من خودمو انسان تلخي مي دونم (در مجموع وبراي اين ملت!) واسه همين بعد مدتي آشنايي وبرقراي پيوند حساسيت هام شروع ميشن.ولي به درك جالبي ازين جمله رسيدم جديدا ،اينكه واقعا هستن كساني كه ميشه مشكل وايراد داشته باشن ولي به علل ديگه تحملشون كرد!

آنگاه جوانی گفت با ما از دوستی سخن بگو.

و او در پاسخ گفت :

دوست ٍ تو نیازهای برآورده ی توست.

کشت زاری است که در آن با مهر تخم می کاری و با سپاس از آن حاصل بر می داری.

سفره ی نان تو و آتش اجاق توست.

زیرا که گرسنه به سراغ او می روی و نزد او آرام وصفا می جویی .

هنگامی که او خیال ٍ خود را با تو در میان می گذارد ، از اندیشیدن ٍ ” نه” در خیال خود مترس و از آوردن “آری ” بر زبان خود دریغ مکن.

و هنگامی که او خاموش است دل ٍ تو همچنان به دل ٍ او گوش می دهد ;

زیرا که در عالم دوستی همه ی اندیشه ها و خواهش ها و انتظار ها بی سخنی به دنیا می آیند و بی آفرینی نصیب ٍ دوست می گردند.

هنگامی که از دوست خود جدا می شوی ، غمگین مشو ;

زیرا آن چیزی که تو در او از هر چیزی دوست تر میداری بسا که در غیبت او روشن تر باشد ، چنان که کوه نورد از میان دشتها کوه را روشن تر می بیند.

و زنهار که در دوستی غرضی نباشد ، مگر ژرفا دادن به روح.

زیرا مهری که جویای چیزی به جز بازنمودن راز درون خود باشد، مهر نیست ; دامی ست گسترده که چیزی جز بیهودگی در آن نمی افتد.

و زنهار که از هر آنچه داری بهترینش را به دوستت بدهی.

اگر او را باید که جزر روزی تو را ببیند ، بگذار که مد آن را هم بشناسد.

آن چه گونه دوستی ست که برای سوزاندن وقت به سراغش می روی؟

به سراغ دوست مرو مگر برای خوش کردن وقت ، زیرا کار او این است که نیاز تو را بر آورد، نه آنکه خالی درون تو را پر کند.

وشیرینی دوستی را باخنده شیرین تر کن ، و با بهره کردن خوشی ها.

زیرا که در شبنم ٍ چیزهای ٍ خرد است که دل انسان بامداد ٍ خود را میجوید و از آن تر وتازه می گردد…
جبران خلیل جبران

سلام و با تشکر بسیار زیاد از مطالب آموزنده شما، مدتی است که بازدید کننده سایت شما هستم و شاید اکثر مطالب را خوانده ام و گفتنی بسیار دارم. از همین جا شروع می کنم و با توجه به وقت اندکی که دارم امیدوارم بتوانم گاهی در بحث ها شرکت کنم. بنظر من هر کسی چه دوست و چه غریبه، در رفتار خود آزاد است و این انتخاب ماست که چه عکس العملی در قبال رفتار دیگران داشته باشیم و در واقع ما مسئول رفتار خود هستیم و این هیچ ربطی به دیگران ندارد. انسان های آگاه عنان افکار و احساسات خود را به دست عوامل خارجی نداده و هر انسانی با آموزش مناسب و تمرین کافی متواند کلیه هیجانات و احساسات و رفتار خود را آگاهانه مدیریت کند.

یک دوست صمیمی اما ناسازگار، مثل ترکشی است فرو رفته در نخاع؛ تحملش سخت و دردآور است و بیرون‌آوردنش فلج‌کننده.
: سیدحسن حسینی

وودی آلن: توی رابطه، همه چیز به شانس ختم می شه. مردم می گن اگه رابطه خوب می خواهی باید رویش کار کنی. براش زحمت بکشی. اما تا حالا شنیدی راجب چیزی که خیلی باهاش حال می کنی اینو بگن… مثلا اگه داری می ری فوتبال تماشا کنی یا میری قایق سواری. شده که بگی باید رویش کار می کنم . نه. خیلی ساده عاشق اون کاری. کسی نمی تونه روی رابطه اش برنامه بچینه یا بخواد و بتونه کنترلش کنه. توی رابطه فقط باید شانس بیاری. اگه نه باید پی اش رو به تنت بمالی. برا همینه که خیلی از رابطه ها مشکل توشون هست و دردآورن. ادما تحمل می کنن همدیگرو چون رمقش رو ندارن. یا از تنهایی می ترسن یا برا بچه ها باید بمونن و بسازن.

راستي به چه كساني مجوز كافي ميديد متن “چرا حتی در مبعث حضرت رسول (ص) نیز بلد نیستیم شاد باشیم؟” را بخوانند؟

سلام وبلاگ شما در لیست سایت های مرتبط کلاف فکر قرار گرفت.
http://www.kalafefekr.ir

کماکان که منتظر جواب ایمیل هستیم که هیچ.
پاسخ به کامنت و اینا هم نمیدین که بازم هیچ.
اما دلم نیامد به این پی نوشت کامنت ندم.

زندگی رو با پول نمیشه خرید ولی قطعا بدون پول زندگی هم نمیشه کرد… زنده مانی شاید ولی پول یک شرط لازم (ونه کافی) برای زندگانی است…

این واقعیت تلخ همیشه من را می آزرد، تا اینکه آموختم که از اصطکاک ها می توانم بیاموزم.
و اینکه، تفاوت آدمها در افق دید آنهاست.
و اینکه، گاه خطاهای شناختی، باعث برداشت اشتباه من از رفتار دوستم میشه.
و به شیرینی این شعر حافظ پناه می برم که:
دو یار زیرک از دو باده کهن دو منی
فراغتی و کتابی و گوشه چمنی
من این همه به دنیا و آخرت ندهم
اگر چه در پیم افتند انجمنی
.
اما راستشو بخواین هنوز هم گاهی این واقعیت تلخ آزارم می دهد.