شعیب ابوالحسنی، از دوستان خوب من است. اگر به من بگویند نمونهای از یک «انسان»، از همانها که «باید با چراغ به گرد شهر همی گشت و آرزویشان کرد…» سراغ داری؟ بدون لحظهای تردید، او را به خاطر میآورم. زمانی هم، تحت عنوان «هر کس داستانی دارد…» از او نوشته بودم. دیروز دیدم در صفحهی فیس بوک مطلبی را منتشر کرده، که متن آن را همینجا میآورم…
درد و دل
واقعا دیگه نمیدونم میشه کاری کرد یا نه ؟! یکی از بزرگترین مشکلاتی که همیشه در کار باهاش درگیر هستم عدم نوشتن قرارداد رسمی است. سال گذشته یکی از دوستانم به من سفارش طراحی یک نشانه برای وبسایت http://www.5040.ir را داد من هم نشانه را طراحی کردم و تحویل سفارشدهنده اصلی شد که ظاهرا گفته بودن ما نشانه را نمیپسندیم و نمیخواهیم، داستان گذشت … تا این که من دوماه پیش نشانهای را که طراحی کرده بود دیدم که در حال بهربرداری توسط وبسایت مذکور است بعد از دوماه تماس و رفته و آمد هیچ نتیجهای نگرفتم و حال احساس میکنم عزت نفسم خراب شده و به انسانیتم توهین شده واقعا نمیدانم باید چه بکنم…
اگر چه شعیب برای من، آنقدر مهم است که حاضرم دهها و صدها مطلب در مورد او و هنرش – که مانند او در ایران انگشتشمار هستند – بنویسم، اما ترجیح میدهم این دلگیری او از فروشگاه اینترنتی ۵۰۴۰ بهانهای کنم برای بحث در مورد مشکل بزرگتری که ما این روزها عمیقاً گرفتار آن هستیم: کپی رایت و نقض مالکیت معنوی.
اصولاً جامعهی ما یک نگرش «فیزیکی» دارد. هر چه را که بیشتر و بهتر دیده شود، مهمتر میبیند.
اگر کسی یک خودرو را بدزدد، ماجرای دزدی او را مانند یک «جنایت» تعریف میکنیم.
اگر کسی پول فرد یا سازمانی را اختلاس کند، این رویداد را مانند یک «ماجرای جالب!» میگوییم و تعریف میکنیم.
و اگر کسی داراییهای معنوی دیگران را به نفع خود مصادره کرد، در بهترین حالت «سر خود را به نشانهی تاسف تکان میدهیم» و … همین!
جالب اینجاست که اساساً مفهوم «مالکیت معنوی» و «کپی رایت» برای بسیاری از ما قابل درک نیست!
من کسانی را که مالکیت معنوی را رعایت نمیکنند، دزد نمیدانم. بلکه اکثر آنها را کسانی میدانم که اساساً نگرش آنها از مالکیت، هنوز توسعه پیدا نکرده و از «مالکیت گاو و گوسفند و شتر» به مالکیت «فکر و ایده و هنر» نرسیدهاند. بارها شده که در کلاسها وقتی در مورد کتابهایم حرف میشود، میپرسند: «استاد! پی دی اف اینها را ندارید؟». توضیح میدهم که من «نویسندهی کتاب» هستم و «مالک کتاب»، ناشری است که آن را از من خریداری کرده. پس من نمیتوانم پی دی اف کتاب را مورد استفاده قرار دهم. بسیاری با تعجب نگاه میکنند و میگویند: «خوب به هر حال کتاب شماست. به ناشر چه ربطی دارد؟!»
به یکی از سایتهایی که به «سرایی برای موسیقی بی کلام» تبدیل شده سر زدم و میبینم با خشونت تمام، در بخشهای مختلف سایت نوشته شده: «کپی برداری، نقل مطالب، استفاده از نوشتهها و فایلها و … غیر قانونی است وشدیداً برخورد میشود و طبق فصل سوم قانون جرايم رایانهای…». اشتباه نکنید! مالکان سایت، در این سایت موسیقیهای تولیدی خود را به فروش نمیگذارند! بلکه موسیقیهای تولیدی توسط بزرگان موسیقی جهان را بدون پرداخت هرگونه هزینه به آنان به فروش میرسانند. در واقع ما صدها هزار ساعت اثر هنری بزرگان جهان را به همراه صد ساعت زحمت طراحی سایت میبینیم که مالکان سایت، ظاهراً اهمیت این صد ساعت را بیشتر درک میکردهاند!
من آنقدر خوش بین و سادهلوح نیستم که بگویم چرا به مالک اصلی آثار هنری، هزینه پرداخت نمیکنید، چون فضای امروز را میدانم. اما میگویم خیلی باید «پر رو» باشم که «خودرو فرد دیگری را بدزدم و با آن مسافرکشی کنم و روی داشبورد بنویسم که تمام مالکیت این خودرو متعلق به من است و هر کس کرایه نداد طبق بخش سه ماده جرائم مسافرکشی…». لااقل هیچ چیز ننویس که دیگران یادشان نیفتد که ماشین متعلق به تو نیست! اگر چه عدد کپی رایت هم در حد ۳ تا ۵ درصد از فروش در کشور مقصد است که بسیار ناچیز است و تجربهی من تا کنون نشان داده هر وقت برای ناشری نامه فرستادهام تا هزینهی کپی رایت را پرداخت کنم، توضیح داده که این پولهای شما برای ما پول کمی است و ما نمیخواهیم و همین که نوشتهاید کافی است! میخواهم بگویم ماجرا خیلی پیچیده نیست…
سخت نیست که من، کد طراحی یک سایت را ویرایش کنم و نام طراح را حذف کنم.
سخت نیست که من جملهای را روی فیس بوک یا در سایتهای دیگر، ببینم و بدون نقل گویندهی آن، همان جمله را بازنویسی کنم.
سخت نیست که من لوگوتایپ طراحی شده توسط فرد دیگری را بردارم و استفاده کنم و به او بگویم حالا برو هر کاری می خواهی بکن!
سخت نیست که من تصویر زیبایی را از یک سایت بردارم و در فتوشاپ، آدرس آن سایت را حذف کنم و باز نشر کنم.
سخت نیست که من پی دی اف یک کتاب را دانلود کنم و به زیرکی خودم و به حماقت ناشر بخندم.
سخت نیست که من به جای پرداخت چند هزار تومان هزینه یک سی دی موسیقی، دنبال محلی برای دانلود رایگان بگردم و گله کنم که هزینهی ترافیک زیاد است و هنوز آنقدر که باید نتوانستهام موسیقی را مجانی به دست بیاورم!
اینها هیچ کدام سخت نیست.
اما آن طراح سایت و آن طراح لوگو و آن نویسنده و آن موسیقی دان و آن ناشر هم، تولیدکنندهاند. آنها هم باید زندگی کنند. آنها هم حق دارند هزینههای زندگی خود را کسب کنند و حتی اگر تولید ارزشمندی داشتند و جامعه پسندید، از درآمد آن ثروتمند شوند و بهترین خانهها و ماشینها را سوار شوند. به شرطی که ما، حاضر باشیم برای «مغز»، بیرون از «بشقاب کلهپاچه» و «هنگامی که در سر یک انسان کار میکند»، پول پرداخت کنیم!
آیا تا به حال فکر کردهاید که چرا وقتی یک ماشین کلاس اس در خیابان میبینیم یا یک خودرو کلاس ۷. هرگز یک لحظه فکر نمیکنیم که مالک آن ممکن است یک هنرمند قوی یا نویسندهای قوی یا موسیقیدانی بزرگ یا … باشد؟ چرا ما «تولید فکر» و «فقر مادی» را «همسر» و «همخانه» میدانیم؟ دلیلش این است که خود خوب میدانیم که کالای صاحب فکر را زیاد دزدیدهایم اما دزدی کالای صاحب کارخانه ساده نیست. پس در جامعهی ما، بعید است صاحب فکر، دارایی انباشتهای داشته باشد!
در بلند مدت، موسیقی دان و طراح و گرافیست و برنامهنویس و نویسنده و هنرمند و ناشر، ميآموزند که کار فکری را رها کنند یا کار تقلیدی را توسعه دهند و چنین است که جامعهای که به یک برد کوچک چند هزار تومانی دلخوش بود، هزاران میلیارد تومان از شعور و فهم و هنر و فرهنگ خود را در نبرد بزرگتری میبازد.
فراموش نکنید که نویسندهی این متن کیست. این متن را محمدرضا شعبانعلی نوشته است. همان کسی که کنار روزنوشتههایش تاکید کرده که لطفاً مطالب من را بدون ذکر نام من استفاده کنید و در زیر سایت انگلیسیاش نوشته که No Rights Reserved و فایلهای صوتی کلاسهایش به رایگان در اختیار همه است و فروشگاه اینترنتیاش، تراست زون است که همیشه میتوان فایلها را گرفت و هزینهای نداد.
من به منافع خودم یا دوستانم فکر نمیکنم. به جامعهای فکر میکنم که به خاطر «بردهای کوچک»، هزینهی یک «باخت بزرگ» را تحمل میکند. باختی چنان بزرگ که حتی نمیتواند ریشهاش را که – خودخواهی و خودپرستی ماست – درک کند و آن را به دین، تاریخ، جبر محیطی، اقتصاد، غرب، استعمار، آمریکا، اسراییل و … ربط میدهد!
و آخرین حرفم برای شعیب عزیز که درد و دلش، بهانهای شد برای بازگویی آنچه قبلاً نیز به صورت پراکنده گفته بودم. شعیب عزیز بگذار از طرحی استفاده کنم که روی لباسی که برای شب یلدا به من هدیه دادی، کار کردهای:
این روزهای سخت میگذرد. من و تو تاریخ خواندهایم. به تو قول میدهم که این کشور صد سال دیگر چنین فرهنگی را شاهد نخواهد بود. تمام تاریخ نشان داده که ملتی که در آن همه از یکدیگر بدزدند و آن را زیرکی بنامند، یا اصلاح میشود و یا منقرض. اگر چه من «این روزها»، گزینهی دوم را محتمل تر میدانم…
سلام! من تقریبا بالای ۹۰ درصد دارم کپی رایت رو رعایت میکنم و کلی هم به این موضوع افتخار میکنم 🙂 هر چند این موضوع چون اینجا خیلیا کپی رایت رو رعایت نمیکنن برام جز بدبختی، محدودیت، بیکاری و غیره حتی تمسخر چیزی نداشته 🙂
اما یه سوال دارم! چون شما هم استادی هم اطلاعات عمومیتون خیلی بیشتره فکر کنم بتونین کمکم کنید! من قوانین کپی رایت سایت های خارجی رو هر جور ترجمه کردم تهش نفهمیدم دارن چی میگن 😐 میخوام بدونم آیا ترجمه کردن سایت های خارجی البته با درج لینکشون نقش کپی رایت حساب میشه؟ راستش خیلی برام مهمه بدونم! چون نمخوام نقض کنم! اگه هم مثال میخواین از این سایت ها مثلا سایت the verge که نوشته های خوبی داره!
