سلام محمد جان.
فک نکنی به فکر فایلهای صوتیت نیستیما.
اینجا یه ملت منتظرن.اونارو ۱۰۰ بار گوش دادم فک کنم.مرسی

سلام.واقعا ممنونم بخاطردقت نظرتون وبخاطراینکه درکم میکنید.من تو ایمیل یه موردی گفتم اگرهم که نشدبازهم منوببخشیدوازتون متشکرم

سفر
اين نوشته را با عشق تقديم مي كنم به : جناب آقاي دكتر شيري يكي از معدود معلمهاي زندگيم ،آقاي مهندس محمدرضا شعبانعلي و تمام خوانندگان اين وبلاگ كه قدم درراه سترك به خود رسيدن گذاشته اند.
چند روز پيش بدون اينكه كاري بكنم؛ نشسته بودم كه نمي دونم سرو كله اين پرسش ، كه چرا من تو بچگي دوست داشتم پليس راه بشم ؟ توذهنم پيدا وآپلود شد ! با خودم گفتم : حالا چرا پليس راه ، نه يه پليس معمولي ؟؟؟
به قول آقاي دكتر كه ميگه : بچه كه به دنيا مي آد اسمش رو هم با خودش مياره . اين سوال من هم جوابشو با خودش آورده بود . وجوابش كلمه ” راه ” بود؛ كمي كه به اين كلمه فكر كردم ؛ در يك لحظه انگار اتم شخصيتم شكافته شد واون هسته اي رو كه بايد مي ديدم رو ديدم واينجا بود كهDNA شخصيتي ام كاملا” رمز گشائي شد . يكبار ديگه تمام افكار، مفاهيم وعلاقه منديهام كه هميشه فكر مي كردم چقدر با هم بي ارتباط و شايد هم ، متضاد ! هستند رو مرور كردم . ديدم تمام افكار ، احساسات ، شخصيت ، منش ، عادتها ، رفتارهاي من و…. همگي مثل الكترونهاي هستند كه به دور يه هسته دارن مي چرخن و اون هسته چيزي نبود جز يه “كانسپت ” يا “مفهوم ” كه خداوند در سي پي يو وجودم گذاشته بود كه ناخودآگاه هميشه بر اساس اون عمل مي كردم يا اگه بخوام تشبيه ديگه اي بكنم دونه هاي تسبيحي بودن كه من فكر مي كردم نخ ندارن و ريخته بودمشون تو يه ليوان و گذاشته بودم كناري و نمي دونستم بايد باهاشون چكار كنم . ۳۹ سال طول كشيد تا من پي به وجودنخ نامرئي شون ببرم و برم از داخل ليوان ورشون دارم و ببينم كه سالم بوده ! چه كانسپتي باعث شده بود كه من در زندگي صورتكهاي خودم رو بزنم و كدوم مفهوم بود كه آركتايپ هاي من پشت * باد اون خوابيده بودند ؟
كانسپت يا مفهومي كه شاكله وجوديم رو بنا كرده چيزي نيست جزكانسپت آشناي ” سفر” .
يه بارديگه انبوه كتابهاي رو كه خونده ولذت بردم رومرور كردم كه تو چند دسته ي معنا دار، ميشد طبقه بنديشون كرد؛ رمانهاي مثل ميشل استروگف ، كنت مونت كريسو، رابينسون كروزوئه ، قصه هاي مجيد (اين چند تا رو براي اينكه سليقه م رو بدونيد آوردم ) كلي كتاب مديريتي وروانشناسي ، تمام كتابهاي شاخص فيلمنامه نويسي ، آينده پژوهي ، انواع و اقسام زندگي نامه ها از نهج ابلاغه وتذكره اولياي عطار و كليله و دمنه گرفته تا زندگينامه هاي كارآفرينان داخلي مثل بهروز ، مهرام ، بيژن و…. خارجي مثل: ماتسوشيتا، هوندا، تويودا(بنيانكذار تويوتا) ، ماهاتير محمد(نخست وزير سابق مالزي)، ماندلا و….. يا تعداد زيادي فيلم ، كه من با اونهايي كه قهرمان يا شخصيت هاي متفاوتي داشتن ارتباط برقرار مي كردم مثل بيليارد باز،رنگو،گانگسترآمريكائي ، رهائي از شائوشنگ ، وال استريت ، تلما و لوئيز، كابوي نيمه شب ،ريش قرمز،عشق سگي ، سگهاي انباري ، بعد ازظهر سگي، سگهاي پوشالي ، سگ اندلسي (سينما چقدرسگ داره!شايدم عيب از سليقه منه !)، آثار شاخص سينماي وسترن و… صدها فيلم ديگه ؛ كه همگي اينها يه وجه اشتراك دارن و اون الگو، نقشه راه و قهرمان بود كه من براي خودم تو اينها دنبالشون مي گشتم يا به عبارت بهتر خودمو تو اينها جستجو مي كردم و دوره هاي فيلمنامه نويسي و فيلمسازي وفيلمي كه ساختم ازاينجا نشات مي گرفت ، راستي مجله فيلم داشت از قلم مي افتاد. ( براي سفر ما نياز به نقشه يا بلده راه / راهنما داريم )
