فایل جدید رادیو مذاکره، برای من با همه فایلهای قبل از آن فرق دارد. بدون برنامه ریزی ضبط شد. در مسیر حرکت از تهران به سمت شمال، در جاده چالوس، مثل همیشه روبروی فروشگاه دهاتی متوقف شدیم تا بستنی و ماست و … بخریم. سالها بود که این نوع خریدها را همیشه از «دهاتی» انجام میدادم. چون آنجا را بیشتر یک مجموعه فرهنگی می‌دیدم. در سالهای گذشته، بارها در کنار خریدهایمان، در کیسه‌ی ماست و بستنی، کتاب انداخته بودند و رفتارهای پخته و هوشمندانه این مجموعه را در تلاطم‌های سالهای اخیر کشور دیده بودم.
محمدرضا پوراکبر (سمت راست تصویر)، یکی از دوستان و دانشجویانم را آنجا دیدم و متوجه شدم که پنج سال است مدیریت پروژه توسعه مجموعه دهاتی را به عهده گرفته. از او تقاضا کردم که با هم یک فایل رادیو مذاکره ضبط کنیم و او پیشنهاد داد که این کار را با حضور ایزد پلخوابی، مالک و بنیان‌گذار فروشگاه دهاتی (در میانه تصویر) انجام دهیم.
کاش میشد تمام آن چند ساعت حرف آنجا را ضبط کنیم. کاش میشد اگر حرفها را ضبط کردیم، می توانستیم منتشر کنیم. اما به هر حال، یک ساعت از آن گفتگو را برای شما به عنوان سوغات سفر آورده‌ام.
این فایل رادیو مذاکره، اولین فایلی است که من به دلیل اینکه گریه‌ام گرفت نتوانستم آن را درست به پایان برسانم. امیدوارم در آینده فرصتی دست دهد و آن را تکمیل کنم. این فایل را نمی‌توان در زمان‌های بی‌حوصلگی گوش داد. بگذارید شبی، نیمه شبی، زمان خلوتی، وقتی از شلوغی دود و آهن شهر خسته شدید، به سراغش بیایید. شاید آرامشی که ما آن روز در آن محیط تجربه کردیم، برای شما هم تجربه شود.
قبلاً همیشه دهاتی، برای خریدهای میانه راه در جاده چالوس، یکی از انتخاب‌های من بود. اما اکنون که دست‌اندرکاران آن مجموعه را میشناسم، قطعاً «تنها انتخاب من» است. امیدوارم، روزی فرهنگ دهاتی و دهاتی‌ها آنقدر فراوان شود که دوباره، فروشگاه ایزد پلخوابی، یکی از انتخاب‌های ما باشد!
برای دانلود این شماره از فایل صوتی رادیو مذاکره می‌توانید از لینک زیر استفاده کنید:
رادیو مذاکره – گفتگوی محمدرضا شعبانعلی با ایزد پلخوابی و محمدرضا پوراکبر درباره فروشگاه دهاتی
صفحه فروشگاه دهاتی در فیس بوک هم اطلاعات و تصاویر خوبی دارد.
با سلام مجدد
کامنت های فارسی هستند ولی انگلیسی ها ، مثلا کامنتی که برای wordpress نوشتم حذف شد . لطفا در خصو ص دلیل حذفش راهنماییم کنید
با سپاس از همۀ زحمات شما
با سلام
آقای کلبادی عزیز ٬ هیچ وقت کامنتها در این سایت به خاطر انگلیسی بودن حذف نمی شوند.
موردی کهه فرمودید بررسی شد…متاسفانه کامنتهایی که میفرمایید در سایت ثبت نشده.
تا به امروز تمامی کامنتهایی که شما زحمت کشیدید و برای ما ارسال کردید ٬ در سایت نمایش داده شده است. لطفا مجددا نظرات خود را برای ما ارسال بفرمایید .
ممنون از همراهی شما
شادی جون، سمیه عزیز و همکاران همراه:
هر چه سعی کردم دلم نیومد اینها رو براتون ننویسم.
ممنونم از حسن انتخابهاتون برای آهنگ هایی که روی فایل ها می گذارید.
اون صدای گله و زنگوله هایی که گوش نواز بود، صدای دلنشین استاد محمد نوری و تناسبش با داستان نورمحمد که پایان فایل رو صد چندان دل انگیز و سحر آمیز کرد.
اینها همه بهانه است. اصلا به خاطر حضورتون در کنار استاد و به تبع آن همراهی عاشقانه تان در این خونه سپاسگزارم.
امیدوارم هر آنچه که خیر و صلاح تان در زندگی است، برایتان رقم زده شود.
پی نوشت: بیش از سی بار است که سرزمین خورشید رو گوش داده ام و هنوز سیراب نشده ام!!!!
شادی عزیز و محترم
اولا بینهایت سپاس از همراهی و محبت های شما و سپاس از اینکه جوابم رو دادید .
دوم اینکه جسارتاٌ منظورم کامنت به زبان انگلیسی نبود ، منظورم کامنتی بود که در زیر مطالب انگلیسی گذاشته بودم و متاسفانه ثبت نشدند .
خواهش میکنم در یک مورد دیگه که در چند جا مطرح کردم و جواب نگرفتم راهنماییم کنید :
آیا این امکان فنی وجود داره که وقتی ما کامنتی رو میگذاریم و محمدرضای عزیز و یا هم خونه ای هامون زیر کامنت ما ، نقد یا نظری می گذارن ، یا یک ایمیل ( notification ) تذکر به ایمیل نویسنده ارسال بشه و اون رو از نقد جدید بر کامنتی که گذاشته مطلع کنه یا اینکه یک قسمتی از سایت ( مثلاٌ در حساب کاربری ویژه ) یک بخشی باشه که همۀ کامنت هایی که ما میگذاریم و نقدهایی که دوستان میگذارن روی کامنت های ما به صورت خلاصه باشه که تعامل بهتری ایجاد بشه .
