با سلام خدمت شما جناب آقای مهندس باید خدمت شما عرض کنم از اول امسال وقتی برای پیاده روی داشتم با برادرم به بام تهران میرفتم توی ماشین با فایلهای صوتی شما آشنا شدم اینقدر برام جالب بود که بعضی از این فایلها رو بارها وبارها گوش کردم و با همین فایلها موقعیت شغلیم عوض شد و با الان خیلی خیلی از کارم راضیم که این رو مدیدون شما و آموزشهاتون هستم اینها رو گفتم که بدونید خیلیها مثل من با گوش کردن به این فایلها پتانسیلهای خودشون رو کشف کردن و دنبال بهانه گیری از چیزی نیستن و به این فایلها فقط به عنوان فایلهای آموزشی نگاه میکنن و فکر میکنم همین عده مخاطب اصلی شما هستند پس میخوام از شما خواهش کنم بجای بها دادن به بعضی از رفتارهای دلسرد کننده فقط در صورت امکان روی مطالب آموزشی تکیه کنید ومنابع جدیدتری رو در حوزه مدیریت معرفی کنید باز هم از شما بسیار ممنونم موفق باشید

این نوشته ات قسمت امروز من بود.
امروزی که داشتم به چند ماه گذشتم فکر می کردم و به ماه های پیش رو.
به مسائلی که انقدر پیچیدشون کردم که با مسئله بودنشون هویت گرفتم.
فایلی که با سهیل رضایی ضبط کردی در کنار این متن چراغ قوه ای بود به انباری ای که هزاران کتاب و استاد و مسئله و راه حل توش خاک می خوردن.
محمدرضا دوست ندارم کپی تو باشم، چون خدا تو رو به این عالم هدیه کرده، اما راهی که میری رو عاشقانه دوست دارم. امیدوارم خدا روزی بهم این نعمت رو بده که با حرفا و نوشته ها و انتخاب هام، بتونم تاثیر بگذارم تا دنیا برای دیگران جای بهتری باشه.

پایدار باشی
معلمی که اغلب مجازی شاگردیت رو کردم
اما جاری تر از اغلب معلم های حقیقیم،
توی روزایی که هوای واژگان ذهنم غبارآلود و غیرقابل تنفسه
واژه هات رو نفس کشیدم

سلام
امروز روز اولی هست که با این سایت آشنا شدم.اما قبلا چند تا از فایل های صوتی رو گوش داده بودم.با این حال خیلی واسم جالب بود،هست و قطعا خواهد بود که:
این دل نوشته نه صرفا از جهت مقدمه چهارم بلکه از جهت اصول فکریی که در اون بیان شده مدت ۸ ساله (شروع دانشگاه) که ذهن من رو درگیر خودش کرده و تا امروز کسی رو ندیده بودم که اینطوری فکر کنه.
(خیلی از افرادی که با اونها در مورد این طرز فکر صحبت کردم یا به هیچ عنوان نفهمیدن که منظور من چیست و یا مسخره کردن رو در پیش گرفتن)
با همه ی این اوصاف بسیار خوشحال و خرسندم که بینش و تفکری که داشتم اشتباه نبوده.
استاد گرامی به شما و همه ی دست اندر کارانتون درود میفرستم.خدا قوت.
فقط یک درخواست!!!!لطفا در مورد پیچیده فکر کردن و عمیق فکر کردن یه مقاله ی دقیق تر و جامع تر بذارید آخه واقعا در سردرگمی خاص و شدیدی بسر میبرم.
با سپاس فراوان.

سلام
پیشنهادی دارم خدمتتان:
در صفحه رادیو مذاکره که لینک فایلها ارایه می شود صفحه مربوط به هر فایل نیز گذاشته شود، منظورم صفحه ای که راجع به آن مذاکره توضیح داده اید.
شاد باشید.