اگه در این زمینه اطلاعاتی دارید ممنون میشم راهنماییم کنید! با تشکر :)
بابا گفت: خب، هرچی ملا داده ول کن، فقط یک گناه وجود دارد والسلام، آن هم دزدی است، هر گناه دیگری هم نوعی دزدی است
وقتي مردي را بكشي، زندگي را از او دزديده اي، حق زنش را براي داشتن شوهر دزديدهاي، همينطور حق بچههايش را به داشتن پدر. وقتي دروغ بگويي، حق طرف را براي دانستن راست دزديدهاي. وقتي كسي را فريب بدهي، حق انصاف و عدالت را دزديدهاي”
بادبادک باز خالد حسینی
مدتیه منتظر پاسخ شما برای نظر قبلیم هستم!
اگه وقت ندارین پاسخ بدین دیگه چک نکنم
ممنون
نمیدونم کی فرصت شه چک کنم حسین جان. الان هنوز ۸۱۳ تا کامنت نخونده باقی مونده. میخوای چک نکن فعلاً که من شرمندهات نشم.
جواب بدم ایمیل میاد برات…
نمیدونستم هر وقت جواب بدی ایمیل میاد…
منتظر میمونم
موفق باشی
چی بگم؟
وقتی هر چی ارزش بوده بی ارزش شده
و هرچی بی ارزش بوده ارزش محسوب میشه.
کجاست آینه تمام قد تا زشت و زیبا هامون رو نشونمون بده
قصه ما قصه شهر بی آینه ست.
ازتون ممنونم که گاهی اوقات وظیفه آیینه داری رو به عهده میگیرید.
اینها حق الناسه. خدا به ما رحم کنه
روز اولی که داستان یارانه شروع شد(همون شب سخرانی ریئس جمهور وقت) من سوار تاکسی بودم و طبق روال فرهنگ ایرانی، بحث سنگین اقتصادی شروع شده بود. راننده یه جمله گفت، بی نظیر، هر روز اون جمله رو یاد می کنم. در جواب یکی از مسافران که گفت اوضاع خیلی بد میشه و مشکل اقتصادی کمر همرو میشکونه؛ اون راننده عزیز گفت: تا زمانی که ما ایرانیها دستمون تو جیبه همه، هیچ اتفاقی نمی اوفته. من کمبودامو از اولین نفر که بتونم جبران میکنم، بقیه هم عین هم و …
با جمله آخرت: “تمام تاریخ نشان داده که ملتی که در آن همه از یکدیگر بدزدند و آن را زیرکی بنامند، یا اصلاح میشود و یا منقرض. اگر چه من «این روزها»، گزینهی دوم را محتمل تر میدانم…”
خیلی موافقم. خدا به نسلهای بعدیمون کمک کنه، همون نسل پدر سوخته ها 🙂
{منظور از پدر نسل بدی نثل خودمو میگم که سوخته}
این روزهای سخت میگذرد. من و تو تاریخ خواندهایم. به تو قول میدهم که این کشور صد سال دیگر چنین فرهنگی را شاهد نخواهد بود. تمام تاریخ نشان داده که ملتی که در آن همه از یکدیگر بدزدند و آن را زیرکی بنامند، یا اصلاح میشود و یا منقرض. اگر چه من «این روزها»، گزینهی دوم را محتمل تر میدانم…
اگر چه من ” هم” «این روزها»، گزینهی دوم را محتمل تر میدانم…
سلام.وقتت بخير محمد رضاي عزيز
ميدوني كه فرهنگ مثل يه درخته // يه درخت وقتي ميوه هاي خوبي ميده كه ريشه هاي خوبي داشته باشه ،اين ميوه اي كه ما همگي شاهدش هستيم حاصل قرن ها تلاش ما است براي ارزش دادن به همه چيزهاي ناشايست و …. اي كه بيشتر حاصل غريزه ماست نه حاصل تفكر ما.
براي اصلاح اين ميوه ها ي معيوب كه اين موردي كه تو بهش اشاره كردي يكي از كوچكتريناشه(كه خودت مطمئنا ميدوني ما ايراني ها ويژگي هاي خيلي وحشتناكتر از اينم داريم) بايد به ريشه ها رسيدگي كنيم كه شايد چند نسل طول بكشه!!
البته با اين اوضاعي كه من ميبينم اميدي به اين اصلاح ندارم چون كسي به ريشه ها فكر نميكنه متاسفانه.
اصلاح فرهنگي هم نيازمند همت همگانيه هم اصلاح ساختارهاي قانوني و اهرم هاي اجرايي كه ما هيچكدومشو نداريم!!
تنها كاري از ما برمياد اينه كه درحد خودمون يه قطره كوچيك باشيم واسه بهتر شدن اين دريا (آخ ببخشيد مرداب!)
اگه تو فكر ميكني كار ديگه اي ازمون برمياد بهم بگو چون بهش احتياج دارم
“یایید همه اینها رو رها کنیم و بنویسیم:
«ارزش سکوت را فراموش نکنیم. اگر چه ممکن است به خاطر سکوت، چیزهایی را از دست بدهیم. اما به خاطر داشته باشیم که حرف زدن هم گاه، خیلی چیزها را از ما میگیرد. و واقعیت و تجربه تایید میکنند که به دست آوردن آنچه به دست نیامده آسانتر از به دست آوردن چیزی است که از دست رفته باشد».
من این حرف را به عنوان درس مذاکره گفتهام و در فایلهای صوتی آموزش دادهام و این جملات ۵۰۰ هزار بار دانلود شده و بیش از یک میلیون بار شنیده شدهاند. شاید برایتان جالب باشد که اینها توصیههای دانشکدهی حقوق دانشگاه هاروارد در حوزهی مذاکره نیست. بلکه توصیههای امام علی به امام حسن است!
آیا کمک میکرد که یک سایت درست بکنم و بنویسم: مروری بر مفاهیم نهج البلاغه و بررسی توصیههای امام علی به امام حسن در قالب نامهی ۳۱ با مطلع: و تَلاقیکَ ماَ فَرَطَ مِن صَمتِک ایسر من ادراکک مافات من منطقک…؟ و بعد مثلاً روزی ۱۰ نفر این نوشته رو بخوانند و از آنها نیمی نیز این توصیه را فراموش کنند و …؟”
.
.
.
.
آیا نقل قول یا نقل به معنا از “گفته ها”ی معصومین، چون اجری نمی خواهند مالکیت معنوی “اندیشه ها”یشان را بی اعتبار می کند؟
من معصومین را مالک اندیشههایشان نمیدانم. آنها از خودشان حرفی نزدند. حرفهای خدا را گفتند و هیچکس مالک حرف های خداوند نیست…
سلام و عرض ادب و احترام به اندیشه های پویا و چالش بر انگیزتان فاطمه جان و جناب محمد رضای عزیز بحث کپی رایت اندیشه ها و آثار مذهبی با اصل اشاعه و تبلیغ دین مبین اسلام که از اساسی ترین بنیان های حوزه های علمیه است در تعارض شدید است وهمان طور که شارع مقدس برلزوم دسترسی همگانی بر این گفتار و اندیشه ها و آثار تاکید دارددر جای دیگر با پذیرش مشروعیت مالکیت فکری بر لزوم حمایت از تمامی آثار مالکیت های فکری این امتیاز را داخل در اموال می داند وبر همین اساس پیش نویس لایحه ی حمایتی به مجلس محترم تقدیم گردیده باشد که تصویب و در آینده ی نه چندان دور قانون والزامی گرددرجوع نمایید به پایان نامه ی دکتری سید محمدحسن شبیری زنجانی مبانی فقهی مشروعیت اموال فکری دانشگاه تهران
فاطمه جان ، اگر قرار بود حضرت محمد، مالکیت معنوی اندیشه هایش را حفظ کند در غار حرا می ماند!!!
زهرا سلام و احترام متقابل
پیش فرض های متعدد و مورد بحث شما مجال جز پاسخ به سلام شما را از من گرفت.
از لطف شما هم متشکرم
اگر اینها همه حرف خداست، هیچ حقی از هیچ کس دیگری هم نیست که حرف خدا نباشد.
همچنان که از ” والله یقول الحق و هو یهدی السبیل” برداشت کرده اند.
و اگر خود معصومین هم مالک نباشند نیازی به تفکیک سخن خدا از سخنشان نداشته اند؛
ضمن این که “حرفهای خدا را گفتند” دلیلی بر “آنها از خودشان حرفی نزدند” نیست.
کاش وقتی به استادم گفتم من روی سیستم های آزمایشگاه نرم افزار متلب رو نصب نمی کنم چون کرک داره و دانشگاه باید نسخه اصلیش رو خریداری کنه ، می فهمید چی می گم .و نمی گفت برو پیش فلانی بلده کرکش کنه…
کاش روحانی که تلفظ شرکت ماکروسافت رو یاد نداره در مورد حق کپی رایت مجوز نده.
کاش فقط برای یه لحظه فقط یه لحظه وقتی از ورد استفاده می کنیم دچار عذاب وجدان بشیم.
کاش وقتی داریم دستمزد کار گرافیکیمون رو از نرم افزار فتوشاپ میگریم به حلال بودنش لااقل شک کنیم. برای ما که باور داریم چربی گوشت روی انگشتمون ما رو مدیون قصاب می کنه.
سلام؛
چه خوب گفتی محمدرضا جان.
سعی میکنم بیش از پیش مراقب رعایت حقوق مالی و معنوی دیگران باشم.
قبوله آقا معلم؟
در ماده ۲۷ منشور حقوق بشر كوروش آمده است ” هر کس حق دارد از حمایت منافع معنوی و مادی آثارعلمی ، فرهنگی یا هنری خود برخوردار شود”
۲۵۵۰ سال پیش او می دانست انسانها!!!!!!! به کجا می رسند و برای کسب منافع بیشتر حقوق یکدیگر را زیر پا می گذارند. ای کاش با این همه نقض آشکار حقوق بشر، داعیه دار تمدنی کهن نبودیم!!!
پیشنهاد می کنم بیایم به طور جدی کمک کنیم به بهبود وضعیت!
بیاین یک برنامه ریزی جمعی داشته باشیم و هدف گذاری کنیم برای جا انداختن قانون کپی رایت.
مثلا طی مدت زمانی که از سال ۹۲ باقی مونده، همه باهم قرار بذاریم آهنگ هایی که در ایران قابلیت خرید داریم، مجانی نه دانلود کنیم (یا از طرق مخلف بگیریم) و نه به دوستان و آشنایانمون بدیم.
همین طور هر فصلی یک کار جدید رو اضافه کنیم، همچنین طی اون سه ماه تمرین سعی بکنیم تبلیغ داشته باشیم تا اطرافیانمون( در حد خانواده و دوستان نزدیک مثلا) جذب این برنامه کنیم تا برناممون از لحاظ تعداد هم گسترش پیدا کنه.
من معتقدم ایستادن و انجام یک حرکت کوچک، بهتر از نشستن و دائم نفرین فرستادن به تاریکی هست…
” اصـلاح را از خود آغــاز کنیـــم…”
«اصلاح و بهبود کشور در سطح کلان، زمانی موفق و پایدار خواهد بود که ما ایرانیان، در سطح خُرد، رفتار و نگرش خود را اصلاح کنیم.»
«شاید این روش کند باشد، اما کم هزینه ترین شیوه و تنها روش برای بهبود پایدار وضعیت موجود در بلند مدت است»
محمدرضای عـــزیــز و دوس داشــتنـی
آویزه ی گوشمه این حرفات.
