مثال آخرتون درست نیست چرا که مدرک فروشان رو در مقایسه با تن فروشان میشه مغز فروش دونست
و این دو با هم فرقی ندارند هر دو دارند چیزی رو میفروشند که به امانت بهشون داده شده
و باید از اون درست استفاده کنند و تن فروش هم داره به معیشت فکری جامعه ضربه میزنه و به فرهنگ اخلاقیات و ….
البته قصد ضعیف کردن متن اصلی ندارم اما بعضی اوقات مثل همین مقایسه تن فروشی و مدرک فروشی که شما انجام دادید به بدی تن فروشی ضربه میزنه ضمن اونکه بدی تن فروشی رو نشون میده.

استادعزیزم جناب شعبانعلی با سلام و ادب و احترام.باید بگم که من به تازگی با شما آشنا شدم و این آشنایی به امید خدا ادامه داره و روزی بسیار نزدیک هم خواهد شد که البته مایه افتخار من خواهد بود.اما در مورد تمامی مطالب شما بنده کاملا با نظر شما موافقم و بسیار لذت بردم از تفکراتتون اما در مورد پی نوشت نامربوط ۲ باید بگم که گروه نخست هم مانند گروه دوم هر آنچه میکنند شخصی نیست به هیچ وجه بلکه بسیار به روح جامعه به روح کودکان جامعه و تربیت آنها و پرورش نسلها نسل مربوط!به هر حال من آدم متعصب یا درگیر این مسائل نیستم اما بنظرم اومد شما این دو مسئله رو بی جهت با هم قاطی کردین در صورتی که هر دوتاشون بسیار بسیار آسیب رسانند هم به فرهنگ هم تاریخ و اقتصاد و معیشت روح و روان یک ملت!با تشکر از حوصله شما

مدرک فروشا رو قبول دارم کاملا درست میگید
اما ازتون تعجب کردم که گفتین کاری که تن فروشا میکنن فقط به خودشون آسیب میزنه و کاملا شخصیه………

موضوع پایان نامه من : بازسازی دیرینه زیست بوم گستره ی ائوسن حوضه ی کپه داغ در شرق کشور با بهره گیری از روش های آماری چند متغیره ” بود. برای بازسازی اکولوژی (زیست بوم) گذشته، طبیعتا هیچ استادی در ایران پیدا نشد که بخواهد «راهنما» باشد. بنابراین به صورت صوری، یک استاد مشترک از دانشگاه تهران و یک استاد از دانشگاه خودمان (فردوسی مشهد) گرفتم.
از همان روزهای اول با یک پرفسور هلندی در تماس بودم و با سؤالات بسیاری که از وی پرسیدم، مرا به کارگاه پنج روزه آموزشی در سازمان متبوعش دعوت کرد. اگرچه این سفر برایم چیزی حدود ۲ هزار یورو خرج برداشت. هرگز فراموش نمی کنم روزی را که از هلند برگشتم، روزهای سخت ماه رمضان گرم مشهد در مرداد ۹۱ و منی که از ساعت ۵ صبح تا ۲۱ شب دانشکده بودم. در طول سه ماه تابستان تمامی کار پژوهشی و میکروسکوپی پایان نامه ارشدم را از نو انجام دادم. بیش از ۲۰۰ مقطع میکروسکوپی را با ۳۰ هزار فسیل شمارش کرده و وارد نرم افزارهای آماری کردم. روزهای سخت تری آن روزهایی نبود که نخستین شخص در ایران باشی که چنین پایان نامه ای بر خلاف تمامی تزهای روتین و تکراری دانشکده علوم پایه فردوسی انجام میدهد. بلکه روزی بود که بخواهی چنین موضوعی را در برابر هیئت داوران Out date دانشکده انجام بدهی.

به هر حال مقاله ISI من به لطف استاد فرهیخته ام و با ادیت ایشان بالاخره وارد Springer شد.
لازم دانستم نکته ای به فرمایشات حضرت عالی اضافه کنم که در دوره کارشناسی زمین شناسی که من در آن کلاس ۵۳ نفری حضور داشتم، تنها ۶ نفر واقعا «زمین شناس» بودند. تنها ۶ نفر عاشق سنگ بودند، عاشق دانستن، عاشق کشف طبیعت.

