۱-وقتی بچه بودم همیشه-بیشتر موقع کباب درست کردن – فکر می کردم گربه ها اهلی نمیشن.و انتظار داشتم با یه بار غذا دادن بهشون، سریع بیان پیشم .(بعید نیست جمله “گربه ها بی چشم و رو هستند ” از اینجا ناشی شده که احتمالن با سگ مقایسش کردن که با یه بار غذا دادن هم میشه اهلی ترش کرد)
خلاصه بعد از حدود سی سال فهمیدم که نه ،میشه یه کارایی کرد و اینجوری شد که داستانم با گربه ها شروع شد.
“بِلک” اولین گربه ای بود که افتخار اهلی شدن داد.از فاصله حدود صد متری می گفتم “پیش پیش ” مثل یک پلنگ که -حس می کنم کمی مورب -به دنبال شکارش میره می اومد سمتم.به هر حال از وقتی که از محل و خونه ما رفت وضعش بد شد و آخرشم اتفاق بدی براش افتاد(چیزی که یکی از متخصصین امر بهم گفت و تجربم باهاش سازگاره اینه که گربه ها آسیبی می بینن میرن پنهان میشن .به خاطر غرورشونه یا امنیتشون یا چی نمی دونم)
اما “سونیا” جان مادر بلک به تمام معنی وحشی ،غیر قابل دسرس ،قوی (یه بار ضمن بازی-شایدم فاز سادیسمی- یه کارتن انداختم روشون ،بلک حالت عجز گرفت که “کمک” ولی مادرش فقط با یک بار جهش چنان کارتن رو درید که واقعن لذت بردم .سونیا با هیچ انسانی در ارتباط نبود و بسیار محتاط ،حتی خود من موقع نوازشش با احتیاط باهاش برخورد می کردم چون قابل پیش بینی نبود و ممکن بود یه چنگ به شیوه هوک ازش چنان سر بزنه که داغونت کنه.
دلم برای هیچ انسانی که دیدمش و الان نمی بینمش تنگ نشده -چون معتقدم هیچ کس بعد از رفتنش عزیز نیست (بر وزن هیچ کس پیش از آمدنش عزیز نیست از نادر ابراهیمی) ولی واقعن دلم برای سونیا تنگ شده.رفتارش پر از حکمت بود.انگار اومده بودمسئولیتی رو انجام بده و فرصت وقت تلفی وهدر دادن انرژی نداشت.حتی شاید با منم در راستای همون وظیفش -که انرژی بگیره و البته مخم رو بزنه از نظر غذایی تامین بشه-نزدیک بود اما به هر حال از بهترین موجوداتی بود که در زندگیم دیدم.خاطرات کم اما زیبا باهاش دارم.
۲-یه بار از پشت پنجره داشتم گربه هارو نگاه می کردم تو حیاط.تا به حال ندیده بودم ولی دیدم که بلک داره با سونیا اختلاط می نماید.هم اینکه رابطه تو در تو می شد (مثلن بچشون نر باشه تیترش میشه “پدری که برادر بود”) هم اینکه یک لحظه حس کردم باید برم جداشون کنم ،ظاهرن بهم برخورده بود سونیا رو در اون وضع ببینم( یکی نبود در اون خطور ذهن بگه چرا به فکر بلک بیچاره نیستی )
۳-با دختری قرار ملاقات داشتم بعد از ناهار سوار تاکسی شدیم و همینجوری که تو تاکسی نشستیم یه خانمی تو خیابان از نظر ایشون حجاب نداشت منم از فرصت استفاده کردم و بحث رو اندکی باز کردم بعد گفت : وقتی یه نفر اینجوری میاد بیرون و کلن وقتی زنی بدنش رو بقیه ببینند من حس می کنم منو دارن می بینن .شاخک هام تیز شد. گذشت وخلاصه خدارو شکر که برای با هم بودن مزاحم هم نشدیم دیگه.
۴-چی میشه که یه نفر حق طبیعی یک گربه رو بخواد نادیده بگیره؟ (حتی در حد یک لحظه به ذهن خطور کردن ) چی میشه که یک دختر جوان قرن ۲۱ خودش رو اینقد “ولو” می بینه که بدن دیگران رو بدن خودش ببینه وحق داشته باشه حال خودش رو خراب کنه چون یک انسان دیگری جور دیگری داره فکر می کنه؟چون یک گربه بی آزار افتخار داده من(من خودخواهی که کارتن می ندازم روشون ببینم چی میشه) رو با طبیعت خودش به فکر وادار کنه ،بخوام مالک طبیعتش بشم؟

اگر یک روز از عمرم مونده باشه شش الی ده تا گربه از نژادهای مختلف دور خودم جمع می‌کنم. اصلا من این ها رو نبینم مریض می‌شم. گربه برای من یعنی تجربۀ حالت سرخوشی و آسان‌گیری. یه نخ می‌ندازی براش دو ساعت سرش گرم می‌شه. محلشم ندی می‌بینی خودش داره روی فرش وول می‌خوره و غلت می‌زنه.
دلم می‌خود وقتی کار می‌کنم دور تا دورم توی کتابخونه‌م، کنار لپتاپم، کنار گلدونا فقط گربه باشه که منو نگاه می‌کنن. خوشم میاد گاهی هم بچزونمشون. ضربه آروم بزنم به گوشاشون تا چنگ بندازم برام:) یا ظرف غذاشون رو مدتی خالی بذارم تا بیان روبروم طلبکارانه نگاهم کنن. از این مدعی‌های بی‌خودی خوشم میاد.
خلاصه گربه چراغ خونه ست:))
چراغ خونه‌تون مادام العمر روشن
چلچراغم بشه که دیگه چه بهتر:)

از بچگی تا حالا همون جای همیشگی میخوابه :))

چه حس خوبی. ظاهرا چشمش دنبال دیکشنری است 🙂

چقدر ناز و سرحال و قبراق شده این بچه. 🙂
نمیدونی چقدر دلم براش تنگ شده بود و با خودم میگفتم چرا محمدرضا از کوکی برامون حرف نمیزنه یا عکس جدیدشو بهمون نشون نمیده.
خیلی خوشحال شدم عکسهای جدیدش رو دیدم، و دیدم که چقدر بزرگ شده.
اینطور که معلومه کمال همنشین هم درش اثر کرده و حسابی به کتابها علاقمند شده.
چقدر دوست داشتم این حرفت رو:
“وقتی فکر می‌کنم که کوکی همان شب که پیدا شد، می‌توانست بمیرد و الان زنده است، احساس خوبی پیدا می‌کنم.”
کاملاً همینطوره محمدرضا. و تو این حس خوب رو به ما هم منتقل کردی. و بخاطرش ازت ممنونیم.