دانستن یا توهم دانش؟ راه حل چیست؟

طی چند ماه اخیر، با چند تن از دوستان و آشنایانم چند مذاکره داشتم. همه آنها در کلاسهایم شرکت کرده بودند. برخی نه یک بار و دو بار.

همه معتقد بودند که خودشان و من را می شناسند. معتقد بودند که به مهارت مذاکره کاملاً مسلط هستند.

اما در مذاکره، رفتارهایی نشان میدادند که مرا به شدت نا امید می کرد. اشتباهاتی که هرگز انتظار دیدن آنها را نداشتم.

چند روزی است فکر من، مشغول این مذاکره هاست. با کسانی که از من، دور هم نیستند.

به نتیجه رسیدم که: «دانستن نصفه نیمه یک علم، از ندانستن آن خطرناک تر است. چرا که ما را دچار “توهم دانستن” میکند».

و نیز دانستم که: «یادگرفتن تکنیک ها و ترفندها، بی آنکه مدل ذهنی یک مذاکره کننده موفق را به درستی بشناسیم، نمیتواند ما را به یک مذاکره کننده موفق تبدیل کند».

به همین دلیل بود، که تصمیم گرفتم سبک آموزشم را تا حدی عوض کنم.

اسم مدل جدید را گذاشته ام Negotiation 2.0

هیچ کدام از حرفها و گفته های قبلی را حذف نمیکنم، اما فکر میکنم باید چیدمان را تغییر دهم و در کلاسها، «نگرش درست» را پایه گذاری کنم نه صرفاً «ترفندها» را.

داستان آن پیرمرد چینی یادم آمد که 2 دو یوان میگرفت و دعای باران میخواند.

شاگرد تازه کارش، در کنارش دکه ای زد و گفت: «دعای باران با یک یوان».

اما شاگرد فراموش کرده بود که باران، دو دعا دارد. یکی برای شروع باران و دیگری برای پایان آن.

پیرمرد هم، این واقعیت را چنان بدیهی میدانست که هرگز با شاگرد در این خصوص حرف نزده بود.

فکر میکنم باید الگوی تدریسم را تغییر دهم. وگرنه سیلی خواهد آمد و زحمتی خواهد ساخت بی آنکه پیام آور رحمتی باشد.

روز جمعه، 3 خرداد ماه، ساعت 8 تا 12 صبح، در تالار الغدیر دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، در یک همایش رایگان مروری خواهم داشت به مفاهیم ارتباطات و مذاکره

هدف اولیه این همایش این بود که دوستانم با دوره های مذاکره تجاری و حرفه ای آشنا شوند، اما در نهایت احساس کردم جنبه آموزشی آن را افزایش دهم و جنبه تبلیغی آن را کمتر کنم بهتر خواهد بود. شاید بتوانم آنچه را از Negotiation 2.0 در ذهن دارم با همان ابزارهای قبلی اما در چارچوبی جدید، برای مخاطبان تفسیر کنم.

راستی. اگر خواستید بیایید یا به کسی بگویید بیاید، یادتان باشد که نام خود و تعداد همراهانتان را به 09194212334 ارسال کنید.