و البته دیدن چنین چیزهایی هم برای این ۴۷ نفر غیرعلاقمند بعید نیست!
با تشکر

متاسفم كه اين مطلب شما از طريق ايميل دوستي به من رسيد كه خودش براي پروژه اش داده سازي كرده بود. كاش حداقل همين چندنفري كه اين مطلب را مي خوانند واقعا بخوانند.

درود بر شرفت محمد رضای عزیز، من یک معلم دانشگاه هستم و درد تو را با تمام وجود زندگی میکنم.
قیاس آخرت محشر بود.
یاحق
پاینده باشی

غم انگیز است…

فقط میتونم بگم خدایا شکرت هنوز افرادی مثل محمدرضا وجود دارند…
شاد باشی. زنده باشی. دوستت داریم…

سلام
در فامیل ما ۱۵ نفر فارغ التحصیل از دانشگاه (دولتی،آزاد پیام نور،خلاصه جنسمان جور است) هستند همه هم تقریبا هم سنیم و بیکار! یک روز تصمیم گرفتیم هر نفر ویژگیهای را که دوستان شاغلش دارند را برای دیگران بگوید. تا متوجه شویم مشکل این بیکاری چیست؟یک نفر گفت دوست من همیشه در امتحانات ناپلونی قبول میشود ولی آلان در یک شرکت معتبر برنامه نویس است.دیگری گفت دوست من هر دو کار تحقیقاتیش را از فلان سایت خرید و توانست مدرک بگیرد ولی او هم آلان در یک اداره دولتی شاغل است.یکی هم گفت دوست من نمراتش همیشه پایین بود و بیشتر دروس را ۲ بار میگرفت آخرش هم با یکی از استاد ها ازدواج کرد و آلان در همان دانشگاه شاغل است.خلاصه همه ما این نتیجه رسیدیم که اگر زمانی پدر یا مادر شدیم هیچ گاه به بچه هایمان نگویم درس بخوان یا برای این که نمره پایین گرفته اند تنبیه شان کنیم یا نگران این باشیم که بچه هایمان هوش پایینی دارند چون در این جامعه افرادی که اینگونه اند راحت تر می توانند شغلی مناسب پیدا کنند در واقع آینده شان روشن است.در ضمن میانگین معدل این ۱۵ نفر بین ۱۶ تا۱۷ بود یکی دو نفر هم شاگرد اول دانشگاه بودند. همه این افراد شب تا صبح درس خواندن پایان نامه هایشان را خودشان نوشتند و.. به این امید که روزی میوه این سختی را بچینند اما…

سلام ، خیلی خوشحالم که می بینم تعداد زیادی از خانومها کامنت میذارن از اینکه سطح فکری شون انقدر بالاست واقعا خوشحالم . کاش اون دسته از دوستانی که ذهنشون هنوز توی قرون وسطی جا مونده به این سایت سر بزنن و خیلی چیزها رو به عینه ببینند و اون موقع قضاوت کنند و نظر بدهند . آدم حس پرواز بهش دست میده وقتی جمع دوستان آگاه رو یکجا میبینه . آرزوی موفقیت دارم …

