خُببببببببببببببببببببببببببببببببببببببب
به سلامتی که این سمینار هم ردیف میشه (محمدرضا ما رو این سمینار حساب کردیمااااا چک کشیدیم 🙂 )
الان فکر کنم جا داره همه با هم بخونیم
میریم اردو
میریم اردو
محسن جان از همین الان بیا قرار و بذاریم سمت راست درب ورودی سالن. که خواستی با محمدرضا عکس بگیری منظره اش خوب باشه. واسه خودت میگماااااااا
یه وقت فکر نکنی ما می خوایم توعکس باشیم نه نه ( اصلا هم تابلو نیست)
در ضمن حالا تو یکی از اون ده تا هم من باشم. یه عکس تکی سه نفره میگیریم (من قول میدم فضای زیادی از عکس رو اشغال نکنم)
محمدرضا میگن تو New York Times نوشته بود برای کسانی که قصد دارند داوطلب بشن برای سخنرانی متمم باید اول جفت شیش بیارن. خواستم بدونم راسته یا باز هم شایعه درست کردن این غربی ها؟

سلام

ای کاش می شد این جلسات رو مثل تد تاک برگزار کرد و ماهانه باشه ، که احتمال می دم قبلا پیشنهاد داده شده و شاید بهش فکر کرده باشید. 😉

و مورد دیگه ای که احتمالا تیم اجرایی دارند روش وقت می گذارن استاندارد سازی ارائه هاست، اینکه چه سبکی باشه؟ باید هر فرد خودش به نتیجه ای خاص توی زندگی رسیده باشه یا یک دستاورد علمی رو مطرح کنه؟ کلا آیا ارائه ها چارچوب خاصی داره یا اینکه خیلی آزاد هست؟

به هر حال چند ساله که به بحث عدالت آموزشی و آموزش مجازی زیاد اشاره می کنید ولی واقعا چیزی که هست این جلسات حس و حال آدم رو خوب می کنه، می تونه مثل یک نوع تفریح باشه و کلا سینرژی خوبی ایجاد می کنه.

یک تجربه ای که با بچه های ام بی ای داشتیم این بود که هر هفته یک نفر یک کتاب مطرح کسب و کار رو ارائه می داد.شاید فردی که شنونده بود کل کتاب رو متوجه نمی شد ولی خوبیش این بود که حداقل از محتویات اصلی کتاب آگاه می شد و گذشته از همه این ها فضای خوبی ایجاد می شد و سینرژی برای کتاب خوندن.

مرسی به خاطر اینکه از قلبتون پیروی کردین و می خواین این ایده رو اجرایی کنین.(همین جور حدس زدم یه تصمیم دلی بوده;) )

سلام
خوب خدا رو شکر که تاییدیه خبر رو به دست ما رسوندی.
نمی دونم تاچه حد ما می تونیم پیشنهادهای مختلف برای اجرای برنامه، شاید بیشتر از لحاظ فرم بدهیم وگرنه من که جرات نمی کنم راجع به محتوا چیزی بگم. اینکه شاید بشه یه تجربه جدید برا همه مون توی ایران داشته باشیم اینکه به شکل متفاوت تری همایش برگزار بشه البته هنوز برای خودم جای تامل هست که اسم گردهمایی رو روی این برنامه گذاشتی آنهم گردهمایی توسعه فردی. همه اینها آدم رو به فکر فرو میبره که چطور به بهترین شکل میتونه این گردهمایی برگزار بشه. خود من بعد از سمینار پارسال فقط توی یک همایش شرکت کردم که آنهم تصمیم غلطی بود و تنها جنبه مثبتش البته این بود که با دوستانم کلی خندیدیم. با توجه به اینکه خودت بهتر از هرکس دیگه ای میدونی و ماهم کم کم داریم به این می رسیم که آموزش مجازی یا دیجیتال و به قول خودت آنلاین یا هر اسم دیگری که می شود روی آن گذاشت هر جور که حساب کنیم بهترین نوع آموزشه. چکار میشه کرد یک گردهمایی رو به بهینه ترین شکل برگزار کرد. با توجه به اینکه خیلی از دوستان هم مسافت های دوری رو تحمل می کنن و از شهرستان میان. و یا حتی ممکنه در پرداخت هزینه به مشکل بربخورن. من به شخصه این گردهمایی رو به عنوان یه اتفاق خوب برای خودم در سال ۹۶ ثبت می کنم. چون من رو مجاب می کنه برنامه ریزی متفاوت تری داشته باشم و کمی هدفمندتر به روزهای پیش رو فکر کنم. ممنون از شما معلم خوب و دوست داشتنی

راستش این روزا داشتم دنبال یه بهونه میگشتم که بخاطرش خوشحال باشم!
چه خوب شد که همچین بهونه ای دادی دستم. بهونه ت هم فراتر از حد انتظار من خواسته م رو تامین میکنه چون میتونم از الان تا ۲۶مرداد خوشحال باشم. حالا موندم با این همه دوپامین چکار کنم 🙂
فکر کنم تازه دارم میفهمم اونایی که با وعده بهشت، بخاطر بهشت زندگی میکنن وضعشون چطوریه؟!
اینم از موضع ما.
پی نوشت برای محسن: محسن من از الان دوربین به دست، برای ثبت اون ده تا عکس دو نفره ت با محمد رضا اعلام آمادگی میکنم. البته قطعا با دوربین خودم. چون بعدش برای تحویل عکس ها باهات کار دارم 🙂