خواهش میکنم در صورت امکان پاسخ بدید شادی جان
ارادتمند شما ، هومن کلبادی
واو، عجب داستانی تعریف کرد، مو به تنم سیخ شد…
آدم هایی که مثل آقای پلخوابی تا حالا دیدم به تعداد انگشتان دست هم نمیرسن.
من هم پول های زیادی تا حالا به این و اون “قرض” دادم و تقریبا هیچ کدوم بر نگردوندن. با خودم عهد کرده بودم که دیگه پول قرض ندم، این داستان باعث شد به جای قرض دادن، “هدیه” بدم… هم کار طرف مقابل راه می افته و هم اینکه اعصاب من سر جاشه، ضمن اینکه احساس خوبی هم به آدم دست میده…
تا حالا شمال نرفتم، اگه روزی فرصت شد تا برم، حتما جلوی دهاتی توقف می کنم تا با آقای پلخوابی صحبت کنم.
مرسی از شما، مرسی از آقای پلخوابی.
سلام،اول خسته نباشید بگم برای تهیه فایل و تشکر کنم از این دو عزیز بابت زحماتشون و در واقع دغدغه ها و شیوه زندگی زیبایی که انتخاب کردن،از حرکت تمیز کردن زباله ها خیلی لذت بردم میدونم چقد تلاش میخواد چون خودم ارتباط مستقیم دارم با طبیعت و با حرکت های پاک سازی دسته جمعی فعالان محیط زیست تو مناطق ساحلی و کوهپایه ای برخورد داشتم، یه نکته دیگه این که با توجه به نوع بیان این جریان(آقای نور محمد) و سابقه مطالعه ای که آقای پلخوابی بهش اشاره کردن حدس میزنم که قلم خوبی هم داشته باشن،ایشون با توجه به محل کارشون مطمئنا با نورمحمدهای ناب زیادی برخورد داشته اند که شناختشون روی رفتار همه ی ماها بسیار تاثیرگذار خواهد بود،امیدوارم بشه زمانی کتابی از ایشون خوند.
دوم،سلام محمدرضا جان دلم برای تو و شادی جان و سمیه عزیز تنگ شده،من که امیدوارم دوباره شمارو ببینم،کمی دسترسی ام به نت کم شده و مدتیست با مشکلاتی دست و پنجه نرم میکنم،شاید آخرین کامنتم ۳ ماه پیش بوده ولی هر وقت تونستم اومدم و خوندم،به یادتون هستم،دوستتون دارم،سلامت و شاد باشین.
سلام محمد رضای عزیز بدون مقدمه پیشنهاد میکنم اگر امکان داشته باشه و یه مذاکره با موضوع واقعی را شبیه سازی بشه مفیده . مثلا با تمام این دوستانی که گفتگو داشتید و سرویس که ارائه میدن اگر بخواهید کاری واسه موسسه شما انجام بدن . از کجا شروع میکنید و به کجا تمام میشه . تشکر فراوان
استاد شعبانعلی عزیز
مدتهاست که مطالب وبلاگ و خصوصا برنامه های رادیو مذاکره را دنبال می کنم و این یکی از بهترین مصاحبه های شما بود به شاید به خاطر رد عشق که در کلام و گفتار آقای پلخوابی هویدا بود. ممنون از شما
در ضمن به نظرم نام “رادیو مذاکرده” نام چندان مناسبی نیست و شاید “رادیو گفتگو” نام بهتری باشد
با تشکر
حامد
حامد عزیز.
ممنونم از لطفت.
خود من هم این مصاحبه رو خیلی دوست داشتم.
اما در مورد «رادیو مذاکره» دو تا نکته وجود داره:
یکی اینکه به هر حال این اسم الان جا افتاده و خیلی کاریش نمی‌شه کرد و تغییر نام شاید مصلحت نباشه. نمی‌خوام مقایسه کنم چون ربطی هم نداره، اما سونی از ریشه ساند هست و مفهوم صدا رو تداعی میکنه. اگر دوربین تولید کرد دیگه نمی‌تونه بیاد بگه: ویونی (از ریشه وید به معنای دیدن!). همه نام‌ها یک جایی ممکنه از اسم اولشون فاصله بگیرن اما خوب خود معنی هم فراموش میشه.
برای خود من «رادیومذاکره» یک کلمه جامد یازده حرفی است! به معنای: «جایی که سانسور وجود نداره. مصلحت اندیشی نیست. منفعت مالی وجود نداره و انسانها اگر میان و حرف می‌زنن می‌خوان ذهنشون رو با ما به اشتراک بگذارند. نه اینکه ما جیبمون رو با اونها به اشتراک بگذاریم!».
ضمن اینکه در مورد خود لغت مذاکره، واقعاً مفهومی که در ذهن من هست اینه که مذاکره یعنی زندگی. حیوان فقط به نیاز و خواسته غریزی خودش نگاه میکنه و انسان نیازهای دیگران رو هم می‌بینه. و دیدن نیازهای دیگران در کنار نیازهای خودت یعنی شروع مذاکره.
ضمن اینکه مردم ما، وقتی می‌گیم مذاکره، تو ذهنشون معامله میاد و کلاه‌برداری و رقابت و «جلسه‌هایی که مردم مثل یک سگ هار، پاچه‌ی همدیگر رو می‌گیرند! یا مثل گرگ، اگر بخوابند هم یک چشم باز می‌گذارند که دیگری اونها رو نخوره».
اما مذاکره، دقیقاً همون گفت و گوست با یک تفاوت و اون اینکه هدفمند هست. در حالی که گفتگو ممکنه فقط برای پر کردن وقت و زمان باشه.