سلام محمدرضاي عزيز خوبي؟ راستش من اين مطلب شما رو خيلي دير خوندم!يعني دقيقا همين امروز!
راستش نرسيدم همه ي كامنت ها رو بخونم اما نمي دونم بين اين افرادي كه براي شما پيام دادن من كجا قراردارم
من رشته ام مهندسي و مديريت هستش زير شاخه كشاورزي پايان نامه نداشتيم اما بايد مي رفتيم كارآموزي تو جهادكشاورزي شهرمون
وقتي رفتيم اونجا به خدا جدي ميگم! يادم نمي ياد يك نفر از كارمنداي سازمان فقط يك نفر مشغول كاري باشه! من بايد مي رفتم اونجا چكار مي كردم؟
با مسئولي كه منو بهش ارجاع داده بودن صحبت كردم كه نرم و بجاش براشون يه كار تحقيقي ببرم (راستي من اگه قرار بود اونجا باشم بايد مي رفتم تو قسمت كپي سازمان براي ارباب رجوع هاي احتمالي! زيراكس مي گرفتم!) به من يه عالمه پيشنهاد مختلف داد كه تو ورد براش بيارم اما من نه تنها يه موضوع متفاوت انتخاب كردم بلكه اونو به صورت پاورپوينت دراوردم!
موضوع تحقيقم كه بايد پاور مي كردم پرورش گياهان آكواريومي بود!
من خودم اون موقع تو يه شركت خصوصي شاغل بودم البته الان هم هستم پس برام سخت بود برم كارآموزي از طرفي اومدم اين نرفتن خودم رو جبران كنم ! من ديدم مسئول مربوطه براي خيلي از دانشجوها همين كار رو مي كنه فايل هاي دانشجوهاي ديگه رو براي نمونه بهم نشون داد ديدم فاجعه است همه ي دانشجوها از توي وبلاگها مطلب ها رو كپي كردن و تو ورد ريختن از همه فاجعه آميزتر اينكه حتي به خودشون زحمت ويرايش دادن متن رو هم نداده بودن! من اومدم سطح توقع اون مسئول رو با كاري كه تو پاور انجام داده بودم براش بالا بردم! ترم بعد كه يكي از دوستام ديدم كه به همون جا براي كارآموزي رفته بود و كلي غر مي زد امسال اين آقاي …. پدر بچه هاي كارآموزي رو درآورده! ازشون كار پاور با صوت خودشون كه توش توضيح هم دادن مي خواسته!
محمد رضا منم جزء همونايي هستم كه براشون تاسف مي خوري؟!
اينم بگم من شغلم هيچ ربطي به مدرك تحصيليم نداره من يك ساله تقريبا درس دانشگاهم تموم شده اما اصلا دلم نمياد ۵هزار تومن كرايه تاكسي بدم برم تحويلش بگيرم!

این دردیه که سالهاست داره عذابم میده از سال ۸۴ تا حالا از وقتی من مدرک ارشد گرفتم و هنوز کارم نیمبنده و آبدارچی و دربون اداره رفتن دانشگاه مهندس شدند و پست کارشناسی گرفتن ولی هنوز بلد نیستند املای فارسی بنویسند یا با کامپیوتر کار کنند اینها دردش خوردنیه چون من براشون انجام میدم بدترش اینه که متن نامه های رسیده و دستور ابلاغی را درست متوجه نمیشوند و چون سمتشان از من بالاتره میرند تو جلسات سازمانی اما … دستور کارو اشتباه میفهمند و …

گاه حس میکنم همونقدر که آنها بیسوادن منم بیسوادم چرا که توانایی پیدا کردن شغل دیگه ای ندارم.

سلام
حیلی عالی بود و به دلم نشست. به اصطلاح سخن از زبان ما گفتی.
راستش من خودم از اونایی هستم که کمابیش پیشنهاد برای انجام پروژه و غیره بهم می‌شه. شاید کمکش کرده باشم که خودش کار کنه و یا حتی با پول بهش درس داده باشم که اون ابزار رو یاد بگیره؛ اما با همه‌ی نابسمانی مالی تا به حال پیش نیومده جواب مثبت به کسی بدم. وقتی هم می‌بینم کسانی هستن که اینطوری کمک می‌کنن یا کمک می‌گیرن و بعدا پز می‌دن، اذیت می‌شم. نه فقط به خاطر اینکه گاهی ممکنه بیاد و خودش رو هم‌سطح من نوعی یا بالاتر از من بدونه و چه و چه. یه دلیلش هم اینه که می‌دونم قراره با این مدرک بره یه جایی یه سمتی رو صاحب بشه. اینکه مثلا ممکنه استاد یه سری دانشجو بشه، یا مدیریت یه گروه و یه پروژه رو به عهده بگیره که تخصصش رو نداره … خیانت بزرگیه. یعنی مدیون می‌دونم خودمو به اون دانشجوها و اون گروه.

