سکوت را نمیدانم، اما گلویم درد فریاد زیاد کشیده، میدانم که آفریده شده ام فریاد بکشم، همان لحظۀ اول شروع کردم… دستی باشد یا نباشد… فریاد خواهم کشید… شاید چون خدا هم میدانست یک دست صدا ندارد، گلو را آفرید… جون همیشه صدا دارد… همیشه قبل از مرگ !

متأسفانه بر خلاف نظر عمومي سکوت علامت رضا نيست بلکه نشانه ی عجز است.

مظلوم شریک ظلم ظالم محسوب خواهد شد…

اگر با تمام وجودت دریافتی که این که روا شد به واقع ستم است و پنهان یا آشکار در برابرش کاری نکردی، خود را از هیچ پستی ایمن مدان…که دیر یا زود به تو رو خواهد کرد.

اگر سكوت راه نجات بود، مردگان فاتحان جهان بودند…
(نادر ابراهيمي)