محمدرضا ۲۶ دی یه مطلب نوشتی با این موضوع که:
“چه باید کرد”
داشتم فکر میکردم که ما مشتاق شنیدن حرف های تو هستیم و خب هربار دلگرم میشیم از اینکه نظر تو رو هم راجع به موقعیتی که توش هستیم بدونیم؛
لابد الان هم منتظریم که یک پست دیگه بنویسی با این عنوان که “واقعا اینبار چه باید کرد!”
و حقیقتش رو بخوای کمی دلم گرفت. از اینکه مجال گفتگوی ما با تو بیشتر از اینکه سمت و سوی مفاهیم دور و عمیق باشه، به اقتضای این جغرافیا، سنگینی میکنه به سمت اتفاقات روزمره و تصادفات و اشتباهات و اپیدمی ها و … که تمامی هم نداره.
بعد سعی کردم کمی خودم رو جای تو بگذارم. میتونم حدس بزنم کلا چیزی به اسم “موضوع روز” چقدر احتمالا برای تو خالی از جذابیت هست.
و از طرفی نپرداختن بهش از اونجایی که میبینی طیف بزرگی از انسان هایی که دوستت دارن، درگیرش هستن، برات سخت باشه.
این رو میتونم از پست های اخیرت بفهمم. از اینکه تمام سعیت رو میکنی تا با حداقل واکنش ها نسبت به موضوعات روز، خودت رو از این مساله دور نگه داری.
و در عین حال با بیان نکته هایی از جنس تفکر سیستمی، درک پیچیدگی و غیره از دل این حوادث هم چیزهایی برای مرور و یادگیری با ما به اشتراک بذاری.
راستش تنها از این دلم گرفت که موضوعات بحث ما چقدر داره به سمت همین “حوادث روز” میره و چقدر مدام فضا کم میاد برای پرداختن به چیزهای بزرگتر و دورتر.
داشتم فکر میکنم همه اینها میتونست یک سری case report باشه در متمم!
اگر اینترنت قطع شود شما چکار میکنید؟ لطفا نظر خود را بنویسید.
اگر بازار این چنین شد شما چکار میکنید.
یا اگر یک اپیدمی در شهر شما اتفاق افتاد و هیچ شفافیتی نبود، واکنش شما به عنوان صاحب کسب و کار چیست.
کاش اینها یک سری تمرین در متمم بود و تصور ما از این شرایط انقدر سخت بود که جواب های خیلی دقیقی به اون تمرین ها نمیدادیم.
اما اینطور نیست. ما به طور واقعی درگیر این اتفاقات هستیم و خب حداقل من احساس میکنم واکنش تو به این اتفاقات هم همراه با رعایت یک ظرافتی در معطوف نشدن به این ها و در عین حال یادگیری ازشون هست.
من امروز مسئول و سرپرست یک تیم ۵ نفره هستم و مدیریت این مسائل در تعامل با اون انسان ها، گاها انرژی بسیاری از من میگیره.
انرژی که دائم ترجیح میدم و سعی میکنم به سمت دوری از این بحث ها و اتفاقات سوق ش بدم.
میتونم تصور کنم مدیریت این اتفاقات کم ارزش و ناتمام برای تو و برای بچه های دیگه هم چالش هایی داره.
خدا رو شکر که متمم هست و خط و روشش بسیار مستقل از این رویدادهاست و با نظم درست و دلگرم کننده ای پیش میره.

این موارد منو یاد یه آقایی انداخت که از سیلیکون ولی اومده بود ایران و مدیرعامل یکی از اپلیکیشن های خدمات فنی و … بود.
واقعا سخنران انگیزشی خوبی هم بود. توی سخنرانی فعالهای استارتاپ کارآفرین گفت من ایران رو تغییر بدم و … تقریبا بعد از دو سال برگشت آمریکا.
بعد از این یه سخنران دیگه هم بود (ایمان عقیلیان) که ایشون هم از آمریکا برگشته بود. گفت من نیومدم ایران رو تغییر بدم، به اندازه خودم می‌خوام موثر باشم. هنوز ایشون داخل کشور هست و شرکتش هم فعال

کسانی که به جای تمرکز بر کار و کسب خودشان بر شکست رقیب آنهم به هرقیمتی تمرکز کرده اند.
کسانی که بوئی از اخلاق وحرفه ای گری نبرده اند.
کسانی که از هیچ اصول وپرنسیبی برخوردار نیستند وپیروزی را به هرقیمتی می خواهند.
کسانی که پرروئی را بااعتماد به نفس اشتباه گرفته اند.
کسانی که با پایمال کردن حق دیگران درپی احقاق حق خویشند.
کسانی که مردم را فقط تا وقتی می خواهند که منافعشان را تامین کنند.