یکم نامربوط هستش با موضوع “دانستن” ولی از نظر کمیت و در نظر گرفتن اینکه که ما فکر می کنیم هر چیزی بیشترش قاعدتا بهتر است, در کتاب دشواری های انتخاب ( http://trustzone.ir/?p=1 ) هم اشاره می شه که خیلی وقت بر خلاف تصور ما داشتن انتخاب های مختلف عملا باعث رضایت ما نمی شه برعکس حتی می تونه ما رو اسیر کنه!

بالاترین دانایی ها نادانی است!
بالاترین نادانی ها حیرت است!
و بالاترین حیرت ها بینش است!

سلام
دانستن توام با رنج است اما رنج دانایی هزاران بار از بی رنجی نادانی ارزشمندتر و حتی لذت بخش تر است. دوست میدارم دانا باشم و در رنج تا نادان بدون رنج.

this is a little story about 4 people named everybody”somebody”anybody and nobody.there was an important job to be done and everybody was sure the somebody would do it.anybody could have done it but nobody did it.somebody got angry about that because it was everybody”s job.everybody thought that anybody could do it but nobody realized that everybody wouldn”t do it
it ended up that everybody blamed somebody when nobody did what anybody could have done
…

سلام
به قول اسماعیل نواب صفا : نادان مباش اگرچه ازین روزگار تلخ دنیا به کام مردم دانا نمی شود.
اما استادجان دانش باید درک و هضم بشه و عقل و احساس توامان به ما بگن این دانش رو مبنای حرکات بعدیم بذارم یا نادیده و نشنیده بگیرمشون ، مسئله انتخاب اینکه از چه چیزایی و چقدر بدونیم هم خیلی مهمه ضمن اینکه ما عمرمحدودی داریم شاید حکمتش اینه که هرچیزی رو اینقد دنبال نکنیم و نچسبیم .

سلام
با همه رنج هايي كه داره .. با همه سختي هايي كه مياره. اين عطش رو خيلي دوست دارم:«عطش دانستن.»
اين عطش، روزهاي كودكي شايد يه ذره احساس تشنگي بود. ولي بعدها با هر جرعه نوشيدن،‌اين احساس بيشتر و بيشتر شد تا اينكه اسمش شد:«عطش»
حالا هم كه هرچي مي نوشم، تشنه تر ميشم. چه تشنگي دلنشيني!
از آدمها توقع زيادي براي دانستن نداشته باشي،‌ دانستن خودت خيلي اذيتت نمي كنه.
همين آشنايي پيش بيني نشده من با محمدرضا، نقطه اي بود براي وارد شدن به يك چشمه سار تازه و زلال كه فكرمو براي انديشيدن متفاوت و دستمو براي نوشتن از جنسي متفاوت فعال مي كنه. با قبل كه خودمو مقايسه مي كنم مي بينم انگار جديداً خيلي با حسم مي نويسم ولي خيلي منطقي. اين آشنايي رو و اين روزها رو خيلي دوست دارم.

بسیار زیبا. به نظر من پشت هر دانستنی، مسئولیتی نهفته است. اگر کسی را یارای به دوش کشیدن آن مسئولیت نیست نباید این دانایی را کسب کند چراکه عمل نکردن به آن موجب رنج و اندوه و حسرت خواهد گشت. همچنان که امام علی به زیبایی می فرماید کوتاهی در عمل موجب غم و اندوه می گردد.

سلام محمدرضا جان
چند وقتی نبودم تا سری بزنم به این خونه ی زیبای شما.

از قیاس مطلب قشنگت با نظر دوستان توی کامنت ها ،به نظرم دوستان مقصود تو رو درست متوجه نشدن و درک بالا رو با سواد بالا یا هوش بالا اشتباه گرفتند،متأسفانه!.درک مفهومی جدا از سواد یا هوش داره.
گاهی زیاد فهمیدن خوب نیست و موجب رنجش آدم میشه.

