سلام
شما هم برای ما معلمی هستید از ماه:-)
خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم چون شغلم معلمیه ولی اونقد عاشق نیستم.و از خیلی ها شنیدم اگر عاشق این شغل نباشی،موفق نمیشی
امیدوارم بتونم بهتر بشم

وقتی محمد رضا میگه از ماه اومده ما کی باشیم بگیم نه، جالبه که لینک فیلتره

سلام

لینک ش فیلتر شده

خیلی خوب بود . یه کم ادامه می دادید شاید اشک من رو هم در مياوردين .

ممنون . منم همراه با خوندن این متن گریستم بدون اینکه بشناسمشون. روحش شاد و آرام که مطمئنم هست

سلام محمدرضا عزیز
از خواندن این متن بسیار لذت بردم
الان نزدیک مدرسه ام هستم و تصمیم گرفتم به آنها سر بزنم

سلام
این متن رو خیلی وقت پیش خونده بودم…یاد معلم زبان دوم دبیرستان خودم میفتادم که ایشون هم ۵ سال پیش فوت کردن…یادشون سبز روحشون شاد
جالبه این وبلاگ فیلتر شده

معلم دوست داشتنی روحت شاد.معلمی که علمشو با ارتباطی زیباو متعهدانه به شاگرداش آموزش میده مطمئنا این آموزش به اعماق وجود شاگردها رسوخ میکنه وباتمام سختیها دوستش خواهند داشت.

خدا رحمتشون کنه که شمعی که چنین معلم های نازنینی تو دل آدم روشن می کنند هیچ وقت خاموش نمیشه . ولی چرا وبلاگشون فیلترشده ؟

وقتی مطالبتون خوندم چشمهام از اشک.پر شد من معلمم یعنی بودم انقدر به بچه ها عشق دادم و از جون براشون تو اموزش زبان انگلبسی مایه گذاشتم ولی همش بی مهری دیدم چه از کادر اموزش ندارس غیر انتفاعی و چه از اولیا که چرا بچه های ما انگلیسی رو نمیفهمن و شما انگلیسی صحبت میکنید خسته شدم خسته هیچ کس نمیتونه صدای شکستن قلب معلمی رو بشنوه که از صمیم قلب عاشق شون بود و از هیچ تلاشی کم نذاشته اماچه فایده که این لباس و بوسیدم و کنار گذاشتم بسپارن بچه هاشون به معلمای بیسوادی که فقط بچه ها رو میرزا بنویس کردن تو اموزش زبان انگلیسی متاسفم و متاسف در سرزمینی که معلم اجر خودش از دست داده دیگه کی اجر داره البته ادمای بیسواد و ناشایسته همه جا در راس کارن

واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم.روحش شاد.

سلام واقعاً خاطره قشنگی بود واقعاً معلم قشنگی بود خیلی احساساتی شدم به حس مسئولیت همچنین معلمی
واقعاً معلم بود معلم به معنای واقعی کلمه معلم معلم
نمی دونم خیلی احساساتی شدم اما من هم خاطره ای از معلم ریاضی راهنمایی یادم آمد آقای دارآفرین همیشه با عشق به ما درس می داد و هنوز هم که هنوزه با اینکه خیلی وقته از آن زمان گذشته ریاضی که می بینم به دیده خاطره و عشق نگاه می کنم با اینکه مسیر زندگی ام آن سمت نیست
احسنت به آقای ساعتی غیرتمند واقعاً به شما حسادت می کنم (غبطه) که همچنین آدم های بزرگی را دیده اید آدم های گمنامی که عشق آنها خدمت به دیگران هست
محمدرضا آفرین به تو ، تو هم جا پای اون گذاشتی با آنن طبع بلندت
خواننده همیشه خاموش

محمدرضای عزیز ممنون از خاطرۀ بسیار زیبای شما . قطعا استاد شما ، شاگردانی انسان مثل شما تحویل جامعه داده اند . امیدوارم من هم لیاقت استادی مثل شما رو داشته باشم

وقتی از معلم های مدرسه و دانشگاه و کارتون می نویسید، با خودم میگم چه معلم های خوبی داشتید و چه قدر هم خوب اون موقع حواستون به درست دیدنشون و الگوبرداری ازشون بوده
من معمولا حسادت نمی کنم ولی این نوشته ها رو که می بینم حسودیم میشه و ضمنا یادم میده آدم های اطرافم رو با دقت بیشتری ببینم و بشناسم
البته این رو اضافه کنم که خودتون هم برای خیلی از اهالی این وبلاگ مصداق همین معلم های فراموش نشدنی هستید. ان شاء الله همیشه سلامت باشید

درود
استاد عزيز همچنان منتظر پاسختون هستم.

عرض ادب نسبت به همگی.

خیلی خوشحال و ناراحت شدم….

بزرگی میگه چنان زندگی کن که وقتی هستی دورت حلقه بزنن و وقتی رفتی سوگوارت باشن..

اینجوری که باشه و بشه یعنی کارتو خوب انجام دادی…خوشا عشقو و خوشا از عاشقی مردن….بقول خودش ادم باید دلش واسه بقیه به جوش بیاد…

الان که به عکس میستر ساعتی دقت کردم اینو فهمیدم :

دوستانم می دونید چرا معلم ها “معلم” شدنو مثلا یه شغل دیگه ایی انتخاب نکردن؟؟

به خاطر اینه که قلب و روحشونو وقتی که کوچیک بودن، توی یکی از اون نیمکتا توی یه کلاس، جا گذاشتنو حالا هر روز به این بهونه میرن اونجا تا بلکه اونارو پیدا کنن…..

استاد عزیز وقتی مطلبی رو می نویسید و عکس مناسبی رو کنارش می گذارید، تاثیر اون متنو در نظر مخاطبتون چند برابر می کنید.
ممنون از حسن سلیقه تون.

سلام استاد عزیزم.
همه معلم های خوب از ماه می آیند. از همانجایی که شما آمده ای.
مثل همه آدمهایی که معرفی شان کرده اید، داشتم آماده می شدم با او هم بیشتر آشنا شوم که دیدم نوشته اید او به ماه برگشته است.
ما هم در سالهای جنگ، دهه شصت یک مدیری داشتیم که از ماه آمده بود. یادم می آید بر خلاف خیلی از مدیران مدارس دیگر که می گفتند بچه ها برف بازی نکنند، ما را به دو دسته تقسیم می کرد و خودش هم در یکی از دسته ها می ایستاد. بالای پشت بام مدرسه، او بود و کلاس پنجمی ها و از پایین ما کوچولوترها که برف بازی می کردیم.
او همان سالها شهید شد: آقای سینکی. مرا به یاد او انداختید.
ممنون
برقرار باشید