پیش‌نوشت یک: مدتی نسبتاً طولانی است که قصد دارم در مورد سلیقه‌‌ام در انتخاب کلمات چند نکته‌ای بنویسم. واژه‌ی سلیقه را با تأکید به کار می‌برم، چون بر این باورم که قضاوت‌های ما در مورد زبانی که استفاده می‌کنیم کاملاً شخصی است و درست و نادرست ذاتی در آن وجود ندارد. تا حد زیادی می‌توان انتخاب کلمات و ساختار زبان را به انتخاب پوشش و ترکیب لباس تشبیه کرد. هم به علت اینکه همه‌ی ما کمابیش تا حدی می‌کوشیم از چارچوب عرف و قواعد متعارف – بسته به مجلس و مخاطب – خارج نشویم و هم از آن رو که در نهایت، انتخابی است که بر اساس سلیقه و منطق فردی انجام می‌شود. پیش نوشت دو: اگر چه مدت‌هاست مترصد فرصتی بودم در این زمینه بنویسم، اما به سبک همیشه دنبال بهانه‌ای می‌گشتم و این بار که علیرضا حق‌گو دوست عزیزم نمونه‌ی ترجمه‌ای را که دیده بودند نقل کردند، احساس کردم شاید فرصت خوبی برای …