چرا همیشه گفته میشود . . .«««« سکوت نشانه ی رضایت است »»»»چرا نمی گویند :نشانه ی دردیست عظیم ، که لب ها رابه هم دوخته است…!!!چرا نمی گویند : نشانه ی ناتوانی گفتار ،از بیان سنگینی رفتار افراد است…!!!چرا نمی گویند : نشانه ی دلی شکسته است که نمیخواهد با باز شدن لب ها از همدیگر ،صدای شکسته شدنش را نامحرمان متوجه شوند . . . ! ! ! ؟ ؟پس سکوت همیشه نشانه ی رضایت نیست . . .سکوت سر شار از ناگفتنی هاست…..

سلام به استاد بزرگوارم و همه عزیزان این سایت
من الان که دارک این متنو براتون می نویسم حالم حال ناشناخته ای هستش نمیدونم چرا فقط میدونم که امروز مردی هست که کفش پاش کرده برا بودن در کنارم و منی که هاج و واجم
مردد موندم که باید چیکار کنم انگار ذهنم خالی شده
اگر کسی هست که میتونه کمکم کنه لطفا بگه
میترسم از اشتباه کردن تو ازدواج
برام دعا کنید

باران خوبی باریده بود و مردم دهکده‌ی شیوانا به شکرانه نعمت باران و حاصلخیزی مزارع، عصر یک روز آفتابی در دشت مقابل مدرسه شیوانا جمع شدند و به شادی پرداختند. تعدادی از شاگردان مدرسه شیوانا هم در کنار او به مردم پراکنده در دشت خیره شده بودند.

در گوشه‌ای دو زوج جوان کنار درختی نشسته بودند و آهسته با یکدیگر صحبت می‌کردند؛ آنقدر آهسته که فقط خودشان دو تا صدای هم را می‌شنیدند. در گوشه‌ای دیگر دو زوج پیر روبه‌روی هم نشسته بودند و در سکوت به هم خیره شده و مشغول نوشیدن چای بودند. در دوردست نیز زن و شوهری میانسال با صدای بلند با یکدیگر گفت‌وگو می‌کردند و حتی بعضی اوقات صدایشان آنقدر بلند و لحن صحبتشان به حدی ناپسند بود که موجب آزار اطرافیان می‌شد.

یکی از شاگردان از شیوانا پرسید: “آن دو نفر چرا با وجودی که فاصله بینشان کم است سر هم داد می‌زنند؟”
شیوانا پاسخ داد: “وقتی دل‌ آدم‌ها از یکدیگر دور می‌شود آنها برای اینکه حرف خود را به دیگری ثابت کنند مجبورند عصبانی شوند و سر هم داد بزنند. هرچه دل‌ها از هم دورتر باشد و روابط بین انسان‌ها سردتر باشد میزان داد و فریاد آنها روی سر هم بیشتر و بلندتر است. وقتی دل‌ها نزدیک هم باشد فقط با یک پچ‌پچ آهسته هم می‌توان هزاران جمله ناگفته را بیان کرد. درست مانند آن زوج جوان که کنار درخت با هم نجوا می‌کنند. اما وقتی دل‌ها با یکدیگر یکی می‌شود و هر دو نفر سمت نگاهشان یکی می‌شود، همین که به هم نگاه کنند یک دنیا جمله و عبارت محبت‌آمیز رد و بدل می‌شود و هیچ‌کس هم خبردار نمی‌شود. درست مثل آن دو زوج پیر که در سکوت از کنار هم بودن لذت می‌برند. هر وقت دیدید دو نفر سر هم داد می‌زنند بدانید که دل‌هایشان از هم دور شده است و بین خودشان فاصله زیادی می‌بینند که مجبور شده‌اند به داد و فریاد متوسل شوند.”

تماس حقیقی میان انسانها تنها از راه حضور خاموش ایجاد می‌شود؛ با ارتباطی ناآشکار، و با مبادله‌ای رازگونه و بی‌کلام که به دعایی درونی می‌ماند. : امیل سیوران

زند ربط به‌هم‌پیوستگان را گفتگو بر هم / سخن چون در میان آید دو لب از هم جدا گردد : غنی کشمیری

تا بود گفتگو، سخنم ناتمام بود / نازم به خامشی که سخن را تمام کرد : غنی کشمیری

ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست / برق نگاه رخ تو نقاب سیمای تو دوست
با یاد لبت از لب تو محرومم / ای یاد لبت حجاب لبهای تو دوست : مولانا

آنان که مقیم حضرت جانان‌اند / یادش نکنند و بر زبان کم رانند
وآنان که مثال نای بادانبان‌اند / دورند از او، ازآن به بانگش خوانند : بابا افضل

به نظرم خیلی احساسیش کردین!!!

سلام استاد
سبز باشید
یه سوال داشتم دست داشتم نظر شخصیتون و راجع بهش بدون ممنون میشم که اگه دوست داشته باشید جوابم رو بدید
دوست دارم بدونم در نظام شما،شما به چه کسی دوست میگین؟
تعریفتون از دوستی چیه؟
دوست صمیمی فرقش با بقیه چیه؟
دچار ابهام شدم در روابط خودم….

یک ارتباط با کیفیت ارتباطیه که سکوت هم مثل سایر احساسات منفی ومثبت کاملا صریح ابراز بشه ودو طرف احساس کنند با اینکه هیچ حرفی برای گفتن نیست ولی همه چیز طبیعیه و هیچ چیزی کم نیست.

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
***

در اندرونِ منِ خسته‌دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فَغان و در غوغاست

برای کسی مثل من که در منتهاالیه درونگرایی طیف درونگرا-برونگرا قرار داره کمتر چیزی به اندازه همسکوتی لذت بخشه!
گر چه گاهی هم سکوتی ناشی از ترس از طوفان هاییست که میدانیم در اثر گفتگو، به خاطر تعارضات حل نشده پیش خواهد آمد!

باسلام به محمدرضاي عزيز
بعد از خواندن اين متن زيبا ياد اين شعر زيبا افتادم دلم نيامد ننويسم.
و عشق
صداي فاصله هاست.
صداي فاصله هايي كه
– غرق ابهامند
– نه ،
صداي فاصله هايي كه مثل نقره تميزند
و با شنيدن يك هيچ مي شوند كدر.

ای بسا هندو و ترک همزبان/ ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان محرمی خود دگر است/ همدلی از هم زبانی خوشتر است
غیر نطق و غیر ایما و سجل/ صد هزاران ترجمان خیزد زدل

بعضی وقتا تاثیر بودن یکی به اندازه هزاران حرف میتونه آدمو آروم کنه
البته گاهی هم یه حرف چنان دل آدمو میشکونه که وجود هیچ کس نمیتونه التیام بخش باشه
کاش خیلی بیشتر مراقب حرفا و شایدم بعضی وقتا سکوتمون باشیم

با اجازه مطلبتون توی صفحه اجتماعی تبیانم گذاشتم البته به اسم خودتون
کاش اونجا هم یه صفحه داشتید 🙂