حسم میگه ” آموزش آگاهی بخش” به ما ایرانیان، میتونه به چرخ های “کند” زنگ زده، شتاب بیشتری بده…
فاجعه کبی رایت در ایران خیلی مشمئز کننده تر از اینهاست مثل همین نرم افزارهایی که استفاده میکنیم یا همین ویندوزی که واسطه ما با دنیای ۰و۱ هست و نصف زندگیمون به اون بستگی داره (البته خوشبختانه من یکی دو سالیه که تونستم اوریجینالشو بیدا کنم و بخرم اما در مورد بقیه چیزها مثل بقیه) یا فیلم های خارجی که هممون می بینیم و بیدا کردن اوریجینالشم تو این وضعیت یعنی شوخی ( البته در نظر می گیریم همه ما فیلمهای ایرانی اورجینال می خریم ) یا بازی های کامبیوتری و آفیس و کتابهای خارجی ترجمه شده بدون اجازه و … که اگرم بخواهیم بخریم اکثرا نیست تو بازار (مستقیم از خارجم که نمی تونیم بخریم تحریمیم )و اگرم باشه به خاطر فرهنگ غلط جا افتاده کسی حاضر به برداخت بول برای نرم افزار نیست در صورتی که برای سخت افزار حتی شده فرش زیر بامونم میفروشیم تا بتونیم یه کارت گرافیکی خدا بخریم و بریم با ۱۰۰۰ تومن ساکر ۲۰۱۴ رو بخریمو نصب کنیمو عشق دنیا رو کنیم . این یک مشکل ریشه ایه که کشور ما زیر نظر قانون کبی رایت نیست و به قول شما اگه اصلاح نشه مطمئنا اتفاقات بدتری می افته . اینکار نه تنها از نظر روانی (مثلا کسی که از نرم افزار های اورجینال استفاده می کنه مطمئنا دیگه اونارو یه چیز دم دستی نمیدونه و در نتیجه ازش بهتر استفاده می کنه و…) و امنیتی بلکه مسلما از نظر اقتصادی صدمات عجیب غریبی به ما زده . در کسب و کار و حتی کمبانی های بزرگ ما هم که تقریبا همه از نرم افزارهای کبی استفاده میشه و مثلا یک شرکت نرم افزاری که شاید ناخواسته و بر اساس عرف برای تولید محصول خود از محصولات کبی شده برای مثلا برنامه نویسی بهره گرفته حالا خودش انتظار داره محصولش کبی نشه .
دو لینکه زیر در مورد لینوکس ( قدرتمند ترین سیستم عامل ) و اوبن سورس هستش که شاید به دردتون بخوره :
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%84%DB%8C%D9%86%D9%88%DA%A9%D8%B3
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AA%D9%86%E2%80%8C%D8%A8%D8%A7%D8%B2
جناب حمید با پذیرش و الحاق ایران به کنوانسیون برن و تریپس و در نهایت سازمان تجارت جهانی بحث کپی رایت برای همیشه ممنوع و غیر قانونی و دارای ضمانت اجراهای سنگین بین المللی می شود البته راهی طولانی برای ایران تا پیوستن به این سازمانهای بین المللی وجوددارد الحاق به این سازمانها معایبی هم دارند که مهم ترین آن بالا رفتن هزینه ی توسعه یافتگی کشور و حضور در دادگاههای بین المللی برای دفاع از خود در برابر شکایات نقض توسط کشوزهای توسعه یافته ی انحصارطلب تحمیل غرامات سنگین….رجوع شود به اینترنت مقاله ی (IPR and economic development, Hung, TWN)
با سلام خدمت شما استاد عزیز
استاد از شما انتظار نداشتم به خاطر بحث و ارسال دیدگاه در مورد مرامنامه تون اینگونه با من رفتار کنید و دیگه نه دیدگاه هامو تایید کنید و نه راهنماییم کنید و پاسخ ایمیلم هم ندید.
واقعا متاسفم اگر اینگونه فکر میکنید و تحمل دیدگاه های متفاوت با خودتان را ندارید…..
اما من دعا میکنم که من در قضاوت اشتباه کرده باشم.
به هر حال از شما بابت خدمات ارزنده تون واقعا متشکرم وصمیمانه قدردانی میکنم.
سلام استاد عزیز
به نکات ظریفی اشاره کردید و ممنون که راهکارم دادید و صحبتتون بیشتر راه حل بود تا گله
امیدوارم بتونم این نکات رو توی زندگیم رعایت کنم
تو روز روشن ….چه شود در شب تیره و تار
بله باید واسشون کامنت گذاشت موافقم
سلام خدمت دوستان
متاسفانه من مخالف عرائض دوست خوبمون شعیب هستم.
چون من این سایت رو میشناسم اصلا پول واسش ارزش نداره که بخواد پول کسی رو بخوره.نمیدونم از گارانتی مرجوع و مشتری مداریش اطلاعی دارید یا نه!!؟
من وظیفه خودم دونستم با توجه به عملکرد این فروشگاه اینترنتی نسبت به امثال ما که در ایران هنوز فرهنگ خرید اینترنتی جا نیفتاده و سایت های زیادی صرفا برای کلاه برداری میان مشغول میشن ٰ حیفه که حالا که همچین خدماتی میاد یک فروشگاه اینترنتی اونم در ایران ارائه میده ما بخوایم این سایت رو زیر سوال ببریم.بهتره که بیشتر درباره این موضوع تحقیق بشه بعد بیایم قضاوت کنیم.
ممنون از این که وقت گرانبهاتون رو گذاشتید و این پیام من حقیر رو مطالعه کردید.
با تشکر از همه دوستان و سایت بسیار پر محتوی
باسلام و دوستان عزيز
طبق نظر آقاي آلفرد در كامنت هاي بالا سري به سايت مورد نظر زديم و يادداشتي به اين شرح نوشتيم. شايد به خود آيند.
با سلام
قصد خريد از سايت شما را داشتم
به خودم گفتم سايتي كه به قول خود در پرداخت وجه هزينه طراحي (نشانه)عمل نمي كند
برچه اساسي اطمينان كنم .
به همين دليل منصرف شدم از خريد و به ديگران هم چنين توصيه اي مي كنم.
شايد بگوييد كه نويسنده پيام ، قصد خريد نداشت . متني نوشت و رفت ولي بدانيد كسي كه چنين كاري كند . براساس باوري كرده است و اين باور از نظر من در كسب و كار مردود است. چراكه
به نظر من برترين سرمايه و داراي در كسب و كار “صداقت” است.
باتشكر
من خیلی ناراحت میشم وقتی ما ها که خودمونو روشنفکر و امروزی میدونیم بازم این قانون ساده رو رعایت نمیکنیم! مثلاً برای آهنگ سیاوش قمیشی یا کتابای خارجی راحت نمیتونیم پول بدیم، برای خواننده های داخلی یا کتابهای داخل کشور چطور؟ بازم روی USB آهنگا رو با هم ردو بدل نمیکنیم؟ یا اینکه نوشته های همو از روی Facebook یا Twitter یا جاهای دیگه بدون اسم Copy, Paste نمیکنیم؟ واقعاً یکم فکر کنیم و حداقل کسایی که به جرم دزدی میرن زندان رو قضاوت نکنیم! چون در حال حاضر کاره دیگه ای ازمون برنمیاد و خودمونم کار اونا رو تکرار میکنیم!
در مورد کار شعیب هم خیلی ناراحت شدم… چرا نمیره و باهاشون حرف بزنه؟ یعنی انقدر راحت میتونن انکار کنن؟
من به این سایت اعتراض کردم، منتها قانون کپی رایت ایرادات جدی دارد:
۱- این اختراع چه حد حاصل تلاش شماست؟ نسلها تلاش علمی و سرمایههای انسانی و مادی پشت بسیاری از کارها است. مثلا در مورد کار دوست شما کلی روانشناس از مالیات مردم تاثیر رنگها بر شناخت را مطالعه کردهاند، دوست شما از حاصل کار اینها استفاده کرده است.
۲- چرا وقتی کشور و مردم بر روی شما سرمایهگذاری کردهاند، (از تامین امنیت و هزینههای تحصیلی و کمکهای فکری و …) همه حقوق دستآورد شما باید در اختیار خودتان باشد؟
۳- کپی رایت ایده غیرمنطقی است. مثلا من یک ایده ثبت کنم که می خواهم گجتی مستطیل شکل تولید کنم که گوشههایش گرد باشد، بعد هر کسی این را تولید کرد، بروم جلویش را بگیرم. چنین کاری جلوی عملی شدن فکر و ایده را میگیرد. ژولورن و آسیموف اگر همه خیالپردازیهایشان را ثبت کرده بودند. خودشان یا فرزندانشان امروز ثروتمندترین افراد جهان بودند.
ناشناس محترم
من حرفهای شما رو درست متوجه نشدم!!! من هنرمند نیستم حتی خیاط یا آرایشگر یا نویسنده و یا … هیچکدوم از اینها نیستم. من فقط مدیر یه شرکت کوچک هستم که به پیمانکاری در زمینه کارهای آبی مشغولم. همه ما در این سرزمین درس خوندیم بزرگ شدیم و حالا هر کدوم بسته به کاری که بلدیم زندگیمون رو پیش میبریم. مثل پدرها و مادرانمون. حالا فرض کنید یک نفر از بین ما بزرگ شده درس خونده و کاری رو بلده که ما بلد نیستیم چرا باید انتظار داشته باشیم کاری رو که ایشان بلدند بصورت رایگان برای ما انجام بدهند؟!! تنها به این دلیل که او هم مثل ما پشت همین میز و صندلی مدارس نشسته!!!
اگر برداشتم از حرفهای شما درست نبود، معذرت میخوام.
۱- نگفتم رایگان انجام دهد.
۲- چون کاری که ایشان بلد نیست، از جمله حفظ امنیت، اداره دولت و خدمات دولتی و بسیاری چیزهای دیگر با مالیات من و امثال من انجام میشود، ضمن اینکه بخش بزرگی از یادگرفته های ایشان علاوه بر اینکه حاصل تلاش نسلها انسان است، حاصل سرمایهگذاری نسل اخیر هم هست.
۳- انگیزههای بهتر و قویتری از پول برای حرکت و پیشرفت وجود دارد. سرمایهداری به دروغ انسانها را موجودات طماع و ترسویی معرفی میکند که تنها به فکر منافع خود و نهایتا اقوام خوداند. در حالی که انگیزههای بسیار قویتر از ترس و طمع در انسانها فعالند.
۴- این مواردی که مطرح کردم مربوط به این مورد خاص نیست. این مورد حتی نقض کپی رایت نیست. چنین اتفاقی در هر کشوری میتوانست اتفاق بیفتد، همانطور که خود آقای ابوالحسنی مشکلش را به درستی این طور مطرح کرده است: “یکی از بزرگترین مشکلاتی که همیشه در کار باهاش درگیر هستم عدم نوشتن قرارداد رسمی است.”
شما هم اگر یک پروژه آب بدون نوشتن قرارداد اجرا کنید، احتمال خیلی زیادی وجود دارد که در دریافت مطالباتتان دچار مشکل شوید.
ممنون از توضیحتون.
اشاره من به شغلم به این دلیل بود که بگم متاسفانه چقدر از دنیای زیبای هنر و مسائل هنرمندان دورم.
قسمت دوم رو چند بار خوندم. ببخشید باز هم متوجه منظورتون نشدم. چون هنوز هم فکر میکنم همه ما داریم از تلاش گذشتگان استفاده میکنیم و این شامل گروه خاصی نیست.
