سلام

خب تیم محمدرضا به محمدرضا بگید ( حرف زدن با محمد رضا خیلی راحت تره ، آدم انگار داره با ۵+۱ حرف می زنه البته شرمنده)
سایت یک اصلاحاتی نیاز داره تا کامنت ها کمی علمی تر بشه ، تا افرادی که می آیند اینجا خوراک فکری بدهند و بگیرند

اول اینکه یک قسمتی باید برای ” موفقیت های شغلی ” باشه
و یک بخشی برای ” عبرت از شکست های شغلی ”
بخشی برای مطرح کردن ایده ها و فکرهای جدید با عنوان ” پیشنهادها” برای ارتقای سایت
بخش دیگه ای برای ایده ها و مشاوره های شغلی
بخشی برای معرفی تئاترها ، جشنواره ها ، نمایشگاهها و رویدادهای فرهنگی و هنری و امکان تبادل نظر در اونها
بخشی در مورد تجربیات افراد سایت در مورد ایجاد فرهنگ شادی در سازمانها
بخشی در مورد تجربیات افراد سایت در مورد عزت نفس در سازمانها و زندگی اجتماعی
بخش در مورد معرفی علایق خاص به دوستان دیگر مثل نجوم و موسیقی و مناسبت های خاص
اینجوری به نظر من هر کس ، تجربه اش رو می گذاره و از تجربه دیگران بهره می بره و یک طرفه خوراک فکری
دریافت نمی کنه بلکه خوراک فکری هم می ده

یک برنامه ای بگذارید و بهترین تجربه شغلی یا اجتماعی یا تحصیلی رو که به نوعی مشکلی رو حل کرده یا ایده جدیدی بوده یا به فردی خط فکری داده رو با نظر کاربران انتخاب و معرفی کنید

من دلم می خواد کامنت نوروزی بنویسم برای سال ی که داره می آد
امسال به من سخت گذشت ، خیلی زیاد ، خب ولی نمی دونم چی جستجو می کردم در اینترنت که سر از این سایت درآوردم.هیچ کس دعوت نامه برام نفرستاده بود ، خوش م اومد و موندم ، دم امتحان دکترا از این کتابها و فشار کاری و….به جان اومده بودم…این سایت خستگی م رو رفع کرد…….امسال ارتقاء گرفتم و خیلی طول کشید تا مسلط به اوضاع شدم مجبور شدم یک حرکت لاک پشتی بکنم تا اعتماد رئیس و مرئوس رو به دست بیارم….فشار درس هم که بدتر…ولی خب خداروشکر هر دو مورد به خیر گذشت ……گفتم در این حجم عظیم بازدید گم می شم و کسی اهمیتی نمی ده دیدم نه اتفاقا برعکس …. همین باعث شد با یک خاطره خوب شروع بشه اومدن در سایت …یه مقدار دیوانگی و خلاف جهت آب شنا کردن هم چاشنی کار من ه …..خب دیگه چاره ای نیست محمدرضا باید جور ما رو بکشی دیگه …این م یه مدل ش ه جانم.

۲۶ سال شده كه رفته ولي يكي دو ساليه كه دلتنگش ميشم، نميدونم تازه فهميدم كه چي شده يا تازه فهميدم كه كي بوده يا …
ولي قبلا با لبخند مي گفتم كه فوت شده ولي حالا با بغضي كه سعي مي كنم پنهانش كنم…