اینه که حرفهای این فایلها واقعاً مذاکره است.
آرزوی من روزی است که اگر این جمله رو نوشتم بقیه بفهمند و نقدش نکنند:
من تو زندگیم چند تا مذاکره داشتم. بعضیهاش بی اهمیت بوده و چند صد میلیون دلار پول توی اون جابجا شده، بعضیهاش هم پر اهمیت بوده، مثل وقتی که با دوستم، قهوه خوردیم و برای فراموش کردن تلخی روزگار، شیرینی خاطرات قدیم رو مرور کردیم …
خیلی ممنون
پاسخ شما قانع کننده ا ست
محمد رضا عزیز سلام و خدا قوت
شمال هم حتما بهتون خوش گذشته خوشم میاد ازت که از هر فرصتی برای یادگیری و آموزش استفاده میکنی پس به همین مناسبت یه راهی بهم نشون بده که بتونم مستقیم باهات صحبت کنم تا فرصت طلایی یادگیری که برای من پیش اومده بتونم باهات در میون بذارم البته ممکنه قبلا خودت ازش استفاده کرده باشی چون تا اونجایی که من دورادور باهات آشنایی دارم دیدم که کارهای درست رو به بهترین نحو ممکن انجام میدی
شادی و برکت برای تو
چه آدمای صاف وساده ای.
ممنون، لذت بردم.
از حس خوبی که به ما هدیه دادید ممنونم.
ظهر دانلود کردم فایل رو ولی طبق توصیه تون آخر شب رو برای گوش دادنش گذاشتم و الان دلیلش رو فهمیدم.
ممنون استاد.
با کریمان کارها دشوار نیست آقای پلخوابی گرامی.
امیدوارم تعداد آدمهایی مثل شما هر روز بیشتر شود
مگه میشه این داستان رو شنید و برای نورمحمد گریه نکرد و برای انسانیت از دست رفته یک انسان و برای بزرگی روح یک انسان دیگر. تراژدی در زندگی روزمره مردم ما طعنه به آثار ادبی بزرگ جهان میزند .
برای من این فایل این خوبی مضاعف رو داشت که اون منطقه رو به خوبی میشناسم و بارها بستنی دهاتی رو خوردم و شاید تنها جاییست که بستنی ش هنوز مثل زمان کودکی مزه واقعی شیر میده .
سلام دوستان عزیز
من این روزها به مشکل بزرگی برخوردم . امکانش هست عزیزان کمکی به من بکنن؟
از دوستان کسی در شرکت نفت اهواز یا آبادان شاغل هست ؟
از دوستان شاغل در این شرکت راهنمایی و کمک میخواستم.
اگر برای دوستان مقدور هست که ایمیلشون رو بذارن که من در قالب ایمیل مشکلم رو باهاشون مطرح بکنم.
ممنون دوستان خوبم.
بهار جان
امیدوارم خیلی زود راه حل این مساله رو پیدا کنی.
عزیز بهتر نیست ایمیل خودت رو بذاری؟ شاید کسی دوست نداشته باشه آدرسش در معرض دید عموم باشه و اینجوری فرصت کمک به تو رو هم از دست میده.
سلام آزاده عزیزم
خوبی خوش می گذره همه چیز بر وفق مراده؟
از شهرزاد خبری داری هر چی می گردم نمی بینمش.!!!
شهرزاد! دوست خوب، جات حسابی خالی یه.
آدم دلتنگت می شه…
سلام سیمین مهربونم
خدا رو شکر همه چیز خوبه.:)
شهرزاد هم خوبه خدا رو شکر. نگران نباش. حتما سرش شلوغه. دیروز ازش خبر داشتم.:)
به وبلاگش نمیای سیمین؟
سلام آزاده جون
ممنونم که پاسخم رو دادی.
خیلی خوبه که سرش شلوغه.
جنس و روحیه دوستمون شهرزاد رو می شناسم و دوست دارم و خوشحال می شم از فضایی که ساخته دیدن کنم.
می توانید اینجا و یا آدرس ایمیلم که در متمم هست، برایم زحمتش را بکشید.
سلام سیمین، شهرزاد، بهاربهاری عزیز و دوستان عزیزم
خب خدارو شکر که همدیگر رو پیدا کردید:))
خواهش میکنم عزیزم.
نشانی خونه دوستمون http://1newday.persianblog.ir/
شهرزاد امیدوارم خیلی زود فرصت گوش دادن این فایل رو پیدا کنی. حالت خوبتر میشه دوستم.
بهار بهاری جان ممنونم که به حرفم توجه کردی. امیدوارم خیلی زود دوستی برات ایمیل بفرسته و مشکلت حل بشه و روزهای باقیمانده ماه رمضان رو با خیال راحت بگذرونی.
آزاده جون ممنونم از زحمتی که کشیدی.
امیدوارم هر روز همه مان یک روز جدید و تازه ی پر بار باشد.
سیمین عزیزم. ازت ممنونم. باور کن زبونم بند اومد اینارو خوندم. نمیدونم چی بگم که جواب لطفت باشه…
با اینکه بدجوری کنجکاو شدم ببینم چرا فایل دهاتی با گریه محمدرضای عزیز تموم شد و مخصوصا کامنت بچه ها رو که خوندم… ولی هنوز اون فرصت طلایی که برای گوش دادنش با دل و جون لازمه هنوز به دستم نیومده تا بیام و در موردش حرف بزنم. ..فیلم ردکارپت رو هم ندیدم اصلا که بخواستم در موردش چیزی بگم. ولی نوشته ها و کامنتهای خوب خونه مون رو میخوندم.
فایل رو که گوش دادم حتما میام و حسمو درموردش میگم.