در مورد قسمت سوم نوشته شما، اگر شما در ایران زندگی میکنیدحتما قبول دارید که در این چند سال اخیر انگیزه اکثریت مردم برای تلاش و حرکت، تامین مخارج زندگیه (حداقل در انگیزه خودم و دوستان همکارم اینطور دیدم)!!
در مورد مسئله ی دوست آقای شعبانعلی دیدیم که چطور برخورد شد. به نظر شما این حس طمع نبود که باعث شد از حق ایشون به راحتی بگذرند؟
حق با شماست. در ادارات دولتی وصول مطالبات در پروژه بدون قرارداد، کاریست محال و غیرممکن.
جناب مهدی عزیز همونطور که کشورها و دولت ها بر شهروندانشون حق دارند ما نباید فراموش کنیم که شهروندان هم بر کشورها و دولت ها حق دارند و بشخصه معتقدم که حق شهروندان بر دولت ها بیشتر و سنگینتر از حق دولتها بر مردم است بدلیلدر درجه اول زور دولتها به افراد می چربد و اگر دولتها بخواهند براحتی می توانند حقوق شهروندان را ضایع کنند(مگر اینکه مکانیزم های بازدارنده یا مجازات کننده قوی ایی برای دولتها وجود داشته باشد) اما شهروندان(بصورت منفرد) نمی توانند حقوق دولتها(همون قانون) رو زیر پا بگذارند و حتما بعد از مدتی مجازات می شوند دلیل دیگه اینکه کشورها از واحد کوچکتری بنام شهروندانشان ساخته می شوند و این شهروندان هستند که موتور محرکه کشورها هستند(البته کشورهای زیادی هم هستند که از دستاوردهای نسل های گذشته یا منابع طبیعی استفاده می کنند و به دلایل زیادی دست از تلاش مفید برداشته اند) اگر حقوق افراد توسط دولت رعایت یا حمایت(در برخورد های بین افراد) نشود انگیزه برای رشد موثر و مفید از بین میره و افراد به مهاجرت و راههای غیرقانونی برای رشد متوصل میشوند از طرف دیگه تک تک شهروندان یک کشور در منابع انسانی(اجداد هر شهروند خاص هم برای رسیدن کشور به وضعیت فعلی گامی مثبت یا منفی هرچند کوچیک برداشته است و سایرین هم به آن شخص مدیونند) و طبیعی یک کشور سهیم هستند و نمیشه گفت که چون دولت مثلا از پول نفت به برق مصرفی در کشور یارانه پرداخت میکند شهروندان به دولت مدیونند .
البته در اینجا یک سوال پیش می آید که هدف از وجود دولت و قوانین چیست؟ که باز هم به این نتیجه می رسیم که هدف از وجود اینها مدیریت جامعه برای تخصیص درست منابع جهت رشد جامعه و برقراری امنیت (داخلی و خارجی) برای شهروندان است که بازهم شهروندان در مرکز قرار می گیرند.
البته در این مورد با شما موافقم که در هر کجای دنیا در هنگام تجارت باید حتما قرارداد نوشته بشه اما نباید این مورد رو هم فراموش کرد که ممکنه عرف موجود در این صنف(کار طراحی) این باشه که مشتری اول طرح رو ببینه بعد اگر پسندید مسائل مربوط به قرارداد و غیره انجام بشه که درسته که غلط هست اما وضع موجود هست.
دوست عزیز از قوانین ایران در زمینه اختراع و ثبت ایده خبر ندارم اما تا حدودی از قوانین در سایر کشورها شنیدم:
شما وقتی ایده ایی رو ثبت می کنید یک فرجه زمانی دارید که در اون مدت باید یک نمونه اون رو بسازید و به سازمان مربوطه ارائه بدید یا در زمینه نام تجاری(برند) شما اگه نام آیفون رو برای دسته محصولات خوراکی ثبت کرده باشید نمی تونید از اون برای مصارف الکترونیکی استفاده کنید نمونه این قوانین هم در کشور برزیل بود که یکی دو سال پیش مدتی ارائه آیفون های اپل اونجا ممنوع شد بدلیل اینکه یک شرکت محلی این نام رو چند سال قبل برای تلفن های رومیزی ثبت کرده بود اما چون همون ها رو هم چند سال بود که به بازار نداده بود نتونست حق ثبت رو نگه داره. بنابراین قوانین کپی رایت بنظر من منطقی و کاملا لازم هستند.
سلام استادعزیزم…
خیلی خوب نوشتید حرف دل هنرمندان و…
امااااااا پاراگرف آخر ناامید کننده بود…
درود
لینک گذاشته شده در جملهی:
زمانی هم، تحت عنوان «هر کس داستانی دارد…»
خراب است. ویرایش بفرمایید.
من هم از دوستان جدید شما هستم و در بخش شکایات سایت مذکور اعتراضم رو منعکس کردم.
درس بزرگی گرفتم و ممنونم که من رو به ندانسته هام آگاه کردین…
شبکه ۳رو به خاطر ماه عسل دوست دارم
از اموزش به خاطر صعود متنفرم
محمد رضا مالکیت معنوی تو مال ادمایی که به خاطرت از لحظه هاشون خرج میکنن پس نذار یه مش بیسواد از شعور هم قبیله ها سود استفاده ببرن
به قول خودت ما با برندها زندگی می کنیم من از برند ماهان متنفرم
البته شاید بخای ریه تو بکشی بعد بگی ریه خودمههههههههههه
اموزش هیچ بهره ای از اموزش نداشت
سلام
محمد رضا تو روخدا دیگه تو این برنامه های چیپ نرو
با دکتری که حرف از فارسی نبودن برند میزنه بعد به فاصله دو کلمه فینگلیش به خوردمون می ده نگرد
عزت نفسم میاد پایین وقتی با این برنامه ها و ادما دم خور میشی
گریم میپیره از خنده مصنوعیه احمقانه
البته اگه منو میبینی یا میشنوی یا میخونی
حسین جان.
تصمیمگیری در خصوص این جور برنامهها، کار سادهای نیست. به دهها فاکتور بستگی داره.
من از اون دهها فاکتور (چون نمیشه همه رو اینجا نوشت) یکیش رو مینویسم.
دکتر حیدری به من گفتند که وقتی همایشی با حضور ۷۰۰ نفر در حوزهی مذاکره برگزار میشود و من وقت و توان پیگیری آن را ندارم، «تو بخشی از این بار را به دوش بکش و دبیر علمی باش». برای من همین یک فاکتور کافی است که تابع استادم باشم. بگذریم از اینکه دلایل پیچیدهی دیگری هم وجود دارد.
کشور ما هم دارای برند مطلوبی در دنیا نیست. اما ما در آن زندگی ميکنیم. میدانی چرا؟ چون تنها معیار انتخاب محل زندگی، برند نیست!
عاللللي بود استااد
من خودم براي اين موضوع خيلي تلاش ميكنم وبا چشم خودم ديدم خيلي ها واقعا نميدونن كار اشتباهي است و وقتي براشون ميگي اونايي كه وجدان بيداري دارن ميپذيرند.
ولي متاسفانه تعدادشون كمه
به اميد خدا هر روز تعداد كسايي كه اصلاح جامعه رو از خودشون شروع ميكنند و سعي مي كنند به قوانيين احترام بگذارند و دور زدن قوانين رو زرنگ بازي ندونندبيشتر ميشه
اين نيز بگذرد
عالي بود خسته نباشيد خدا قوت.
با عرض سلام
طرح این نیز بگذرد بر روی پیرهن شما حاصل ذوق و هنر خوشنویسیست که ان را به تحریر در اورده.بنا بر این اگه کسی مثل من نوعی با کمی دست کاری و فوتوشاپ و افکت در ان تغییر دهم و کسب در امد کنم درست نیست دم از حق و حقوق و قانون کپی رایت بزنم چون خودم اولین کسی هستم که انرا نقض کردم.
سلام حضرت رسول
حرفتان آنقدر برایم عجیب بود که بنده که معمولا در پی نوشتن پاسخ نیستم تصمیم گرفتم برایتان بنویسم. اما واقعا نمیدانم باید از کجا بنویسم از این که “شمای نوعی” با فوتوشاپ و افکت، تصویری زیبا خلق کنید و کسب درآمد کنید.
یا برایتان روند تولید طرحم را بنویسم، یا بگویم سالهاست با خوشنویسی و حروف فارسی مأنوس هستم و خلوتم با حروف فارسی پر میشود.
جداً نمیدانم باید چه بگویم، شاید بهتر است قبل از قضاوت کردن …
با سلام خدمت استاد شعبانعلی بزرگوار و همکلاس قدیم آقای شعیب ابوالحسنی و سایر دوستان عزیز
من هم از خواندن این ماجرا بسیار متاسف شدم و به پیشنهاد دوستان، به سایت مذکور مراجعه کرده و اعتراضم را نشان دادم و امیدوارم اقدام شایستهای در قبال این عمل انجام دهند.
پیشنهاد من:
“با توجه به تبحری که از سمیه تاجدینی در طراحی این سایت دیدهایم پیشنهاد میکنم طرحی پیاده کنند که هرکس در اینترنت این فروشگاه خاطی را جستجو کرد اولین پیشنهاد موتور جستجو، این صفحه اعتراضی ما باشد البته در آنصورت شاید لازم باشد عنوان واضحتری برای این لینک قرار داده شود و همین طور چند سطر اول قابل رویت در لیست یافتهها، اتصال دقیقتری در ذهن خواننده بوجود آورد. در اینصورت میتوان امیدوار بود که بیاعتباری زیادی برای این فروشگاه در فضای مجازی بوجود آید”
البته میدانم که مسئله فقط درد این ماجرا آنهم فقط برای شعیب عزیز نیست ولی بهرحال حرکتی است که میتواند ذهنها را برای پذیرش و رعایت این قانون مهیا کند شبیه کاری که خود استاد با این روزنوشته انجام دادند
آقای ابوالحسنی عزیز
برای آرامشوتون برای پاسخ گویی به این آقا بهتون تبریک میگم واقعا! چون من نوعی که همکار کوچیک شما هستم رو واقعا عصبی کرد!!
مطلبی که نوشتیدو (و البته به همراه دیگر مشکلاتی که گرافیست ها باهاشون در جامعه ما مواجهن) با تمام وجود احساس کردم و متاسفانه خودم و اکثر دوستانم باهاش برخورد داشتیم و همچنان برای بهبود این وضعیت تلاش میکنیم، بخصوص عدم امکان بستن قرار داد به دلایل مختلف و عواقبش واقعا آزار دهندس.آرزو میکنم این آخرین موردی باشه که باهاش برخورد داشتین.
جناب شعیب عزیز، هنرمند ارزنده میهنمون. نگران نباشین که در طول تاریخ همیشه بودند انسانهایی که افرادی چون شما رو مورد بی مهری قرار دادند ،ولی این به هیچ وجه چیزی رو عوض نمی کنه و هنر ارزنده شما و امثال شما همیشه در نظر افراد بیشتری که برای هنر و هنرمند ارزش قائلند،قابل احترام و ستایشه.
