سلام آقامعلم : )
چندروزه دارم از دوتا بچه گربه نگهداری می‌کنم. تجربه دلچسبی هست. خیلی بامزه، شیطون و کنجکاو هستن. “لوسی” و “متین”.
لوسی دو روز اول همش دنبالم میکرد و ازم بالا می‌رفت و می‌خواست بغلم باشه، بخاطر این اسمش رو گذاشتم لوسی ولی متین نقطه مقابلش بود و اصلا اینکارارو نمی‌کرد. وقتی لوسی رو بغل می‌کردم، متین رو هم بغل می‌کردم که یوقت اگه دلش می‌خواد و روش نمی‌شه بیاد احساس تنهایی نکنه.(به این فکر می‌کنم که چقدر بد هست که مدتی رفتاری رو از خودت نشون بدی و همه تو رو با اون خصلت بشناسن و به خودم گفتم این چه اسمیه برای لوسی گذاشتی، اما دیگه عادت کردم اینطوری صداش کنم.)
شب اول کلی براشون گریه کردم، نمی‌دونستم باید چی بهشون بدم و نگران بودم که بمیرن و این‌که انقدر کوچولو هستن و از مادرشون جدا شدن ناراحتم کرد. روزهای اول همش استرس داشتم که نکنه مریض بشن و بمیرن و …، الان حسابی حالشون خوبه و با هم بازی میکنن، گاهی خیلی همدیگرو گاز می‌گیرن که جداشون می‌کنم. حسابی پشت‌بام رو به هم ریختن اما تماشا کردن کارهاشون و نحوه کشف محیط اطرافشون و دیدن این‌که نسبت به چندروز پیش بزرگتر شدن و چشم‌هاشون دیگه عفونت نداره برام خیلی لذت بخش هست.
من از گربه می‌ترسم : ) اونوقت اینارو ناز میکنم بغل می‌کنم، تو چشمشون قطره می‌ریزم تازه زیر شکمشون رو هم ماساژ می‌دم(ببین با ما چه کردی). وقتی نمی‌دونستم چی باید بخورن همش می‌گفتم ایکاش آقامعلم یکبار هم می‌گفت به این گربه‌هایی که بهش پناه میارن چی می‌ده بخورن.
دلم تنگ شده بود براتون حرف بزنم، چندروز دیگه که بچه‌گربه‌ها بزرگتر بشن میذارمشون تو حیاط که برن دنبال زندگیشون ولی تا هستن گفتم به بهانه این‌ها براتون بنویسم. : ) (اندازه یک پست بلاگ نوشتما، ولی نوشتن تو خونه‌ی خودت و برای خودت بیشتر می‌چسبه.)
– آقامعلم، یک هدیه کوچک براتون گرفتم. سرپرستی یک بذر(از سامانه اینترنتی قبول سرپرستی بذر)، تو بانک ژنشون عکس گیاه‌ها رو گذاشتن و گل‌های زیبایی دارن، عکس این بذر من رو یاد “پیچیدگی” می‌انداخت و به این خاطر انتخابش کردم.( اگر گواهی سرپرستیش رو برام فرستادن، براتون ایمیل می‌کنم.)

سال نو مبارک آقای عزیز.
ویدیو هم بسیار تماشایی بود. ممنون که هستید. انشالله همیشه باشید با سلامتی و شادی و آرامش.

سلام!
سال نو مبارک!
واقعاً ویدئویی لذت‌بخش و تامل برانگیز بود.
نمی‌دونم آیا اصلاً برای کوکی، شدنی است که توپ رو از توی محفظه مارپیچی در آره؟
اگر شدنی نیست، آیا کوکی این رو فهمیده؟ یا این که ناآگاهانه همچنان به درآوردن توپ اصرار داره؟
فرض کنیم زندگی کوکی، یا دستِ کم رضایتمندی‌ش از زندگی، وابسته به خروج توپ از محفظه باشه. خیلی مشتاقم بدونم در این شرایط، این بچه گربه ناز تا کی به تلاشش ادامه می‌ده؟ احیاناً اگر ناامید و افسرده بشه، دقیقاً چه واکنشی نشون می‌ده؟

