خدایی که من به او ایمان دارم…

خیلی خوب بود………….. 😉

چه خدای مهربونی

خدای من هم من و به خاطر هیچ چیز بازخواست نمیکنه…فقط نگام میکنه وقتی دارم کاری میکنم که مخالف با ذات خودمه

مگر نه آنکه دین تحقق کردار است و پهنه ی پندار.زندگی به قامت هرروز شما را معبدی ست،وخود مذهب است و آیین است و دین است.چه کسی توان آن هست که ایمان از کردار باز شناسدوعمل ازپندار؟ جبران خلیل جبران

خیلی منطقی نوشتین.باور دارم.

من سال ها نماز خوانده ام. بزرگترها می خواندند، من هم می خواندم. در دبستان ما را برای نماز به مسجد می بردند.
روزی در مسجد بسته بود. بقال سر گذر گفت: «نماز را روی بام مسجد بخوانید تا چند متر به خدا نزدیکتر باشید.»
مذهب شوخی سنگینی بود که محیط با من کرد. و من سال ها مذهبی ماندم ، بی آن که خدایی داشته باشم.

هنوز در سفرم / سهراب سپهری

کتابی از وین دایر میخوندم که نگاه به گذشته رو از دید یکی از شخصیت های تولستوی بیان میکرد :
اگر گذشته خود نگاهی بندازید ، کمتر برای کارهایی که کرده اید افسوس می خورید،بلکه بیشتر فکر کارهایی که نکرده ایذ شما را عذاب می دهد
همون(خطای سفید)و(خطای سیاه) شما…

یادم نبود بنویسم .نوشته از دکتر شریعتی بود.

جمله ی منطقیه
کاش از بچگی خدا رو اینطوری بهمون معرفی میکردن

این هم تعریف از خود ؟! معدود کارهای بد ؟‌که یعنی من بد نیستم !‌خیلی خوبم اینقدر هم وجدانم آئینه است و پاک است و … و اینقدر افکارم خوب است و انرژی مثبت !‌که دنبال کارهای خوب می رود و … و ضمناً خدایی که به آن ایمان دارم !‌
اولین بار بود که به سایتتان آمدم نمی دانم اصلا کی هستید اما ازت متنفرم شدم :‌ حس خودخواهی ٰ‌حس غرور حس جانماز آب کشیدن مثل خیلی های دیگر در این جامعه . حس می کنم مثل اکثر قلم به دست ها هم خیلی متوقع باشید ! خدا را شکر اکثر نویسنده های درست و درمان معاصر تو دوره ما رشد و نمو نکردند ! وگرنه می شدند مثل شما ٰ مثل … ٰ‌مثل … مثل خیلی هایتان .
یقین دارم ایمان که نداری یک جای کارت هم می لنگد یقین دارم خیلی دیگران را اذیت و آزار می کنی