زمانی برای عشق ورزیدن…

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دوار بماند

پيوند ميا من و تو…

آنچه مرا به تو می پیوندد شاید، نگاه مشترک ما به زمین و زمان باشد .
نه این هست. اما این خود به تنهایی برای یک پیوند کافی نیست …

آنچه مرا به تو می پیوندد شاید، دوستان مشترکمان باشند. یا هر آنکسی که هر دو می شناسیم و محترم می شماریم .
این نیز هست. اما این خود به تنهایی برای یک پیوند کافی نیست …

آنچه مرا به تو می پیوندد شاید، لحظاتی شیرین، شاد و سرشار در گذشته باشد .
نه این هست. اما این خود به تنهایی برای یک پیوند کافی نیست …

همه هست. اما کافی نیست .

آنچه مرا به تو می پیوندند شاید تمام خاطرات زیبا، به یاد ماندنی و فراموش نشدنی در آینده است که هرگز تجربه نکرده ایم…
…..
………
پ.ن:اين رو تو فايل “براي فراموش كردن” خوندم.

تمام اون چيزي كه من براي گفتن به اطرافيانم دارم.

گرچه بر واعظ شهر این سخن اسان نشود.
تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود.
عشق میورزم و امید که این فن شریف
چون هنرهای دگر موجب حرمان نشود
ذره را تا نبود همت عالی حافظ!
طالب چشمه خورشید درخشان نشود.

من تمام جشن هایی که در آن شادی، دوست داشتن و عشق ورزیدن وجود داشته باشد را دست دارم حالا برای هر فرهنگی که باشد. چه می شود اگر ما دو روز از سالمان را جشن بگیریم یا حتی هر روز از سالمان را به بهانه های مختلفی جشن بگیریم.
می گویند دنیای غرب فرهنگ اش را به ما تحمیل می کند،
اما
ما مردمی هستیم که کسی در بین ما وجود داشت که آن شخص هیچ یک از هموطن هایش را دوست نداشت و بزرگترین دزدی را انجام داد.
ما مردمی هستیم که از علوم رایگانی که دنیای غرب در اختیارمان قرار داده نمی توانیم استفاده کنیم بعد به دانشمندانمان می خواهیم افتخار کنیم.
ما مردمی هستیم که اگر کسی بخواهد به ما شادی ،عشق ورزیدن را یاد بدهد می گوییم به ما تحمیل می کند، چه برسد که خودمان بریم یاد بگیریم.
اگر در دورانی پادشاهی در دنیا غرب عشق را ممنوع کرده بود ما امروز خودمان عشق را برخود ممنوع کرده ایم، چه انتظار رود…
آخه علم، دانش، عشق، دوستی، شادی، خوشبختی هم تحمیل کردن داره؟
زمان منتظر ما نمی ماند

سلام محمدرضای عزیز
آره حق با توست …
در هر صورت چه ولنتاین چه سپندارمزگان …
“روز عشق” به همه ی عاشقا مبارک !

سلام محمدرضا جان
عشاق هر روز و هر لحظه به هم عشق ميورزند و منتظر سال و ماه و روز نيستن به نظرم اين روزها و اسمهاشون براي يادآوري عشق و دوستيه كه بين دو نفر از بين رفته و حالا بخوان حداقل اين روز رو به ياد هم باشن و به هم كادو بدن و از فرداش دوباره هر كي بره برا خودش
من به عشق و معجزاتش ايمان دارم به همون اندازه كه به خالق عشق ايمان دارم
محمد رضا جان يه چيز منو ناراحت ميكنه و اون اينه كه ادمها براي بيان خيلي از حسها كه معلوم نيست از كجا روييدن گرفته؟!!! كلمه ي “عشق” رو به كار ميبرن حال اينكه به نظر من نفس ” عشق “مقدستر از اين حسهاست!!
اميدوارم هر روزتون روز عشق و دوستي باشه

تاریخچه سپندارمذگان:ولنتاین ایرانی
ولنتاین ایرانی :در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده‌است. در تقویم ایرانی دقیقا مصادف است با ۵ اسفند که در گاهشماری کنونی برابر است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها 4 روز پس از روز ولنتاین. این روز سپندارمذگان یا «اسفندارمذگان» نام داشته‌است.
ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده‌ است که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگداشت زن و زمین می‌دانسته اند. فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان “روز عشق” به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هر یک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. بعنوان مثال روز اول “روز اورمزد”، روز دوم، روز بهمن معنی “سلامت، اندیشه” که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی “بهترین راستی و پاکی” که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی “شاهی و فرمانروایی آرمانی” که خاص خداوند است و روز پنجم “سپندار مذ” بوده است. سپندار مذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را بعنوان نماد عشق می پنداشتند
سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌کردند. اخیرا گروهی از دوستداران فرهنگ ایرانی پیشنهاد کرده‌اند که به منظور حفظ فرهنگ ایرانی سپندارمذگان بجای ولنتاین به عنوان روز عشق گرامی داشته شود.

امیر
سلام بچه ها اگر به تعداد دیدگاهها در مورد عشق نگاه کنیم به راحتی می بینیم که مردم ما نسبت به عشق فوق العاده کم توجه اند و از قدرتش، بی خبر. فکر کنم علاوه بر کارگاه مذاکره به کارگاه عشقم نیاز دارن

دلم نمیخوادفقط این روز ، روزِ عشق باشه…
دلم می‌خواد هر روز ، روزِ عشق باشه…

بدون بهانه، بدون بازی با کلمات، بدون گوشه و کنایه ، بدون انتظار برای یک اتفاق،بدون اما و اگر،….بدون ترس…رهااااااااا

ارادتمند همیشگی شما
سمیه

خوب نوشتی. مسلما هدف از این نوشته برتری دادن یک مراسم بر دیگری نبود. هدف چیزی فراتر از این بود.

استاد یا اتفاقی افتاده یا اینکه ما رو فراموش کردی!!!
خبری ازت نیست.نگرانیم ها

شیما جان ،من با حرف محمدرضا مشکلی ندارم.
یک بار دیگه متن محمدرضا وکامنت من رو بخونید ،متوجه خواهیدشد، که در یک راستا صحبت کردیم،با دومنظر متفاوت!!! 🙂
من هم یک انسانم و”خیلی” تعصبی برخوردنمیکنم.اما یه جاهایی خوبه آدم به داشته هاش که حالا دست دیگرانه وحسرتش رو میخوره ویا فکر میکنه دیگران یه چیزایی دارن وخودش اون چیزا رو نداره،فکر کنه وببینه چی شد که اینجوری شد؟!
بیشتر توضیح نمیدم.شاید چون بلدنیستم خوب بنویسم ،سوءتعبیرشده!

حرفامو به دل نگیر دوست من؛این روزا کمی درگیر شیطون وفرشته م ،شاید تا انسان شدن فاصله دارم! ؛)