سلام جناب شعبانعلی عزیز
در آخرین روز تعظیلات به شکلی کاملا تصادفی با کتاب دشواری انتخاب و در ادامه ی آن با شما و اینجا آشنا شدم….هنوز مطمئن نیستم به دنبال چه چیزی به اینجا اومدم ، حتی نمیدونم چه عاملی من رو وادار به تأمل کرد !!!. قسمت اول دشواری انتخاب رو شنیدم و احساس کردم مایلم بقیه ی ان رو هم داشته باشم….
۵-۶ سال خیلی سخت رو پشت سر گذاشتم و سخت ترین آن ها سال گذشته بود…اونقدر سخت که آدمی با ادعای عقلیِ ِ !! من را تا مرز جلسات روانکاوی و استفاده از دارو و… پیش برد . اونقدر که موجب شد اعتماد به نفسم تا اونجا پایین بیاد که به دلیل ِ نمیدانم چه رانندگی رو که پس سال ها مثل راه رفتن برام عادی بود !!!به یکباره بذارمش کنار !!! انسان تا این حد می تونه ضعیف و آسیب پذیر باشه !!!
سال هامطالعات و آشنایی من با روان شناسی و البته فروید ودیگران ….. کمکم کردند که بفهمم ( با حفظ احترام به همه ی روانشناسان محترم ) …دکترِ ِ من داره ازمن به عنوان یک انسان آسیب دیده ، یک بیمار می سازه . من فکر می کنم یه شخص آسیب دیده می تواند بیمار باشد اما نه الزاما . .
با تجربه ۱۶ سال کار هنری به شکل آکادمیک و جدی ….حالا خودم رو در ابتدای راه می بینم. راهی که برای رسیدن به نقطه ی شروع شاید احتیاج به زیر ساختی سخت (! ) داشت . مسیرم نمی دانم سخت است یا آسان شاید چون دیگه از خودم کمتر اطمینان دارم …حالا می دونم من یه انسان عادی ام ( عادی بودن بران الان خیلی با ارزش و یه صفت خاص مطرح می شه ) با توانادد ها و ناتوانایی های خاص خودم …با خوبی ها و بدیها … با شادی ها و غم ها ی مخصوصِ ِ خودم که این ادم عادی از قضا همیشه انسان به غایت سخت کوشی بوده… .حالا نه آنقدر امیدوارم که دنیا رو گل و بلبل ببینم و نه اونقدر ناامید …گرچه هنوز سری و بی حس آن چه دیده ام از جسم و روحم خارج نشده و سرما همچنان آزارم می دهد !!اما می دانم باد بهار ی که بوزد زندگی در زیر پوست شاخه های بی جان به حرکت در می آید . یافتن شما را هدیه ای نوروزی تعبیر کردم باشد که نیک باشد…
بابت تزریق روح اعتماد به بدنه ی آسیب دیده از بی اعتمادی این جامعه صمیمانه شما را سپاس می گویم .
و…….
ببخشید من کلا پر حرفم !

سلام
من امروز با سایت شما آشنا شدم بسیار مفید بود بخصوص رادیو مذاکره
خیلی به آن احتیاج داشتم در روابطم-در کارم
مرسی

سلام سال نو مبارک امیدوارم لحظه های خوشی رو داشته باشین.از تمام انرژی و وقتی که برای سایت صرف میکنید تشکر میکنم.واقعا یه نیاز بزرگی از زندگی امروز ما رو تامین میکنه .

سلام همکلاسی قدیمی!
سال نو مبارک

به قول شاعر:

دیدار یار غائب دانی چه حال دارد؟
ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

از دیدن موفقیت و بهروزی دوستان به ویژه همشاگردی های البرزی همیشه خوشحال شده ام. امیدوارم نوار کامیابی هایت همیشه برقرار باشد.

سلام محمدرضا
سال نو مبارک!
امیدوارم که خوب باشی و سال خیلی خوبی در پیش داشته باشی، گاهی وقتها که می بینمت یاد یه بیت از یکی از غزلیات شمس می افتم. راستی من هنوزم به آدما اعتماد می کنم و به نوشیدن چای دعوتشون می کنم و امیدوارم یه روزی آدمای دور و برم اگه واقعا نمی خواستن، دعوت چای کسی رو نپذیرن:)
تعطیلات فرصت خوبی شد که فایلهای رادیو مذاکره رو گوش کنم، سپاسگزارم و امیدوارم که خوب باشی، اما شعر مولانا:
اگر یک دم بیاسایم، روان من نیاساید/ من آن لحظه بیاسایم که یک لحظه نیاسایم