آقای ابوالحسنی ارجمند سلام
راستش من دیشب از نقدی که بر شما رفته بود تعجب کردم و خواستم جوابی به آن بنویسم که خیلی شبیه جواب خودتان اما با شرح بیشتر بود. طرحهای زیبایی از شما دیدم که برایم مسحور کننده بود و بنظر من که هنرمند هم نیستم اما میتوانم ادعا کنم هنردوستم، نمیشود تا دست بر آتش خوشنویسی نداشته باشی و بالاتر از آن، درونمایه کافی موجود نباشد، بتوانی خوب انتخاب کنی تا نهایتا چنان طرحهایی بزنی…به سهم خود از پاسخ موقر جنابعالی تشکر میکنم.
سهم من: دیدن و بیان بزرگواری آدمها برای نشر آن…
برقرار و موفقتر باشید
با عرض سلام خدمت جناب اقای شعیب
تشکر جهت پاسخ گرمتان
با نوشته شدن (من نوعی)قضیه قضاوت منتفی میشود.و البته لفض(استاد)برای اساتیدی جون استاد میرزا غلامرضا اصفهانی و شما بسیار مناسب تر میباشد حال به قطعه معروف (این نیز بکذرد)ایشان باشد که من با ان زندگی میکنم و یا…
اما موضوع جالب و نه عجیب برای من روند تولید طرح شماست.خالی از لطف نیست که بنده نیر سر سوزن هنر و ذوقی دارم که ان نیر شاید بواسطه خانواده ای باشد که سالها خلوت خودشان را با نوشتن کتاب و تحقیق و حروف فارسی پر کرده اند.به هر حال دوستان دوستان ما دوستان ما نیز هستند و قصد جسارت و تند خویی نداشته و نخواهم داشت.
شعیب عزیز
از بهترین انتخاب هایی که در طول دوران کاریت داشتی « این نیز بگذرد بود» بارها این موضوع رو باهات در میان گذاشتم. اینکه چکیده ای از فرهنگ لا ابالی و« ببینیم چه پیش می آید» را در این عبارت تبدیل به یک اثر کردی قابل تقدیر بود. کاش به آن رسول مذکور می گفتی انتخاب ها نه از سر تقدیر که از سر اندیشه است. اندیشه بیاور در این میدان. من که از سالها پیش زحماتت را دیده ام برای شناخت ظرفیت های خط فارسی. دوستانی هم که ندیده اند کمی فکر کنند که هیچ حرکتی از سر اتفاق رخ نمی دهد. تنها اندیشه و غور در مفاهیم است که ختم به یک کار به یاد ماندنی میشود.
عليرضاي عزيز هميشه گفتن ” ببينيم چه پيش مي آيد ” نشانه ي بي قيدي و بي بندوباري نيست. گاهي بايد شرايطي رو كه در بوجود آمدنش تقصيري نداريم پذيرفت و با آگاهي و فكر در مورد قدم بعدي تصميم گرفت و بعد بايد ببينيم كه چه پيش مي آيد .
آقای رسول تهمت زدنم مثل نقض کبی رایت زشته . یه خورده آدم به اینو اون کار نداشته باشه خودشو نگاه کنه همه چی حل می شه
رسول عزیز.
نمیدانم دائماً به این سایت سر میزنی یا نه. اما از تو خیلی دلگیرم که با حداقل اطلاعات در این حد بی رحمانه قضاوت کردهای.
«این نیز بگذارد» روی آن لباس، خط خود شعیب ابوالحسنی است.
ایشان از افراد صاحبسبک در ایران و از شاگردان برجسته کسانی مثل استاد ممیز و استاد جباری و … هستند و نه تنها خوشنویسی را میدانند بلکه حتی رسمالخط هم طراحی کردهاند و بعید نمیدانم که خودتان بدون اینکه بدانید از فونتهای طراحی ایشان هم استفاده کرده باشید. به عبارت دیگر ایشان فراتر از یک «خوشنویس» بوده و «صاحب سبک نوشتن» هستند.
ما مثل ایشان کسانی که خط ایرانی را بشناسند و بازآفرینی کنند در ایران زیاد نداریم.
طراحی لوگوتایپ بالای این سایت (محمدرضا شعبانعلی) هم کار ایشان است و نوشتهی ایشان. نه یک خطاط.
بسیاری از بزرگان این مرز و بوم نیز طراحیهای گرافیکی و تیپوگرافی خود را از ایشان دریافت کردهاند که نام هر یک از آنها به تنهایی بر رزومهی کسی مثل من و شما، تا لحظهی مرگ سنگینی میکند.
به کار هنری هم نمیگویند دستکاری در فوتوشاپ! هر لکهی رنگی الزاماً افکت فوتوشاپ نیست.
نمونه سایر کارهای شعیب را هم اینجا گذاشته بودم:
http://www.shabanali.com/ms/?p=2138
رسول جان. دوست دارم دفعهی بعد که به سایت سر میزنم پیامی برای شعیب بنویسی.
و شعیب عزیز. من از طرف خودم از اینکه تواضع و بی صدا کار کردن تو و دیگران صاحبهنران این خاک، باعث میشود برخی از ما کشور چنین ساده در مورد تو و سایر بزرگان این کشور قضاوت کنیم، متاسفم.
میدانم که کسی که در این سرزمین «زندهکش مردهپرست» زندگی میکند، قید حرف و کلام و قضاوت دیگران را زده است…
با عرض سلام
اول.در پاسخی که در کامنت جناب اقای ابوالحسنی نوشتم،گفتنی ها را عرض کردم واگر سوءتفاهم ویا قصوری از بنده حقیر از نظر ایشان دیده شده خواهشمندم عذرخواهی دوباره من را از اینجا پذیرا باشند.
اما دوم.در پاسخ استاد محترمم جناب اقای شعبانعلی
جناب اقای شعبانعلی عزیزٍ،بنده پس از باز شدن صفحه مرورگرم اولین سایتهایی را که جستجو میکنم صفحه شما و جناب دکتر شیری عزیز میباشد بنابراین علاوه بر انس و الفتی که به شما دارم،همین گونه به دوستان شما.
در کامنت اولیه من،از لفظ (من نوعی)استفاده شد که دقیقا و بدون هیچ ابهامی خودم را مورد خطاب قرار دادم تا خدایی نا کرده به کسی توهین و یا تهمت زده نشود.اما از سر لطف بعضی از دوستان،بنده بصورت مستقیم بیرحم،بی قید،بی اندیشه،تهمت زن و … شناخته شدم.بنابراین معانی این کلمات زیاد بر بنده سخت نبود.اما آنچه بر من سخت تمام شد
این بود که:زمانی میخواهیم ارادت بیش از اندازه خود را به شخصی نشان دهیم دیگری را که هچ تقصیر و گناهی نداشته تخریب میکنیم تا خود چون چشمه ای صاف و زلال و بی آرایه پدیدار شویم.
این بود که:افکار پلید خود را که قادر به بیانشان نیستیم با زبان و با نقل قول دیگران بیان میکنیم.
این بود که:سخن از اندیشه میزنیم اما غافل از یک لحظه اندیشه.من نیز مسلمانم و میدانم یک ساعت تفکر برتر از هفتاد سال نوک زدن بر زمین است.
این بود که: زشتی و تهمت را میدانیم ولی باز در نصیحت کردنمان گرفتار آن میشویم.
و خوشحالم از اینکه:هنوز افرادی وجود دارند که تفاوت لکه رنگ و افکت فتوشاپ را میدانند و آن را به شعور هنری بنده هدیه میدهند.
و خوشحالم از اینکه:هنوز شعیب هایی وجود دارند که کلام افراد را قبل از قضاوت وا کاوی میکنند.و ودر مرتبه اول ان را بخود یا دوستانشان نسبت نمیدهند .چه زیبا نوشت برایم((نمیدانم باید از کجا بنویسم از این که “شمای نوعی” با فوتوشاپ و افکت، تصویری زیبا خلق کنید و کسب درآمد کنید.یا برایتان روند تولید طرحم را بنویسم))
هرگز قصد نوشتن این متن را نداشتم(یاد اون کوچه بنبست تامس هریس و اوردنگی میفتم) ولی استاد میدانم که کسی که در این سرزمین «زندهکش مردهپرست» زندگی میکند، قید حرف و کلام و قضاوت دیگران را زده است…(مهندس محمد رضا شعبانعلی)
واما در پاسخ (رسول جان. دوست دارم دفعهی بعد که به سایت سر میزنم پیامی برای شعیب بنویسی)تنها میتوانم کلام زیبای شما را برای شعیب و یاشعیب های این مملکت بنویسم که:و شعیب عزیز٫ من از طرف خودم از اینکه تواضع و بی صدا کار کردن تو و دیگران صاحبهنران این خاک، باعث میشود برخی از ما کشور چنین ساده در مورد تو و سایر بزرگان این کشور قضاوت کنیم، متاسفم.
رسول عزیز … من هم می خوام به عنوان یکی از اعضای این خونه از تو بخاطر این کامنتت و مخصوصا ۲ جمله آخرت، ازت تشکر کنم.
من هم نظر شهرزاد رو تکرار میکنم 🙂
ممنون آقا رسول که اومدی و حرفت رو زدی و دلجویی کردی…
با اجازه استاد شعبانعلی و آقا شعیب که برام بسیار با ارزش هستند، اگر اشکالی نداشته باشه میخوام یک حرفی رو اینجا به بهانه گفتههای شما مطرح کنم. قصدم تایید کسی نیست فقط مشابه اتفاقاتی بود که برای خودم پیش اومده:
چیزی که برام جالب بود نکته سنجی ای بود که حرف دل من هم بود
“زمانی میخواهیم ارادت بیش از اندازه خود را به شخصی نشان دهیم دیگری را که هچ تقصیر و گناهی نداشته تخریب میکنیم تا خود چون چشمه ای صاف و زلال و بی آرایه پدیدار شویم.
این بود که:افکار پلید خود را که قادر به بیانشان نیستیم با زبان و با نقل قول دیگران بیان میکنیم.
این بود که:سخن از اندیشه میزنیم اما غافل از یک لحظه اندیشه.من نیز مسلمانم و میدانم یک ساعت تفکر برتر از هفتاد سال نوک زدن بر زمین است.
این بود که: زشتی و تهمت را میدانیم ولی باز در نصیحت کردنمان گرفتار آن میشویم.”
با اجازه استاد میخوام یه حرفی بزنم.
ارادات بسیار زیادی به مطالب و دیدگاه هاشون دارم و سعی میکنم عمده نوشته هاشون رو دنبال کنم ولی زیاد نمینویسم. البته هروقت نظری داشته باشم و خیلی نگهداشتنش برام سخت باشه و نتونم صبر کنم مینویسم (حالا چه تقدیر و تشکر و چه اعتراض)
تجربه بهم نشون داده که همونطور که شما هم گفتید (حالا لزوما این روزنوشته رو نمیگم) یک عده آدم هستند که برای خودابرازی و پنهون کردن خودشون و اینکه فقط تایید گرفته باشن (حالا نمیدونم به چه دردی میخوره در فضای مجازی!) میان نظرت رو نقد میکنن. بخصوص وقتی مخاطب اصلیت با کمال احترام خود استاد هستش. یکی دو هفته پیش یک متن بدون نام برای یکی از روزنوشتهها نوشتم که خیلی مکنونات قلبیم بود نسبت به گفته استاد و در عین اراداتم، صادقانهترین و دلسوزانهترین دیدگاهم رو نوشتم و البته به ظاهر مخالف موضعشون! و البته میدونستم با توجه به شناختی که ازشون دارم قابل تامل میتونه باشه براشون و بهش فکر میکنن (مهم این بود که ایشون حرفم رو بفهمن و به قول خودشون مخاطب خاصم خودشون بودن و بس. اونقدر برام مهم بود که دوست داشتم اشتباه دیدگاهشون رو بگم و بخوام جور دیگه نگاه کنن، حالا ممکن بود اشتباه هم فکر کرده باشم!) حالا یک عده آدم … نمیدونم چرا اومدن زیرش هی نوشتن و در ازای اعتراض به حرف من که هیچ مشکلی هم نداشت و نظرم بود (مثل خودشون که نظر میزارن) نوشتن و جالبتر اینکه دائما اعتراض کردن که تو که فلانی رو نمیشناسی چطور جرات میکنی اینطور خطابش کنی و فلان و بهمان. اونقدر تعجب کردم و دلم به حال نویسنده این صفحات سوخت که اشکم درومد. نه به خاطر خودم به خاطر اون محمدرضایی که حیفه برای این آدما بنویسه.
