دیروز با دیدن خیلی از دوستان و البته افسوس ندیدن خیلی دیگشون که بودن و من نتونستم زیارتشون کنم (مثل شهرزاد عزیز، طاهره عزیز و جناب آقای عزیزی و …. احتمالا باید ۵۰۰ نفر رو نام ببرم) گذشت و خاطرات خیلی زیبایی ساخت. کارت زیبایی که گردنمون بود، رو من تو خیابونای دانشگاه احتمالا به یادگاری گذاشتم چون وقتی رسیدم خونه، همراهم نبود. اما کارت پستال زیبای شما و متن بسیار زیباش که درس خیلی بزرگیه رو همیشه به یادگار نگه می دارم. دیروز یک رویداد بزرگ بود. محمد رضا، واقعا نشون داد که متمم موفق بوده و سخنرانی های یکی بهتر از یکی دیگه، اینو اثبات کرد که محمد رضا تو رسیدن به هدفش به عنوان یک معلم بزرگ، که سعی داره شبیه خودش رو تربیت کنه، مرحله بزرگ و موفقیت آمیزی رو پشت سر گذاشته. خداقوت میگم به همه دوستان ارائه کننده که همونطور که محمدرضا قبلا تو فایل معرفی شرح داده بود، واقعا موضوعات عالی و قابل درس گرفتن رو به خوبی ارائه دادن. و خداقوت میگم به همه کسایی که دست به دست هم رویداد زیبایی رو برای دیروز ما رقم زدن.
از همه مهمتر دیروز یک روز بدون استرس رو در دانشگاه شهید بهشتی گذروندم. کمی فرصت کردم تو خیابوناش قدم بزنم و متوجه شدم دلم تنگ شده بود واسه خیابوناش. تموم استرس های گذشتم دیروز از وجودم رها شد و خاطره بزرگ و زیبایی جایگزین اونا شدن. و این رو مدیون محمدرضا و گروه متمم هستم.
به امید روزهای زیبای بهتر برای گروه متمم.

پی نوشت۱: نیلوفر کشاورز عزیز، تصوری که از شکل و قیافه و ظاهر جسمانی من، واسم تعریف کردی، هر وقت یادم میاد، منو میخندونه و لذت بخشه.

پی نوشت ۲: رحیمه سودمند عزیز! وقتی دیدمت انگار می شناختمت و همچین انرژی رو هم دریافت کردم.

پی نوشت۳ : ما دیروز یک میهمان نوزاد هم داشتیم تو مهمونیمون. و من به مادرش تبریک گفتم. یه جورایی می شد کوچکترین عضو افتخاری متمم خطابش کرد. امیدوارم وقتی بزرگ میشه با دانشگاهی به نام متمم رو به رو بشه که یکی از افتخارات علمی مملکتش باشه و از اول انتخاب کنه که درسش رو تو اون بخونه و روز به روز چیزای بیشتری یاد بگیره.
پی نوشت ۴: محمد رضا فکر کنم دیروز پدر و مادرت یه جور دیگه و بیشتر از همیشه بهت افتخار کردن و حتما انرژی فوق العاده ای رو با وجود خستگی های این چند روز ازشون دریافت کردی. دست مریزاد

سلام
خسته نباشید
گرچه ما هنوز نیومدیم تهران
ولی فردا می بینیمتون 🙂

لحظه شماری و شوق و اشتیاقم برای حضور در این جمع عزیز ، برای بار اول از یه طرف و مشخص شدن جایگاه من در صف اول که باید جای بزرگان این جمع باشه نه من ، از طرف دیگه ، باعث شده استرسم زیاد شه و پیام قبلیم ناتمام فرستاده شه . شرمنده محمدرضای عزیز .
خواستم تشکر کنم از شما و تیم محبوب متمم بابت تمام زحمت هایی که برای برگزاری این گردهمایی کشیدید. خیلی خیلی ممنونم .

سلام معلم جان
خوشحالم که عنوان نوشته ای که بعد از گردهمایی بیست و ششم اینجا منتشر میشه با کلمه ” آخرین…” شروع نمیشه . مشتاقانه منتظر روز ۲۶ مرداد هستم.

محمدرضا عزیز سلام
ممنون که مثل همیشه خودت زیر این کارت پستال ها رو امضاء میکنی، این کار را به عنوان یک پاداش معنوی برای خودم محسوب میکنم و همانند یک لوح تقدیر و حتی بالاتر از آن برایم با ارزش است. خیلی خیلی ممنونم که برایمان وقت میگذاری?