ولی ته ته این حرفا راستشو بخوای نمیدونم چرا کلا این چند روز حس حرف زدن و کامنت گذاشتن نداشتم… خوب یه خوبی داره البته …حداقل شاید یه عده از نبودن من یه نفس راحتی کشیدن این چند روز … ؛))
بازم از لطفت ممنونم سیمین عزیز من. همیشه دوست خوب و ارزشمند منی و از این بابت خیلی خوشحالم.
آزاده ی عزیز من …. میدونی که چقدر دوستت دارم… 🙂
بهار عزیزم. ببخش که در پاسخ سوالت جوابی نداشتم. امیدوارم موضوع هرچی که هست به زودی به بهترین شکل حل بشه…. 🙂
سلام شهرزاد عزیزم .
من همیشه از خدا خواستم که هیچ وقت مشکلی تو زندگیم پیش نیاد که بخوام برای حل کردنش به کسی بگم . همیشه گفتم و گفتیم خدایا به امید تو نه به امید خلق روزگار.
همیشه سعی کردم تا حد ممکن خودم با تمام تلاش و فکر در صدد حلش بربیام و کمتر که نه اصلا مزاحم دیگران نشم .
شاید هم بخاطر تودار بودن و غرورم باشه که کمتر با کسی راجع به مشکلات شخصیم صحبت میکنم.
اما واقعا برای این مشکل به هر دری زدم باز نشد که نشد.
و اولین بار که دیگه نمیدونستم چیکار باید بکنم اومدم اینجا تو خونه خودمون مطرح کردم آخه همه واسم غریبه بودن من فقط شماها رو میشناسم. جنستونو میشناسم .
الهی هیچ وقت ازتون جدا نشم.هیچ وقت.
ما هميشه كنار هم هستيم بهار جون. نگران نباش.
همدلي اينه كه بتوني خودت رو جاي ديگري بذاري. با قلب او احساس كني و با چشمهاي او ببيني.
همدلي، دنيا رو به محل بهتري براي زندگي تبديل مي كنه …
شهرزاد جان یه چیزی رو صادقانه بگم
راستش از اینکه این موضوع رو مطرح کردم از خودم بدم اومد.
اینکه ما از مشکلاتمون بگیم و اینکه بگیم که از کجا به کجا رسیدیم، چه موانعی سر راهمون بودن و بعد صبوری کردیم و مزد صبوریمونو گرفتیم خیلی خوبه ولی از اینکه نیاز به کمک داشته باشی و به قولی دستت رو به نشانه کمک پیش کسی دراز بکنی واقعا حال آدم رو بد میکنه .
الهی که هیچ وقت هیچ کس همچین حسی بهش دست نده و زندگی هانون بر وفق مراد باشه .
بزرگترین آرزوم اینه که قبل از اینکه بنده ای حتی بخواد به ذهنش خطور بکنه که از داشتن مشکلی اون رو با کسی مطرح بکنه خدا راه حلش رو نشونش بده.
“التماس دعا”
با سلام به شما دوستهای خوب ، واقعیتشو بگم یه جورایی هم ذوق کردم و یک جورایی هم حسودیم شد . امیدوارم خدا شما رو برای هم حفظ کنه که انقدر هوای دل هم رو دارید و با سپاس از محمدرضای عزیز و تیم محترمشون که چنین فضای با صفایی رو ایجاد کردند . امیدوارم مشکل بهار عزیز هم حل بشه و متاسفم که نمیتونم گره از مشکلشون باز کنم . ضمناٌ بهار عزیز با غرور سرتون رو بالا نگه دارید و اصلاٌ حال بدی نداشته باشید . وقتی کاری از دست کسی بر بیاد که برای دوستش انجام بده ، یعنی خدا خیلی دوستش داره که بهش افتخار کمک به دوستش رو داده . انسانیت یعنی همدلی ، همدردی ، همراهی و همزبونی . امیدوارم مشکل شما هم به زودی حل بشه
سلام بهار.متاسفانه ماها باید یه مشکل واسه خودمون پیش بیاد که بتونیم درکش کنیم.خودمو میگم.هرچند پی گیر بودم واسه مشکلت.و تقریبا میتونم کمکت کنم و چون با اون بنده خدا یه مدت بود تماس نگرفته بودم شمارشو گرفتم که مقدمه فراهم کنم که تو باهاش حرف بزنی پیام دادم جواب نداد.سرم خیلی شلوغه دیگه پیگیرش نشدم.نمیدونستم هم کارت اینقد ضروریه .فردا حتما پیگیرش میشم و سعی میکنم بتونی باهاش حرف بزنی.دانشجوی لیسانس و فوق لیسانس نفت ابادان بوده و فکر میکنم الان شاغله تو آبادان.
۰۹۱۳۵۷۵۳۰۰۲ این شماره خودمه.فردا صبح یاد آوری کن.نزدیک ظهر.
سلام بردار عزیزم آقا محسن.
از اینکه به فکرم بودید یک دنیا ممنونم. شرمنده کردی برادرم.
به خداوندی خدا قسم که این خونه خیلی برام پاک و مقدسه . از شانس بزرگ زندگی من این بوده که دوستان چنین با ارزشی پیدا کردم حتی اگه مشکلم حل نشه باز این خونه و رفقای خودمو با هیچی عوض نمیکنم با هیچی .
🙂
ممنونم آقای رضایی.
سلام آقای رضایی
ان شاءالله خوش خبر باشید برای بهار و ما.:)
آقاي رضايي. ممنون كه كار بهار رو ميخواين پيگيري كنين …
با آرزوي موفقيت … 🙂
سلام محسن جان
ممنون که با هم خونه ای خوبمون بهار جان
همدلی و همراهی می کنید
سلامت و شاد باشید دوست عزیزمون
بهار. دوست من.
