ظاهرا در دهه ۱۹۸۰ ساعت ها بر روی ۸:۲۰ تنظیم میشدند، بدلیل تقارن و زیبایی و نمایش بهتر ساعت و عقربه ها.
ولی به این دلیل که این فرم عقربه ها، شکل ساعت را به یک چهره ی ناراحت و غمگین به تصویر در می آورد، به مرور تصمیم بر این شد که تنظیم عقربه ها بر روی ۱۰:۱۰ باشد تا تصویر چهره خندان را در ذهن مشاهده کننده و خریدار متبادر کند و تمایل افراد به خرید ساعت دیواری بیشتر شود.

عالی بود برای من که عاشق ساعت شنی ام

آنک

ساعت شنی را
برعکس کن!
می خواهم دوباره زندگی کنم!

#یداله گودرزی

آقا این مطلب شما داره در وایبر و شبکه های اجتماعی به اسم احمد شاملو منتشر می شه. و مردم غیور اهل مطالعه ما هم که اصلا قلم شاملو رو نمی شناسند، با ذوق برای هم می فرستن.
خواهش می کنم واسه به رخ کشیدن کم سوادی و جلوگیری از انتشار ویروسی مطالبی که رفرنسشو نمی دونیم، هر جا تونستید اطلاع رسانی کنید، سپاس.

سلام….
چرا رو ساعت ۱۰و ۱۰دقیقه است؟

و اینکه “زمان، به شکل خطه” حقیقته!
و حقیقتم همیشه تلخه…
میشه به صورت یک دومینوی صاف(خط نه مارپیچ) که از تکه های شکلات تلخ خالص درست شدن هم نشونش داد
….
و آدم هر بار که تکه ای ش رو مزه می کنه، هوشیار بشه 🙂

پیش از هر کلامی سلام
اگر بخواهم علت نوشتن پاسخ به این کامنتتان را توضیح دهم، من طبق معمول هر هفته باید این هفته در مورد زمان برای افرادی صحبت کنم، در گوگل به دنبال مطلبی می گشتم که تکراری نباشد، مطلب شما را دیدم. اتفاقا چند روز پیش این مطلب را از طریق والبر هم دریافت کرده بودم، الان مطمئن نیستم این مطلب از روی آن مطلب است یا آن مطلب از روی این متن (هر چه هست زیبا است و با توجه به آشنایی دوری که از شما دارم، احتمالا مطلب از روی وبلاگ شما است)
مطالبتان زیبا و قابل تفکر است، اما به نظرم باید کسی پاسخگو باشد که چرا ساعت گرد است؟
به نظرم ساعت گرد است جون نشانگر آن است که هر لحظه ای به اندازه لحظه قبل و بعد از آن ارزشمند است. هر لحظه می توان برگشت و گذشته را جبران کرد. هر لحظه می توان برای آینده تصمیم گرفت و آن را ساخت. هر لحظه ای که از دست می رود ارزشمند است اما ارزش لحظه بعد از آن لحظه، از خود لحظه کمتر نیست.
شاید اغراق نباشد اگر بگویم افرادی که دائم نگران گذشت لحظه ها هستند به نظر من احمق ترین افرادند، چرا که در نگرانی لحظه حال را از دست داده اند، در حسرت گذشته و نگرانی آینده.
بازهم ممنون از مطلب زیباتون. امیدوارم از این به بعد مطالب بیشتری از این دست از شما و ذهنتان ببینم.

ساعت ۱۰ و ۱۰ دقیقه همون ساعت افتادن بمب اتم روی ژاپن

که به علت موج مغناطیسی در شعاع بسیار زیادی از مرکز انفجار ، ساعت های باقی مونده روی ۱۰ و ۱۰ دقیقه ثابت موندند و دیگه حرکتی نمی کردند.
و این یک نماد برای صلح دوستی و پرهیز از جنگه

همه زندگی زیباست و چه خوب که دایره ای است ساعت و چه خوب که کار هایمان را انجام نمی دهیم و می خوابیم و چه خوب که از از عقب افتادن کار استرس می گیریم و چه خوب که ساعت شنی ببینیم و قلبمان بایستد و چه خوب که شعبانعلی وبلاگ دارد و چه عالی که من چشم دارم که شاید هم نداشتم باز خوب بود، چه خوب خدایی دارم بی هیچ دلیل برای اثباتش و “چه خوب است” تنها حس خوبیست که پس از این نوشته به من دست داد.

ممنون مرد بزرگ

باسلام به محمدرضاي عزيز و دوستان اين خانه اميد
اين مقاله يه تكان ۱۰ريشتري منو داد. مثل همه نوشته هات مثل مقاله اسب تروا و تلويزيون
دمت گرم و سرت خوش باد

انسان هر لحظه در حال خسران است مگر کسانی که….

