دروغ سفید: بیایید اعتراف کنیم…

نمی دونم چرا اینقدر این موضوع ذهنم رو درگیر کرده(احتمالا به خاطر این هست که خودم درگیرش هستم و هزینه های زمانیش رو می دونم ) که زندگی زمان دانشجویی شما که همراه با کار در سطح بالا(از نظر زمانی) و درس خوندن خوب باشه( به اندازه ای که جزو رنک ها و نفرات اول دوره خود بشید) هم می تونه یه دروغ سفید باشه …

اقا ی پیشنهاد..واسه شب یلدا ی ازون کافه هایی که شما هم میاید و میشه همه نظر بدن بزارید..یادمه تو اون وبلاگتون ی شب یلدایی چنین کاری کرده بودید..فکنم جالب باشه ها…

سلام
آخ چقدر این پست ،حرف دل این روزهای منه
حتی هفته پیش ،رفتم مشاوره،چون واقعا خسته شدم .اگه عادت شده باشه ترک کردنش خیلی سخته.
چون کمال گرا هستم ، هر آنچه دوست دارم باشم رو بیان میکنم و کم (یا اصلا )دوستی ندارم که در مورد آنچه هستم بداند.
راستش اینقدر واسه ثابت کردن دروغ هایی که گفتم دویدم که الان توان راه رفتن ساده رو هم ندارم.

من نامزدی دارم که دوستش دارم اما فقط باندازه 50% ظرفیت قلبم برای دوست داشتن. ولی بهش میگم عشق من!
دلم میخواد حقیقتو بهش میگم اما میترسم قلبش بشکنه، یا بامن نمونه
دلم میخواست میتونستم عاشقش باشم اما نمیتونم
حس میکنم دارم بخودم هم خیانت میکنم
اما خودمو اینطوری راضی میکنم که حتی اگه عاشقش بودم بعد از مدتی این عشق کمرنگ میشد
و اینکه اینطوری راحتترم و دلتنگیا و نوسانات عشقو تجربه نمیکنم
و اینکه خیلی بعیده بتونم بعد از تجربیاتم!، دوباره عاشق بشم

سلام
دروغ دروغه نگیم

بزرگترین دروغهای زندگی را نه به خانواده، نه به دوست، نه به عشق خود گفته ایم.

بزرگترین دروغهای زندگی را به « خود »گفته ایم.

اما زندگی گاه به جایی میرسد که باید به خودمان دروغ بگوییم. مصلحتی، شاید!

گاه بهتر است به خود دروغهایی بگوییم که باورپذیرند تا راستهایی که نمیتوانیم باورشان کنیم.

دلم میخواهد روبروی خودم بایستم در آینه.

دروغ بگویم. بزرگ. بزرگ. بزرگ. آنقدر بزرگ که خودم هم به سختی باورش کنم.

امروز میفهمم حرف آن معلمم را که میگفت:

تو من را فریب دادی و من نفهمیدم،

اما نمیدانم روزی برسد که بتوانی خودت را هم با تمام وجود فریب دهی یا نه.

آخرین درس در تکامل انسانی، فریب دادن خویشتن است.

ورنه، درک حقیقت فضیلت دشواری نیست.

***از وبلاگ فقید! « برای فراموش کردن ».در حال حاضر برای من همین اندازه اعتراف کردن کافیه.اما
از یک « توهم وحشی » خواهم نوشت….

ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺟﺎﻥ ﺳﻼﻡ
ﭼﺮﺍ ﺳﻤﯿﻨﺎﺭ ﺭﻭ ﺷﻨﺒﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ ﺍﻭﻧﻢ ﺻﺒﺢ ؟!
ﺍﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﯼ… ﻋﺼﺮﯼ …
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺵ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻡ

منم خیلی وقته با این قضیه درگیرم
بعضی وقتا که با دوستام حرف میزنم آنچنان میگم من این مطلبو از فلان سایت یا فلان کتاب خوندم که دوستام کلی مجذوب میشن غافل از اینکه نه سایتی وجود داره و نه کتابی . . .