اونقدر به خودشون اجازه و جسارت میدن که بدون اینکه حرفی داشته باشن فقط میخوان بنویسن. حالا کی تصمیم بگیرن فکر کنن خدا عالمه!
نمیدونم چرا فکر میکنن حق بیشتری دارن! دوست داشتم بنویسم تو مگه منو میشناسی!؟ تو از کجا میدونی من چند ساله ایشون رو میشناسم. اصلا شاید یکی از دوستان نزدیکش باشم که دارم با یه اسم دیگه نظر میدم (که البته یکبار به خودشون هم گفتم) چطور فکر میکنی که جرات میکنی اینطور حرف بزنی؟ یاد مباهله میافتم که چقدر به جاست آدم یه بار واقعا اینجور آدما رو به چالش حقیقی بکشونه
به محمدرضا حق میدم که ناراحت بشه به بعضی از دوستاش تندی نشون دادم با این نوشته ولی من ارادت زیادی دارم هم به خودتون و هم به عمده مخاطباتون و الان میتونم لیستی از این آدما رو بنویسم که چقدر از خوندن کامنتاشون لذت بردم و یاد گرفتم و …. روی این نقدم به آدماییه که فقط یه الزام دارن برا نوشتن.
قبلا ازتون یه خواهش کردم. الان هم دوباره تکرار میکنم. لطفا این امکان رو به سایت اضافه کنید که بدون نیاز به تکرار مکررات بتونیم با یک like یا dislike نظرمون رو بدیم. اونوقت شاید هم تعداد کامنتای اجباری بیاد پایین و هم معلوم بشه حرف من از نظر دیگران (هرچند بازم جامعه آماریش قابل تامل میشه) چقدر مورد اعتناست. فکر میکنم در اونصورت شما هم فرصت بیشتری برای پاسخ و بررسی نظرات دوستان پیدا میکنید.
صادقانه اعتراف کنم که تحمل شما برای شنیدن حرفای من و دیگران ستودنی ست. من چنین توانی رو در خودم نمیبینم (که اگر داشتم الان داغ نمیکردم) و امیدورام همیشه استوار باشید و برقرار
دوست عزیز آقای رسول
یکم با دقت تر برخورد کنین، اول متن رو درست بخونین و بعد راحت صحبت کنین… واقعاً من جای شعیب ابوالحسنی که دیگه هنرمند بودنش و نه فوتوشاپ کاریش به هممون ثابت شده، ناراحت شدم وقتی نظرتونو خوندم… کاش میشد نظرتونو بعد از خوندن دوباره متن استاد ادیت کنید…
یک روز در کلاس خطاطی ، استادم سرمشق عشق داد!!!
میدونی رسول ! باید کلمه را طوری می نوشتیم که در یک بیضی فرضی قرار می گرفت، جای نقطه ها ، حروف “ع” و “ق” …من یک شب تا صبح نوشتم ….در نمی آمد… باورت نمیشه دیوانه شده بودم، اصلاً با آن اصولی که گفته بود جور در نمی آمد و از این عشق راضی نبودم!!!فرداش دست از پا درازتر رفتم کلاس
استاد یک نگاهی کرد و گفت: من اصول را به شما یاد میدهم اما تا عاشق نباشی نمی توانی مشق عشق کنی!
….
اینجا کمپین حمایت از هنرمندان نیست!!! چون ارزش کار هنری را اهل دل می دانند..
تو مقصر نیستی در دنیای پرسرعت امروز که میتوانی در کسری از ثانیه هر نوع اطلاعات عمومی و خصوصی ، راست و دروغ را از اینترنت بگیری و با ابزار گوناگون تغییر بدهی و به خورد بقیه بدهی …
دیگه کار هنری ، رسم الخط عشق، بوی دوات و صدای قژ قژ قلم روی کاغذ برایت معنایی نداره…
امیدوارم یک روز عاشق بشی ( ;
بله …متاسفم خیلی زیاد…
سال گذشته چندبار برای کسب اجازه ترجمه و نشر یک کتاب ایمیل زدم ولی هنوز جوابی دریافت نکردم
نمیدونم مشکل کجاست. راستش چاپش نکرده بودم تا هفته پیش دیگه صبرم تموم شد و به چاپخونه سفارش چاپ دادم.
۵۰۴۰ تحریم میشود پس!!!
آقای شعبانعلی
خوبه که دردها رومی گی…
من خودمم تا حالا رعایت نکردم احتمالا بدلیل اینکه دزدی رو درست برام تعریف نکردند.
واز شما بدلیل ایجاد trust zone تشکرمی کنم.
تنها کاری که ازم برمیومد این بود که برم توسایت ۵۰۴۰ و اعتراض کنم. این کار را کردم. به بقیه دوستان هم پیشنهاد میکنم اینکارو بکنن. کمتر از ۶۰ ثانیه زمان میخواد. حداقل میفهمن که ما فهمیدیم!
سلام استاد منم نمیدونستم این قانون کپی رایت ممنون که به ما راه درست زندگی کردن را نشان میدید.من همین الان رفتم و یک کامنت از نوع شکایت براشون نوشتم.
آقای شعبانعلی عزیز فرهنگ سازی در مورد کپی رایت در ایران شاید کمی بیشتر از صد سال طول بکشه
یه شرکتی هست به اسم پروشات پارس مهر
این شرکت دو تا محصول داره لرد ویندوز و لرد اندروید که مجموعه ای از کپی نرم افزارهای خارجی است
غرفه این شرکت در نمایشگاه الکامپ، جدا از غرفه سازی پر زرق ، برقش یک ویترین داشت با انواع جایزه ها و لوح هایی شرکت که توی چند سال گذشته گرفته
خوب بالاخره یک شرکتی امده و از بی کپی رایتی بهره برده، کلی فکر کرده!!! یک بسته که قیمتش باید ۱۰۰ میلیون باشه رو درست کرده و قیمت زده ۵۰ تومن بعد هم خوب میفروشه. خوب این فروش که نیازی به استعداد و بازاریابی و بازارسازی نداره. این یه فرصته که بی قانونی بهش داده و سرمایه ای صرفا مادی که برای تهیه بسته ها صرف شده
حالا لیست جوایز رو ببنید
http://parsnew.com/Pages/About.aspx
برخی از افتخارات کسب شده توسط شرکت پروشات پارس مهر:
– دریافت جایزه Prestige & Quality از کشور اسپانیا در سال ۲۰۱۲
– دریافت گواهینامه کیفیت و اعتبار اروپا در سال ۲۰۱۲
– دریافت جایزه عقاب طلایی اروپا در سال ۲۰۱۲
– دریافت لوح تقدیر از دانشگاه صنعتی شریف
– دریافت لوح و تندیس از کنفرانس بین المللی مدیریت
– دریافت تندیس پیشتازان کیفیت در تولید ملی
– دریافت لوح و تندیس به عنوان کارآفرین برتر
– دریافت لوح و تندیس به دلیل رعایت حقوق مشتریان و مصرف کنندگان
– دریافت مدال جهادگر اقتصادی بدلیل فعالیتهای چشمگیر در حوزه های مختلف صنعت و از جمله حوزه فن آوری
– دریافت لوح و تندیس به عنوان شرکت برتر مهندسی در کنگره ملی بزرگان مهندسی ایران
– دریافت لوح و تندیس بدلیل مدیریت فعال و موثر در حوزه فن آوری اطلاعات
– دریافت تندیس ویژه از همایش مدیران برتر بدلیل سوابق حرفه ای در حوزه فن آوری کشور
– دریافت تندیس فرهیختگان کشور
– دریافت لوح و تندیس به عنوان شرکت برتر در حوزه فن آوری های نوین
– دریافت لوح و تندیس به عنوان برترین شرکت ایران در زمینه تولید بسته های نرم افزاری
– دریافت جایزه تعالی نخبگان از ITEC 2012
– دریافت نشان ویژه صنعتی سازان کشور
– دریافت تندیس ویژه پیشتازان کیفیت در تولید ملی
– دریافت تقدیرنامه از کمیسیون ICT و فن آوری های نوین
– دریافت تندیس ویژه از کنگره نوآوران فناوری، IT و انفورماتیک کشور بدلیل تولید مجموعه لرد
– مورد تایید و تقدیر تنی چند از بزرگان مدیریت جهان
من که بعد از ۱۵ سال کار شرکتی در ایران می فهمم که همه این جوایز با پول به دست اماده،
حالا کاری نداریم که اسم شرافتمندانه کار طرف کپی کاریه و تو اروپا شرکت های نرم افزاری اگر پیداش کنند، کم کم باید سی سال زندان بره ولی از اسپانیا جایزه گرفته. من می خواهم از اون با وجدانی! که به این بنده خدا نشان عالی کیفیت در تولید ملی داده بپرسم که اخه این تولید ملی ماست؟ کپی کردن فتوشاپ شرکت ادوبی و ویندوز مایکروسافت تولید ملی ماست؟ بعد ما میگیم ما می خواهیم صنعت اول بشیم؟ ما می خواهم اخلاقیات رو در دنیا زنده کنیم؟
یعنی میشه به اندازه چند میلیون خرج کرد و شرافت یک مملکت رو به گند کشید؟
یعنی کسی هست که به خاطر برگزاری یک جشنواره و کنفرانس و جذب اسپانسر شرکت برتر حوزه فن اوری کشور رو یک کپی کار معرفی کنه؟
شاید بهتربن مثالش همانی باشه که شما در مورد ماشین دزدی و نوشته روی داشبورد گفتید. دوستان اقلا در هنگام دزدی هوار نکشید!!!
محمدرضای عزیز. واقعاً درد داره دیدن این اتفاقات. من هنوز معتقدم «انجام یک کار» و «قبیح بودن آن» دو اتفاق مستقل است (که تو هم در جملهی آخر با آن ارجاعی که دادی احساس میکنم در حوزهی کپی رایت در ایران هم عقیدهی من هستی).
من هرگز آرزو نکردهام که تن فروشان را از داخل خیابانها جمعآوری کنند یا حتی به آنها توهین کنند. چه آنکه این شغل را بخشی اجتناب ناپذیر از یک نظام اجتماعی میدانم.
اما به قول تو اگر به تنفروشان لوح و مدال بدهیم، ماجرا سخت میشود…
الان این اتفاق در حال افتادن است…
نه تنها کار اشتباه فراگیر شده، بلکه قبح آن به فراموشی سپرده شده…
اول از همه که خسته نباشید آقای شعبانعلی عزیز.