البته دوستان اگه شهرزاد رو واسطه کردم دلیل بر موضوع خاصی نیست از اونجا که ایشون بیشتر منو تحمل میکنه مزاحمش شدم .اگه بقیه هم براشون سخت نیست و امکانش براشون هست ممنون میشم راهنماییم کنید

با درود فراوان
استاد شعبانعلی ارجمند با اینکه یه کمی بیشتر از یه کمی از دستتون دلخورم البته نه به خاطر اینکه اون زمانیکه به عنوان یه شاگرد شیطون و عمیق در موسسه بهار در کلاس کد ۲۸ ام بی ای بلافاصله و آتشین جواب سوالات و خزعبلات و شیطنتهایم را میدادی (البته هر دومون خدایی ظرفیتشو داشتیم) بلکه به خاطر اینکه پارسال یه ایمیلی بهتون زدم و یه درخواست و خواهش کوچیکی(البته از نظر من کوچیک بود) داشتم ولی دریغ از یه جوابه خشک و خالی حتی به یه تیکه فحش هم قانع بودم ولی بهر حال بگذریم پیش میاد دیگه یا اصلا اینطوری بگم بی خیال! من کی هستم که استاد شعبانعلی بزرگ جواب ایمیلمو بده بابا. راستش الان هدف از نوشتن برا شما اعتراض و گلایه از اینا نیست بلکه بعد از خوندن دلنوشته های قشنگ و عمیقتون که خدایی ازشون لذت میبرم و فوق العاده چیز یاد میگیرم. با توجه و فکر میکنم تقریبا همراستا با بعضی از موضوع های دلنوشته های شما این حقیر هم یه دلنوشته ای داشتم که سال گذشته تو حال و هوای اقتصادی، اجتماعی و … اون روزای کشورمون از قبل و بعد انتخابات ریاست جمهوری نوشتم و با خودم گفتم شاید براتون جالب باشه یا شایدم نباشه و پیرو همون خزعبلاته تو کلاس موسسه بهار باشه که میگفتم ولی تمنا میکنم اگه لایق دونستید و وقت کردی بخونیش یه نظر صادقانه مثل همه نظرات دیگه تون به دلنوشته این حقیر هم بدید اگه نظر ندادید هم حرفی نداریم ولی از شما گرامیان یاد گرفتیم که بگیم دنیا خیلی کوچیکه. اسم دلنوشتم اینه که حق ما کودومه والله؟!

حق ما کدومه والله؟
آخرش نفهمیدیم ما حق ما کدومه والله!
نرخ اشتغال و تولید، وضع اقتصاد و بازار، اختلاس و نرخ بهره، حجم نقدینگی پول، یا که بحث وضع بانک ها؟!
آخرش نفهمیدیم ما حق ما کدومه والله!
رتبه فقر و فلاکت، رشد اقتصاد منفی، کاهش ضریب جینی، وضع اجناسای چینی یا که تورم بالا؟!
آخرش نفهمیدیم ما حق ما کدومه والله!
تعریف جرم سیاسی، تصویب حقوق شهروند، مر قانون اساسی، حق آزادی مشروع یا که رفع حصر دوستا؟!
آخرش نفهمیدیم ما حق ما کدومه والله!
آمار جرم و جنایت، رتبه طلاق و فحشا، این همه جوون معتاد، کنکور و پول دانشگاه یا که بیکاری بالا؟!
آخرش نفهمیدیم ما حق ما کدومه والله!
تحریمای ظالمانه، فتنه نابخردانه، دعواهای کودکانه، مذاکره با آمریکا یا که دوستی با اروپا؟!
آخرش نفهمیدیم ما حق ما کدومه والله!
ظاهرا” که حق مونه! همه دردای بالا
چون از اول تا به حالا تو قبول و رد اینها
هیچکدوم کاری نکردیم جز تحمل بلاها!
البته نمیدونم من نظر شما عزیزا؟
ولی قول میدم من اینجا به همه ملت آگاه!
نگران اصلا نباشن برا حل این معما
بخدا! دلی بخوایم ما کوه و میذاریم جا ابرا
پس بیاین یکی بشیم ما تو زبون و فکر و دلها
پایدار، اصولگرا ها کارگزار، اصلاح طلب ها
اعتدال، ندای ملت مستقل و راست و چپ ها
مدیرا، معلما، دانش آموز، دانشجوها استادا، روحانیون و نخبه ها
کارگر، کشاورز و کارفرماها مراجع، سیاسیون و خبره ها
دست به دست هم بدیم ما مرد و زن، پیر و جوونا
ایران و از نو بسازیم با خرد، به عشق فردا!
ریشه ای نگاه کنیم ما برا رفع این بلاها
میرسیم به این نتیجه همه ی عشق وطن ها
حل میشن همه ی دردا! با خرد بدون دعوی!… با خرد بدون دعوی!…
حالا باز بگید بفهمیم حق ما کدومه والله؟!

