نماز و روزه ی همه عزیزان قبول.
اگر مقبول افتد به رد خلق مردود نگردد و اگر مردود گردد به قبول خلق مقبول نگردد،حالا شایدم بگید چه ربطی داشت به داستان،ولی بنظرم فرشته و شیطان هر دو مطلق نگرن که همینطور هم باید باشن چون اقتضای ذاتشونه،این وسط یکی هست که حواسش به همه چیز هست و از هر کسی به اندازه ی توانش انتظار داره و قطعأ حواسش به سرهای در گریبان هم هست که خود همین سر در گریبان بردن میتونه سر آغاز یک تحول باشه…

سلام جناب شعبانعلی…شب بخیر…
چی بگی آخه؟آخرشم آدم بیچاره باید بسوزه دیگه.البته از اولش هم آدم سوخته بود اما الان دیگه داره واقعا می سوزه.آقای شعبانعلی،به یک چیزهایی نشانه می رید که آدم وقتی می خونه،واقعا تا چند ساعت هنگ می کنه.درسته به قول خودتون فلسفه نخوندید،اما یه مسائلی رو پیش می کشید که اتفاقا پرسشها و دغدغه های اصلی فلسفی محسوب می شن.و ما هم مثل پیشینیان باید فقط بگیم و غصه بخوریم و بگذریم.چون که واقعا هیچ کاری از دستمون برنمیاد.
من مثل شما بلد نیستم ظریف و حساب شده بنویسم که برداشتهای مشترک از نوشته هام بشه ولی بعضی وقتا از لخت و عریان نوشتن هم بدم نمیاد.متن کوتاهی با عنوان “نور خانه” در وبلاگم نوشته ام که تقریبا عریانه اما وقتی چنین صحنه ها واخباری رو میبینم و می شنوم،واقعا ناراحت می شم.دعوت می کنم مطالعه بفرمایید.اینم لینکش:http://dooreham.blogfa.com/post/177

سلام آقای محمدرضا
دیدم دوره سفر از جهنم شما این بار دیار نیماست
من دیروز و پریروز تو یه برنامه دو روزه کوهنوردی نزدیک یوش بودم (قله ناظر بزرگ )
جای خیلی قشنگیه وقتی سرسبزی روستا با درختای بلندو رودخونه زیباشو مبیبنید به یادتون میاره که چه فضایی نیمارو شاعر کرد.امیدوارم مثل همیشه این دوره هم عالی بگذره براتون.

مرد برای خدا روزه گرفته بود، اگرچه عطر دل انگیز روزه کامل به مشام نمی رسید….ولی قطعا نظر رحمت خدا قدر معرفت و پیاله اش شامل حالش می شود….او رحمان است و رحیم….باشد که همین نظر رحمت چشم دلش را روشن تر از پیش نماید تا به درجه روزه دار حقیقی برسد. ما آمده ایم تا تلاش کنیم و انسانی کامل شویم و تقرب پیدا کنیم به جایی که سرچشمه مان است
آری این درگه، درگه ناامیدی نیست… باز آی