دوم هم متشکرم از انتشار نظر، به هر حال شاید چون اسم شرکت هست و عناوین جایزهها، شاید تصمیم گیری در مورد انتشارش کمی سخت بوده، اما اگر می خواهیم چیزی تغییر کند، باید به سختیها تن دهیم.
کاملا با شما موافقم، شاید در شرایط کنونی عدم رعایت کپی رایت خارجی برای ما اجتناب ناپذیر باشد، هرچند که در نهایت منافع آن از مضرات آن بیشتر است و فکر می کنم اگر کپی رایت (چه خارجی و چه داخلی) در ایران درست اجرا میشد خیلی از معضلات فرهنگی و حتی کارافرینی چه در حوزه حکومتی و چه در حوزه مردمی حل میشد. ولی چیزی که الان اتفاق می افته اینه که نه تنها قبح قضیه شکسته شده، بلکه بهش مدال افتخار هم میدهند و تبدیل به ارزش شده است.
محمدرضا جان. برای بهبود اوضاع، روشی جز حرف زدن وجود نداره. هنوز به نظرم خشونت کلامی بهتر از اینکه که در کلام آرام باشیم و خشونت اقتصادی ایجاد کنیم.
من خودم هم انتقادها رو میخونم و انتقادهای دیگران از خودم رو تایید میکنم و گاهی عصبانی میشم و نق میزنم و …
اما این دعواها رو به آرامش تایید بیهوده و سرسری ترجیح میدم. مطمئنم مدیران خوب این سرزمین میدونند که انتقادهای من و تو و دیگران، برای نابود کردن بنای نیمهکارهی موجود نیست. بلکه برای تکمیلش هست…
حرف حرفه حقه .
چقر این جملتون همچین اسای بدلم نشست” شرطی که ما، حاضر باشیم برای «مغز»، بیرون از «بشقاب کلهپاچه» و «هنگامی که در سر یک انسان کار میکند»، پول پرداخت کنیم!”
مخصوصا واسه هنرمندها وکسانی که پای اثرشون وقت م ذارن ذوق می ذارن… هرکسی اصلن. پزشکا.. و…..نقاشا! مترجما! این ترجمه خیلی زور داره. چون من خودم توش هستم می گمااآ
سلام جناب مهندس
این سایت به یکی از دوستهای خوب من تبدیل شده گاه و بیگاه به اون سر میزنم وقت و بی وقت راحت میشه بهش سر زد
نه میخواد لباس رسمی بپوشی نه ادا و کلاس و اینها … نه منتی رو سرت میزاره کاش همه دوستا اینجوری بودن…دلم برا یه دوست خوب یه همکار خوب که با تو مثل کاسب رفتار نکنه لک زده… همچنان دوست خوب من بمان و به خاطر بودنت ممنون
من آدرس ایمیلی پیدا نکردم. ولی براشون کامنت گذاشتم. به دوستتون بگید خیالشون راحت باشه. فردا پس فردا خودشون تماس می گیرند (با اون کامنتی که گذاشتم) 🙂 البته میدونم هدف شما چیز دیگه ای بود.
من کتاب پی دی اف زیاد دانلود کردم. بعضی سایتها میگفتن که از ناشر اجازه دارند . ولی الان با خوندن مطلبتون دیگه مطمئن نیستم. عذاب وجدان گرفتم استاد.
راستی من هنوز لیسانس هم نگرفتم!
سلام آقای شعبان علی
چند وقت پیش داشتم دنبال یکی از سخنرانی های علی شریعتی میگشتم . که به دلیل این که خانم تاجدینی Search engine optimization خوب بهینه کرده بود با وجود بی ربط ای به موضوع یکی از یکی از نتایج نخست اوده بود .
شما رو با آقای شعبانی نمانده مجلس کرمانشاه اشتباه گرفتم. با خودم گفتم چه غلط ها برم ببینم Content Management System چی ؟ یه مدت down کنم . بکنم اش سوژه استاداری
داشتم مطالب رو به قصد پیدا کردن سوژه می گشتم که در نوشته های شما غرق شدم . هر چه بیشتر میخواندم بیشتر مجذوب شدم . بیشتر غرق شدم . والد درون ام ازم میخواست میگفت : اشکان تو هم باید این طوری بشی ، کودک درونم ، چگ ام میگرفت . بهانه میگرفت . من می خواستم مثل شما بشم . من میخواستم مثل شما بنویسم . مثل شما حرف بزنم ….
اما نتوانستم …
من نتوانستم مثل شما باشم ،من درونی ام شکست “من ” رو ازم گرفت . و مثل شما شدم . یه کپی از شما
و حالا هر روز منتظر ام که یه مطلب بگذاری و کپی اش کنم
سایت ام دیگه تمدید نکردم . فیسبوک ام تمام ان کپی شده . سیستم عامل backtrack پاک کردم ویندوز xp نصب کردم . کتاب CEH (Certified Ethical Hacker( که داشتم ترجمعه میکردم هنوز صفحه ۱۳۴ ه
داشتم استاندارد ISO/IEC 27000 بهینه سازی میکردم که با سازمان های ایرانی هم خوانی بیشتری داشته باشه
این قدر این پروژ ISMS برام مهم بود که شماره تلفن ام ۹۱۸۲۷۰۰۰XX گرفتم .
خلاصه بگم محمد رضا تو با این ادبیات ات شیر رو از تو جنگل رام میکنی میاری . میگذاری پای رادیو مذاکره ات
اما به شیر کمک نمیکنی ، شیر قرار نیست حرف بزنه
واسه من شخصا گوش دادن به رادیو مذاکره در محیط کارم عالی بوده ، اما هدف های من عوض کردی ، من کلی دوره شبکه امنیت دیدم . اماحالا میخوام مذاکره کننده بشم .
بايد چه بكنم ؟
اشکان.
همهی مطلب رو خوندم. چند بار.
دارم به جملهی آخرت فکر میکنم. به من مهلت کوتاهی بده ببینم چجوری میشه به چنین سوال کلی اما مهمی، یک راه حل ساختار یافته داد…
درود بر آقا اشکان
این سخنی بود که مدتی بود واژه ای برای بیانش نمی یافتم
به امید بهترین و زیباترین پاسخ از آقای شعبانعلی گرامی
ممنون از آگاهی بخشیتون. همین طور از آقای دامن افشان به خاطر لینکهای مفیدشون.
منم شعر میگم ،ولی هیچ جا ثبتشون نکردم. و اولین واخرین باری که شعر هامو به اصرار معلم ادبیاتم در ، جشنواره مسابقات فرهنگی وهنری سراسر کشور که اون سال یعنی سال ۸۸ در شهر همدان برگزار شد ،شرکت کردم ،تو کشور نفر اول شدم. اما چند تا از شعر هامو به عنوان یادبود از خودم، در دفتر خاطرات نزدیک ترین دوستم ، نوشتم ،که البته خودشم شاعر بود ، بعد ها کتابی رو برای خودش چاپ کرد و چند تا از شعر های منم به اسم خودش ،بدون اجازه از من ، نوشته بود. اقای دکتر شعبان علی ، برنامه تون دیدم در شبکه اموزش و کلی از شما برای خانوادم تعریف کردم ،واما اقای سیاری هی میگفتن ،دکتر شعبان علی ، پیش خودم گفتم الانه که اقای شعبان علی بگه : من دکتر نیستم. من چقدر خوشحالم که این خونه ی مجازی شما هست وما این افتخار رو داریم که اینجا هم با شما باشیم. البته با اجازه شما صاحبخونه ی عزیز.
برنامه ایی که با ۳۰ دقیقه تاخیر شروع شد…!
من بجای محمدرضا چندین بار با عصبانیت فریاد کشیدم توو دلم که آقااااا ! ایشون “دکتر” نیستنتتتد.
ولی واقعا سهم محمدرضا و استاد بزرگوارشون جناب آقای حیـــدری از “رسانه ملی” تنها ۴۵ دقیقه ست؟؟!!!
سلام استاد
مدت هاست که تیوی نمیبینم الان یهو شمارو بعد مدت ها در شبکه آموزش دیدم تعجب کردم.دیگه آخرای برنامه بود انگاری داشتین درباره همایش کسب و کارو… حرف میزدین.ب شما گفتن آقای دکتر؟!!!!! نکنه بالاخره دانشجو دکترا شدین؟ البته مدرک دکترا هم نداشته باشین این عنوان برازنده شماس.امیدوارم همیشه شاد باشید آقای محمدرضا.
نه اون بنده خدا اشتباه گفت. به مجری گفته بودم که بگه مهندس…
من هنوز فکر میکنم تصمیمم در مورد دکترا نخوندن درسته…
اگر چه مطمئن نیستم همیشه ایدهی من این باشه…
با سلام خدمت شما استاد بزرگوار
بنده دانشجوی کارشناسی مهندسی صنایع هستم و به امور تجاری سازی و همچنین بحثهای تجاری و قراردادهای تجاری بین المللی شدیدا علاقه مند هستم.
میخواستم ازتون خواهش کنم منو برای نقطه شروع سیر مطالعاتی و همچنین کارهای عملی دراین زمینه ها راهنمایی کنید .
خیلی خیلی متشکرم
ارادتمند شما محمد نوری
محمد جان. به من فرصت بده تا در این مورد بیشتر بنویسم…
با سلام خدمت شما استاد بزرگوار
ضمن عرض ادب
از شما خیلی خیلی ممنونم و صمیمانه قدردانی میکنم
و بابت قضاوتهای عجولانه (در رابطه با تایید نکردن دیدگاههای بنده) در باره شما طلب حلالیت میکنم و امیدوارم مرا بخشیده باشید.
بدانید که منتظر راهنمایی شما هستم .
موفق باشید.
محمدرضا
سلام
قسمت اول:
در آیه ۲۸۲ سوره بقره، خداوند به اهمیت نوشتن قرارداد و گرفتن مدرک و سند در معاملات سفارش کرده است.
یکی از نکاتی که در این آیه، داره به ما گوشزد میکنه، این هست:
وقتی شما معامله میکنید و قرارداد نمیبندید،
عده ای از همین افراد( طرف معامله شما) به طور قطع و یقین و صددرصد حق شما را می خورند.
این یک قانون است. ( وجود داره )
این یک حقیقت است.
خداوند خالق انسانها میباشد و انسانها را بهتر از هر کسی میشناسد.
این نوع کلاهبرداری در گذشته بوده، الان هست و در آینده خواهد بود.
پس ما دو راه انتخاب داریم:
۱- در معاملات قرارداد ببندیم و مسایل حقوقی را در نظر بگیریم.
که نتیجه اش اینه : میتونیم حقمون رو از طرف مقابل بگیریم.
۲- در معاملات به طور شفاهی معامله کنیم.
که نتیجه اش اینه: حقمون رو بخورن و کاری نتونیم بکنیم.
( تذکر: البته گاهی اوقات، راه هایی برای گرفتن حقمون وجود داره)
قسمت دوم:
محمد رضا، امیدوارم با مشورت با دوستان حقوقدانی که داری بتونی حق دوستمون رو
(شعیب ابوالحسنی) رو بگیری.
قسمت سوم:
امیدوارم همه ما به این آیه قرآن ایمان بیاریم و بهش عمل کنیم.