با سلام…

ممنون از مطلب حائز اهمیتی که قرار دادید که یک قسمتش برای من حجت خوبی بود،

اما توی مطلبی که نوشتید و یا کلا شاید بشه گفت توی مقوله ی دانستن دو رویکرد کاملا متفاوت میشه در نظر گرفت،
.
یقینا نوع دانستن اون خانم از ضبط کردن صدای همسرش، استراق سمع و کسب دانایی از روشی ناپسند هست که نتیجه ی فوق العاده منفی به دنبال داره و یا غیبت کردن کارکنان از مدیران و یا از یکدیگر در همین گروه طبقه بندی میشه… حتما این نوع کسب دانایی با کسب علم و آگاهی از شیوه ی صحیح متفاوت هست، و حتما رنج این دو نوع کسب آگاهی هم متفاوته…
.
نمیشه این دو تا رو با هم درنظر گرفت، به نظر من کسب علم و آگاهی از راه درست و صحیح حتـــــــما واجب و پسندیده هست، حتی اگه به رنج کشیدنِ ناشی از این آگاهیِ مثبت منجر بشه، که این رنج خودش نوعی تعالی هست و انسان کامل حتــــــــما این رنج رو باید تجربه کنه (لقد خلقنا الانسان فی کبد، شاید این آیه یه جوری به این مطلب مرتبط باشه)
.
اما اون آگاهی پیدا کردن از راه نادرست (دزدیده گوش دادن، غیبت کردن و…) حقیقتا اصلا نبایدد سراغش رفت، حتی اگه وسوسه شدید باشه، چون صد در صد سود حقیقی در اون نیست و خسران و زیان به دنبال داره و رنجی هم که به دنبال داره از نوعی متفاوته.
.
شاید بشه برای اینها کلمات متفاوتی پیدا کرد، که بار معنایی این قضیه رو در خودش داشته باشه؛ عالم، دانا، آگاه، کسی که خبر دارد،
دارم دنبال کلمه ای می گردم که دانستن یا فهمیدن در اون لزوما بار معنایی مثبت نداشته باشه، مثلا خنثی باشه یا حتی منفی، ولی پیدا نمی کنم….

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس

دقیقاً مثالی که زدی با همه اون چیزی که توی ادبیات از میوه ممنوعه یاد میشه یکی بود… میگن سیب سمبل دانش هست و به همین دلیل بعضی ها نافرمانی آدم و حوا رو نعمت و برخی دیگه کفر میدونن…

بیچاره بچه ای که هی پشت سر هم سوال میکنه: این چیه؟ اون چی بود؟ چرا اینجوری شد؟ چرا اونجوری گفتی؟

اگر میدونست چه بلایی تو راهه شاید دهنش رو میبست و هیچ چیزی نمیپرسید!
فکر کنم یکی دیگه از جاهایی که بحث عدالت میره زیر سوال دقیقاً همینجاست! چرا آدمها حق انتخاب دارن که یه عده بیشتر بدونن و یه عده کمتر که تقابل دانا و نادان پیش بیاد و آن کس که بداند که نداند آسیب ببینه و اذیت شه و آن کس که نداند که نداند بشه مامور عذاب؟!!!

جانا سخن از زبان ما می گویی…‌ 🙁

آقا میشه استثنائا ما این متنو از چپ بخونیم و بچسبونیم به خودمون و کیف کنیم؟!
مثلا به جای اینکه بگیم چون من دانا هستم پس رنج میبرم بگیم چون من رنج میبرم پس دانا هستم؟ ; )