سلام .چندروزی نبودم والان که اومدم دوباره سراغ خونه ای که دارم باهاش آرامش رو تجربه دوباره میکنم از همه شما عزیزانم قطره اشک شوقی هدیه گرفتم .ممنونم از تمام شما خوبان .دوست داشتم برای تک تک شماها جوابی بنویسم .ولی نمیخوام وقت گرانبهای شما خوبان رو بگیرم .ممنونم از هیوای عزیزم ممنونم از شهرزاد گلم که آشناترین غریبه برایم هست ممنونم از آزاده هم نامم که با رهنمودهاش که در سادگی که فکر میکنه کلیدی ترین حرفهای فروش بیمه عمر رو بهم گوشزد کرد راستی آزاده عزیزم من تخصصی بیمه عمر کار میکنم ممنونم از برادر خوب و مهربانم آقا محسن رضایی برادر محترمم من شاید از حرفهایت کمی رنجیده باشم ولی من هم خودخواهانه برخورد کردم و من هم عذر میخواهم ممنونم از خودت ونامه زیبایت بهار جان پاینده و سبز همچون نامت باشی.و ممنونم از استادی که دلش نمیخواد من اسممو عوض کنم.من متولد اسفند هستم دوست ندارم خودنمایی کنم ولی به مانند ماه تولدم برای رسیدن به هدفم صبورم .اسفند طی کردن ۳۳۵روز برای رسیدن اسمش بر سر زبانها صبوری میکنه .عزیزان دلم به احترام تک تک شماها تمام قد میایستم و از خداوند طلب سلامتی و موفقیت روز افزون دارم به خاطر بودنتون و حس آرامشی که بی دلیل و بدون چشم داشت هدیه میکنید.اگه اسم رو تغییر نمیدم بابت حسی که دارمه فکر میکنم محمدرضاخان استاد از من دلگیر هستن و دوست دارم استاد یکبار این مهمون ناخونده رو دعوت کنه و میدونم شاید این اتفاق اصلا نیوفته و استاد شاگرد اخراجی رو نبخشه. ولی من نه به خودم دروغ میگم نه به شماها .اگه شاگردی من پذیرفته شده من جواب نمیخوام که وقتشون گرفته بشه فقط یک نامه خالی هم برای این شاگرد لوس و پررو هم کافیه

چقدر جالب…

اینکه : تا اخر متن فکر نمیکردم نوشته مال “زمان” گذشته باشه…

نظرات رو خوندم….محمدرضا جواب یکیو داده بود…اصلا فکر نمیکردم حس و حالی باشه که بخواد جواب بده(حسی متناسب

با حال خودم و همذات پنداری تو انگار کن)…باز دیدم ای بابا “نوشته ها مال “زمان ” گذشتس…آآآخ “زمان” گذشته…زمن اما

تو بگو ،ای زمان گذشته…

ساعت ده و ده دقیقه بهترین حالت گرفتن فرمون ماشینه به لحاظ تعادل و قدرت مانور…شاید میخواد بگه تو مسیر بودن و

سوار ماشین زمان بودن و….و لابد بهترین حالت رو القا کنند به مخاطب.

تصور میکنم اگر “عادت کنیم” یا میکردیم به ساعت شنی باز راهی میساختیم که بعد از تموم شدنش دوباره یا یواشکی یا

نه،برش گردونیم تا دوباره از سر!!

آی خوشم میاد یکی باشه ندونی حاله گذشتس آیندس…

قدر ۵ سال رو زن و شوهری که بعد از ۵ سال از هم جدا شدند میدانند
قدر ۱ سال رو پشت کنکوریا خوب میدونند
قدر ۹ ماه رو مادری که بچه مرده به دنیا میاره میدونه
قدر ۱ ماه رو کسی که ماه رمضان رو کامل روزه بگیره میدونه
قدر ۱ هفته رو سر دبیر مجله هفته میدونه
قدر ۱ روز را کارگران روز مزد میدونند
قدر ۱ ساعت رو عاشقان منتظر میدونند
قدر ۱ دقیقه رو کسی که از مترو جا میمونه میدونه
قدر ۱ ثانیه رو اونایی که از تصادف جان سالم به در میبرند میدونند
و قدر «محمد رضا» را تو ميدوني، درسته خود تو! تو كه هر روز داخل نوار جستجوي گوگل مي نويسي: «شعبانعلي»

روزها گر رفت، گو رو باک نیست/ تو بمان، ای آنکه چون تو پاک نیست

از دیروز که این متن را خوانده ام عجیب به فکر ساعت شنی ام وراستشو بگم هرجایی دنبال ساعت ۱۰:۱۰گشتم ندیدمش بنظرم خیلی شبیه خنده ساعت که نیس و تقارنش از۱۲:۳۵برایم بیشتر نیس!خب ساعت شنی بامتوسط عمر انسان ایده جالبی است اما بنظرمن حالا شن هم توش نباشه مشکلی نیس مثلا شاید یه صفحه بلندبالای دییتالی که بجای شن باتصویرشن باشه یا…اینا یهویی اومدنا!مهمترازاون همین درک زمانه که دایره ای بودنش یه اشتباهه شبیه بزرگترین اشتباه انیشتین!اما میدونی که اشتباه اون دنیای ماروخراب نکرد اما انگاربرای خودش گرون تموم شده.محمدرضاخان(جان بنظرم مناسب نیس اما به هرحال میخواستم کنارمحمدرضا چیزی باشد!)سپاس بابت دیدی که این روزها به واسطه نوشته هایت دارد به یادمن میاید!