ديروز وقتي اين كامنتت رو ديدم خواستم بيام زود بهت چيزي رو بگم ولي فرصت نكردم، الان كه اومدم ديدم اينجا چه خبره ه ه …. 🙂
هومن عزيز. شما خيلي خوبين. ممنون از كامنت قشنگتون. شما هم ديگه از دوستان خوب ما هستين. و واقعا همينطوره كه ميگين. محمدرضاي عزيز ما و تيم نازنينشون، سخاوتمندانه خونه اي رو در اختيار ما گذاشتن و يك جمع دوستانه اي رو به وجود آوردن كه “مارك زاكربرگ” رو به زانو درآورده!;) و بازم ازشون عذر ميخوام اگر بحث هايي پيش مياد كه كمي خارج از بحث پست و نوشته ي صاحبخونه ي نازنينمون ميشه ولي خوب همه در راستاي همون هدف والاي اين خونه يعني توسعه مهارتهاي فردي ميتونه باشه …
در جواب رها كه گفتم خوشحالم كه توي اين خونه جا براي من هم هست، خواستم حالا تريپ تواضع بردارم!;) وگرنه ميدونم كه ….:)
آْزاده عزيزم. ممنونم. راستش برام سخت بود كه در اقيانوس خونه ي محمدرضا، بخوام از قطره اي چون وبلاگ خودم بگم. ولي چقدر خوشحالم كه دوست نازنيني دارم كه اين كار رو برام راحت كرد و به سيمين عزيزمون معرفيش كرد. سيمين جان، من هم رسما به يك روز جديد دعوتت مي كنم و منتظر قدمهاي مهربونت هستم.
و حالا بهار …
عزيزم. نگران هيچي نباش. هيچي …
دليلي نداره بخاطر اين مسائل و ابرازش از خودت ناراحت بشي و حس بدي نسبت به خودت پيدا كني.
اگر كساني دوست تو (نوعي) باشن، با دريافتن اينكه تو در حال حاضر با مشكلي روبرو هستي، حتما دست تو رو خواهند گرفت و تو گرمي دستشون رو حس مي كني و با اينكار قلب تو رو لمس خواهند كرد.
و اگر دوست تو نباشن و فقط بلافاصله با خوندن چنين حرفي بخوان به تو راي منفي بدن، مطمئنا دوست تو نيستند و مهم هم نيست كه چه قضاوتي مي كنند.
بهار. ميدوني … زندگي به نظرم مثل يك اقيانوسي ميمونه كه همه ي ما بعضي وقتها سوار بر موجهاي اون به اين طرف و اون طرف كشيده ميشيم. و سعي مي كنيم خودمون رو به خوبي روي موجها حفظ كنيم و به سلامت به ساحل برسيم. بعضي وقتها هم در معرض غرق شدن قرار ميگيريم و كسي يا كساني هستن كه ميان و دستمون رو ميگيرن و بهمون كمك ميكنن.
بعد وقتي از اين موجها رهايي پيدا كرديم و به ساحل رسيديم، توي اين ساحل آرامش مي شينيم و دراز مي كشيم و زيبايي سحرانگيز طلوع و غروب خورشيد رو در اين ساحل زيبا نگاه مي كنيم و ازش لذت مي بريم.
و حالا يه عده ديگه اي رو مي بينيم كه دارن روي اين موجها بالا پايين ميرن و اگه توي اين موج سواري ها به كمك ما نياز داشتن، حالا نوبت ماست كه بريم و دستشون رو بگيريم و …. بعد اونها هم ميان توي اين ساحل آرامش و …
اين داستان به نظرم ميتونه به تناوب براي همه ي ما تكرار بشه ….
اينارو گفتم كه بهت بگم نگران هيچي نباش. و هيچوقت از ابراز احساسات انساني نترس و نگران قضاوت هيچكس نباش.
ما انسانها هيچكدوم يه جزيره نيستيم و همه به هم نياز داريم. حتي اگه اگه اگه فقط در حد حس كردن گرمي دست يك دوست باشه …
و اما شهرزاد خوب خودم …..
به طرز عجیبی دوستت دارم شهرزاد .
خیلی دوست دارم از نزدیک ببینمت و گرمی دستای دوست با معرفتو حس کنم.
بغض الان امونم نمیده دیگه نمیدونم در مقابل این همه محبت چی باید بگم.
قربون تو برررم … ممنونم عزيزم. منم همينطور.
بهار. خوبي زندگي اينه كه همه چي ناپايداره و ميگذره و بعدها كه برمي گردي به عقب، با يه لبخند آروم و رضايتبخش بهش نگاه ميكني. حتي شايد بهش بخندي…
راستي من يه جمله سري دارم كه هر وقت جايي توي زندگيم «كم ميارم» به خودم ميگم و ميخوام به تو بگم كه اون چيه… :
“چون با خدا همراهم، از هيچ چيز نمي هراسم.”
اين جمله جادو ميكنه … امتحانش كن.:)
ممنونم شهرزاد جان از ابراز لطفتون . امیدوارم بتونم دوست خوبی برای هم خونه هام باشم 🙂 یادشون بخیر مادربزرگم همیشه میگفتن ” من تعجب میکنم ، آدما وقتی که میتونن خوب باشن و به همدیگه خوبی کنن ، چه جوری میشه که به هم بدی میکنن و با هم قهر میکنن ! ” . دوستتون دارم دوستای خوبم و سپاس از محمدرضای عزیز و تیم متمم ( میزبان های بی نظیر خونۀ ما )
سلام دوست خوب این خونه
من فکر می کنم اینجا هم مثل دنیا می مونه، جا برای همه هست. این ما هستیم که گاهی فکر می کنیم جامون اینجا نیست والا دل صاحب خونه مون مثل دنیا بزرگه. میشه یه مدتی با خودمون قهر کنیم ولی می دونم کسی که به این خونه دعوت شده باشه اگه چند بار هم بره دومرتبه برمی گرده، مطمئنم.