درود
سال جدید تبریک میگم امیدوارم حول حالنایی که در لحظه تحویل سال با حالت منقلب همه زمزمه کردیم تبدیل به احسن الحالی برای همه ما بشه.
سالی که بر ایران و ما گذشت سال سخت، طاقت فرسا و پر از اتفاقاتی بود که همه مان را متحیر و سرگشته کرد.
۱) تو سال جدید امیدوارم که همه مردم ایران گفتگو کردن بر سر مسائل مهم را یاد بگیرند. اول به خودم این نکته رو یادآوری میکنم و بعد به همه و امیدوارم هنر حل مسئله رو هم کم کم هر چند ناچیز یاد بگیریم.
۲) کمتر به صورت هم چنگ بزنیم. این حجم از خشونت و خشم و ناراحتی و فحاشی واقعا دردی دوا نمیکنه و فقط مسیر گفتگو رو میبنده.
۳) دست به دست هم بدیم حداقل هر کس به اندازه سهم خودش همان قدر که خودش را ایرانی می داند و برای موجودیت مستقلی به نام ایران، فارغ از نگاه های ناسیونالیستی در میان ما ایرانیان تلاش کند.
۴) هر کس که دل در گروء این آب و خاک داره، هرکس که ذره ای دلش برای این آب و خاک با تمام وجود می تپد، فارغ از حرف های شعاری؛کمک کنیم که حال هممون تو سال جدید کنار هم دیگه بهتر باشه.
۵) توسال جدید مسئولین عزیز همت کنند و تلاش کنند این دیوار بی اعتمادی که بین مردم و خودشون شکل گرفته اندکی ترمیم بشه که اون هم فقط با کارآمدی و تصمیم های سختی که میگیرن و هزینه های سختی که میدن ایجاد میشه.
۶) چیز زیادی نمیخوایم و فقط میخوایم راحت تر از سال قبل زندگی کنیم. همین… آرزوهای هم نسل‌های خودمون رو با نگرفتن تصمیم‌های سخت به تباهی نکشونن.
در اخر امیدوارم از این رسانه ای که در دست همه به ویژه تصمیم گیران این کشور هست درست استفاده بشه.گنگ و مبهم نباشه و نکته مهمی که درست حرف بزنیم و حرف درست را هر چند هزینه های سنگینی برای هر کس دارد بزنیم.
ببخشید زیاد شد اما اول سال بود یه عالمه گلایه و شکایت و درددل و سختی و یه راه سخت و پرپیچ و خم در سال جدید.

عیدیِ قشنگی بهمون دادی محمدرضا. 🙂 ممنون.
(البته هدیه نوروزی ارزشمند متمم که بحثش جداست)
دیدن این ۵۵ ثانیه – که بارها نگاهش کردم – خیلی لذتبخش بود برام.
اتفاقاً در موردِ کوکی: خیلی توی فکرم بود و دلم میخواست چند بار ازت بپرسم و بدونم که آیا کوکی رو نگهش داشتی و حالش چطوره و چیکارا میکنه؟ و وقتی این فیلم رو دیدم خیلی خوشحال شدم. به خصوص که این بچه، با این مراقبت ها چه سرحال و زبر و زرنگ شده. چه اسباب بازی خوشگلی هم داره و چه خوب باهاش سرگرم میشه.

از کوکی که بگذریم، دلم میخواست بگم راستش رو بخواهی سال ۹۷ رو – جدا از همه داستان ها و خوبی ها و بدی هاش توی زمینه های مختلف زندگیم – تا جایی که به «این حوالی» مربوط میشه، خیلی دوستش نداشتم. چون توی این سال، زیاد اینجا توی خونه ی مجازی ات نبودی، زیاد حرفهات رو نشنیدیم، زیاد ازت نخوندیم، و مواردی از این قبیل.

از اینها هم که بگذریم – اگر چه سال ۹۸، متاسفانه با اتفاقات خوبی برای برخی هموطنان خوبمون شروع نشد و البته همه اش هم تقصیر طبیعتِ عزیز نبود… – دوست داشتم برای تو، برای متمم و برای همه ی دوستان عزیز متممی مون سالی پر از حال خوب و پر از فرصت هایی برای لذت بردن از زندگی در لحظه (همونطور که خودت هم به درستی بهمون یادآوریش کردی) آرزو کنم.