زندگی در لحظه

مدتی بسیار شلوغ بودم و فرصت نشد مطلبی در روزنوشته منتشر کنم. از طرف دیگر، خبر مهمی هم در جامعه در جریان نیست که بهانه‌ای برای نوشتن باشد.

این بود که گفتم بعد از مدت‌ها، چند عکس و فیلم از کوکی و بلوط برایتان بگذارم. کیفیت عکس‌ها چندان خوب نیست. اما خودم دوست‌شان دارم و در گوشه‌ای از موبایلم آن‌ها را آرشیو کرده‌ام.

احتمالاً بدون توضیح من هم متوجه می‌شوید که در دو تا از عکس‌ها، کبوتری بر پنجره‌ی واحد همسایه نشسته بوده و کوکی و بلوط به آن کبوتر خیره شده‌اند.

در پایان هم دو کلیپ قرار داده‌ام. یکی از کلیپ‌ها مربوط به مراسم ماساژ دادن بلوط است که معمولاً روزانه چند بار تکرار می‌شود.

کلیپ دیگر هم مربوط به نوازش‌ها و دعواهای کوکی و بلوط است. پیش از این، کوکی نمی‌گذاشت بلوط او را لیس بزند و فقط خودش حق داشت بلوط را لیس بزند (در غیر این صورت، بلوط کتک می‌خورد). حالا بلوط بزرگ و قوی شده و به جبران آن روزها، اجازه نمی‌دهد کوکی لیسش بزند. حاصل این تاریخچه‌ی ناز و نوازش، چیزی است که در کلیپ انتهای این مطلب می‌بینید.

ضمنا به خاطر عمودی بودن و ابعاد نامناسب کلیپ‌ها عذر می‌خواهم. بهترین روش دیدن‌شان این است که آن‌ها را در حال Full-Screen ببینید. الان بهتر می‌فهمم چرا شبکه‌های ماهواره‌ای هر روز به مخاطبان‌شان یادآوری می‌کنند که ای مردم! وقتی می‌خواهید گزارش بفرستید، موبایل‌تان را افقی بگیرید. 😉

فیلم‌های کوکی و بلوط

داشتم فکر می‌کردم که برای سال نو، حتی اگر شده در حد یک مطلب کوتاه، چیزی بنویسم؛ اما نوشتن، خیلی هم کار ساده‌ای نیست.

یه زمانی درباره‌ی هدف گذاری و برنامه ریزی می‌نوشتم؛ اما اخیراً در پایان هر سال، به نظرم به اندازه‌ی کافی سمینار و سخنرانی و نوشته در این‌باره منتشر میشه.

خاطراتم از سفره‌ی هفت سین هم که به دوران کودکی مربوط میشه و عکس هفت‌سینی هم نداشتم این‌جا بذارم.

اما هم‌چنان دوست داشتم یه چیزی بنویسم.

بعد از دریافت پیامکِ دکتر حجت‌الاسلام روحانی رییس جمهوری اسلامی درباره‌ی نوروز علوی (دقیقاً همین قدر ترکیبی) حس کردم سخت‌گیری لازم نیست.

گفتم شاید دیدن بازیِ یک دقیقه‌ایِ کوکی بتونه براتون جالب باشه. کوکی که قبلاً در موردش براتون نوشتم، برای من نمادِ شوقِ زندگیه و با وجودی که موندنش پیشم، به خاطر تراکم کارها و سفرها و جابجایی‌ها، کار ساده‌ای نبوده، و ضمناً نگهداری ازش – که با مرگ دست و پنجه نرم می‌کرد – شب‌بیداری‌های زیادی رو به همراه داشته، به نظرم یکی از اتفاق‌های خوب سال گذشته‌ی من بود.

سالی که گذشت، برای بسیاری از ما، سال ساده‌ای نبود و به نظرم، این‌که در چنین شرایطی موجودی در اطرافت باشه که تو رو در بعضی لحظات، از تمام دنیا جدا کنه و در کارهای بسیار معمولی غرق کنه، یه هدیه‌ی بزرگه.

مثلاً وقتی نصف مسئولین کشور با نصف دیگه بحث می‌کنن که رابطه‌شون با دنیا چجوری باشه و در همون حال، همه‌ی متغیرهای اقتصادی اطراف‌مون نوسان می‌کنه و ارزش لحظه‌ای درآمد و پس‌اندازمون، مشخص نیست؛ چی می‌تونه لذت‌بخش‌تر از این باشه که با بیلچه در حال تمیز کردن خاک یه بچه گربه‌ی یتیم و تنها باشی و هر بار، با پیدا کردن یه تیکه از محصولاتش 😉 موفقیت و پیروزی رو تجربه کنی؟

امیدوارم همه‌مون بتونیم در سال پیش رو در کنار تلاش و فعالیت و یادگیری و رشد – که دغدغه‌ی مشترک‌مون هست – فرصت‌ها و روش‌هایی رو برای تجربه‌ی عمیق زندگی در لحظه، پیدا کنیم. قطعاً چنین روش‌هایی می‌تونن انرژی ما رو برای طی کردن مسیر زندگی‌مون (با همه‌ی چالش‌ها و دشواری‌های انکار‌ناپذیرش) حفظ کنن و افزایش بدن.