تهران- ۲۵/۶/۹۲
خویشتن رشتی
سپاسگزارم و شرمنده که فضا رو اشغال کردم و وقت گرانهاتونو گرفتم

سلام
منتظر ماجراهای هزاران کتاب شما هستم. چون تا الان هم ازکتابهایی که در سایت شما معرفی شده خیلی استفاده کردم.(همچنین از روزنوشت ها)

موفق باشید (البته از نظرمن هستید چون در موفقیت و رشد بسیاری سهیم بوده وهستید)

یکی دیگه از مشکلات ما ایرانیا اینه که به شدت بی حوصله شدیم تو همه جا
محمدرضا میخواستم نظرتا واسه این مشکل و البته راه کاری که فکر میکنی کمترش کنه برامون بگی
البته هر موقع وقتشا داشتی
مرسی

محمدرضا
قلمت یه عادت بدی رو از من گرفت٬همیشه وبگردی هام منجر میشد به خوندن چند خطش و بعد ذخیره کردنش واسه اینکه یه روز که حسش بود بخونم٬اما در مورد نوشته های شما نیاز نیس که منتظر اومدن حس باشم خوندنشون بهم حس خوندن و خوندن بیشتر میده٬به این امید که ذهن و فکر ما هم در این سمت و سو رشد کنه
در مورد پانوشتم که خدا میدونه چقد مشتاقشم٬چون یه جورایی کتابای منم داستان دارن

محمد رضا جان (ببخشید که استاد صدایت نمی کنم… دوست دارم با تو در این خونه راحت باشم…)
حال این پستت، بد جور حالم رو خوب کرد…
یکی از بزرگترین مشکلاتم رو فهمیدم… پیچیده فکر کردن… دنیال پیچیدگی ها بودن… و پیچیده دونستن هر آن چه که کمتر سهمی در پیچیدگی دارد…
ممنونم ازت بابت این لطف بزرگ…
+
جایی فعالیت می کنم که در اون مصاحبه هایی انجام میشه… اما این مصاحبه ها کمتر خونده میشه… و الان مشکل رو فهمیدم…
تمام مصاحبه های ما سئوالاتش یکسان هست… طبیعیه که یه خواننده حوصله ی خوندن صدها مصاحبه ی تکراری رو نداشته باشه… حتا اگه به مطالب و مفاهیم موجود در اون مصاحبه نیاز داشت باشه!
تو مصاحبه باید میکروفون رو بدی دست مصاحبه شونده… بهش بگی: هر آنچه می خواهد دل تنگت بگو…

محمدرضا، یک دنیا از تو ممنونم…

یه ذره دوستان تر با هم باشیم.بعضی وقتا برای همه ما حتی استاد عزیزمون هم لازمه کمی از مشکلات و دقدقه ها دور بشیم .من یه نظر دست و پا شکسته دارم هر کی موافقه مهربون بشه به آزاده اخراج مثبت بده.من از استاد خواهش میکنم یه کوچولو از شاد بودن و شاد زیستن و کنار اومدن و مبارزه وتحمل سختی ها به بهترین شکل برامون حرف بزنه.طبق تجربه خودشون نه نوشته های کتابها و روانشناسانه.به روشی که تا الان باهامون حرف زده و این همه مرید رو به دنبال مراد کشونده.موافق ها خوشحالم کنن!!!!

حرف حق بود و بس!

آدمهایی که می فهمن و درد میکشن,شاید تعداد درداشون زیاد و تعداد لذتهاشون کم باشه اما لذتهای عمیقی رو حس میکنن که آدمای دیگه هرگز تجربه نمیکنن…محمدرضا میفهممت…

تعداد زیادی پیچیدگی در خودم یافتم! تلاش برای درمانشان را آغاز کردم. شوکه کننده بود. شاید پایه خیلی از مشکلاتم همین پیچیدگی هاست.
یکدنیا سپاسگزارم که چشم من را به روی حقایقی باز می کنید که جلوی چشمم است، اما متوجه اش نیستم.
منتظر داستان کتابها هستم.