مدرسه كه مي رفتم تو كلاس درس ،موتور و مخصوصا” ماشين طراحي سه بعدي مي كردم و علاقه زيادي به تكنولوژي جديد در زمينه موتور ، ماشين ، هواپيما و قايق داشتم (هنوزم دارم، غرش موتورپرحجم يه ماشين يا موتورسيكلت برام خيلي جذابيت داره) وخوره مجله ماشين بودم .
(براي سفر ما نياز به وسيله نقليه مناسب داريم و علاقه هاي من به اين موضوعات از اينجا سرچشمه مي گرفت .)
علاقه زيادم به مباحث اقتصادي ، سرمايه گذاري ، كارآفريني و خلاقيت در اين زمينه و موضوعاتي از اين دست كه در روزنامه ها ، مجلات ، برنامه و فيلمهاي تلويزيوني يا كلاسهاي ثروت آفريني مهندس مظاهري و نبوغ زندگي آقاي دكترمطرح ميشد رو مرور كردم و ديدم كانسپتم اين موضوعات روهم پوشش ميده .( براي سفر كردن نياز به پول داريم تا بتونيم از عهده مخارج بربيايم و وسط راه نمونيم يا به قولي بايد مستطيع باشيم – لامصب اين استطاعت داشتن بدجوري به آدم اعتماد به نفس ميده !)
علاقه ام به ساختمانهاي شكيل و معماري جذابشون يا سرمايه گذاري در اونها رو بررسي كردم ، باز ديدم كانسپتم اين موضوع رو هم كاور مي كنه .( در طول سفر يا مقصد بايد جاي امني براي استراحت يا موندن داشته باشيم )
با خودم گفتم ، من از دنياي مد هم خوششم مي آيد ولي چطور ميشه كه دوست دارم ساده زندگي كنم ؟ ( هر مسافري بايد يه كوله يا چمدون داشته باشه ولي چه بهتر كه سبك بار باشه! )
سرتونو درد نيارم چند تا ديگه از علاقه هاي به ظاهر بي ربطمو مرور كردم و در كمال تعجب ديدم كانسپتم قشنگ پاسشون مي كنه مثل علاقه به سرمايه گذاري در صنايع كشاورزي درزمينه پرورش آبزيان ، طيورو…( مسافر بايد توشه راه داشته باشه )
حالا متوجه شدم كه كارها و رفتارهائي كه ناخودآگاه از من سرزده بيخود و بي هدف نبوده وحالا كه كانسپتم رو شناختم ومي بايست در جهت مفهوم خودم گام بردارم ( هر قطعه موسيقي كه مي شنويم در يك گام نوشته و اجرا شده مثل ماژور، مينور…. ومن در ابتدافكر مي كردم گامهاي موسيقي باعث ميشه دست و بال آدم براي خلاقيت بسته بشه ولي بعد فهميدم اينطور نيست بلكه گامها هستن كه به موسيقي معنا و انسجام ميدن ) حالا خيلي راحت مي تونم تصميم بگيرم و كجاها بگم ” نه ” ، كجاها برم كجاها نرم ، با چه كساني معاشرت داشته باشم و…..
موضوع رو با خواهرم مطرح كردم ، ايشون دانش آموخته مكانيك با گرايش ساخت و توليده و خيلي به كارش علاقه داره و با اينكه دختره ولي بچه كف كارگاه س وهمون ظرافت و دقتي رو كه تو خياطي و نوازندگي ساز دهني و….داره تو كارش با سازه هاي فلزي بزرگ هم داره . دو روزفكركرد و وقتي نشستيم علاقه ها و تصميمات زندگيش رو بررسي كرديم ديديم شايد بتونيم اسم كانسپتشو ” آفرينش” بذاريم .
دوستان وخوانندگان محترم ، اگر نظر يا تجربه اي در ارتباط با اين نوشته داريد مطرح بفرماييد تا شايد بتونم موضوع رو بيشتر گسترش بدم و ايده هاي ديگري رو فراهم كنم .
عباس حسني
Abbas.hassani485@gmail.com

* اصطلاح در باد كسي خوابيدن (درتمرينات دوچرخه سواري براي اينكه دوچرخه سوارها فشار كمتري را تحمل كنند معمولا” يك موتورسيكت در جلوي آنها حركت مي كند و آنها در خلائي كه در پشت موتور سوار ايجاد ميشود بصورت خطي وپشت سريكديگرحركت مي كنند يا در مسابقات ، هم تيمي ها به نوبت جاي خود را با هم عوض مي كنند كاري كه پرندگان مهاجر انجام ميدهند )

سادگی در عین حال پیچیده ای داره!!!
خوبی نوشته هاتون اینه که آدم یه چند ساعتی و اون یه چند ساعت به تمام زندگیش فکر میکنه از گذشته تا حال……..