چقدر دلم برای فایلهای صوتی تون تو خبرنامه های هفتگیتون تنگ شده بود.برای افرادی مثل من که با فایل های صوتی ارتباط خوبی برقرار میکنم و شایدم طبق گفته های خودتون از روش های یادگیری منه که با از فایلهلی صوتیتون لذت میبرم.محمد رضا عزیز ترفندهای مذاکره جاش خیلی خالیه لطفا ادامه بدید.سپاسگذارم،سلامت و پایدار باشید

بزرگی اسباب بزرگی می خواهد. جناب فاطمی زحمت بسیار کشیده اند و این نشان از همت والای ایشان است. می دانیم شرایط مساعد باعث رشد و تکامل کار آفرینی می شود. استفاده از تجربه دانش آموختگان دانشگاه استنفورد می تواند کمک مناسبی برای طی کردن مسیر موفقیت باشد. دانشجویان و دانش آموخته گان دانشگاه استنفورد جدا از کار آفرین بودن در دره سیلیکون از شرایط مساعدی برخوردارند. شاید این شرایط برای ما ساده و سهل بدست نیاید. همان جور که جناب فاطمی برای این مهم بیست و اندی سال زحمت کشیده اند و هنوز راه ادامه دارد. اخیرا کتابی به نام شناخت دره سیلیکون را مطالعه می کنم که حاوی نکات ارزنده ای برای کار آفرینان است. این کتاب با حمایت معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری اسلامی ایران در سایت http://www.roshdieh.org/ به صورت رایگان در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.
مطالعه این کتاب نشان می دهد چه شرایطی برای یک ساختار کار آفرینی لازم است. هر چند ما از این ساختار خیلی فاصله داریم اما “دانستن مسیر درست بیش از نیمی از راه است.”
با سپاس از استاد عزیز

سلام . اولین بار از طریق فایل رادیو مذاکره با چرم درسا اشنا شدم و صحبت های شاهین فاطمی از کارهایی که انجام داد تا ” درسا ” شکل بگیرد، خیلی برایم جذاب بود. بعد از مدتی که محل کارم تغییر کرد، متوجه شدم که نزدیک به یکی از مغازه های چرم درسا هستیم و باز هم به یاد فایل صوتی محمدرضا با شاهین فاطمی افتادم و شایداغراق نمی کنم اگر بگویم بارها که از مسیر محل کار رد می شدم به یاد محمدرضا و شاهین فاطمی می افتادم و گفت و گوهای مفید این دو را بارها برای خودم مرور می کردم.
باز هم ممنونم محمدرضا بابت این فایل جدیدی که ضبط کردی و باعث شدی تا دوباره راجع موضوعات این گفت و گو بیشتر فکر کنم.

سلام. ممنون بابت فایل‌ها و مباحث جدید؛ البته ما هنوز منتظر ادامه‌ی مجموعه “ترفندهای مذاکره” هستیما 😉

سلام
محمدرضا من هنوز فایلارو گوش ندادم،مطمئنم که فوق العادست.
جالبه که تمام دیروز،وقتی داشتم کارامو تو منوچهری انجام میدادم به این فکر می کردم یه روز برم پیش آقای شاهین فاطمی.
چه خوشحال شدم:))
سپاس

بار اول که گوشش دادم چندتا سوال برام درست شد.
بار دوم سوالام جواب گرفت (تا همینجا نشون میده که اگر همون اول با سوال گوشش میدادم برام روشن تر میشد ولی هی یادم میره که یکی از راه های یادگیری سوال داشتنه)
غیر از این موضوع یه بحث دیگه جهانی شدنه!، که طبق معمول شرکت های ایرانی علاقه‎ی زیادی به جهان و آنچه در آنجا میگذرد ندارند! که این موضوع در گفتگو با آقای فاطمی هم معلوم بود چون زیاد در مورد بازارهای جهانی صحبت نکردند به جز آنجا که گفتند دوست داریم وقتی در جایی از دنیا صحبت از چرم میشه بدونن این کالا در ایران! هست که معروفه [و نه در جهان] ماها فراموش می کنیم که اگر میخواهیم حرفی برای گفتن داشته باشیم و گفتمانمان موثر باشد محکوم به جهانی شدن هستیم. در اجلاس امسال داووس ۱۲۰ شرکت عربی شرکت کردند درحالی که حتی یک شرکت ایرانی هم در این گردهم‎آیی وجود نداشت!
در داووس ۲۰۱۶ چه گذشت؟
پینوشت:
داوس مهم‌ترین گردهمایی سال، متشکل از شرکت‌های بزرگ است که حدود ٨٠ درصد اعضای آن را تشکیل می‌دهند. ١٠ درصد سیاست‌مداران و ١٠ درصد نویسندگان و دانشگاهیان و خبرنگاران هم در این نشست شرکت می‌کنند. درباره اهمیت داوس، همین بس که نشست و گردهمایی مشابهی در طول سال نداریم که این سه گروه یک‌جا جمع شوند و عمدتا مسائل اقتصادی و سیاسی، اقتصاد سیاسی، فرهنگی، ژئوپلیتیک، فن‌آوری، اجتماعی و امنیت جهانی را در جلسات و میزگردها مطرح کنند.