ازونجایی که فرمودید مطلب خوب خوندید به اشتراک بگذارید:::فکنم این ارزش فکردن داره::دايره تجسم را هم از کهکشان ها و زمين تنگ تر کنيم، به سرزمين و خانه مان برسيم، به همان جايي که به قول شاعر چراغ مان آنجا مي سوزد…

واشنگتن پست و چند روزنامه معتبر دیگر، مستند به گفته های یک کارشناس امنيتی بازنشسته، سال قبل نوشتند ایرانی ها با ارسال پالس های غلط برای سیستم اطلاعاتی آمریکا، نظام تصمیم گیری کاخ سفید را منحرف کردند. و پیکانی را که می توانست به سوی آن ها هدف گیری شده باشد، به سوی عراق رهنمون شدند. حتی اگر با این گزارش ها همرای نباشم و آن را نپذیریم و قصد از انتشار آن را ایجاد دشمنی بین ایرانی ها و عراقی ها به حساب آوریم، باز یک نکته قطعی است. و صاحب نظران عالم برآنند. این که بزرگ ترین بهره بردار از حمله نظامی به عراق، ایران است. همان که دشمن خونخوارش به دست دشمن دیگرش ساقط شد.
شبی که صدام حسین از مغاکش بیرون کشیده شد در خانه هزاران ایرانی که هنوز زخم بمب های شیمیائی وی را بر چان دارند جشن و شادمان بود.
آن چه برای جورج بوش یک شکست و نشانه ای غم انگیزست برای ما ایرانی ها یک پیروزی و رهیدن از یک مهلکه است. آن چه بر سر عراق آمد می توانست نصیب ما شود که از دیدگاه بیرونی هم سلاح های فراوان داریم و هم سابقه چنگ انداختمان بر روی پدرخوانده نظام سرمایه داری نزدیک ترست و شرح آن بر سر هر کوی و بازاری هست. گرچه چنین خطائی برای آمریکا و صلح جهانی بهای سنگین داشت ..

پس می توان گفت آن فن سالاران، اهل اتاق های فکر، تصمیم سازان و تصمیم گیران که در یک مجموعه هماهنگ، دور از چشم ها، طرحی را پی ریختند و پیش بردند که حاصلش مصون ماندن ایران شد کاری کردند کارستان. حتی اگر امروز قدرشان دانسته نشود و گاه به ناسزا، تهمت هم نثارشان بشود.

و این اول بار نیست که در دفاع از کشور و منافع ملی، کارگزاران سیاست خارجی، چنین دقیق و درست و وطن خواهانه عمل می کنند. جرات می خواهد، اما باید گفت چنین بوده است از بعد دو دوره جنگ با روس [منتهی به ۱۸۲۸]، یعنی از همان زمان که امیرکبیر در ارز روم برای دفاع از منافع ایران، با عثمانی و روس و انگلیس در هم می پیچید، تا امروز که یکی در آن سوی جهان صحه می گذارد بر تیزی و خردمندی ایرانیان..

خب محمدرضا جان من نخواستم طولانی بشه خلاصه نوشتم کامنت قبلی رو.البته که کار درستی کردی که رفتی بحث این نیست.بحث زیرکانه اعلام کردن مخالفته که گفتم حتی اگه به اشاره.اما در هر صورت با نظراتت موافقم.امیدوارم که بتونیم بهتر بشیم و بهتر کنیم اطراف رو.و تومسیرهایی که هرکدوم از خوبان انتخاب کردن که به این شاهراه برسن همدیگروکمک کنند و کمک کنیم.اینکه جایی شرکت کنی و چند نفر بهت نزدیک بشن و بعد بگی ما و سیما!! چه نسبتی باهم داریم حضورت رو توجیه می کنه.در هر صورت کنارت هستم.مخلص

سلام سال نوتون مبارک
چه خبراااااا بووووده وایییییییی کلی پست 🙂
آدم نمیدونه کدومو بخونههههههههه