من یکی که نمی تونم عدم حضور دوستان رو تاب بیارم الان چند نفری هستند که چند روزه ازشون خبری نیست مثل آزاده که مرواریدی دارد!
در مورد این فایل، بیشتر از اینکه دلم برای نورمحمد بسوزه، برای کسی که کت و شلوار سرمه ایی پوشیده بود، سوخت. بیچاره چه بار گناهانی توی کوله بارش خواهد بود و چه بد فرجامی نصیبش خواهد شد و چقدر خانواده اش بد اقبال خواهند بود که پدری اینچنین دارند و روزیی به این بی برکتی به سفره شان می رسد. امیدوارم خداوند در همین دنیا او را لحظه ایی به خودش بیاورد و نظر لطفی به او کند.
وگرنه دست نورمحمد هایی اینچنین، هر کجا که باشند همیشه در دستان خدا است.
و چه سعادتی والاتر از این.
خدا به دل آقای پلخوابی انداخت که اون پول دومرتبه به دست نورمحمد برسه و این وسط بازنده ی اصلی آن کت و شلوار پوش بود که فکر می کرد چه طعمه ی راحت الحلقومی را بدست آورده!!!
سلام سیمین
مرسی که حواست به همه هست. 🙂
بهار سلام
میخواستم همون دیروز اینو برات بنویسم: ” سلام. من کسی رو نمیشناسم!” نمیدونم چی شد فراموشش کردم! الان که توضیح شهرزاد درباره “همدلی ” رو خوندم یادم افتاد چرا برات میخواستم بنویسم… ای کاش همون لحضه نوشته بودم… 🙁
پسرك خامه فروش خوب خونه ي ما.
ببخش يادم رفت توي نوشته ام ازت چيزي بگم…
حتي اگه ننويسي هم هممون ميدونيم كه يه دوست همدل و خوب و مهربون داريم با يه اسم خوشمزه!:)
ولي ميدوني كه نوشته هات همه رو خوشحال ميكنه و به بخش كامنتها رنگ بيشتري ميپاشه…:)
سلام پسرک خامه فروش…
نمیدونی وقتی اسمت رو در کنار اسم بقیه دوستام میبینم چقدر انرژی میگیرم. از اینکه کنارم هستید ممنونم. و همین واسم کافیه.
کاش منم به همین اندازه بتونم دوست خوبی برای شما باشم. امیدوارم که باشم.
میدونی سیمین! گاهی فکر میکنم شاید اون مرد سرمه ای! همون شب پشیمون شده باشه و نتونسته نورمحمد رو پیدا کنه. شاید اون هم در این چند روز این فایلو گوش داده باشه و الان چقدر میتونه حالش بد یا خوب باشه. نمیدونم. این سه روز اون مورد سرمه ای از ذهنم بیرون نمیره!
چقدر خوب درباره نورمحمدها گفتی!
آزاده. سيمين. راستش من هم بعدا وقتي بيشتر در مورد اين داستان فكر كردم، يه چنين چيزهايي اومد توي ذهنم.
ميدونين… من اينو فهميدم كه زندگي و آدم ها و موقعيت ها بعضي وقتها ميتونن خيلي پيچيده تر و غيرقابل پيش بيني تر از اون چيزي باشن كه ما فكر يا تصور مي كنيم.
و اينكه دنياي ما، واقعا دنياي احتمالات نامحدوده …
شايد اون مرد سورمه اي پوش، موقع برگشت، نتونسته توي اون شلوغي ها نور محمد رو پيدا كنه …
شايد خداي ناكرده مثلا توي خيابون (يادم نيست رفته بود بيرون از بانك؟؟) مثلا يه موتوري يا ماشين بهش زده بوده و برده بودنش مثلا بيمارستان.
شايد وقتي پول رو گرفته بياد بده به نورمحمد، كيفشو ازش دزديده بودن و ديگه روش نشده بياد پيش نورمحمد.
شايد توي اون زمان، يه تلفن بد بهش شده يا خبر بدي بهش داده شده و مجبور شده سريع به جايي ديگه بره و اونقدر فكرش مشغول شده كه همه چيز رو فراموش كرده
نميدونم …. شايد … شايد … شايد ….
اميدوارم يه بار همينجا بخونيم كه اون مرد، تونسته نورمحمد رو پيدا كنه و دليلي كه شايد به عقل هيچ بني بشري نرسيده! رو براي اون سوءتفاهم عنوان كرده و اون پول رو بهش برگردونده …
توي اين دنيا همه چيز ممكنه … و چقدر خوبه كه نتونيم اين نامردمي ها رو باور كنيم و چه خوبتره كه وجود نداشته باشه …
كاش اينطور باشه …
ولي با همه ي اينها، كاري كه آقاي پلخوابي كرد و اين نمونه كارهاي انساني كه هر كسي بتونه انجام بده و قلبي رو شاد كنه و فكري رو آرامش ببخشه، مسلماً دنيا رو زيباتر و زيباتر خواهد كرد …
شهرزاد با وجود همه حرفهای تو و من در اطراف ما مرد سورمه ای پوش وجود داره همینطور که نورمحمد و آقای پلخوابی وجود دارند…
کاری که آقای پلخوابی کرد همیشه یادم میمونه. اگر من در موقعیت ایشون بودم شاید همون لحظه همون مبلغ رو میدادم به نورمحمد و مثلا میگفتم فدای سرت پدر جان آدم نامردی بود و تو هم فراموشش کن. ولی کار من کجا و کار آقای پلخوابی کجا..
چقدر من بی تجربه ام!