به نظرم یکی از اشکالات بسیار رایج در مدیریت فعلی کسب و کارهای ایرانی، تلاش برای استفاده از ابزارهای معرفی شده مدیریت کسب و کار در فرهنگ های دیگه و سعی در بومی سازی اونهاست.

اگه بخوام کمی بهتر توضیح بدم، ارجاع میدم به پدیده ای که سالهای پیش در ایران رخ داد و اون هم بحث کمونیسم اسلامی بود!! هر چند این پدیده در حوزه کسب و کار نیست اما مثال خوبیه. برخی از هموطنان ما که به صورت سطحی با مکتب کمونیسم آشنا شدند و برخی فواید اون رو دیدند و به صورت سنتی هم انسانهای مذهبی بودند سعی کردند بین این دو مکتب ازدواجی ایجاد کنند تا هر یک از حسن های دیگری بهره مند بشه و ملغمه ای ارزشمند تر ایجاد کنند غافل از اینکه ایندو از پایه با هم در تضاد هستند.

البته تعارضی که در استراتژی اخیر درسا دیدم به این وسعت نیست و این مثال فقط نوعی مبالغه بود برای اینکه منظورم رو بهتر برسونم. تا اونجا که درک من یاری می کنه برندینگ در سطح جهانی داره به این سمت میره که شما رو بدون شعار درگیر رفتار کنه! رد بول به جای اینکه شعار بده با خوردن نوشیدنی انرژی زاش شما قوی و جسور و بی پروا می شید؛ مسابقاتی و یا وقایعی رو برنامه ریزی می کنه تا بهترین ها دور هم جمع بشن و شهامت و جسارت و مهارت رو همزمان به نمایش بگذارند و در این ضمن یک پیام بسیار عالی به مخاطب منتقل بشه؛ اینکه رد بول به این واقعه کمک شایانی کرده. یعنی اول رفتار از سوی خود برند اتفاق افتاده و بعد مخاطب پیام رو گرفته و دنبال کرده. درسا داره عکس این عمل می کنه؛ از ابتدای راه اومده و مردم رو دعوت به سرزمین سپید می کنه بدون اینکه مفهوم این سرزمین در بین حداقل درسایی ها نهادینه شده باشه.
آقای فاطمی فرمودند که ده سال مشغول تهیه زیرساخت بودند اما به نظر من یکی از زیرساختهای مهم هم ذهن اعضای خانواده بوده که بهش کامل پرداخته نشده. شاید بهتر بود اول این اخلاقیات از طریق ده مورد کمپین ترویج می شد و بعد اسم سرزمین سپید به عنوان نخ تسبیح این کمپین ها انتخاب می شد نه اینکه اول این مفهوم ایجاد بشه و مخاطب هاج و واج نگاه کنه و بعد در یک فرصت نادر به کوشش محمدرضا نامی ما شانس شنیدن فلسفه این داستان رو از زبان آقای فاطمی داشته باشیم. من به عنوان یک مشتری درسا که از محصولاتش خیلی هم لذت می برم و مفتخرم که یک برند ایرانی در این سطح دارم هیچ برداشت مثبتی از این رویکرد جدید نداشتم چون اصلا ذهنم آمادگی چنین چیزی رو نداشت و اصلا هم دوست ندارم به واسطه یک سری تبلیغات گسترده با چنین مفهومی که می تونست خیلی بهتر به من معرفی بشه آشنا بشم.

البته به قول محمدرضا ما جسارت می کنیم که نقد می کنیم؛ چون اصولا در جایگاه موسس نیستیم اما به عنوان مشتری به خودم حق می دم در مورد برداشتم از این برند مورد علاقم حرف بزنم. امیدوارم که شاهد روزهای بسیار درخشان برای برندهای ایرانی باشیم.

سلام محمدرضا جان
داشتم گوش میکردم، گفتم نوت بردارم، نوت برداشتم، گفتم اینجا هم بزارم بقیه استفاده کنن. اگه خواستی و صلاح دونستی این نظر رو تایید کن.

این فایل ورد حاوی خلاصه ی قسمت اول صحبت های محمد رضا و آقای فاطمی است:
http://s7.picofile.com/file/8236478692/Dorsa1.docx.html

ناگفته پیداست که فهم مطالب این فایل منوط به گوش کردن به فایل صوتی هست و این فایل فقط برای مراجعات بعدی، جنبه ی یادآوری خواهد داشت.

با گوشکردن به این فایل یاد کاری که سالهاست کلوچه جوادیان لنگرود انجام میده و شبیه انقلاب سفید آقای فاطمی در وسعت کوچیکتر هست ،افتادم. اونها دخترای خانواده های کم بضاعت رو تا قبل از ازدواج استخدام میکنن و خرج عروسی و جهزیه شان را میدهند و اجازه میدن که جا برای بقیه باز بشه.