میدونم تخصص نداری،همینجوری پرسسیدم ببینم نظرت چیه،یه بار تو همایش گفته بودی که تو این مسائل تخصص نداری ولی خیلیا میان پیشت برای مسائل غیر مرتبط،آدم یه وقتایی میخواد یه سری چیزارو به کسی بگه شاید فقط برای شنیدن نه برای حل کردن به یه متخصص.در مورد اون یک بیت یا یه عبارت کوتاه فکر کردی؟منتظرما…

راستی به عنوان پیغامی برای نوروز،

امیدوارم سالی خوب و خوش برای همه ایرانیا باشه و امیدورام که همگی با هم لبمون خندون باشه.

امیدوارم تو سال ۹۲ یاد بگیریم که با هم بخندیم نه اینکه به هم بخندیم.

محمدرضا میشه از ورود به بازار سرمایه کمی بگی؟از سرمایه گذاری و تحلیلش تو بورس ایران؟

خب رضا جان اولا اگه بحث منافع باشه که این دین با این هواداران و مخلفاتش که خیلی به منافع ضرر زدن و می زننو…دو اینکه انسان باید بدنبال اصلاح باشه بیشتر تا منفعت.هرچند منفعت هم اهمیت خودشو داره.بحث ارجح بودنه.سه اینکه بعضی ورودها یه سری لوازم نیاز داره و خصوصیات.ورود به دین یه سری وظایف برای تو ایجاد می کنه که اگه انجامش ندی خب دیندار واقعی نیستی.قبلش بگم منظور من از دین نمازو یه سری احساسات عاطفی نیست.دین به معنای کامل که همه زندگیو تحت تاثیر قرار می ده رو می گم.خب حالا اگه قرار باشه تو فقط خلا پر کنی با هر چیز مثبت ویا توهم زایی قابل تحققه ضمن اینکه حداقلش ممکنه به خودت آزار برسونی با از دست دادن زمان زندگیت چه رسد به دیگران که اینجور هم نیس که ضرر نزنی که زدن دیگران !به ما و امثال ما.بسیار با سمانه موافقم که یه سری جاهای خالی باید تا اطلاع ثانوی خالیش بذاری.خیلی جالبه که می گن انسان در سکوت به حقیقت می رسه.و تو بیاذهن رو پر از ازدحام کن (به هر بهانه ای) که دور بشی.در ضمن از روی چی می گی خارجیا دینشون واسه منافعشونه؟؟!!! و از روی چی می گی که تک دین بودن واسه ما منفعته!!!!

آقا رضا به عنوان یه آدم نیمه مذهبی از این جهت اعتقاد دارم که به تشکیلات مذهبی و غیر اصیل نمیتونم اعتماد کنم وامید ببندم ،چون تبدیل به یک سری الفاظ وشعارهای تکراری وکاملا تهی از معنا شدن .مذهب برای من یک تعریف شخصی داره واون هم حاصل فکر خودمه ونیازی هم به عیان کردنش برای دیگران ندارم .
با حرف شما در مورد منافع هم موافقم
اما این جمله که
«باید خلع تنهایی شو با ی چی پرکنه و اگه با دین که به کسی ازار نرسونه بد هم نیست… »
برادر من یه سری جاهای خالی ،خالی بمونن خیلی بهتره ،تا اینکه ،چه با آسیب رسوندن به دیگران چه با آسیب نرسوندن دیگران پر بشه

حب سمانه جان بحث “دین” اونهم تو این جامعه و فرهنگ ازون گزینه ها نیست که بخوای ازش رد بشی(اگه بخوای متعهدانه تو زندگی رفتار کنی) ازین جهت که چون با خون ما آغشته شده و عادت،و مدام اون به ما تلنگر می زنه که حدشو و حد خودمون رو نسبت به چگونگیش تعیین کنیم.بقول معروفی که می گه ما باسیاست کار نداشته باشیم اون با ما کار داره ،دین هم همینطوره.و بقول داستان قدیمیه پوستین که تو کتابا خوندیم،پوستین مارو رها نمی کنه سمانه،پوستین 🙂
آشناتر که شدم با این فضا چیزهای با مزه ای دارم ازین جامعه که خوام گفت.راستی اولین جمعه همگی خاصه صاحب خانه به خیر .امیدوارم بقول شهیار “جمعه روز بدی بود ،روز بی حوصلگی و…” دیگه نباشه.شادو آزاد باشید.

