اکنون که بیش از هر زمان دیگری در گذشته با ابزارهای دیجیتال به یکدیگر متصل شده‌ایم، به نظر می‌رسد باید در تحلیل رویدادهای اجتماعی نیز، بیش از هر زمان دیگری به تفاوتِ نقطه‌ی آغاز و مکانیزم گسترش و نتیجه‌ی نهایی توجه داشته باشیم.
البته نیت، اقدام و نتیجه، هیچ‌وقت به صورت مطلق به یکدیگر مرتبط نبوده‌اند. اما می‌توان گفت که این سطح از واگرایی و فاصله را هم، هرگز در گذشته شاهد نبوده‌ایم.
و این افزایش فاصله وقتی که در یک بازه‌ی زمانی خیلی کوتاه رخ می‌دهد هم بسیار دردناک هست و دنیای مجازی واقعا طول زمان رسیدنِ یک شروع به پایان نامرتبط رو خیلی کمتر کرده است و باعث می‌شه از اتصال‌های مجازی به دیگران(یک شخص، یک گروه، یک فکر، یک جهت‌گیری و موارد دیگر) بترسم.
گاهی دنیای مجازی، مثل یک چراغ می‌مونه، کسی روشنش می‌کنه و تو مسیرت رو با اون نور طی می‌کنی و به یکباره اون چراغ(شخص، طرز فکر، گروه، یک جنبش) خاموش می‌شه.