سلام جناب آقای مهندس شعبانعلی خوبید که ایشالله اگه راهنمایی کنید منو ممنون میشم ، بنده در شهرداری مشهد کار میکنم ، لیسانس برق گرفتم ، سه ساله که شاغلم در شهرداری ، برا ارشد میخوام برم mba بخونم ، میخوام ببینم نظرتون چیه ، اگه کمک کنید ، چون شهرداری حقوق پایینی داره به نظرم بخونم که در آینده هم برا دکترا ادامه بدم بهتره این رشته و هم تو زندگی مثلا برا شغل دوم و هم این رشته برا شهرداری هم بهتره چون برق رو که دیگه بلدم نظرتون چیه مهندس جان ، واقعا نیاز به کمک دارم ، جدی جدی ، روزگار به کام ♥♥♥♥♥♥♥

سلام- واقعا جالب بود، شما درست می گی، کمتر کسی دنبال علم واقعی هست، همه دنبال شهرت و نام و پول و این طور مزخرفاتن، بماند که ادامه تحصیل به هر هدفی باشه یک خوبی هایی داره که نمی شه انکارشون کرد اما زندگی هدفمند و دنبال شهرت نبودن و مفید بودن رو انتخاب کردن خیلی مهمه که اغلب ما آدما ازش غافلیم. موفق باشین.

عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما.تعریف از پستهای فیس بوکی و متمم ها و روز نوشتهایی که بخشی از مطالعات روزانه من شده است بماند برای خودم 🙂 اما مثالی دیگر در این پست را میتوان در دنیای مجازی یافت که با اسامی نظیر آتوسا ایرانی، کوروش ایرانی، داریوش پهلوی، آریا ایرانی و هزاران اسم از این قبیل دانست که در هر موضوعی با کلماتی توهین آمیز همگان رو مورد تمسخر و استهزا قرار میدهند و به طور صد در صدی شما را فردی بزدل و جیره خوار میدانند.این در حالی است که انها با هویت مجهول و با عکسی از تخت جمشید و امثالهم درجه شهامت و جسارت خود را فریاد میزنند.و مشکل اینجاست که این روند کم کم دامن میزند به مبارزات اینترنتی که نهایتا دو روزه است و با چند کلیک توقع کن فیکون در جامعه دارند و احتمالا برای نوادگان خود از مبارزات طاقت فرسا هم خواهند گفت.این شده که بخش عظیمی از جامعه در توهم بالاتر بودن از سایرین قرار گرفته و آثارش در زندگی اجتماعی یکی دوتا نیست متاسفانه.باز هم سپاس

سلام اقای شعبانعلی
من مدرک کارشناسی مدیریت صنعتی دارم.به رشته ی تحصیلی ام هم علاقه دارم.ولی متاسفانه خانم ها در مجموعه های صنعتی جایی ندارند و یا با مشکلات زیادی مواجه هستند.به کارهای فنی هم علاقه ی زیادی دارم.ولی غالبا آقایان فکر می کنند این کارها فقط مختص خودشان است و به قول خودشان این کارا مردونست .من از این وضعیت خیلی ناراحتم چون باید با علاقه هام خداحافظی کنم……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

عالی بود. منم الان دانشجوی رشته الکترونیک تهران جنوبم ترم ۱٫ من خیلی به دنیای الکترونیک و کامپیوتر و شبکه و تواین موارد دوست دارم که کار کنم وحرفی برای گفتن داشته باشم.ولی حیف که دانشگاه و واحدهاش دست و پامونو بسته.
واقعا که حقیقت رو بیان کردید؛
از بیانتون صمیمانه متشکرم…

سلام
دل نوشته هاتون بر دل میشینه ( یا همون روز نوشته هاتون) چرا که حرف دل خیلیاست…
از پست چرا دکترا نمیخوانی به اینجا رسیدم…کاش دو سال پیش اون پست رو میدیدم تا الان به این حس نمیرسیدم که چه بیهوده بود آغاز تحصیل ارشدم! وقتی هیچ تجربه ای به لحاظ حداقل ها همچون یادگیریه یه سافت ور یا تجربه کاری بر خودم اقزوده نکردم…و الان به جای اینکه بدونی دنبال چی هستی و ذهنیت، علم و تجربت رو ثبات ببخشی، باید دنبال هر سخن تازه ای که میشنوی بری با این فکر که شاید برا تزم به درد بخوره!
سخن کوتاه کنم. نگاه گذرایی به کامنتهای این پست داشتم. به این جمله برخوردم:
“همیشه شاد باشی. بیشتر از دیروز و کمتر از فردا ”
آمدم که بگم Nice quote… که سخن به درازا کشید!
شاد باشید 🙂