سلام مجدد به شما آقا رضا
راستش من شاید تاریخ ایران رو خیلی زیاد نمیدونم
اما این سعادت رو داشتم که
تاریخ کشورم رو از لحاظ اسطوره ها از زبان شهرزاد و فردوسی بزرگ ومولانا و…. بخونم .
ودارم تلاش میکنم تا بچه های کوچیکی که در نزدیکی من زندگی میکنن ،از الان با این نوشته ها آشنا بشن.
من هم لجم در میاد وقتی یه دانشجوی دکترا فارغ التحصیل که لباس فرم ابن سینا تنشه ازش درمورد لباسی که پوشیده ،میپرسن ،نمیدونه چی جواب بده .
گفتم تاریخ نخوندم ،ولی نه دیگه تا این حد 🙂
دوباره ممنونم .همین که احساس خوبتون رو مینویسید وبه من هم این حس خوب رو میدید که متعهد تر باشم.

با سلام وتبریک سال نو
ارزو میکنم امسال پر از عشق وشادی باشه برای همه و البته پر از تلاش
برای من امسالم بزرگترین هدف و برنامه گرفتن پروانه وکالته البته خیلی چیزای دیگه هم برام مهمن ولی این مهمتره اتگار یه جورایی برام رویا شده دلم میخواد سال ۹۳ همین موقع همین جا بگم که بهش رسیدم به امید اینکه سال بعد همه اونایی که مخاطب این سایت و شما هستند به ارزوهایی که تو این پست بهش اشاره کردن رسیده باشن و با ارزوی بهترینها برای شما

از نوشته های محسن رضایی خوشم اومد یه جورایی حرف دل من بود من هم چند وقتیه دنبال آدم شدنم دنبال این که خوب باشم و با اخلاق دنبال این که همه در کنار هم با شادی زندگی کنیم یه جورایی می خواستم جهان را اصلاح کنم ، یه زمانی فکر میکردم که باید همه را متحول کنم ،گذشت و گذشت تا به این رسیدم که خودم پر از اشکالم و اول از همه باید رو خودم کار کنم منی که همه چیزم از رو عادته نه از روی انتخاب عقل ، تعصباتی دارم که گه گاه دیوانه ام می کند وبدی این است که هرچه به اطراف نگاه می کنی همه را همین طور میبینی …

اینم ی مطلب به سبک نوشته های اقای شعبانعلی دوست داشتنی:
کمي زحمت دارد فقط. ….
ژنرال گوزمان انگليسي که براي فتح نيوزلاند فعلي به وسط اقيانوس رفت، سال ها ماند و با مائوري هاي محلي جنگيد. در زماني وي دستور داده بود که وقتي مائوري ها را اسير مي گرفتند در قفس هائی مي گذاشتند وسط محوطه زندگي انگليسي ها، به طوري که اسيران بتوانند انگليسي ها را تماشا کنند و نحوه زندگي و رفتارشان را ببينند. فرضش بر اين بود که شناخت ما به ايجاد صلح کمک مي کند. حتي اگر راه جنگيدن با ما را هم يادشان بدهد. اما عجب آن است که نوشته اند اسيران اين فرصت را نمي خواستند و پشتشان را به زندانبانان مي کردند. به نوشته گوزمان اصلا آن ها با “شناخت” مشکل داشتند چون باعث مي شد عادت هائي را ترک کنند که بدان خو داشتند. اما روزي شد که مائوري ها رويشان را برگرداندند. از همان زمان بود که استقلالشان را گرفتند. سرزمينشان را که زيباترين و پاک ترين هاست نگهبان شدند.
کمي زحمت دارد فقط.

