پیش نوشت: این مطلب – مثل بسیاری از نوشته های دیگر من – از ساختار و انسجام کافی برخوردار نیست. تداعی‌هایی است که در اثر مرور تیتر رسانه‌ها در ذهنم شکل گرفته و بدون «آداب و ترتیب» آنها را در اینجا می‌نویسم. جایزه صلح نوبل: متفاوت با سایر جایزه های نوبل از سال ۱۹۰۱، تقریباً هر سال، دانشمندان و بزرگان علم در استکهلم سوئد جمع می‌شوند و یکی از نام‌آورترین مراسم‌های علمی به عنوان نوبل و بر اساس وصیت آلفرد نوبل برگزار می‌شود. اگر نگوییم مهم‌ترین، اما بی‌شک می‌توانیم بگوییم مشهورترین جایزه علمی جهان جایزه نوبل است. تقریباً تمام نهادهایی که درگیر تصمیم گیری و اعطای جایزه‌ی نوبل هستند، در سوئد مستقرند. البته باید جایزه صلح نوبل را یک استثنا دانست که تصمیم گیری در مورد آن در نروژ انجام می‌شود و جایزه‌ی آن هم بر خلاف سایر جایزه‌ها در اسلو (Oslo) اعطا می‌شود. به طور دقیق مشخص نیست که چرا آلفرد نوبل، نروژ را برای جایزه صلح انتخاب کرد (+). اما قطعاً می‌توان این را از تصمیم‌های هوشمندانه‌ی نوبل دانست. چرا که بیشترین چالش‌های جایزه نوبل مربوط به نوبل صلح بوده است و اگر چه نارضایتی‌ها از نوبل صلح، به هر حال روی نوبل‌های دیگر تاثیر می‌گذارد، اما حداقل افراد مطلع‌تر در جهان همیشه به خاطر دارند که جایزه صلح نوبل، در ساختاری متفاوت مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. چالش‌های جایزه نوبل در رشته های غیرصلح در گذشته‌های دور، مواردی بوده که جایزه نوبل به کسانی اعطا شده است که بعداً مشخص شده نظریه‌ها یا کشفیات آنها اهمیت و …

الان نیم ساعته دارم نگاه می‌کنم ببینم فرایند انتخاب کاندیداها برای جایزه‌ی صلح نوبل چیه که دونالد ترامپ جزو اونها قرار گرفته. می‌تونست تیتر کیهان باشه یا خبرگزاری فارس. اما واقعاً گاردین و ایندیپندنت و تلگراف و جاهای دیگه هم نوشتن! هنوز نفهمیدم. فرایند رو هم توی سایت جایزه نوبل خوندم باز هم نفهمیدم. می‌گن یک نفر سیاستمدار ناشناس آمریکایی که در فهرست پیشنهاددهندگان بوده، ترامپ رو معرفی کرده. بخشی از دلیلش هم مخالفت ترامپ با ایرانه که به صلح جهانی کمک می‌کنه! پی نوشت یک: می‌دونم هر فرایندی، خطاهایی هم داره. اما کاش یه جوری بود اینجوری نمی‌شد. پی نوشت دو: نمی‌دونم انتخابات تو آمریکا چجوریه. یه فهرستیه. دو فهرستیه. فهرست کامله. می‌گم کاش می‌شد یه کلیپی چیزی درست کنیم براشون بفرستیم بگیم به فهرست پیشنهادی دموکرات‌ها رای بدن! پی نوشت سه: چند وقت پیش، یک خبر در گاردین می خوندم. گزارش مجلس انگلیس بود که نزدیک 500 هزار نفر از مردم انگلیس نامه نوشته بودن و درخواست کرده بودند که ترامپ به خاطر مواضع خودش نسبت به مسلمانان و اقلیت‌ها، به انگلیس ممنوع الورود بشه. ظاهراً اونجا صد هزار امضا کافیه که یک نامه در مجلس خونده بشه. فقط 50 نفر از نمایندگان، با ممنوع الورود کردن ترامپ موافق بودند. بقیه همه مخالفت کردند. آخرین پاراگراف گزارش خبری، هوشمندانه تنظیم شده بود. سرپرست نمایندگان مخالف ممنون الورود کردن ترامپ (که در نگاه اول فکر می‌کنیم طرفدارش هستند) در مجلس گفته بود: ما مخالف ممنوع الورود کردن ترامپ به انگلیس هستیم. چون بعید نیست آمریکاییها، این آدم مسخره را …