دقت کرده اید که بعضی دوستانمان، درست مانند قطار شهر بازی هستند؟ با آنها همراه میشویم. مسیری طولانی می رویم. هیجان زیادی را تجربه میکنیم. اما درست چند متر قبل از همانجایی که سوار شده بودیم، پیاده مان میکنند!
چند مطلب پیشنهادی:
با متمم:
فایلهای صوتی مذاکره آموزش زبان انگلیسی آموزش ارتباطات و مذاکره خودشناسی
محمدرضاجان
سعی میکنم گفته های شما را در کار های روزانه به کار ببرم-متشکرم
سلام محمدرضا
در چرخه زندگی هرکس نسبت به مسائل مختلف دیدگاههای متفاوتی دارد و این دیدگاهها ممکن است با مرور زمان تغییر کند و با تصورات ما مغایر شود که در این صورت ممکن است بهتر باشد در جایی مجبور به پیاده کردن شویم یا در جایی دیگر پیاده مان کنند.
بعضی دوستان هم …
“پیاده میشن”!
یک فرق مهم بین شهر بازی با دوستامون هست. تو شهر بازی تخلیه هیجانی شدیم. تازه هر باری هم که یادش می افتیم کلی خاطره خوشحالی تو ذهنمونه. اما وقتی یک دوست آدمو پیاده میکنه شیرین ترین خاطرات هم قلب آدمو به درد میاره….
ممنون از قلم زیبایتان، اما بگذارین نظرم را بگویم. من تو زندگیم دوستان زیادی داشتم که یک جائی مسیرمان از هم جدا شد و از قطار زندگی من پیاده شدند. بعضی را اصلاً به یاد نمی آورم چون ازشان حس خوبی نگرفتم ولی خیلی ها که پیاده شدند، به جبر، همیشه هستند. پس اگر راهمان جدا می شود دلیل نیست دلمان هم از هم دور بشود.
دقت کرده اید که بعضی دوستانمان، درست مانند قطار شهر بازی هستند؟ با آنها همراه میشویم. مسیری طولانی می رویم. هیجان زیادی را تجربه میکنیم. اما درست چند متر قبل از همانجایی که سوار شده بودیم، پیاده مان میکنند!
شاید علتش این باشه که اون چیزی که در حال تجربه کردنش هستیم پتانسیل بیشتری برای باقی موندن و ادامه داشتن را ندارد.
و علت اینکه همون جای قبلی پیاده می شویم فرصت محک زدن و بررسی صحت تجربه ایی ست که کسب کردیم.
دقت کرده اید که بعضی دوستانمان، درست مانند قطار شهر بازی هستند؟ با آنها همراه میشویم. مسیری طولانی می رویم
پیاده مان میکنند
رضاجان به نظر من قطار بازی دوست ما نیست بلکه مسافرهای این قطار خواسته و نا خواسته همسفر ما در این تجربه هیجان
هستند.قطار هم نقش روزگار ما را بازی میکند.امید وارم سوزن ریل این قطارت هیچ وقت به خط کور یا فرار زده نشده باشد