چه عالی! ظاهراً این پست از سری کافه آنلاین نبوده!

چه ایده های جالبی رو اجرا می کنید!

ممنون!

میتوانی هر چه میخواهی داشته باشی، اما نمیتوانی همه چیزهایی را که میخواهی داشته باشی.

You can have anything you want,but you can’t have everything you want
سلام زیباترین وموثرترین جمله ای که امسال ازتون یاد گرفتم این بود که بیشتر اوقات درذهنم تداعی میشه و تکرار میکنم.
با آرزوی سالی سرشار از لحظه های ناب برای شما و همه دوستانم در اینجا

سلام به همگی
منم به عنوان کسی که سالها میام اینجا از اون وبلاگ تا اینجا گاهی خاموش گاهی پر حرف همیشه اون انگیزه اومدن به اینجا و خوندن مطالب نویسده اصلی محمد رضا (که خیلی خیلی شفاف میشه حسش کرد تا جایی که آدم دچار شک میشه در مورد این همه شفافیت) و چه کسایی که کامنت میذارن (به نظرم اکثرا انسانهایی هستن که دغدعه هایی فراتر از یک آدم دارن ) …آره داشتم میگفتم همیشه اون انگیزه اومدن و خوندن چربیده به نیومدن…بعضی وقتا میدونم بیام اینجا جمله ای چیزی می خونم که باعث میشه تا مدتها بره تو مغزم واسه همینه که به جور مقاومت دارم شاید چون مشغولیات ذهنی زیادی دارم :)….کلا که این همه گفتم که بگم خوشحالم که همچین جایی هست و امیدوارم جاهایی اینچنینی تو محیط مجازیمون بیشتر تر بشه…آدمهای هم سلیقه بیشتر و بیشتر هم رو پیدا کنن و حس کنن که تنها نیستن…و تعداد این آدمها بیشنر و بیشتر تر بشه چرا که نیاز الان ما همینه …تفکر در مورد خودمون آگاه شدن به خودمون و درک این که انسان دشواری وظیفه است…خیلی گفتم :)….
در آخر که

مبارک شمایید
ابام می آیند
تا از شما مبارک شوند
(شمس تبزیری)
🙂

سال در پایانست…
من ز تقویم دلت با خبر…
همه ماهش مهراست…
همه روزش احساس…
زنده باشی، همه شادیت افزون باد…

محمدرضای عزیز دو هفته پیش سالروز آشنایی با شما بود خیلی برام افتخار بوده و هست

امیدوارم سالی سرشار از موفقیت پیشرو داشته باشی

سلام
از حضور انلاین شما ممنونم
اما چندتا چیز ازشما میخواستم یا اینکه یاداوری کنم:
۱-مطلب نقشه راه موفقیت شما نصفه و نیمه موند درحالی که ما دنبال میکردیم.
۲-قراربود درباره یادگیری چند زبان خارجی برامون مطلب بنویسین
۳-درمورد ترجمه و تالیف کتاب و کارهای علمی تو زمینه کتاب و مقاله مسیر نشونمون بدین

ببخشید تقسیم بندی کردم که واضحتر بتونم اشاره کنم.
در ضمن محمدرضا وقتی برنامه هاتو میچینی برای سال آینده،ازین همایش های باحالت بزار که ما فقرا امسال هم از وجودت استفاده کنیم!
کتاب بهمون معرفی کن،جلسه بزار،چیزهایی که ارتباط ما باهات زیاد بشه و ماهم چیز جدیدی یادبگیریم.
همین الانم در پاسخهات کلی مطلب یادگرفتم،من حتما این پست و نظرات و پاسخ هاتونو جمع بندی میکنم میزارم تو وبلاگم.
راستی عیدت مبارک…

سلام.