دقیقاٌ شهرزاد جان . به قول خارجی ها ” impossible is impossible ” یا به قول خودمون ” غیرممکن ، غیرممکنه ” منظورم مثل منظور شما اینه که در این دنیا هیچ چیز غیرممکن نیست . کاش ملاک و معیار ارزیابی ، انسانیت ، محبت ، خوبی و گذشت باشه نه زرنگی و رندی .
شاد باشید دوستای خوبم
سلام آزاده جان
حق باشماست. ببخشید دیگه آدم وقتی به مشکل بزرگی بر میخوره همه فکر و ذهنش رو اشغال میکنه شاید دقتش هم کم میشه.
bahar5066@yahoo.com
دوستان ممنون میشم اگه کمکی به من بکنید.
سلام دوستان
خانمها: شهرزاد، آزاده، بهار و آقایون محسن و حسین گرامی.
راستی حضور دوست خوبمون هومن کلبادی که تازه به جمعمون اومده هم جای تبریک داره.
داشتم به طوماری که با گفتمانمون ایجاد کردیم نگاه می کردم، بابا چه کردیم. دست مریزاد!!
امیدوارم این حلقه ی دوستی و مهرورزی وسیع و پر برکت تر شود.
مرسی سیمین جان عزیز
به خدا با بدبختی میگردم تا نکنه لطف دوستام رو بی پاسخ بگذارم . تیم محترم متمم ، لطفاٌ کمکمون کنید تا متوجه کامنتهای دوستان که مخاطب مستقیم و غیر مستقیمش ما هستیم بشیم و پاسخ بدیم .
ارادتمند همۀ دوستان عزیزم و محمدرضای عزیز و تیمشون ، هومن کلبادی
جاییکه بغض نورمحمد شکست بغض من هم …
خوش به حال صفیه خوش به حال نورمحمد و خوش به حال آقای پلخوابی.. اینها اهالی بهشتند..
استاد عزیزم
امیدوارم سفر به چالوس همیشه براتون لذت بخش باشه . و خاطره های خوبی از مردم شهرم داشته باشید .:)
بابای من از بچگیم یه سری تک بیت ها یادم داده و یه سری تک مصرع.
هر وقت کم میارم از اونااستفاده میکنم. هر وقت چیزی ندارم واسه گفتن.” معرفت در گرانیست به هرکس ندهند”
ممنونم جناب شعبانعلی نازنین. ممنون از این حس خوب. حس خوبی که هنوز کنار ما نورمحمد هایی زندگی میکنن._ هرچند که مردانی با کت و شلوار سورمه ای هم خیلی زیاد شده!_ ممنون.
با تیکه دوم فایل تنها کاری که میشد کرد این بود که اشک بریزی و به همه رمان های تلخی که در نوجوانی ات خواندی ، فکر کنی. به واقعیتی که در هر روزهای ما و هموطنانمان هست…
زنده باشی محمدرضای عزیزم
ارادت.اگه زحمتی نیس اطلاعاتی درمورد مدیریت کلامی به من بدین
من تا اینجای کار که گوش دادم ، کامنتمو بنویسم یادم نره.
یه چیزی که جالب بود اینکه این دو نفر با هم اصلا تارف نداشتن ، مخصوصا محمدرضا. جالب بود.
منشی که آقای پلخوابی داشتند ، یه جورایی مث معلما بودند. میشد احساس کرد ادمی نیست که اهل دریغ کردن باشه و نوع احترامی که در کلام محمدرضا بود خیلی قشنگ بود. همینطور یاد حرف خودتون افتادم که در انتخاب کلماتتون دقت کنید.
اگر متهم به دیدن میخ نمیشوم، تو بشقابی که روی میز بود چیه؟ توت فرنگیه یا باقیمانده بستنی؟
سلام. محمدرضا وقتی نام فایل را دیدم یک خنده از سر شوق کردم و گفتم ببین این بار رفته سراغ خود خود مردم، به قول معروف اصل جنس.بعد دیدم نه باز هم یک انسان موفق در عرصه کسب و کار، یک هموطن نازنین که در هوای پاک البرز فکری نو را تجربه کرده.
میدانی ذوق و شوق اولم برای چی بود؟
برای روزی لحظه شماری می کنم که بروی سراغ آن پیرمرد هیزم شکن در جنگل های سرد و برفی گرگان،
آن پیرزن مهربان که بر سر تنور نان می پزد،
آن کودک روستائی که در چادر درس می خواند و رویایش معلمی کودکان روستاست،
آن مردان سیه چرده هنگام ،که به دنبال صید مروارید دل به دریا می زنند ،
و خیلی زنان و مردانی که هیچ کجا نام و نشانی از آنها نیست! آرام می آیند، دنیا را برای دیگران شاد و لذت بخش می کنند و در یک غروب تلخ، آرام و پرغرور برای همیشه می روند.
می دانم یک روز میروی
تو خوبتر از آنی که آنها را نبینی…
.
.
.
راجع به فایل نظری ندارم ، چون هنوز گوش نکردم! دلیل: هیجان والیبال و دیگر هیچ ( ;
چقدر این مصاحبه و بخصوص داستان اخر مصاحبه رو دوست داشتم …
این ادما شریف و پاک قابل ستایش اند ،نور محمد های ساده دل ،شریف و عزیزانی همچون پلخوابی ها که از صفر کسب وکاری راشروع کردند و علاوه بر کسب درامد، عاشقانه دنبال راههایی هستند برای تاثیر گذاری و بهبود وضعیت سرزمین شان
درود بر محمدرضای نازنین
گاهی از اوقات احساس میکنم من و شاید خیلی های دیگه از ارائه دیدگاه به هر دلیلی صرف نظر کنند
یا از ابراز احساسات،ارائه نظر در مورد با یک رویداد،که بنظرم حتما واکنش ما نسبت به رخدادهای مختلف
ایجاد تحولی شگرف خواهد کرد، از همین رو از شما و از جناب پلخوابی نازنین که صحبت هاشون من رو به یاد همکلامی با جناب حسابی (فرزند دکتر حسابی) می انداخت، سپاسگزارم، ایجاد اتفاقات خوب در هر جای وطن،طعم شیرینی دارد،به وسعت همه میهن مان.
