکامو بگیرم
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شدبه عشق / ثبت است در جریده عالم دوام ما .
آفرین
فكر ميكنم رحمان را خداي رحمان او با كشتي سادگي و عشق و صبر و اميد، از جهنم بيرون برده …
ممنون محمدرضاجان. بسيار آموزنده بود …
انگار ما وقتی می دونیم عزیزمون رو داریم از دست میدیم یه آدم دیگه می شیم.بزرگ , عاشق , همونی که آرزو داریم باشیم
مشکل وقتیه که حس میکنیم عزیزمون همیشه هست و نمی فهمیم داریم از دستش میدیم
سلام خیلی تاثیرگذار بود.مهتاب خانوم با نظر شما هم موافقم.
سلام، پس عشق فقط تو قصه ها نیست! این پست فوق العاده قشنگ بود.
از خدا می خوام به این فرشته زمینیش صبری به بزرگی همه درد و رنج هاش عطا کنه و امیدوارم زندگی از این به بعد روی خوش بهش نشون بده.
سلام و شب به خیر
من هم کسی رو (مردی رو )میشناسم که نزدیک به ۲۰ سال شاید هم بیشتربا همسری زندگی میکنه که به ام اس دچاره و قدرت تکلم یا حتی پلک زدن رو هم نداره و حتی به خودش اجازه نداده که برای نگهداری از همسرش پرستار بگیره و خودش با نهایت مهربانی از اون نگهداری میکنه و جالب اینکه همسر این خانم در همون دوران نامزدی متوجه بیماری همسرشون شدند و لی باز هم به ازدواج با اون اصرار کردند و کنار نکشیدند
نمیدونم محمد رضا جان شاید قضاوت درستی نباشه اما فکر میکنم که از این دست آدمها یا شفاف تر بگم از این مردها که عشق و وفاداری رو در عمل(نه در حرف) به همسرشون ثابت میکنند خیلی کم پیدا میشن اینطور نیست؟؟؟؟؟؟
نمیدونم کم هستند یا زیاد. اما اینها معدود نشانه هایی هستند که به ما یادآوری میکنن هنوز «زندگانی» و نه «زنده مانی» در دنیای بزرگ ما وجود داره. شنیدن و دیدن داستان اینها، میتونه الهام بخش کسانی چون ما باشه که داریم اصول اولیه زندگی رو به دست فراموشی میسپاریم…
واقعا همینطوره خیلی از آدمها هر کدوم به یک نحوی دارن اصل زندگی رو فدای فرعش میکنن غافل از اینکه تا اصول رو یاد نگیری به هیچ چیز دیگردست نخواهی یافت…..
عشق ودیگر هیچ !
قدرتی بالاتر از عشق ندیدم …
یه پیشنهاد دارم و اوون اینکه یه دکمه لایک پایین نوشته ها اضافه کنید تا مثل این نوشته که همه دوستش دارن ولی خداییش هیچ کامنتی نمیشه داد ملت لایک کنن. واقعا من انتظار داشتم هیچ کامنتی نبود اینجا – میدونی چرا؟ مثل اینکه شما یکی از فرشته های خدا رو عکسشو بزاری و کسی بخواد کامنت(دیدگاه) بده – واقعا این مرد رو فقط باید نگاهش کرد نه میشه نوشت نه میشه گفت
تو آشناترين براي من بودي و تنها باده ي عشقم كه از جام نگاهت سيراب مي شدم.
دريغ كه در يك غروب بي انتها بار سفر بستي و رفتي .
خاطراتمان را در كوله بارت گذاشتي و عزم سفر كردي .
هرچه نگاهت كردم ، هرچه صدايت كردم ،هرچه فرياد كشيدم ،
هرچه بر سر و سينه كوفتم و نامت را با هزار آرزو بر زبان آوردم ،
خاموش نگاهم كردي و رفتي .
آن روز غنچه هاي بغض در گلويم شكفت و آسمان ابري چشمانم باراني شد .
آن روز پر زدي و رفتي و پيش از آنكه تو را ببويم در ميان نگاه مبهوتم پرپر شدي
و غمي به وسعت دريا در دلم طوفاني شد…
این شعر سپید رو از وبلاگhttp://baran99.blogfa.com
براتون نوشتم
“رحمان ساکت و آرام است. او عشق خود را ثابت کرده و دلش آرام و قرار گرفته است…”
این خیلی خوبه!
قلمت همیشه روون و دلت همیشه گرم
به این می گن عشق واقعی ، ناب و اصیل
عزیزم ……ایشون اسطوره هستند.زبانم ناتوان از وصف احساسی که از خوندن این پست گرفتم
من او را دیده بودم …نگاهی مهربان داشت
غمی در دیدگانش موج میزد که از بخت پریشانش نشان داشت…
راستی چطور شد که لحظات آخر به سراغ ما اومد؟
با سلام
تحت تاثير قرار گرفتم
من به شرف يه همچين آدمي درود ميفرستم
فقط مي خواستم بگم درك و شعور و عشق و محبت ، جا و مكان و شغل و سواد نمي شناسه
با تشكر
سلام
پس بعضی چیزا وجود دارند.
مثل اینکه یک فوتبالیست، یک گل دقیقه ی نود، توی یه بازی مهم فینال بزنه و برای همیشه ستاره بشه ولی هیچ رقمه خوشحالی نکنه .در همین حد برام سخته که احساساتمو کنترل کنم.
من ساکتم. مثل بهت یه ورزشگاه بزرگ. در عوض، درد این عشق، پیچیده توی وجودم امونم رو بریده .
واقعا لحظه های بسیار سختی است من واقعا درک میکنم خدا این روز ها را برای هیچ کس نیاورد.