من اتفاقی با اینجا آشنا شدم ولی نوشته های اینجا من رو واقعاً جذب کرد. اینکه یه آدم موفق پیدا بشه که با اینهمه گرفتاری واسه آدمای دیگه وقت بذاره،… چیز عجیبیه. البته امیدوارم دامنه ارتباطات و خصوصا عواطفتون نه تنها در دنیای مجازی، بلکه در دنیای حقیقی همیشه رو به گسترش باشه، گرچه مشغله های فردی اجتناب ناپذیرند!

امیدوارم سال ۹۱ برای همه سال خوبی بوده باشه و سال ۹۲ هر روزش مبارک تر از روز قبلش باشه براشون.
امسال لحظه هاش برای من مثل بمبی بود که تکیه گاههای درونی ام رو ازهم پاشید. و هنوز هم ادامه داره. نمیدونم تا کجا. بهرحال…. سال عجیب و سختی بود.
همه آدمها به امیدی سال جدید رو شروع میکنن. برای خیلیها یه شروع بزرگه. امیدوارم هرکسی حداقل یه بار کوچیک از روشونه هاش برداشته بشه و بتونه یه بار کوچیک از رو شونه یکی دیگه هم برداره.
امیدوارم همه آدمها به چیزها و جاها و کسانی که میخوان برسن و قبل از رسیدن بهش گنجایششو داشته باشن تا آرامش دنیا رو نابود نکنن.
توی این لحظه هایی که تنفس جاریست هنوز، و به خاطره ها نپیوستیم، کاش معنی و دلیل واقعیٍ “بودن” رو بفهمیم.

واپسین ساعات زمستانی تان خوش
پیشاپیش نوروز مبارک

کاش میشد در جواب فهیمه حداقل میگفتین که چه چیزی یا چه کسی ،استاد استاد ما شده !
باید بهشون دست مریزاد گفت واقعا
کارش رو خوب بلد بوده انگار 🙂

مرسي استاد من-همسرم ودختر ۵سالم كتايون كه هميشه وقتي ميخواد برام خود شيريني كنه صفحه شما رو مياره و ميگه بيا مامان سايتتو اوردم سال خوبيرو براتون ارزو ميكنيم.

در سالی که گذشت آنچه یاد گرفتم وانجام دادم این ها بود:
کینه تایید حقارت انسان در برابر انسان است .تاکید خود بر دیگری .کینه در لحظه اتفاق می افتد ولحظه ها مقدس تر از آنندکه آلوده به کینه شوند.

کسی به من یاد داد :آنان که رویای نوجوانی ات را می کشند چشم به اسارت جوانی ات دارند وآنان که خواهش امروزت را ندیده می گیرند ،فردا خودت را ندیده خواهند گرفت
یاد گرفتم عشق اگر قیمت پیداکند به بازار می رسدودلالان همه عاشق پیشه می شوند وعشق اگر گران شود روسپیان پروبال می گیرند وارزان شود به ابتذال می رسد وعشق ورزیدن گناه میشود.وجایی که عشق ورزیدن گناه می شود عاشق نماندن گناه بزرگتری است.
یاد گرفتم خودم باشم وبا خودم نا سازگار نباشم ،سازگاری ام را هم برای دیگران عیان نکنم .
یاد گرفتم بزرگترین گناهم این خواهد بود ،که به آنچه میخواهم نرسم
یاد گرفتم…..

این نوشته ای که جمعه گذشته تو پیجم برای خودم و دوستام نوشتم. “آخرین پنج شنبه سال گذشت، آخرین جمعه سال هم داره می گذره و فردا آخرین شنبه ساله… شنبه روزیه که من اسمشو گذاشتم ” نقطه مجازی شروع اجرای تصمیم ها ” هم من،هم شما قصه های زیادی از “خودمون و شنبه” داریم. شاید این روزای پایانی سال فرصت خوبی باشه برای فکر کردن… فکر کنیم به اون دعاهایی که لحظه تحویل سال می خونیم ، فکر کنیم به خواسته هامون به آرزوهامون و این که چرااا فقط می خوایم… فقط حواسمون باشه با همون نگاه به شروع هفته جدید، به آغاز سال جدید نگاه نکنیم…”