من هم خیلی اوقات در دل از کسی که آغازگر جریانی بوده و ایده ای داده تشکر می کنم و می گم چه خوب شد که این ایده اجرا شده و ادامه پیدا کرده 🙂 …
روزهای اولی که سایت تراست زون و متمم را هم راه انداختید همین حس را داشتم 🙂 و امیدوار بودم که ادامه پیدا کنه که خدا را شکر الان متمم هر روز بهتر از دیروزه … 🙂
شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشه :
وقتهایی هم پیش میاد که ایده ای به ذهنم میاد و بی خیالش می شم و … بعد مدتی می بینم یکی همون ایده را عملی کرد یا قبلا به ذهن کس دیگری رسیده 🙂
راستش یه چیزی هم بگم

سلام استاد… دیروز .جمعه برای اولین بار در همایش شما شرکت کردم. هدف از این حضور این بود که راهکارهایی برای فروش موفقیت آمیز پیدا کنم و مدیر و همکاران را تحت تاءثیر قرار دهم . تا بدانند که کسی در مقطع سنی من هم می تواند با وجود اینکه تازه وارد این شغل شده با موفقیت کار فروش و بازاریابی را انجام دهد…
ولی متوجه شدم این همایش بیشتر از این که بر روی شغل من اثر داشته باشه بر زندگی شخصی و افکارم تائثیر داشته و مطالبی که آموختم بسیار ارزشمند بود …متشکرم و امیدوارم بزودی در یکی از این کلاسها در خدمت شما باشم…

چه دنیای بزرگیه و چقدر کوچیک زندگی میکنیم. یعنی میتونم برعکس زندگی کنم؟ شما چطور؟

بعضی نوشته هات خیلییییی حسه همدلی جمعی رو بدنبال داره ، مثل همین پست ..

اون موقعست که من آهی میکشم و میگم :
ایکاش این نوشته مال من بود ..

عاااااالی بود…به نظر من لذت بردن از زیبایی ها و در عین حال حسرت نخوردن یکی از نشونه های ذهن سالمه.
تجربه احساس های متفاوت و گاهی متضاد به طور موازی خیلی تجربه ی جالبیه منم چنین تجربه ای داشتم.

منم دقیقاً در مورد داراییهای چشمگیر مردم همین واکنش را دارم، جالبه همین امروزم داشتم با خودم مرور میکردم
یه بارم داشتم به دوستم میگفتم. چشم ندارم ببینم در حالیکه من کاری نمیکنم یکی از من تو تحصیل یا کارهایی که احتیاج به پشتکار و فکر دارن جلوتره. حالا نمیدونم با این اخلاق دکتری نخوندنو کجای دلم بذارم! . . . خوب که فکر میکنم میبینم از متوسط بودن خوشم نمیاد

گفتم یکم کم رفت و آمد شدید تو قسمت روزنوشت ها
دیدم نه,خوشبختانه قبل از خواب میتونم سخن یا حرفی که از دل دراومده باشه رو بخونم.
داشتم به این فکر میکردم چه فرهنگ های قشنگی داریم که کمرنگ شدن و میشه دوباره رو بیان و چه فرهنگ هایی ممالک دیگه دارن که میشه استفاده کرد.
راستی این احساسات چقدر عجیبن!!!
میان و یه حالی رو در ادم به وجود میارن,احساس لذت,شادی….

کمک کردن حتی بی نیت و اشاره اش هم قشنگ

یه داستانک واقعی. میخوام بگم,چند روز پیش از کوچه باغ رد میشدم,یه خونه کوچیکی هست برای مردی که کفاش بود شغلش,نسبتا فقیر بودن با وجودی
که بچه هاش بزرگ شده بودن و کار میکردن و کمک حال بودن.این مرد دلیل فوتش این بود که دکه کفاشیش رو بخاطر پهن کردن خیابون از دست داد.تو تره بار شهرک بهش جا دادن اما کاروکاسبیش نگشت,مریض شد و فوت شد.اینو میخوام بگم مردم رو دیده بودم که کفشاشونو میدادن بهش برای واکس بعد میگفتن بقیش باشه بعدا که اومدیم میگیریم اونم میدونست داستانو و میخندید:-),یادش بخیر,روحش شاد

سلام جالب بود استاد
ايده ي تراست زون شما هم از اين جنس ايده هاست با اين تفاوت كه ايده ي اونها جسم رو تغذيه ميكرده ونياز به خوردني رو رفع ميكرده و ايده ي شما روح و روان انسان و نياز به علم و دانش رو رفع ميكنه