سلام و خدا قوت استاد بزرگ!
متن آموزنده ای بود؛
سپاسگزارم بخاطر تمام زحماتتون در كلاسهايی كه سعادت ديدارتون رو داشتم و
سايتتون كه مثل خونم هر روز بهش سر ميزنم.
خدا پدر و مادرتون رو براتون سلامت نگه داره.

میدونی که چه چیزی به تمام این رفتارها حقانیت و میده تگرار اونها توسط تک تک افراد جامعه اینه که تمام این رفتارها و طرز فکرها میشه جر لاینفک و کسی که اینگونه نیست میشه طرد شده ….خیلی وقتها اینطور رفتارها میه به صورت ناخودآگاه…

سلام
هنوز متن رو كامل نخوندم و به آخرين چراها كه رسيدم اومدم اينجا اينو بنويسم بعد برم بقيش رو بخونم.
من فكر ميكنم كه ما خيلي وقتا به مسائل از زاويه ي ديدهايي نگاه ميكنيم و به بررسيشون ميپردازيم و حتي وزن ميديم كه برخواسته از خوشي ها و ناخوشي هاي خودمونه،نشات گرفته از عقده ها و كاستيهاو ضهفهاو حتي پيروزي هاو موفقيتهاو دستاوردها و تجربيات شخصيمونه،نميتونيم مستقل از همه ي چيزهايي كه به خودمون به ذهن و روحمون چسبيده يا چسبونديم به قضاوت يا بررسي بپردازيم.در مورد آدمها هم همينطوره.

خط به خطش هزاران مصداق از بچگی تا کنون جلوی چشمم آورد… خیلی فراتر از این حرف کلیشه ای که میگن: “ماها گوش کردن بلد نیستیم”…خیلی عمیق تر البته

استاد گرامی
از شیوه ای که اگر نگم منحصر بفرد ( چون آگاهی ندارم ) میتونم بگم بندرت در ایران به چشم میخوره ، اطلاعات ، تجربیات ، نتیجۀ تحقیقات و مطالعات خودتون رو سخاوتمندانه با هر کسی که علاقه مند به یادگیری باشه سهیم شدید بی نهایت متشکرم و امیدوارم روزی افتخار شاگردی شما رو داشته باشم نه در حرف بلکه در عمل . از روزی که به طور کاملا اتفاقی با نوشته ها و مطالب شما که منتج به عضو شدن در سایت متمم و سایت اصلی خود شما شد ، به جرات به عنوان یکی از بهترین روزهای زندگیم یاد می کنم و امیدوارم همیشه و در تمام مراحل زندگی پر برکتتون ، در کنار همۀ اونهایی که دوستشون دارید و دوستتون دارند سلامت ، شاد ، آرام و پرتوان باشید و به امید روزی که واقعا با فرهنگ بشیم و از شعار دادن دست برداریم ، کاری که بیشتر ما متاسفانه انجام میدیم و برای بقیه نسخه میپیچیم و حاضر نیستیم کوچکترین تغییری در خودمون ایجاد کنیم و با تمام توان ، در جهت تغییر همۀ اطرافیان و مردم تلاش میکنیم 🙂 شاد و پیروز و کم دغدغه باشید استاد

با پرسیدن ها و پیچیده کردن‌ها و بازخواست‌ها و پردازش‌های شدید منطقی، راه فهمیدن را بر خودمان نبندیم.

بنشینیم. سکوت کنیم و بگذاریم او ساختار آن دقایق و ساعت‌ها را بسازد. «ساختاری که او به هر دقیقه و هر ساعت می‌بخشد، آموزنده‌تر از حرف‌هایی است که در آن دقایق و ساعت‌ها بیان می‌کند».

وقتی خوندم متنت رو و تموم شد،دود از کله ام بلند شد.به صندلی تکیه دادم و فکر کردم با خودم:من کجا و تو کجا
مهم نیست که من از کی شروع کردم یه خوندن مطالب تو و اینکه هر روز بی برو برگرد اولین سایت رو که باز می کنم سایت محمدرضا شعبانعلی و متمم اوست، مهم اینه که هر وقت می خونم ، به این فکر می کنم که چقدر تفاوت هست بین اندیشه آدمها و چقدر راهه که بخوام کمی مثل تو عمل کنم.(بیماری کمال گرایی که از کودکی همراه من بوده).این می شه که من راه سوم رو انتخاب می کنم!
مشاهده سوم: آنها که پیچیده فکر می‌کنند، پس از خسته شدن از دنیای پیچیده، نه «بهترین پاسخ» که «ساده‌ترین پاسخ» را برمی‌گزینند.
ساده ترین راه فقط خوندن مطالب تو و لذت بردن از خوندنه!!
(سرزنشم نکن،خودم فهمیدم که دارم چکار می کنم با زندگیم .بارها به خودم گفتم دیگه کافیه ،از همین فردا شروع می کنم.ولی کاش این فردا هر چه زودتر بیاد…)

