محمدرضا سلام

این اولین باره که شمارو به اسم کوچیک خطاب می کنم 🙂
عادت ندارم استادم رو به اسم کوچیک صدا کنم
حس خوب و عجیبی دارم
این همه مقدمه چیدم که بگم

چیزی که در مورد امید نوشتی شبیه به قانون بقای ماده و انرژی شد 🙂

بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک
شاخه های شسته ، باران خورده ، پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگ های سبز بید
عطر نرگس ، رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست
نرم نرمک می رسد اینک بهار
خوش به حال روزگار
خوش به حال چشمه ها و دشت ها
خوش به حال دانه ها و سبزه ها
خوش به حال غنچه های نیمه باز
خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز
خوش به حال جام لبریز از شراب
خوش به حال آفتاب
ای دل من گرچه در این روزگار
جامه رنگین نمی پوشی به کام
باده رنگین نمی نوشی ز جام
نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن می که می باید تهی است
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش می شود هفت رنگ

یه توصیه
سحر ساعت ۴:۳۰تا اذان صبح
یه برنامه از شبکه یک (تسبیح صبا)پخش می شه
که رابطه انسان با خدا رو در قالب الفاظ به تصویر میکشه
در دل تنهایی و سکوت سحر
لذت بخش ترین لحظات را با خداوند سپری خواهید کرد .
یه چیزی مثل حس تنها بودن در کویر

قانون دوم ترمودینامیک!
میل به آنتروپی، میل امید به نا امیدی!
اما نظم سامانه های فیزیکی و بیولوژیکی بر خلاف قانون دوم ترمودینامیک با صرف انرژی عمل میکند! تبدیل نا امیدی به امید!!
این هنر ماست!!

شگفتا ؛ از من که توکلم برمردم است و توقعم ازخدا” …!

شگفتا ؛ از من که هرآنچه خواسته ام، کرده ام، با لفظ اگر خدا “بخواهد…!

شگفتا ؛ از من که تنها اندوه را به میهمانی خداوند می برم!!

و سهم شادی را نمی پردازم …!

شگفتا ؛ از من، که لقمه های مردم را می شمارم !

و هدایای بیشمار خدا “را از یاد می برم …!

خدایا” سپاسگزارم …

اتفاقا…
همه مشکلها از امید سرچشمه میگیرد وقتی امید نباشد نا امیدی و یاس هم نخواهد بود(مهربابا)

سلام

بعضی وقت ها مفهوم ناامیدی و ناراحتی به جای هم استفاده می شوند.

شاید خودمان هم خوب میدانیم که امیدهایمان نتیجه ای نخواهد داشت ولی دل بستن به این امیدها واقعا لذت بخشه . اصلا چرا ناامید باشیم!!!! مگه میخواهیم دنیا اتم بترکونیم.همین که سالممیم و میتونیم زندگی شاد داشته باشیم کافیه و بقیه چیزا جز واجبات نیست.پس ناامید نباشیم

سلام آقای شعبانعلی…وقت بخیر.خیلی کم پیدایین؟
به نظر من وقتی امید نداشته باشی،ناامیدی.
جناب شعبانعلی،چه جوری میتونم چند تا سوال در مورد برگزاری همایش و تولید محتوا و … از خدمتتون بپرسم؟
ممنون از راهنماییتون..

ساز مخالف :
ناامیدی در گذر زمان ما را رها می کند.
اما امید
از دوره ای به دوره ی دیگر همراه ما می آید..

🙂

(داستانی از سر خیال):
ناامید بود، گویی امیدش را از دست داده بود ؛ نه میخندید،نه شاد بود، آواز نميخواند…. قلبش از نااميدی يخ زده بود و دستهايش در انجماد شک وترديد و ناامیدی مانده بود…
با ناامیدی خوابید و خوابی خوش دید…
خدا به او گفت:ای عزيز! ای عزیزترینم ! من هستم …کنارت !همراهت!ببین…!
ببین تا دوباره شاد شوی و دلت گرم شود …
اما او شک کرده بود، به همه چیز شک کرده بود، به امید شک کرده بود…
خدا گفت: به ياد ميآوری ناامیدیِ بارِ پیشت را و اینکه تلاشت و امیدت چگونه به پختگی رساند تو را؟!؟!…..شاد و پرشور شدی و شور و شوقت را با همه تقسیم کردی و کم کم از آن شوق و بلوغ به معرفت و بزرگی رسيدی…اما…من به تو گفتم که از پس هر معرفتی، معرفت ديگری است، و از خودت پرسیدم که آيا ميخواهی تا همیشه به اين معرفت بسنده کنی؟ تو اما بی قرار معرفتی ديگر بودی….و آنگاه به يادت آوردم که هر معرفت ديگر در پی هزار رنج ديگر است…. و تو برای معرفتی نو به امیدی نو محتاجی…اما در راهت شکهای تلخ و ناامیدیهای سرد است…
شکهایی که در آن بايد خلوت و تأمل و تدبير را به تجربه بنشينی، صبوری و سکوت و سنگينی را …..و تو پذيرفتی….؟!
اما حال وقت آن است که از ناامیدیِ خود رها شوی و دوباره امیدوار باشی و آنچه را ازناامیدی آموختی در امید تازه ات به کار بری…. زيرا که ماندن در اين سکوت و سنگينی رسم بزرگی نيست، ای عزیز!امید ،خود زندگی است …. او امیدی نو شنیده بود …دلش شاد شد….
امیدش نقطه سر خط بود…خطی تازه …امیدی تازه….بزرگی….

برای بیداری همیشه یک خواب لازم است و او اینبار هم از خواب به بیداری رسید …
من دلخوش و امیدوارم … دلخوشیهایم را تمام نمیکنم… راستی تو باید تمام دلخوشی های من شوی….خدایا دوستت دارم و تمام دلخوشی من این است که میدانم که هستی… …امید به خدایی که من در برابر او خودم هستم،ونمیهراسم از اینکه بلند فکر کنم…!!
بیتا ..دلخوش برای روزها و لحظه ها….دلخوشیهایم را تمام نمیکنم….

امید
چقدر این روزا به داشتنش تو زندگیم نیاز دارم با خوندن این پست دلم گرفت یاد اونایی افتادم که واقعا ناامیدن چه حال بدی دارن جایی خوندم که امید روشنترین کلمه ست واقعا بدون امید داشتن همه چی تاریکه براتون ارزوی روشنی میکنم