که آگاهی در لغت
به معنای گردن نهادن است و پذیرفتن . ( شاملو )
با من موافقی که گاه دریافت های حسی درست تر از استدلال های منطقی است ؟ البته به خود آدم و میزان آموختگی و فرهیختگی اش بستگی تام دارد . گویی در برخی آدم ها سنسورهای حسی ضریب خطای کوچکتری دارند .
اما همیشه نتیجه همان دانستن است که گاهی رنج به همراه خواهد آورد . چاره ای نیست مگر گردن نهادن و پذیرفتن . . .
گریزی نیست ؛ آنزمان که حقیقت همچون روحی سرگردان بر تو ظاهر می شود (هاملت) . اما کیست آنکه بر مسند داوری تعیین کرده باشد رنج کدام یک بیشتر بوده ؛ عمویی خیانت پیشه یا مادر پنهانکار و یا هاملت ناگزیر از سوختن در آتش انتقام؟ و این همه وقتی است که پذیرفته باشیم خیانت است آنچه را که مادر پنهان کرده بود!!! و نه سوختن در آتش آگاهی از راز دل خویش . . .
شاید . . . که بهتر آن است که در افسون گل سرخ شناور باشیم .

هر بار از کتاب خوندنت میگی ناراحت می شم.
چون می دونم بیشتر می خونی و بیشتر می فهمی و بیشتر زجر می کشی!!!

یک برنامه‌نویس و یک مهندس در یک مسافرت طولانى هوائى کنار یکدیگر در هواپیما نشسته بودند. برنامه‌نویس رو به مهندس کرد و گفت: مایلى با همدیگر بازى کنیم؟ مهندس که می‌خواست استراحت کند محترمانه عذر خواست و رویش را به طرف پنجره برگرداند و پتو را روى خودش کشید. برنامه‌نویس دوباره گفت: بازى سرگرم‌کننده‌اى است. من از شما یک سوال می‌پرسم و اگر شما جوابش را نمی‌دانستید ۵ دلار به من بدهید. بعد شما از من یک سوال می‌کنید و اگر من جوابش را نمی‌دانستم من ۵ دلار به شما می‌دهم. مهندس مجدداً معذرت خواست و چشمهایش را روى هم گذاشت تا خوابش ببرد. این بار، برنامه‌نویس پیشنهاد دیگرى داد. گفت: خوب، اگر شما سوال مرا جواب ندادید ۵ دلار بدهید ولى اگر من نتوانستم سوال شما را جواب دهم ٥٠ دلار به شما می‌دهم. این پیشنهاد چرت مهندس را پاره کرد و رضایت داد که با برنامه‌نویس بازى کند.

برنامه‌نویس نخستین سوال را مطرح کرد: «فاصله زمین تا ماه چقدر است؟» مهندس بدون اینکه کلمه‌اى بر زبان آورد دست در جیبش کرد و ۵ دلار به برنامه‌نویس داد. حالا نوبت خودش بود. مهندس گفت: «آن چیست که وقتى از تپه بالا می‌رود ۳ پا دارد و وقتى پائین می‌آید ۴ پا؟» برنامه‌نویس نگاه تعجب آمیزى کرد و سپس به سراغ کامپیوتر قابل حملش رفت و تمام اطلاعات موجود در آن را مورد جستجو قرار داد. آنگاه از طریق مودم بیسیم کامپیوترش به اینترنت وصل شد و اطلاعات موجود در کتابخانه کنگره آمریکا را هم جستجو کرد. باز هم چیز بدرد بخورى پیدا نکرد. سپس براى تمام همکارانش پست الکترونیک فرستاد و سوال را با آنها در میان گذاشت و با یکى دو نفر هم گپ ( chat ) زد ولى آنها هم نتوانستند کمکى کنند.

بالاخره بعد از ۳ ساعت، مهندس را از خواب بیدار کرد و ٥٠ دلار به او داد. مهندس مودبانه ٥٠ دلار را گرفت و رویش را برگرداند تا دوباره بخوابد. برنامه‌نویس بعد از کمى مکث، او را تکان داد و گفت: «خوب، جواب سوالت چه بود؟» مهندس دوباره بدون اینکه کلمه‌اى بر زبان آورد دست در جیبش کرد و ۵ دلار به برنامه‌نویس داد و رویش را برگرداند و خوابید.

ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ
ﯾﺎ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ؟