دانشجو؟!!!!!!! واقعا خیلی کامله
کلا ما ایرانیا تو فضای مجازی خیلی سکرت بازی در میاریم
یادمه استادمون یه بار ایمیل بچه ها رو داشت میگرفت آخر کلاس خندید گفت من هیچی نمیگم فقط اسم ایمیلارو میخونم خودتون قضاوت کنین my memol ,dark queen,lord of ring ,blue sky….. به قول خودتون آدما تو کاور بهتر خودشونو نشون میدن داخل فضای مجازی فقط اسمه که هویت نشون میده تعویض اسم هم یکی از این کاوراس .

سلام محمد رضا. امید که سال خوبی برایتان باشد سال جدید۱۳۹۲٫

در ارتباط با این که نوشته اند که جسور باشید و …، مرا به یاد بخشی از اپوزیسیون متوهم برون مرز می اندازد.

به یاد دارم در سال ۲۰۰۳،زمانی که خانم شیرین عبادی از میان خیل رقیبان سرشناس، مفتخر به دریافت جایزه نوبل شد ، پس از دریافت جایزه صحبتهایی را ایراد نمود که بسیاری بر وی کوفتند و نکوهیدند که جسورانه نبود و از این قماش .

به همان سال و سال های پس از آن، در جمع منتقدان آن روز که عمدتا مقیم خارج از ایران بودند می گفتم: یکی که خود را روشنفکر این جامعه می داند،قائدتا می باید به این هم بیاندیشد که شرایط استمرار حضور امثال این بانو در داخل ایران اهم اولویت هاست ، چرا که معدود هستند افردی که تیمار حقوقی زندانیانی با جرائم مگو را به آزاد کردن مهریه و مستغلات و بنای تجارت خانه ببخشند.

چرا که حضور یکی مانند شیرین عبادی در داخل ایران ، به مراتب بسیار بسیار ارزشمند تر است از آنکه از منظر مرتبه فکری و جهان بینی ، سقف را شکافته است،اما نه در این خاک حضورد دارد و نه می خواهد و نه می تواند که بکار بیاید.

آن روزها برفت، امثال شیرین عبادی هم خود را از این خاک به کول گرفتند و هجرت کردند و امروز بدل شده اند به آنانکه می خواهند و می توانند اما دیگر بسان سابق نمی توانند. به زعم منتقدین دیروز جسورانه تر هم می گویند اما دیگر دیده نمی شوند.

آنانی که هم که تا دیروز سرکوفتش می کردند که جسارت نداشته است، امروز روزه سکوت گرفته اند.

نمی دانم این چه آفتی است در میان ما ایرانیان که تا یکی بلند میشود چیزکی بگوید، همان معترضین ابتدا می خواهند این یکی بپا خاسته را ابتدا به ساکن بر سرجایش بنشانند و منکوب کنند!

این مَشتی گری شما به تداوم در نوشتن در طول این سال ها خود جسارت بوده است. گَر نه که روی تنبک بی پوست همه *شیرخدان!

*شیرخدا: عباس شیر خدا ( پرده خوان، مرشد و ضرب گیر زورخانه ) نقل قول از وبلاگ لانگ شات- تکه فیلم نامه- مسعود کیمیایی

جسارت بر حضور ممتد و سلیم است …..بودن مثل ایستادن روی لبه ی تیغ اما بودن و ماندن …..هرچند سخت…..باشی و سالم که باشی غلظت بدی ها را کم میکند…….معدودند کسانی که باشند و حرفه ای و قوی کار کنند بدون قهر و آشتی و وصال و فراق های کودکانه ….تغییر تنها نتیجه ی ناگزیر این حرکت است….

در بیان خشم خود جسور و منطقی باشید نه پرخاشگر…

سخته عمل به این تفکر…

ولی یاد خواهم گرفت به تدریج،این هم تحولی که امسال در خودم ایجاد خواهم کرد….

مثل همیشه دلنوشته ای بود که به دل نشست…

من جز خواننده های خاموش روزنوشته هاتونم و همیشه استفاده کردم .خصوصا فایلهای مذاکره که به اکثر دوستان واقواممون دادم . خدا حفظتون کنه .