مدتی است در حال مطالعهی حرفها و مصاحبهها و کارهای مارک بنیوف (Marc Benioff) بنیان گذار و مدیر شرکت Salesforce هستم.
امروز به سخنرانی او در اجلاس داووس ۲۰۱۶ رسیدم. موضوع سخنرانی، این بود:
آیندهی رشد: تکنولوژی به عنوان موتور محرک، انسان به عنوان محور
بنیوف لابهلای حرفها، نکتهی جالبی مطرح کرد که احساس کردم ارزش فکر کردن دارد: کشورها، به وزارتخانهای تحت عنوان وزارت آینده نیاز دارند.
نه تنها بنیوف، بلکه بسیاری از مدیران و متفکران معاصر معتقدند که کشورهایی که تمرکز خود را بر زمان حال و بدتر از آن بر زمان گذشته معطوف کردهاند، سهمی از آیندهی جهان نخواهند داشت.
هیچکس منکر آن نیست که باید به آینده فکر کرد. اما فکر میکنم تاکید بر در نظر گرفتن آینده به عنوان بخشی از ساختار اجرایی دولتها در زمان حال، میتواند یک گام در جهت عملیتر شدن این نگرش باشد.
به عنوان یک نظر شخصی، معتقدم امروز در دنیا کشورهایی وجود دارند که بهتر است به جای دغدغهی بقا برای آینده، صرفاً هدف خود را بر حفظ نامهای خود در کتابهای تاریخ آینده متمرکز کنند. چرا که این هم خود هدف بزرگی است و هر قومی، شایستهی این سرنوشت نیست. چنانکه در گذشته نیز اقوام زیادی بودهاند که نامی از آنها در خاطرهها باقی نمانده است.
پی نوشت: وجود وزارتخانههایی با نامهای نامتعارف یا کمتر شنیده شده، چندان غیرمنتظره نیست. امارات، دو وزارتخانه به نامهای تساهل و سعادت دارد که اتفاقاً نقش برجستهای در سیاستگذاریهای این کشور ایفا میکنند.