چند روز پیش با احمدرضا نخجوانی نشستیم و در مورد برخی عادتهای رفتاری در ارتباط با دیگران حرف زدیم. مطالبی که مطرح شد شاید ساده بود اما به خاطر اینکه فهرستوار در کنار یکدیگر جمع شده است شاید بتواند مفید باشد. شاید فضای این فایل به فضای عادتهای کوچک زندگی در متمم نزدیک باشد. من به شخصه احمدرضا را نه به خاطر فعالیتها و زحمات ارزشمندش در حوزه کسب و کار، بلکه به خاطر مهربانیها و عادتهای رفتاری خوبی که در ارتباط با دیگران دارد دوست دارم. چیزی که باعث میشود لحظات خوبی در کنارش ساخته شود. لینک دانلود قسمت اول مصاحبه با احمدرضا نخجوانی در مورد عادتهای رفتاری در ارتباط با دیگران لینک دانلود قسمت دوم مصاحبه با احمدرضا نخجوانی در مورد عادتهای رفتاری در ارتباط با دیگران پی نوشت اول: ضمناً احمدرضا نخجوانی در صحبتهاش به یک کلیپ ویدئویی …
این رو در جواب کامنت جواد یکی از دوستانم میخواستم زیر پست رادیو مذاکره صحبت با احمدرضا نخجوانی بنویسم. گفتم اینجا بنویسم برای بقیه هم شاید جالب باشه. سال ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ یک شغل جالب داشتم. در یک شرکت که نماینده شرکت خارجی بود، من رو سر یک کار جالب گذاشته بودند. باید نامههای سوالات فنی و شکایات مشتریان رو میگرفتم و فاکس میزدم به شرکتهای اصلی تولید کننده محصولات. مهارت کلیدی من بلد بودن زبان بود. میگفتند: باعث میشه که اشتباه برای کس دیگری نامه را نفرستی! یک سال شغل من همین بود. مدیرم هم وعدهی پیشرفت شغلی (مثل الان که مد شده و همه میگن: اینجا جای پیشرفت داره و هرکی از هر جا اخراج میشه میره میگه: اونجا نمیشد پیشرفت کرد! انگار عملیات نظامیه!) نمیداد. میگفت تو رتبه تک شریف داری و درست خوبه و لیسانس بیاد …
احمدرضا نخجوانی بدون تردید یکی از تیزهوش ترین انسانهایی است که من تا کنون دیدهام. فرصت گفتگو با او را به سادگی با چیز دیگری عوض نمیکنم. او مدیر عامل شرکت شاتل است. اما من احمدرضا نخجوانی را نه به دلیل هوش کمنظیرش و نه به دلیل مدیریت شرکت شاتل، بلکه به دلیل ترکیب نادر «هوش» و «پشتکار» دوست دارم. بسیار دیدهام انسانهای تیزهوشی را که احساس میکنند «کار و تلاش و کوشش» چیزی است که مختص افراد ضعیفتر و کمهوشتر است و دیگران باید به جبران هوشی که ندارند، بیشتر تلاش کنند. اما احمدرضا اینطور نیست. همیشه تلاش کرده و میکند. شرکت شاتل را با ۸۰۰ نفر کارمند مدیریت میکند. از صبح زود تا پاسی از شب در محل کارش است و عمدهی این چندصد نفر کارمند را به اسم کوچک میشناسد. خوشحالم که فرصتی دست داد تا با …