پاراگراف آخر متن من رو به یاد یه متن از نمایشنامه باغ آلبالو از چخوف انداخت. البته اگه سرنوشت “اصلاح” رو واسه جامعه در نظر بگیریم.
“زمستان که می آید گرسنه ام، مریضم، دلهره دارم، فقیرم. مثل یک گدای سر کوچه ام و هر جا تقدیر براندم، می روم و جایی نیست که پا نگذاشته باشم. اما روح من همیشه، در هر لحظه از شب و روز، از امید آینده سرشار است. من روزهای خوشبختی و مسرت را پیش بینی می کنم، من آن را کاملا درک می کنم، … خوشبختی آنجا است. روز سعادت نزدیک و نزدیکتر می شود. من حتی صدای پایش را می شنوم. و آیا نباید آن روز را با چشم دید؟ آیا نباید آن را شناخت؟ چه اهمیتی دارد اگر هم ما بدان روز نرسیم. دیگران که از آن برخوردار خواهند شد …”
امیدوارم کارهای اخلاقی که شما اینجا انجام میدین توسعه پیدا کنه و ایرانیان اصلاح بشن نه منقرض. این اطلاع رسانی وظیفه تک تک ماست. هممون به نوعی پیامبریم.
سلام آقای شعبانعلی خواهشا به سوال من جواب بدید
فرق مناظره با مذاکره چیست؟
آویشن عزیز. الان برات یک پست مینویسم راجع بهش…
درود
من شعيب عزيز رو كاملا درك ميكنم. قبلا ۲ بار لوگوهايي كه طراحي كرده بودم دقيقا به همين شكل دزديده شدن.
جالبه بدونين خيلي از اين فراخوان هايي كه يك جايزه اي رو براي انتخاب يك طرح ميذارن، بدون پرداخت هيچ هزينه اي طرح هارو ميدزدن.
اتفاقات جالب تري هم افتاده. تا حالا شنيده بودين “اسم” هم دزديده بشه؟! براي يك فعاليت اينترنتي يك نام پيشنهاد دادم كه قرار بود تو اين كار شراكتي داشته باشيم اما بعد از ثبت نام وب سايت به اسم خودشون ديگه جوابي ازشون نگرفتم و جمله معروف “برو هر كاري ميتوني بكن” رو شنيدم!
چيزي كه الان خيلي شاهد اون هستم و يك بار هم درگيرش شدم، دزدي ايده هاي كسب و كاره.
تو يك موسسه مسئول توسعه ي وب سايت و فعاليت هاي اينترنتي شون بودم. (آدرس سايتش: kaman-ac.ir) بعد از اينكه كلي ايده براي بهبود كار و جذب مشتري بيشتر بهشون دادم و نتيجش رو گرفتن و من به عنوان حق الزحمه پول طلب كردم با اخراج از اونجا و همون جمله ي معروف بدرقم كردن.
نتيجه اين شد كه پس از سال ها تلاش عطاي اين جور كارها رو به لقاش بخشيدم.
امثال شعيب و من با اعتماد تو يك فعاليت قدم ميذاريم. اما وقتي سوء استفاده ميشه ديگه به هيچ كس اعتماد نميكنيم و وقتي ميخوايم يه كاري انجام بديم جوري قراردادهاي سفت و سخت مي بنديم كه حتي انگار به خودمون هم اعتماد نداريم.
اينجور اتفاق ها تاثيرات بسيار سوئي در كليت جامعه ميذاره نه فقط تو يه بحث كاري يا …
واقعا چه بايد كرد محمدرضا ي عزيز؟
کنجکاوم شعیب رو بشناسم. کاش “روز نوشته ها” داشت …
من مشابه این درد دلهارو از دوستم که ویترای کار میکنه قبلا شنیده بودم. ناراحتیش به خاطر دزدیده شدن کاراش نبود. از اینکه مردم حاضر نیستن برای هنر پول پرداخت کنن شکایت میکرد. روزی که این حرفارو میگفت به این نتیجه رسیده بود که به هنرش فقط به عنوان ارضا کننده ی روح نگاه کنه و نه کسب درآمد. الان هم سه ساله که دیگه به فکر فروش کارهاش نیست و فقط برای دلش کار میکنه. میخوام اینو بگم که اگر الان چنین مسئله ای در کشور ما باب شده و آثار هنری و محصولات فکری خیلی راحت دزدیده میشه شاید به خاطر فرهنگ خاصمون باشه که در طول قرنها هیچ وقت به هنر به عنوان منبع درآمد برای فرد نگاه نکردیم و البته هنرمندان هم در این نگاه سهم عمده ای دارن وقتی که با شرایط سختی که همیشه براشون وجود داشته و داره، باز هم عاشقانه کار کردن و میکنن.
در مورد جمله ی آخر شما هم امیدوارم که اصلاح بشیم نه منقرض. اگر من بفهمم که پشت عشق یک هنرمند، زندگی و روزمرگی های عادی هم وجود داره، قطعا همه چیز اصلاح میشه. به امید آن روز…
… خیلی وقتها این هنرمندای نازنین، تنها کاری که از دستشون برمیاد، تنها اینه که درقبال این همه بی مهری، فقط و فقط سکوت کنن … و ای کاش مفهوم این سکوت ها درک میشد …
if you don’t understand my silence, then you don’t deserve my words.
.P.S در ضمن … من این جمله زیبای انگلیسی رو قبلا شنیده بودم … و در راستای حمایت از قانون کپی رایت، سعی کردم نام گوینده این جمله رو توی اینترنت پیدا کنم و پی نوشتِ کامنتم قید کنم، که متاسفانه به نتیجه ای نرسیدم! همه جا پای این جمله نوشته شده : unknown – !
🙂
محمد رضا .یه سری استثنا هم هست.
من آهنگ های سیاوش قمیشی رو گوش می دم و از همین سایت ها دانلود می کنم ولی اصلا راهی برای پرداخت پول ندارم.
اکثر افراد خب کردیت کارد و اینا ندارن دیگه.
خیلی غم انگیز بود ماجرایی که تعریف کردین، چقدرم این سایت جدیدا تو تلویزیون مسئولانش میان و توضیح میدن…نمیدونم چرا ناخوداگاهم حس منفی ای داشت، دلیلشم برام مشخص نبود ولی هروقت تو تلویزیون میدیدم درمورد این سایت دارن حرف میزنن، حس خوبی نداشتم.
کارشان بسیـــــــــــــــــار بسیــــــــــــــار زشت، ناپسند و غیر اخلاقی بوده، به قول یکی از دوستان باز دانلود کردن یه فایل پی دی اف یا موسیقی اونقدر متاسفانه عادی شده که قبحش ریخته با کمال تاسف، ولی این مورد حقیقتا فرق می کنه و خیلی غیر اخلاقیه، من الان از آقا شعیب عصبانی تر هستم، خیلی برام سنگین بود این موضوع، امیدوارم به گوششون برسه، میگم اگه جایی هست تو سایتشون که میشه نظر گذاشت یکی از دوستان مشخص کنه، همه این موضوع رو بنویسیم براشون که خیلی خیالشون راحت و آسوده نباشه بابت این دزدی زشت و کثیف.
فک کنم امید بی خودی که مارو هم جز دانشجوهاتون حساب کنید و جوابی بدین ما که حضورمون فقط به چندتا کامنت خلاصه می شه بازم ممنون
سلام استاد ببخشید که اینجا درخواستم رو مطرح می کنم
من شدیدا نیاز به کمک برای نوشتن یک business plan دارم می خواستم اگر افرادی که در این زمینه فعالیت می کنن یا منابع آموزشی می شناسید رو معرفی کنید خیلی ممنون میشم . تو رو خدا نگین چقد پروام جای این در خواست نیست واقعا مستاصل شدم خیلی به در بسته خوردم یه دفعه به ذهنم رسید از شما راهنمایی بخوام بازم ببخشید.
با سلام و عرض ادب
کاری که من تونستم انجام بدم ایمیل بود به سایت مذکور
در مورد دزدی کتاب در قالب اسکن کردن کتاب ها پیشنهادی چند وقتی در ذهنم هست که فکر می کنم کمی اوضاع رو بهتر کنه
این که ناشران خود پی دی اف با کیفیت خوب تهیه کنند و بر روی سایت خود یا سایت های مرجع قرار دهند هم قیمت آن پایین می آید هم فکر می کنم مقابله ای شده باشد با قاچاق
اگر قیمت چاپی کتاب ۲۰ تومن باشد فک می کنم قیمت الکترونیک آن زیر ۱۰ تومن خواهد شد – ناشر هم در این فضا سود خواهد کرد به نظر من
سلام دوستان
میتونید به این آدرس برید و براشون کامنت بذارید شاید شعیب عزیز به حقش برسه
مطمئن باشید وقتی ببینن ۲۰۰ تا کامنت براشون اومده که سایتشون رو دزد خطاب میکنه برای حفظ آبروی خودشونم که شده کاری می کنن
http://www.5040.ir/fa/contact.html
حتی اگه اتفاقی هم نیافته باز از سکون بهتره
به قول حمید مصدق عزیز:
من اگر بنشینم تو اگر بنشینی چه کسی برخیزد؟؟؟؟
آره. چیزی که هادی و ندا گفتن خوبه. باید علنا بهشون گفت. منم گفتم.
خوبه که این ها رو در فضاهای عمومی منتشر کنیم. ما می تونیم به هم کمک کنیم. و شاید این فرهنگ اصیل(!) دزدی رو تونستیم تصحیح کنیم!
سلام . وقتی قانون در این مورد کمک نمی کند ما می توانیم به خودمان کمک کنیم .
دوستان عزیز این شماره ی سایت است :
واحد شکایات و پیگیری
۰۲۱۴۴۸۶۷۴۹۱
۰۲۱۴۴۸۶۷۴۹۲
۰۲۱۴۴۸۶۷۴۹۳
لطفا زنگ بزنید و محترمانه اما با جدیت بگویید که به فروشگاهی که به این سادگی مالکیت معنوی را نقض می کند اعتماد نم یکنید حتی اگر تمام برنامه های تلویزیونی اسپانسر شود .
و ای کاش بجای آنهمه هزینه تبلیغات حقوق دیگران را رعایت کنند .
مطمئن باشید با یک حرکت دسته جمعی باه ناچار متوجه اشتباه خود خواهند شد .
شايد وقتي يه نفر پي دي اف كتاب يا آهنگ دانلود ميكنه ندونه كه داره چيكار ميكنه ، اما تو اين مورد به نظرم صاحبان اون سايت كاملا ميدونستن كه دارن آشكارا دزدي ميكنن.
ممنون بابت این نوشتهتون. منم توی وبلاگم در قالب چند پست به بررسی دزدی علمی پرداختم. شاید برای دوستان دیگه جالب باشه:
۱. رعایت نشدن قانون کپیرایت در دانشگاهها
http://panevis.ir/?p=337
۲. پاسخ به چند سوال درباره دزدی علمی (۱)
http://panevis.ir/?p=1125
۳. پاسخ به چند سوال درباره دزدی علمی (۲)
http://panevis.ir/?p=1135
۴. تکنیک Détournement: نوعی تقلب
http://panevis.ir/?p=1084
وحید جان. ممنونم. میخواستم برم لینکهاش رو یکی یکی پیدا کنم. باور نمیکردم خودت این زحمت رو بکشی. من خونده بودم و خیلی دوست داشتم…