سلام نسیم خانم
چن وقتی بود که به دلیل مشغله ی زیاد و …. بین این کامنتا دست به قلم نشده بودم و شاید آداب شاگردی محضر استاد محمدرضا رو به جا نیاورده بودم .
البته سعی میکردم از قافله عقب نمونم و همه ی کامنتا رو کم و بیش بخونم هر چند دیرتر از تاریخ نوبری شون .
اما نمی دونم چی شد که مطلب شما رو که خوندم تصمیم گرفتم چند خطی بنویسم .
البته بیشتر برا دل خودم و الا من کمتر از اونی هستم که بخام چیزی رو به کسی یاد بدم یا یاداوری کنم .
هر کدوم از ماها گاهی در حسرت نداشته هایی هستیم . نداشته هایی که خیلی از اونا به دلیل سست بودن خوده ما بوده .
اما بعضی نداشته ها هستن که ما چندان نقشی تو اونا نداشتیم و نمی تونیم داشته باشیم
تو زندگی خیلی از ما ها هم ممکنه باشه
یکی از اونا به هر دلیلی نصیب شما شده .
صفات خدا رو بررسی می کردم . یکی از صفتاش خیلی عجیب منو احاطه کرد . خیلی در موردش تحقیق کردم و واقعا به جامع بودن اون صفت پی بردم – البته د رحد خودم –
اون صفت خدا صفت جبّار بود .
یکی از معانی جبار ، بسیار جبران کننده است .
یعنی خدایی که ما داریم جبران مافات میکنه .
جبران مافاتی که علتش ما نبودیم .
خیلی تو زندگی افراد مختلف گشتم و دیدم درسته و چه جبران گریه خدا…
نمیخام بگم خدا نداشته های شما رو با ثروت که از اون یاد می کنید جبران کرده ها.
نه اصلا .
اما مطمئنم به نحوی جبران شده .
پیدا کردن اون تو زندگیتون میتونه ثمر بخش باشه .
حداقل جای فکر داره .
و البته مطمئنم که خدای جبار جایگزین گذاشته .
پس در حسرت نداشته ای که علتش نبوده ایم نمانیم و شاد باشیم .
به امید شادی روز افزون شما عزیزِ بزرگوار.