سالها پیش درس مذاکره میخواندم. مثل اکثر دانشجویان تازه کار، فکر میکردم مذاکره اکسیری دارد یا شاه کلیدی. هر روز در پایان درس به استادم میگفتم: میشود در یک جمله راز موفقیت در مذاکره را به من بگویید؟ او هر روز میخندید و میرفت. آخرین روز کلاس، باز جلو رفتم و سوال خودم را تکرار کردم. استاد لحظاتی سکوت کرد و گفت: There’s a delicate difference between giving up and knowing when you’ve had enough یک تفاوت ظریف وجود دارد بین «تسلیم شدن» و «رها کردن». تسلیم شدن، پذیرش بی قید و شرط وضعیت موجود است و «رها کردن» پذیرش این واقعیت که «من آنقدر که باید انرژی گذاشته ام و بیشتر از این ارزش ندارد…». امیدوارم در سال جدید، شناختی از خود و اهدافمان پیدا کنیم، که نه به سادگی در برابر آنها سر تسلیم فرود آوریم و از …

خیلی از دوستانم، در کامنت ها و پیامک ها از جملات تأثیرگذار پرسیده بودند. دنبال این بودم که چه جمله ای را بنویسم. من را میشناسید و میدانید که خیلی در فضای جملات مثبت اندیشانه – شبیه فیلم راز و امثالهم – نیستم. این بود که نهایتاً گفتم جمله ای را بنویسم که سالهاست هر روز صبح با خودم تکرار میکنم. جمله متعلق به ویلیام جیمز، فیلسوف پراگماتیست معروف است: ACT AS IF WHAT YOU DO MAKES A DIFFERENCE به گونه ای رفتار کنید که گویی، آنچه انجام میدهید قرار است یک تفاوت و تغییر جدی ایجاد کند فکر میکنم این دیدگاه، میتواند تغییرات بزرگی در زندگی ما و اطرافیان و جامعه ایجاد کند. امروز عکس این روند در جامعه جاری است. بسیاری از ما آنقدر در فضای ناامیدی غرق شده ایم، که دست از هر کار مثبتی برداشته ایم. …

میخواهم بگویم …… فقر همه جا سر میكشد ……. فقر ، گرسنگی نیست ، عریانی هم نیست …… فقر ، چیزی را ” نداشتن ” است ، ولی ، آن چیز پول نیست ….. طلا و غذا نیست ……. فقر ، همان گرد و خاكی است كه بر كتابهای فروش نرفته ی یك كتابفروشی می نشیند …… فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است ،‌ كه روزنامه های برگشتی را خرد میكند …… فقر ، كتیبهء سه هزار ساله ای است كه روی آن یادگاری نوشته اند ….. فقر ، پوست موزی است كه از پنجره یك اتومبیل به خیابان انداخته میشود ….. فقر ، همه جا سر میكشد …….. فقر ، شب را ” بی غذا ” سر كردن نیست .. فقر ، روز را ” بی اندیشه” سر كردن است ——————————————————————————————————— این حرفهای زیبای شریعتی را، میتوان …

میگویند چرچیل از کنار گورستانی میگذشت. به او گفتند: اینجا قبر یک سیاستمدار صادق است. پرسید: «چگونه دو نفر را در یک قبر دفن کرده اند؟»

دیده اید وقتی آدمها، یک فرد مهم را می بینند، میروند به او می چسبند و میگویند: «توصیه ای به ما بکن. یک توصیه مهم به ما بکن!». این روزها، به دلیلی، این خاطره برای من تداعی شد. دبستان که می رفتم مُکَبِّر مسجد بودم. یک روز کنار امام جماعت نشستم و اصرار کردم که به من یک توصیه بکن که در زندگی به کار آید و من با خود نیت کرده ام که هر توصیه ای شما بکنید، تمام عمر به آن عمل کنم و هرگز از آن سرپیچی نکنم. پیشنماز مدتی طولانی به من نگاه کرد – تو گویی که منتظر بود به خود او چیزی نازل شود!- و گفت:

قضاوت فرد دیگر در مورد شما، اطلاعات کمی را در مورد شما آشکار میکند، اما اطلاعات زیادی را در مورد وی، به شما گوشزد میکند.   پی نوشت: ظاهراً یک ضرب المثل سرخپوستی است.

هیچکس در این دنیا، همیشه و هر لحظه، «مشغول و گرفتار و درگیر» نیست. بحثی اگر هست، بحث تلخ «اولویت ها» است.   پی نوشت: این را «میثاق» معلم مشاوره و پرورشی ما در دبیرستان البرز میگفت. هر جا هست امید دارم که موفق باشد.

رویاسازی و رویاپردازی محدوده بسیار وسیعی را شامل میشود… بزرگترین دانشمندان و مخترعان و خلاق ترین انسانهای جهان، رویاپردازانی بزرگ بوده اند. ظاهراً میکل آنژ زمانی گفته بود، مجسمه سازی یعنی اینکه در دل یک سنگ ناهموار زشت، مجسمه یک اسب زیبا در حال دویدن را ببینی. از سوی دیگر، کسانی مثل فروید، رویا پردازی را یک مکانیزم دفاعی ناخودآگاه دانسته اند، که اضطراب مواجهه با واقعیت را کاهش میدهد. از سوی دیگر، مرز خیال پردازی تا بیماری روانی نیز پیش میرود، چه آنکه بسیاری ویژگی مشترک بیماری های روانی را، قطع ارتباط با دنیای واقعی برشمرده اند. گاهی نیز، خیالپردازی، ساده و در دسترس است. مثل این ساعتها که من، روی مبل می نشینم، چشمهایم را میبندم، فنجان قهوه را در دست میگیرم و زندگیم را در زمان و مکان دیگری ادامه میدهم… اما به هر حال، واقعیت هر …