همیشه شاد باشید و پرتلاش برای ثبت اتفاقات خوب
و چقدر انسانی گفتن آقای پلخوابی ” آدمها یک جایی باید به داد هم برسن ، منتها یک جوری که کرامتشون خدشه دار نشه ” بینهایت سپاس محمدرضای عزیز . زنده باد انسانیت و عشق
ایمیلتون رو که راجع به این فایل دیدم بی صبرانه منتظر گوش دادنش بودم! مرسی واقعا!
راستی شما کامنت های بخش انگلیسی رو کلا دیربه دیر چک می کنید؟ کامنت من چندین روزه که منتظرتاییده!
سلام
و خدا قوت به شما و دوستانتان آقایان پل خوابی و پور اکبر.
“پل خواب”، برای من یادآور آن تابستان هایی است که در دوران کودکی و نوجوانی و جوانی ام به باغ خاله و شوهر خاله ام که کمی بالاتر از آنجا بود، می رفتیم و صبح های خنک و لذت خواب در زیر پتو، آب بسیار خنک و هوای لطیف و رود خانه ی خروشان و کوههای سنگی آن ، گردو و گیلاس و آلبالو و هلوهایی، که تاکنون مزه ایی به آن مطبوعی در دهانم حس نکرده ام، همه و همه ….
از همین جا درود می فرستم بر آن کشاورزی که در عالم بچگی از باغش در “پل خواب” هلویی کندم و بدون اجازه خوردم و با صدای رسای صاحب آن باغ به همراه دیگر بچه های فامیل تا چند صد متر دویدیم تا دستش به ما نرسد.
چه هلوی خوش طعمی!!
امیدوارم در گذری از جاده چالوس سری به مجموعه با صفای “دهاتی” بزنم و از آن همه خلاقیت بهره مند شوم.
ممنونم از اینکه ما رو با آدم های خوب این روزگار آشنا می کنید.
از آن فایلهای حال خوب کن بود مخصوصاً بیست دقیقه آخرش!
ترانه انتهای آن هم با حال و هوای آن متناسب بود!
فقط کاش بیشتر درباره کسب و کار صحبت میشد (مثلاً چند نکته که درباره مکانیابی گفتند جالب بود) البته همین هم غنیمت است ممنون
ممنون از بابت این گفتگو، آقای پلخوابی کاملا معلومه که رمان خوان حرفه ای هستند، چقدر خوب داستان رو تعریف می کرد
سلام
دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی————- زنهار بد مکن که نکرده است عاقلی
این پنج روزه مهلت ایام آدمی ————— آزار مردمان نکند جز مغفلی
…
درویش و پادشه نشنیدم که کرده اند———– بیرون از این دولقمه روزی تناولی
زان گنجهای نعمت و خروارهای مال———— با خویشتن به گور نبرند خردلی
….
“سعدی”
سلام
عجیب داستانی بود انتهای این فایل
از اعماق قلبم دردی رو احساس کردم و گریه کردم
گاهی یه انسان میتونه چقد صاف باشه، که حتی فریبی هم که خورده رو به خوبی و جبران تعبیر میکنه
من شاید به خاطر زندگی خودم ازین داستان ها زیاد برای گفتن داشته باشم برای همین شاید اینقد دردناک بود شنیدن این داستان، ای کاش بدونیم گاهی ممکنه چه شادی از بقیه دریغ کنیم به قیمت رضایت کاذب خودمون…
خیلی ممنونم محمدرضا
خیلی مصاحبه خوبی بود
معلم عزیز، سلام
خیلی خوشحال شدم که پست این مطلب دیدم… چون منتظرش هم بودم و با تعریف هایی که شما داشتید مشتاق تر شدم زودتر گوش بدم…
از شما و دو دوست گرامی بسیار ممنونم
ممنونم که من رو هم تو آرامش و لذت این صحبت ها شریک کردید.
به آقای پلخوابی تبریک میگم که تونستن یه همچین تفکر زیبایی از کار و زندگی،برای خودشون و اطرافیانشون بسازن.
سلام محمدرضا جان. من هر کدوم از فایل های رادیو مذاکره رو تا الان فقط یک بار گوش داده ام. این به این معنا نیست که ارزش چند بار گوش دادن نداره. ابدا…به نظرم حرفای بزرگان رو باید شنید تا به شناختی در ذهن رسید اما برای فهمشون برای درکشون باید رفت تو دل ماجراهای زندگی.زیر و رو کنی هر چه که در دلش هست. اون موقع ست که می بینی چقدر حسات قوی ترند. شفاف تر می بینی، خوب تر می شنوی.عمیق تر فکر می کنی و در نهایت لایه های پنهان هر رویداد رو می بینی.این یه حال خوبه. و زمان مناسب برای بازگشت به همون فایل ها.یک بار دیگه گوش می دهی و…
راستی این پست باعث شد که رفتاری خارج از چهارچوب همیشگیم داشته باشم و از این بابت خوشحالم:) و در آخر ازت ممنونم برای همه اتفاق های زیبای این خونه
عجب حافظه تاریخی و دقیقی دارند آقای پلخوابی . ای کاش بشه تاریخچه ای که تو ذهنشون هست ثبت بشه . تایخ شفاهی منطقه شون هستن. ممنون از این انتخاب خیلی خوبتون برای مصاحبه.