نامه ای به فرزندم (قسمت دوم)

خیلی این جمله رودوست داشتم
“اگر تو نیز مانند من بیندیشی و رویاهایت مانند من باشد، پس این چند دهه، این جامعه هرگز گامی به پیش ننهاده است”
و اما عشق…گرچه تمام میشه و ناپایداره ولی باید دیوانگیهاش رو تجربه …..Sooo open soooo wild

عالی بود.خیلی لذت بردم.ممنون

میشه من به فرزند خواندگی قبول کنید؟!

چه بابای گلی داره!حسودیم شد!

کاش میشد منم زنی پیدا کنم که بچه نخاد.
کسی هست!!!؟

سلام قلم بسیار زیبایی دارید همیشه نوشته هاتون را میخوانم و اغلب فکر میکنم آیا باهمین مهارتی که غم ها را منتقل میکنه میتونه شادیهایش را منتقل کنه؟ چون غالب نوشته هایتان غم دارد

سلام محمدرضاي عزيز
لذت بردم علاوه بر اين كه نكته هاي ظريف و زلالي رو ياد گرفتم، من اين نامه هارو تو دفترم مينويسم به وديعه از پدر معنويم،جاي رها هم مينويسم مجتبي.يه بار نوشته بودي تاريخ را رهبراني ساخته اند كه به قطعيت ايمان داشته اند و هيچ سربازي براي احتمال و شايد و اگر نجنگيده است.دچار تناقض شدم ميشه توضيح بدي؟البته فكر ميكنم اون قطعيت مربوط به اهداف و دستيابي به اونها بود،اين يكي شايد معنيش خودخواهي و تنها حرف خود را قبول داشتنه بازم دقيقأ نميدونم درسته يا نه.
ميشه بهم بگي چطور ميتونم اين شكلي روان و زيبا بنويسم،به موضوعات و مطالبي گاهي ميرسم كه قصد نوشتنشون رو دارم ولي نميتونم،چند وقتيه درگيرم كرده،شايدم يه چيزايي هيچ وقت نبايد روي كاغذ بيان يا شايدم هر چيزي زماني داره مثل ميوه كه وقتش بشه از رو درخت ميوفته…

میاد روزی که درس اصلی مدرسه<> نباشه؟؟
روزی که هیچ انگشتی بر ماشه ای فشار داده نشود و هیچ توهینی بر زبان هیچکس نیاید؟؟؟
ممنونم بخاطر تک تک درهای اندیشه ای که برای ما باز می کنین و همچنان عجیب مشتاقٍ نوشته های بعدی…

زیباترین و معرکه ترین نوشته ای بود که تو چند ماه اخیر خوندم

سلام.منامشب اتفاقی به سایت شما اومدم و یه علامت سوال بزرگ تو ذهنم ایجاد شده!!!!!!!!! شما کی هستید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ توی نظرات سایتتون همه شما رو استاد خطاب کردن، و موفق بودن شما رو تحسین کردن. حرفاتون مثل دکتر شریعتی هستش، سبک نوشتنتون، فلسفی حرف زدنتون!!!!!!! شما کی هستین، خواهش میکنم بهم بگید خیلی کنجکاو شدم

سلام تمامی نامه های به رها رو خوندم با لذت خوندم و با درد
سپاس از اینکه هستید و مینگارید

سلام استاد
یقین به عشق و تردید به همه چی !

امشب بی خوابی مالیخولیایی داشتم حالم ناجور بد و بهم ریخته بود البته خوشحالم که دردی دارم و به خاطرش بیدار موندم ! الان هم که صبحه ، گفتم بیام اینجا حتما حالم خوب میشه و نوشته های قدیمی شما رو خوندم . چه خوبه که توی زباله های اینترنت یه جایی مثل اینجا رو میشه پیدا کرد ، به قول شعری که تو ایمیلهای هفتگی فرستادید شما دنبال ممکن کردن ناممکن ها هستید .
اکثر مطالبتون رو خوندم و تمام فایلهاتون گوش دادم حتی یک شب دیگه یادم هست که حالم بدتر از امشب بود تمام پست های وبلاگ شما رو که یکی زحمت کشیده بود و کتابش کرده بود خوندم ، وقتی اون وبلاگ قدیمی رو خوندم شخصیت و موضع گیری ها تون رو در مورد خیلی چیزها فهمیدم که از خیلی هاش خوشم اومد …خلاصه اینکه این دریای شما تمومی نداره و هر وقت ازش آب مینوشیم حالمون بهتر میشه