ممنون از شما استاد عزیز که هستید و برای ما اینقدر دغدغه دارید و زحمت می کشید. مجموعه کتابها که در انتها اشاره کردین خیلی جالب هست.

با پی نوشت به شدت موافقم 🙂

عالی بود محمدرضا. مرسی که این حرفهارو برامون زدی.
منم به همین بهانه می خوام کمی در مورد حسی که بعد از هر رادیو مذاکره و خوندن کامنتها بهم دست می داد بگم.
بعد شنیدن هر رادیومذاکره وقتی کامنتهای دوستان رو می خوندم وانتقادات رو می دیدم با خودم می گفتم من چرا متوجه این نکاتی که دوستان میگن نشدم؟ فکر می کردم آیا ایراد از منه و من ذهنم زیادی ساده اندیشه؟ آیا واقعا اینهمه ایراد و اشکال داشت این گفتگو؟ اما وقتی خوب به قضیه نگاه کردم به این نتیجه رسیدم که فقط این برام مهمه که دارم یک گفتگوی صمیمانه رو با یک فرد موفق و پرتلاش می شنوم و لذت می برم از روشی که محمدرضا بحث رو پیش می بره و همه هوش و حواسم به اینه که بدونم مهمان برنامه چجوری راه رو طی کرده و به اینجا رسیده. و ضمن گوش دادن به این مصاحبه ها چقدر از خنده های بلند پس از شوخیها، که البته برای بعضی ها آزاردهنده ست ، شاد میشم.
و یکی دیگه از دلایلی که هیچوقت نتونستم از این گفتگوها ایراد و اشکالی بگیرم اینه که این مصاحبه ها از نظر من هدیه های با ارزشیه از طرف صاحب این خونه؛ که خوب آدم به هدیه ای که از یک دوست عزیز می گیره که نگاه انتقادی نداره.
راستی محمدرضا بی صبرانه منتظر داستان کتابهای کتابخونه ت هستیم.

سلام استاد عزیزم.
اگر به گذشته ها نگاه کنیم، شیوه ای از آموزش صحیحی که شما می فرمایید را در تاریخ ثبت شده می بینیم.خضر به موسی چنین آموخت و شمس به مولانا و ….
اگر بشود دیدن برای یادگیری را با گوش دادن (نه شنیدن ) برای یادگیری از یک سنخ بدانیم، متاسفانه بسیاری از ما در دیدن هم دنبال سوال خودمان و به عبارت بهتر دنبال جواب مورد نظر خودمان برای پرسش هایمان هستیم.
به عقیده ی من، تنها فیلمی ارزش بیش از یکبار دیدن را دارد، که وقتی تمام می شود تازه پرسش های جدید ایجاد کرده باشد.این همان نوع فیلمی است که خیلی ها دنبالش نمی روند.
به عقیده ی من، کلاسی ارزش شرکت در جلسه ی دوم را دارد که در پایان جلسه ی اول، استادش دغدغه و پرسشی تازه برای ذهن های جستجو گرساخته باشد.
کتابی که انتهایش را می دانی و در تمام صفحات و پاراگراف هایش هیچ عطشی ایجاد نشده، اگر خریدنش را اشتباه ندانیم، دوباره خواندش قطعا اشتباه است.
دیگر اینکه تنوعی که در انتخاب مهمانان رادیو مذاکره دارید در کنار شیوه ی “ماهرانه و کنجکاوانه “سوال پرسیدن تان خیلی منحصر به فرد است.
پناه بر خدا از جزوه های تکراری درس های تکراری معلم های تکراری برای کلاس های تکراری.
خدا پشت و پناه تان در مسیر دشواری که برگزیده اید.