بنظرم باید فقط تلاش کنی.لحظه ای بیکار نباشی و افسوس نخوری.من به این نتیجه رسیدم.
شاید حتی بتونیم از زمان هم سبقت بگیریم و بریم به آینده(نظریه انیشتین)
میشه دیگه!!!
ساعت ۱۰:۱۰ از لحاظ روانشناسی یه حس مثبت تو ذهن آدم درست میکنه.همین

سلام محمدرضا
کاش درجا زدن و تکرار رو داخل اون دایره حبس می کردیم و وارد کارای زندگیمون نمی کردیم .
و اگه تکراری رو هم ماذون به دخالت در زندگی میکردیم فقط و فقط برای تعمق و ژرف نگری بیشتر می بود .

محمدرضا جان، واقعا از صميم قلب براي خودم و شاگردان ديگر شما بسيار خوشحالم و از شما هم بسيار ممنونم، شايد دوستان خيلي به اين موضوع دقت نداشته باشند كه پاسخ به كامنتها و حتي خواندن همه آنها بسيار بسيار كار زمان‌بري است و حقيقتا من اين احترامي كه شما به مخاطب خود ميگذاري را خيلي ارزشمند ميدانم.
از اينكه براي خوانندگان سايت خودت كه من حقير هم افتخار ميكنم كه جزء ايشان هستم اينقدر احترام قائلي كه دقايق بسياري را به نوشتن مطلب، خواندن كامنتها، پاسخ به آنها و ديگر تنظيمات و موضوعاتي كه شايد مستقيم ديده نميشود ميگذراني، بسيار متشكرم و از طرف ديگر دوستان هم از شما تشكر ميكنم.
اميدوارم خداوند متعال هميشه توفيق اين نوع ارتباط دوستانه، صميمانه و مستمر را براي پرورش افرادي موثر در جامعه ايران و جهان به شما عطا كند انشاءالله.

سلام

حق با شماست, من از سیسنم کامنتینگ سوء استفاده کردم به نوعی, ولی برای این بود که فرصت محدودی داشتم بین زمان تصمیم گیری و ثبت نام دانشگاه.
با وجود این متاسفم و عذرخواهی میکنم.

برای این اصرار داشتم کامنتم رو جواب بدید چون جمله ای گفته بودم که فکر میکردم باعث ناراحتیتون شده و جواب ندادن شما رو به معنی دلخوریتون از خودم میدونستم.

و اما در مورد لحن من که گفتین دستوریه و بسیار بی احترامی.
استاد وقتی من هر بار نوشتم خصوصی باشه لطفا,
لطفا رو مخصوصا انتهاش گذاشتم نه از روی عادت.
لطفا ماهیت خواهشی داره در فرهنگ من نه دستوری.
در مورد بی احترامی هم خیلی بی انصافی کردین, من همیشه احترام شما رو نگه داشتم, غیر از این بوده؟ اگر برام محترم نبودین اینقدر اصرار نمی کردم که بدونم از حرف من ناراحت شدین یا نه.
اگر یادتون باشه براتون نوشته بودم که “شما استاد منید, براتون احترام قائلم و دوستون دارم.”
ولی شما چرا استاد! شما که لحن صدای من رو نداشتید, چطور نتیجه گرفتید که دستوریه و با بی احترامی؟
زود قضاوت کردین…

تنها چیزی که در توجه بهش کوتاهی کردم این بود که نباید کامنت خصوصی میگذاشتم.
بازم میگم که متاسفم بابت این موضوع, عذر خواهی میکنم و بهتون اطمینان میدم که دیگه تکرار نمیشه.

جنگ جهانی دوم در ساعت ۵۳: ۱۰: ۱۰تمام شد و این ساعت برای اینکه همیشه به یادگار بمونه به ساعت صلح معروف شد.
ساعت ۱۰:۱۰ به ساعت طلح در جهان معروف شد.
البته شنیدم ترور رئیس جمهور آمریکا در همین ساعت اتفاق افتاده.

شاید که نه حتما باور نمیکنید که با خوندن این متن موهای بدنم سیخ شد و اشک تو چشام جمع شد…
خیلی قشنگ احساسایی رو که منم تجربه کردم مینویسین…
موقعی که واسه کنکور ساعت میذاشتم جلومو میخوندم واقعا قدر زمانو میفهمیدم میخاستم بدوم بگیرمش تا وایسته….
چقدر به ذهن فعالتون غبطه میخورم…
واقعا ایده ی جالبی بود ساعت شنی و دلیل خیلی قشنگی واسه قدر ندونستن زمان و ارتباطش با گردی ساعت
واااای استاد شما محشری