اگر در یک تصمیم کاملاً مردد بودی و نمی‌دانستی که چه راهی را انتخاب کنی، علمی‌ترین کار «شیر یا خط» است! نه به خاطر اینکه، با شیر آمدن یا خط آمدن، تکلیفت مشخص می‌شود، بلکه به دلیل اینکه قبل از اینکه سکه روی زمین بیفتد، احساس می‌کنی که دلت می‌خواهد شیر بیاید یا خط! ————————– یکی از بهترین نقل قول‌هایی که این هفته شنیدم.

هرگز از کسی که زیاد کتاب دارد و زیاد کتاب می‌خواند نترسید. از کسی بترسید که تنها یک کتاب دارد و آن کتاب را در حد تقدس دوست دارد و احتمالاْ هرگز آن کتاب را نیز نخوانده است… ————————————– پی نوشت: من این را اولین بار در نوشته های مارک تواین  خواندم. اما تا جایی که به خاطر دارم از فرد دیگری نقل کرده بود. اگر کسی مرجع اصلی را میداند لطف کند و بگوید.

میگویند قرنها پیش، در زمانی که خاندان بلینو بر ایتالیای فعلی حکومت میکرد، رافائل رهبر مخالفان حکومت بود. ماجرای مخالفت با حکومت هر روز جدی تر شد به حدی که بلینو پذیرفت با رافائل بر سر در اختیار گرفتن حکومت دوئل کند. رافائل دو بشقاب غذا آماده کرد و در حضور نمایندگان مخالفان و موافقان، اعلام کرد که در یکی از آنها زهر ریخته است. رافائل به بلینو گفت که یکی از بشقابها را شما بردار و آن دیگری را که ماند، من بر میدارم. هر دو غذا را میخوریم و آنکس که زنده ماند، دولت را به دست میگیرد. دوئل به این شکل اجرا شد و زمانی که دو نفر غذا را خوردند، هر دو روی زمین افتادند. بعدها در دستنوشته های رافائل متنی با این مضمون پیدا شد: آقای بلینو! دوئل. مربوط به کسی است که با تو …

انسان بزرگ در مورد مردم میگوید: “گناهشان چیست اگر زندگیشان کوچک است”. ولی روان تنگ مردم میگوید: “هر زندگی بزرگ، خود گناهی بزرگ است”. نیچه

اینکه میخواهم «آنگونه که میخواهم» زندگی کنم، خودخواهی نیست. اینکه میخواهی، «آنگونه که میخواهی» زندگی کنم، خودخواهی است. توضیح: با مراجعه به #جمله های هفتگی می‌توانید مجموعه‌ی جمله‌های کوتاهی را که هر هفته برای دوستانم ارسال کرده‌ام، در قالب فایل PDF دانلود کنید.

امروز فرصتی دست داد تا در جلسه ای که با هدف برنامه ریزی برای آموزش کارکنان بانک ملی ایران تشکیل شده بود، خدمت مدیران امروز و همینطور مدیران اسبق این بانک باشم. استاد سیدالماسی، از اساتید بزرگواری هستند که هرزمان فرصتی بوده و خدمتشان بوده ام، خاطرات بسیار شیرین و آموزنده ای از ایشان شنیده ام. وی که مدیر عاملی چندین بانک بزرگ را در قبل از انقلاب و نخستین مدیرعامل بانک ملی پس از انقلاب را در کارنامه خود دارند، گنجینه ی زنده صنعت بانکداری ایران هستند. گفتم یک خاطره کوتاه از ایشان را به عنوان هدیه ای برای دوستان خودم، اینجا نقل کنم:

ملتی که تنها میتواند به گذشته اش افتخار کند، یک «ملت» نیست، یک موزه است… مجتبی کاشانی

با کمی دقت و حوصله، میتوان کتابهای یک کتابفروشی را به سادگی طبقه بندی کرد: کتابهایی که نخوانده ام کتابهایی که لازم نیست بخوانم کتابهایی که برای خواندن، نوشته نشده اند کتابهایی که از روی جلد، میتوان داخلشان را خواند! کتابهایی که دوست دارم بخوانم ولی هنوز کتابهای دیگری هستند که نخوانده ام کتابهایی که میتوانم از دوستم قرض بگیرم، پس چرا آنها را بخرم؟ کتابهایی که سالهاست تصمیم دارم آنها را بخوانم – و سالهای سال بر همین تصمیم خواهم ماند! – کتابهایی که اگر پیر بشوم، حتماً آنها را خواهم خواند کتابهایی که همیشه ادعا کرده ام آنها را خوانده ام و چون تا به حال مشکلی پیش نیامده، نیازی به خواندن آنها نیست… و چنین است که کسب و کار کتاب، در کشوری از رونق می افتد… (ترجمه ای آزاد از ایتالو کالوینو) مطلب مرتبط: چگونه کتابخوان …

در زمان خفقان حاکم بر شرق، یک کارگر آلمانی تصمیم گرفت برای کار به سیبری برود. با توجه به اینکه میدانست همه نامه ها و مراسلات توسط اداره سانسور مطالعه میشود، با دوستانش قرار گذاشت: “در نامه هایی که می فرستم، اگر با رنگ آبی نوشتم بدانید که راست است. اگر با رنگ قرمز نوشتم بدانید که دروغ است!” یک ماه گذشت و دوستان نخستین نامه را دریافت کردند: “سلام دوستان عزیز. اینجا شگفت انگیز است. غذا و خوراکی بسیار فراوان است. آپارتمانها بزرگ و با سیستم گرمایش مناسب هستند. سینماها فیلمهای غربی پخش میکنند و دختران زیبا، آماده برقراری هر نوع رابطه ای با انسان هستند! تنها چیزی که اینجا پیدا نمیشود، جوهر قرمز است.” ———————————————————————— پی نوشت 1: نقل از وبلاگ سابقم – برای فراموش کردن پی نوشت 2: مطلب از Zizek است. پی نوشت 3:  گاه ما …

کلید موفقیت را نمیدانم. اما کلید شکست، «راضی نگه داشتن همه» است. بیل کازبی