سلام مهندس شعبانعلی عزیز صبح که از خواب پا شدم داشتم به بعضی چیزهایی فکر میکردم که شما تو این پست نوشتید.طبق معمول هر روز اومدم و به سایتتون سر زدم و این پست و خوندم و حیرت کردم از اینکه اون چیزی که تو ذهن من بود و حتی نمیتونستم به زبون بیارم اینجا نوشته شده.و باید یه چیزهایی رو امروز به زبون بیارم و اینجا بنویسم شاید بتونم حسم و انتقال بدم
اول اینکه نمیدونم دقیقا کی بود که برای اولین بار اومدم و به این سایت سر زدم شاید یکسال پیش بود یادمه اولین چیزی که از این سایت خوندم پست نامه ای به رها بود اون موقع با خودم گفتم اه چه مسخره هیچ خوشم نیومد(عذر میخوام از این کلمات استفاده کردم) و واقعا خوشم نیومد اصلا نتونستم ارتباط برقرار کنم انگار اون موقع قلب و ذهنم پذیرش نداشت. دیگه از اون روز به بعد هیچ وقت به سایتتون سر نزدم گذشت تا چند وقت پیش خیلی اتفاقی اومدم و سر زدم اولین پست و خوندم حض بردم شروع کردم به خوندن مطالب گذشته اتون جرعه جرعه می نوشیدم گرم میشدم حض میبردم گر میگرفتم حتی یکی دو جا اشک ریختم باورم نمیشد این همون جاییه که من اونجوری راجع بهش فکر کردم از اون روز به بعد هر روز صبح که از خواب پا میشم اولین کاری که میکنم میام و به اینجا سر میزنم
دوم اینکه امروز داشتم به این پچیدگی ها فکر میکردم مردم ما مردمی هستن که با حرف همدیگه رو له میکنن ما همه به هم بدبین و مظنون هستیم
سوم اینکه نمیدونم من جزو مخاطبینتون هستم یا دوستانتون اما امیدوارم هر چه زودتر منم بشم یک دوست برای شما و برای همه کسانی که عضو این خونه هستن

چقدر زیبا و عمیق، پیچیده فکر کردن و پیچیدگی ذهن ایرانی ها را مطرح کردید، ما حتی از ساده ترین اتفاقاتی که در اطرافمان می افتد ، عجیب ترین و پیچیده ترین دلایل را نتیجه می گیریم، اما به نظر می رسه ریشه یابی این قضیه خیلی مهم باشه، چه اتفاقی افتاده که این چنین شده، اون پدر و مادر با اون رفتار به چه دلیل چنین رفتاری را برگزیده اند و….،
**************
اما در خصوص اینکه ممکنه دوستانی که فایلها را گوش می کنند از جمله خود من، براشون سئوالاتی مطرح بشه که دوست داشته باشن شما از میهمانتان بپرسید، حقیقتش اینه که آقای شعبانعلی ، متاسفانه ارتباط با چنین افرادی که حقیقتا انتخابشان صحیح و بجاست، ممکنه هیچ وقت دیگه برای دوستان میسر نباشه، خودتون هم که می دونید تعداد منابع رسمی و قابل اعتمادی هم که به این شکل با افرادی که موفقیتشون بیشتر با نظرات و سلایق مخاطبان و دوستان این سایت همراستا هست، مصاحبه کنن، وجود نداره و یا خیلی خیلی اندک هست، بنابراین به دلیل خلا چنین دسترسی هایی، انتظارات از گفتگوها به اون اندازه می رسه که همه دوست دارن یه جورایی دغدغه ی ذهنی خودشون توی پرسش ها مطرح بشه، که مسلمه که درست نیست و امکانش هم نیست، ولی به هر حال این کمبود رسانه در این راستا روی این قضیه تاثیر میذاره..اما مطمئنا یکی از دلایل موفقیت و دلچسب بودن گفتگوها در رادیو مذاکره همین شیوه ای هست که شما پیش گرفتید که آدم دوست داره گفتگوها به اون زودی ها تموم نشن…
********************
و اما ایده کتابهای کتابخونه تون عااااااااااااااااااااااااااااالیه، مطمئنم از مهمترین اتفاقات این خانه خواهد بود، من حدود یکی دو سال پیش یک دفعه ازتون خواهش کرده بودم کمی در مورد نیچه از دیدگاه خودتون بنویسید، اون موقع گفتید که حتما این کار رو می کنید، حالا من منتظر می مونم که توی کتابهاتون برسید به نیچه…

با تشکر