دوست خوبم مهدی تقوی، برای سال جدید به من مجموعه کتابهای در جستجوی زمان از دست رفته مارست پروست را هدیه داد.
جدا از اینکه به هر حال، هدیه گرفتن احساس خوبی ایجاد می‌کند، احساس غرور هم کردم.
این روزها، به کمتر کسی می‌توانی چنین مجموعه‌ای را هدیه دهی (احتمالاً دریافت کننده فکر می‌کند با او شوخی کرده‌ای!)
و البته کمتر کسی هست که چنین هدیه‌ای را بگیرد و با دقت و جدیت، کلمه به کلمه بخواند.
روزی که چنین مجموعه‌هایی را از گزینه‌های هدیه دادن به من حذف کنند و بگویند “احتمالاً برای خواندن چنین حجمی وقت نمی‌گذارد”، بزرگترین داشته‌ی زندگی‌ام را باخته‌ام: هویتم را می‌گویم.
امروز روز معلم است
بهترین معلم زندگی ام روزت مبارک
محمدرضا. از قراردادن جلد چهارم در انتهای چیدمان کتاب ها چه منظوری داشتین؟ چه پیامی در آن نهفته است؟
* در راستای رد نظریه «خشک و رسمی» شدن این فضا پس از کد گرفتن بچه ها! (از این شکلک ها چطوری میشه گذاشت؟)
به نظرم اینکه کسی مثل آقای تقوی(آیا همون آقای تقوی رادیو مذاکره اند؟) همچین هدیه ای رو براتون گرفتن نشون دهنده اینه که خیلی روتون حساب می کنن. من که خودم کرم کتابم تا حالا جرات نکردم برای خودم این سری رو بخرم!! یه جورایی مطمئنم از جلد یک به دو نمی رسم!
سلام
معلمی جایگاه بلندی ست که شایستگان آن اندکند…
معلم شایسته ی ما روزتون مبارک.
لذتی که من همیشه از خوندن رمان های بلند بردم چندین برابر لذتی بود که که از خوندن رمانهای کوتاه بردم. نمیدونم چرا ولی همیشه رمان های بلند برام جذاب تر بودند و تو ذهنم بیشتر موندند.
من فعلن فقط جلد اولشو خوندم، پی دی اف البته.
تازه کد گرفتم 😐 ذوقشو دارم p: قول میدم شلوغ نکنم! D:
سلام الهام
راستش اینکه فقط کسایی که کد دارن میتونن اینجا پست بذارن مزیتهایی داشت . مهمترینش این بود که افرادی که پست میذارن همه هویت دارن و آدم حس خوبی بهش دست میده نه این که با اسمهای متفاوت بیان و حرفهای متفاوت بزنن.ولی یک بدی هم داشت و اون اینکه فضا یکم خشک شد.شخص خودم رو میگم احساس میکنم حتما باید یک حرف درست و حسابی بزنم .ی چیزی که همه فک کنن به به این چقد بارشه(در صورتی که واقعا چیزی بارم نیست)
پیامت پس از مدتها تو این خونه لبخند روی لبم آورد .مخصوصا قسمت (قول میدم شلوغ نکنم).انصاف نبود ازت تشکر نکنم .ممنونم ازت
سلام 🙂
خوبه که خندیدی!
اینو بگم که من خیلی وقتا لا به لای این نوشته های جدی خنده م میگیره، چ کامنتها و چ خود متن اصلی، خنده از سر تمسخر نه ها. ی وقتا فکر میکنم بعضی متن های آقا معلممون شبیه طنز های فاخره!
در کل دوست بودن با آدم هایی که خیلی میدونن یا حداقل فاصله من با اونها زیاده سخته با همه لطف هایی که این دوستی داره و من گاهی وقتا حس میکنم با پررویی اینجا رفت و آمد میکنم!!
سلام.
محمدجان راحت باش! حساس نشو! فضا، فضای خوبیه. محمدرضا انقدر با هممون خودمونیه که من میام خوابمم براش تعریف میکنم:-) قبل اینکه فضا بخواد برای تو تعیین کننده باشه، این خودتی که خودت رو محدود میکنی یا به خودت آزادی بیان میدی.
سلام محمدرضا شعبانعلی دوست داشتنی
بهتون تبریک میگم به خاطر داشتن همچنین دوستانی وجسارتن به شما غبطه میخورم
البته باور دارم که آنچه که حضرتعالی کاشته اید را درو میکنید و چه بذرهای خوبی که کاشته اید و چه میوه های گرانبهایی را برداشت میکنید.
خدایگان نگهدار شما و دوستان خوبتان باشد
خوش به حالت محمدرضا به خاطر داشتن چنین دوستی… متاسفانه این مجموعه مشهور و فاخر ادبیات رو نخوندم و بهت حسودیم میشه :)