حسین هستم از قم ..لیسانس برق
مچکرم

خیلی ممنونم که شعرو خوندی صدات هم خوب بودااا.شایسته خواندن این شعر بود.روزها حدود دوساعت و نیم در اتوبوس هستم تابرم دانشگاه و بیام خیلی وقتا حوصله مطالعه حین حرکتو ندارم و خیلی وقتا هم بار اضافی کتابها را نمیخوام تحمل کنم(باورت میشه من فقط یه دفتر۴۰برگ باخود حمل میکنم وکتابهای دانشگاهم مال قفسه ام اند؟)خلاصه که فایلهای صوتی ات جان میدهند برای راه روزانه من!میشه فایلای صوتی خوب دیگه ای اگه میشناسی معرفی کنی؟راستی دیشب خیلی دلم میخواست آپ باشم اما نشد.به هرحال دوسه تا از کامنتای تو وبقیه بچه ها را خوندم دلم اروم گرفت ناخواسته حالمو خوب کرد حرفاتون “بیشترازداشته به داده فکرمیکنی “ممنونم که نوشتی اش!تو برام بمب انرژی هستی خستگیهامو با خستگیهات قیاس میکنم و مصمم میشم به راهم.بهای خیلی چیزا زیاده اما گاهی داشته ات فقط مال خودت نیست ادم متواضعی نیستم و از خود گذشته که بقیه برام مهمتر از خودم باشن اما میخوام بگم تو داری بعضی از داشته های ارزشمندتو رایگان میبخشی ازخودت کم نمیشه اما مطمئنا به خیلی ها اضافه میشه صمیمانه از داده هات که دارن داشته هام میشن سپاسگذاارم

سلام محمدرضا جان خیلی زیبا بود ممنون که برامون خوندیش بخصوص تیکه ی آخر که باز تکرار کردی
اجازه میخام تا لینک رو با اسم خودت تو وبلاگم معرفی کنم

سلام شعر قشنگی بود تا حالا نشنیده بودم ممنون از انتخابتون

بقول یکی از استادام که یه وقتی افسرده بودم ودل و دماغ هیچ کاری نداشتم برگشت بهم گفت …فک کردی اینطوری باشی دنیا و زمونه منتظر تو می مونه…نه خانوم همه چی راه خودش و میره مسیر خودش و طی میکنه تویی که داری زمان و از دس میدی…
و خوش به حال کسی که …چنان جام پری می نوشد…
هرچند چون همیشه این آدما در اقلیت هستن بار تنهایی سنگینی همراشونه…ولی خب جاودانن

خیلی خوب بود. ممنون که به اشتراک گذاشتین.
دوست داشتین این را گوش کنین:
http://soundcloud.com/simushga/i7ufdv93j3ac
شعر خانه ام ابری ست از نیما یوشیج، با صدای سیما و موسیقی اش هم از کامیار نوروزخانی ست به نام رویای پاییزی
توصیف این روزهایی ست که از دست می روند

خیلی عالی بود
ممنون