و ایضاً ممنون صاحبخونه ی مهمون نواز:)
من شخصاً خیلی آدم خیال پردازی هستم. از بچگی عادت داشتم قبل از خواب برم تو رؤیا و قصه پردازی کنم.
فکر میکنم اگه رؤیا وجود نداشت زندگیمون خیلی خالی بود. همین طور تحمل دشواریها هم مشکل تر میشد.

من رو راستی رو با دیگران خیلی خوب از پسش برمیام اما گاهی از روراست بودن با خودم فرار میکنم بعضی چیزا رو نمیخام اصل قضیه رو قبول کنم دلخوشترم وقتی اونجوری که میخام بهش فکر میکنم نمیگم به خودم دروغ میگم اما به راست بودنش هم فکر نمیکنم میشه یجور رویاپردازی سرخوشانه

چه خوب که توام مثه ماها منتظری زودتر میای میشینی تا ما بیایم

یه زمانی دوست داشتم ثرتمند ترین مرد دنیا بشم
ولی حالا میبینم به همه چی رسیدم غیر ثروت درست و حسابی
هر وقت که خواستم شروع کنم به انجام یه کارجدی یه اتفاق غیرمنتظره بد منوماهها مشغول کرد نمیدونم چرا…
حالا دیگه چند سالی کلا از این فکرا بیرون اومدم

علت اینکه دیر کردم،این بود که آشغالها رو برده بودم بیرون بذارم.
ودر ضمن از اونجایی که منم مثل شما روراستم،نمیتونم بیام بالای مجلس.همین دم در خوبه.(هوا میاد)
استاد چیکار کنیم که بعد از رویاپردازی،مثل مرد پاشیم و کار کنیم واین همه تنبل نباشیم؟
(خوشحالم که اینقدر سر حالین)

منو ببخشید دیر شرکت کردم من هم راه میدی محمد رضا