چند روز پیش، این متن و نوشته را روی کانال تلگرام بی بی سی فارسی دیدم و به علت طنز تلخی که در آن بود، جایی ذخیره‌اش کردم تا در نخستین فرصت کوتاه – که امروز دست داد – نکته‌ای در موردش بنویسم. طنز تلخی که من در این خبر دیدم، نه به خانم موگرینی مربوط است و نه به نماینده‌های مجلس. نه به فرهنگ سلفی و نه چیزهای مشابه دیگر. آنچه توجه من را جلب کرد، لبخندی است که بی بی سی، بر لبان مرحوم مارشال مک لوهان نشانده است. دوستان و خوانندگانم می‌دانند که من علاقه‌ی عجیبی به این مرد دارم و همواره از خواندنش لذت می‌برم. البته قاعدتاً دنیای تحلیل‌گران رسانه به مک لوهان محدود نیست. کسانی مانند لری داونز، نیل پستمن، ژوزف تورو، جیمز توییچل، اریک کلینن برگ، سارا مورنینگ و […]

روشن شو تهران، اجرایی از نمونه‌های Ignite Show است که در نقاط مختلف جهان برگزار میشود و سخنرانان ۵ تا ۷ دقیقه فرصت دارند درباره‌ی یک مسئله‌ی خاص صحبت کنند. مسئله‌ای که بتواند ایده‌ی جدیدی را در ذهن مخاطب ایجاد کند. من در این برنامه در خصوص «مغز جهانی» یا Global Brain حرف زدم. خلاصه‌ی حرفم شکل گیری شبکه‌ی جدیدی از ارتباطات در سراسر جهان بود که باعث شده است شخصیت ها، مدل کسب و کار، استراتژی‌ها و حتی «الگوریتم محکم و تاریخی تکامل» تغییر کند. من مغز جهانی را یک Superorganism می‌دانم. پدیده‌ی جدیدی که آینده‌ی جهان ما را تغییر خواهد داد. امیدوارم شنیدن این فایل صوتی برای شما جذاب باشد. ضمناً اسلایدها را هم می‌توانید از طریق لینک زیر دانلود کنید: اسلایدهای مربوط به مغز جهانی در سخنرانی هفت دقیقه‌ای محمدرضا شعبانعلی در […]

چند هفته‌ای است که به بهانه‌ی صحبت در خصوص همایش موسسه ماهان در خصوص ارتباطات و مذاکره که ۲۶ دی ماه برگزار می‌شود و من دبیر آن هستم، هر هفته شنبه‌ها به صدا و سیما سر می‌زنم. گاهی دلم از نحوه‌ی فکر کردن و کار کردنمان می‌گیرد و احساس کردم اینجا می‌توانم با شما صحبت و درد و دل کنم. فقط یک خواهش دارم. از آنجا که ما تخصص ویژه‌ای در «دیدن نوک انگشت» و «غافل شدن از محل مورد اشاره» داریم، تقاضا می‌کنم در خواندن متن، به «ماهان» و «تبلیغات موسسه ماهان» فکر نکنید و فراتر از اینها بیندیشید. خوب می‌دانیم که «دیکته‌ی نانوشته غلط ندارد» و در جامعه‌ی ما که «بدون حرکت ایستادن» مانع از «خوردن و زنده‌ماندنت» نمی‌شود، «هر حرکتی» را باید تحسین کرد. همین همایش موسسه‌ی ماهان هم، مزایای مثبت متعددی […]

آرتور سی کلارک زمانی در یک مصاحبه‌ی تلویزیونی گفته بود: «بزرگترین بلا برای یک جامعه، مجهز شدن به تکنولوژی است در شرایطی که خودش هیچ نقشی در تولید و توسعه‌ی آن نداشته است!». نیل پستمن هم جای دیگری نوشته: «هیچ چیز به اندازه‌ی زنگ موبایل در یک مراسم تدفین، مرا به خنده نمی‌اندازد. تکنولوژی خود را به فرشته‌ی مرگ هم تحمیل می‌کند!». زمانی که حرف آرتور سی کلارک را از تلویزیون شنیدم، به تازگی دومین دهه‌ی زندگی را آغاز کرده بودم. امروز در میانه‌ی چهارمین دهه، خیلی بهتر کلارک و پسمتن را می‌فهمم. ساعت ۱۲ شب، یک دوست به دوستش پیامک کوتاهی می‌زند با این دو کاراکتر 🙁 همین! حالا تکلیف این دوست بدبخت تو چیست؟ انتظار داری بستر خواب را ترک کند و اطرافیان را آشفته کند و با تو حرف بزند؟ این انتظار […]