dr ye jur haey mano yade shariaty andakhty commentam ro ke tuye trust zone neveshtam hanuz add nakardid
dr shayad emruz beshe ba hozur shoma ke vaghean delsuzo agahy ye shabakeye ejtemaey farhikhte rah andazy kard va harf haro zad man az khodam shoru kardam va tasmim gereftam be jaye kharej raftan tu hamin iran bemunam ama bozorg fekr va andishe konam
va hargez az azady bayan natarsam
dr kheily armany ke begam mikham jun fadaye hamchim maktaby basham ama man hamishe ye hamrahe khub baraye afkar va ye montaghed baghy mimunam
dorud bar to zadeye kurosh kabir

با سلام
تشکر از مطلب مهم و دلسوزانه تان
وراه کار های شخصی تان در شب زنده داری شب قدر
چقدر جامعه ما تشنه شب زنده داری های عمیق و بدور از کلیشه های مرسوم است

استاد عزیز
سلام
این متنی که گذاشتید خیلی زیبا و البته تکان دهنده بود . من همیشه شما را تحسین و افکارتان را ستایش کردم.
نمی دونم با این وضعیت موجود داریم به کجا می رسیم و می خواهیم چی بشه؟
اما همه استادان – حیف این القاب و عناوین که آدم بخواهد به بعضی ها بده البته دوراز جان شما- مثل شما دلسوز و مشتاق این نیستند که آموخته های خودشان را در اختیار شاگردان و سایرین قرار بدهند و حتما باید با پول یا راه های باطل مطلب رو ازشون بگیری . وقتی پایان نامه خودمو یادم میاد که چه زجری براش کشیدم و چه نتیجه مزخرفی عایدم شد هزار بار به خودم لعنت میفرسم که اصلن چرا رفتم دانشگاه که آخرش بخواد این بشه ؟ یعنی دانشگاه دانشگاه که میگفتن همینه؟؟!!
میگن شاگردی ک کمتر از استادش بدونه جهان را به عقب میراند ، شاگردی که به اندازه استادش بدونه جهان را متوقف میکنه و تنها شاگردی که از استادش بیشتر بدونه میتونه جهان را به سمت پیشرفت و بهتر بودن سوق بده
حالا به نظر شما ما کجای این قصه ایم؟
ممنون از وجود نازنین و پربرکتت که هستی ، که دل میسوزونی و مشتاق یادگیری دیگران هستی ، که علم خودت رو با ما تقسیم میکنی …. ممنون
خدا رو شکر میکنم اونم هزار بار و بیشتر که با شما آشنا شدم 🙂 شکر
فقط یک شب قدر دیگه مونده . من برای شما و همه دوستان عزیزم در اینجا که از آن ها هم خیلی یاد میگیرم دعا میکنم ، لطفا شما هم همه ما ها رو دعا کنید.
پیروزی ، سلامتی وشادیت جاودان …

سلام
ممنون از این نوشته ی پر از دغدغه
ای کاش میشد یه کاری کرد
ایا ما ایرانیها داریم به قرون وسطی فرهنگی نزدیک می شیم؟ به نطر شما چقدر زمان نیاز داریم تا از این حالت بیایم بیرون؟

دردناک تر این است که کسانی که با تلاش خودشان به فعالیت می پردازند در اکثر مواقع با این کپی کاران تفاوتی ندارند

فكر كردن به اين مطلب كه لازمه بهبود, تغيير تفكره كه پيش درامد اون هم تغيير اموزش و تغيير نسل و…است .ميتونه ادم رو به مرز ديوونگي برسونه .ولي طبيعت به طور طبيعي مارو اصلاح ميكنه البته با هزينه گذشت زمان و قرباني شدن چندين نسل.چه بايد گفت كه با ديدي اندك هم ميتوان نشانه هاي جبهه گيري در مقابل اين ذات طبيعت را اشكارا مشاهده نمود .كاش مني كه جزيي از اين مردمم بيشتر به دنبال حقيقت بودم كاش ميديدم حقيقت هر چيز كالاي نايافتني جامع ماست .مطلبي كه شما به درستي بدان اشاره كرديد همان حقيقت است .من نميدانم چه شد اينگونه شديم نميدانم چه خواهيم شد . ولي به صورت كاملا خوانا ميتوانم بگويم هيچ چيز جاي خودش نيست ,خوب است كه چنين است ما تاوان ميدهيم خوب است.