سلام محمدرضا
قسمتی از فکر کردن به این سوال، ازین جا به وجود اومد که چند وقتیه فکر می‌کنم که ساخت هوش مصنوعی کمک هست یا خیانت؟
بعدش فکر کردم اصلا کجا این هوش مصنوعی تا کجا میتونه پیشرفت کنه؟ اگه مدل ذهنی مخلوق دارای نقص‌های خالق باشه، آخرِ هوش مصنوعی این میشه که یه ذهن، مانند ذهن انسان داشته باشیم که حافظه‌ی بی‌نقص داشته باشه و بتونه محاسبات پیچیده‌ی ریاضی رو راحت انجام بده؟
یا یه مدل جدید فکر کردن درست می‌کنه؟ به معنای واقعی خارج از چارچوب فکر می‌کنه؟ اصلا چنین چیزی ممکنه؟
یه دوستی که رشته‌ش کامپیوتر هست، برام یه سری موضوعات رو توضیح داد که در مورد صحتش هنوز وقت نکردم که بخونم:
بهم گفت الان نتیجه گرفتن‌های ما بر اساس استدلال استنتاجیه. نوام چامسکی یه سری فرضیاتی مطرح کرده که بیایم کامپیوتری با هوش مصنوعی‌ای بسازیم که این شکلی فکر نکنه. بر اساس استدلال استنتاجی نتیجه‌گیری نکنه. اون وقت جوری فکر می‌کنه که ما به این شکل فکر نمی‌کنیم. با استدلال استنتاجی نتیجه می‌گیره. یه شیوه‌ی جدید فکر می‌کنه و نتیجه می‌گیره.
(پیشاپیش عذر میخوام اگه این مطلب درست نیست، من صحتش رو نمی‌دونم)
ولی اصلا ما با این مدل ذهنی‌مون میتونیم چنین هوشی بسازیم؟ اصلا بیشتر از یه حدی میتونیم پیشرفت کنیم؟ یا یه جایی به یک بن‌بست خواهیم رسید؟
اصلا به نظرت میتونیم هیچ‌وقت از این مدل ذهنی به طور کامل خارج شیم؟ اگه خارج شیم چه اتفاقی می‌افته؟‌ اون وقت چه شکلی خواهیم بود؟
پست بعدی ت رو خوندم (یک درد و دل شخصی). امروز که خوندمش دارم فکر می کنم چنین تراشه‌ای کمک هست یا خیانت. دیگه اون مسیر چی میشه. کمک هست این کار واقعا؟ اون وقت کسایی که میتونن از دانش در راه نادرست استفاده کنن، چه کار میکنن؟ وضع جهان چطور خواهد شد اگه هر کسی که خواست به هر علمی دسترسی داشته باشه؟
بی‌صبرانه منتظرم که نوشته‌ات رو در این مورد بخونم.
راستش نمی‌دونم چند نفر به این سوال فکر می‌کنن. ولی فکر می‌کنم که این بیشتر، بختِ خوشِ من هست که جایی رو دارم که می‌تونم این سوال رو بپرسم. برای این که چنین فضایی رو مطرح کردی واقعا ازت ممنونم.
امیدوارم بتونی زودتر خودت رو از این وضعیت داون بودن در بیاری 🙂
روز بخیر.