یادم نمیاد دروغ سیاه گفته باشم تا حالا
دروغ سفید رو شاید ترس از مورد بازخواست قرار گرفتن ، مسخره شدن یا …. میگم و قبلا بیشتر و الان خیلی وقته سعی کردم کمش کنم ، چون فکر میکنم برای چی باید دروغ بگم؟ من همینی که هستم هستم ، برای چی باید خودمو پنهان کنم

اولین و عمده ترین دروغ سفیدم در مورد مکان هاست! همه فکر میکنن من یه جام ( مثلا دانشگاه یا سرکلاس یا …) ولی در واقع یه جای دیگه ام
یک موردش همین ساعت خواب! من ساعت 6 صبح بیدارم ، ولی در واقعیت هر وقت خسته نباشم بیدار میشم ممکنه 5 صبح باشه ممکنه 2 بعد از ظهر!
در مورد درس خوندن هم دروغ سفید خیلی میگن نمونه اش همین الان! همه فکر میکنن تو اتاق دارم با کامپیوتر درس میخونم ولی دارم با کامپیوتر وبلاگ میخونم!
اهان یه سری دروغ سفید دیگه هم دارم که وقتی میگم که نمیخوام به کسی حقیقت رو بگم و اون طرف اصرار میکنه که چیزی که بهش ربط نداره رو بدونه! یه چیز الکی میگم که از شر خودم بازش کنم

به نظر من دروغ سفید هم به دیگران آسیب میرسونه آنهم از نوع روحی. هم اتاقی ای داشتم که مدام از خودش و تواناییهاش تعریف می کرد و کلا پرمدعا بود.آن موقع تجربه ام در حدی نبود که متوجه بشم او از کمبود اعتماد بنفس رنج میبرد و در واقع می خواست به خودش اینهارو بقبولونه.تاثیرات بدی روم گذاشت خیلی اعتماد بنفسمو پایین آورد فکر میکردم اون همه کاری از دستش برمیاد و من نه.کلا تواناییهای خودمو فراموش کرده بودم.از ترم بعد کمی خودمو ازش دور کردم و به خودم اومدم.دوباره خودمو باور کردم و همه چیزو جبران کردم.امروز دیگه ارتباطی با اون هم اتاقیم ندارم ولی خاطره بدش همیشه تو ذهنم هست و هنوز آزارم میده.

باشه و ممنون / سعی می کنم عملیش کنم

سلام جناب شعبانعلی، تو کدوم کتاب پاول اکمن در مورد دروغ سفید و سیاه توضیح داده؟ممنون میشم اسم کتاب رو بگید.

حقیقتیست..
من با دروغ های زیادی که به دوستم گفتم خودم رو نزدیک کردم به شخیتی که اون دوست داشت ….زمان زیادی گذاشتم تاخودم رو به چیزهایی که گفته بودم نزدیک کنم وهمه چیز رو به واقعیت تبدیل کنم و خدا رو شکر اینم شد .اما همونطور که گفتین با اینکه داشته های امروزم آرزوی دیروزم بوده اما هنوز خسته ام و از خودم ناراضی…

آدمی كه به حقیقت دست یافته چگونه می تواند دروغ بگوید؟

برای چه باید دروغ بگوید؟

او هیچ دروغی برای گفتن ندارد.

«اوشو»

سلام و درود خداوند بر شما ، از دلنوشته تان که آموزشگاهی پر بار است تشکر می کنم ، امیدوارم همه ما نیروهای خود را برای ساختن نقاب و حفظ آن در مقابل دیگران به باتلاق نریزیم و حفره های درونی خویش که نیازمند ارتزاق و تایید دیگران است را شناسایی و به چشمه جوشان تبدیل سازیم ، با حرکت کردن به سوی کامل تر شدن و بهتر شدن . امیدوارم روزی انسانها تنها در صورتی دروغ بگویند که بخواهند جان کسانی را نجات دهند که زنده بودنشان ارزشمند است .

اعترافات من:
دروغ سیاه: واسه زود گرفتن 1 گواهی مجبور شدم بگم من 1 جای دیگه زندگی می کنم..
دروغ سفید:یادمه اولین دروغ سفیدم دوران دبستان بود. به همکلاسیم گفتم ما 1 طوطی داریم خونمون!:/
اخریشم می رسه هوم..:به استاد 3تارم گفتم من خیلی کارای استاد شعاریو گوش دادم در حالی که فقط 2تا گوش داده بودم!
نکته جالب اینکه وقتی در.غ سفید می گم سعی می کنم عملیش کنم! مثلا الان اکثر کارای استاد شعاریو گوش دادم.
اما به مظر من دروغ سفید ناشی از ضعف در اعتماد به نفسه. شاید در دورانی خوب دیده نشدن باعث میشه دروغ سفید بگیم.

خب شاید پس بشه گفت اون هایی که به نوعی حس کمبود دارند مخصوصن اعتماد به نفس، دروغ سفید می گویند؟ یا آدم های ترسو……یعنی بیشتر به ضعف شخصیت مربوطه استاد؟