سلام و خدا قوت اقای شعبانعلی
من خودم ادمی هستم که اهل رقابت با دیگران نیستم اما به فرض وقتی که میخوام لباس بخرم دوست دارم با توجه به سلیقه خودم یه لباس تکی باشه ولی در عین حال ب اینم فک نمیکنم برم یه لباس مارک دار با ان تومن قیمت بخرم و رو دست کس دیگری ببزنم. شاید این شکل خفیف و نرمتری از رقابت با دیگری باشه؟ نظر شما چیه؟
و اما راجع به درس و دانشگاه هم من حس رقابت با کسی رو ندارم وبیشتر معتقد هستم مهم یاد گرفتنه و نیتیه که در روند اون درس به شخصه طی میکنم (اما نمیتونه خیلی درس باشه چون باعث پیشرفت و تعالی که انتظارشو داری نمیشه) خب احساس رضایت ایجاد نمیشه عمیقا و شاید تنها از این راضی باشی که “خداروشکر در درس x خیلیا افتادن ولی تو پاس کردیش” ولی اگر بخوام راضی بودن رو یه جور لذت بردن از نتیجه تعریف کنم نه اونجور نمیشه! . تا به الان که دانشجو هستم تنها یک سال از سالهای دوره راهنمایی رقابت کردم و خیلیم دوسش دارم. اما به نظرم در مورد درس رقابت لازمه این طور نیست؟
رقابت با خود خیلی سخته به نظرم اونم نتیجه ایه که خیلی باید در مورد خودت دقت کنی تا ببینیش شاید تو رقابت با دیگران (که مسلما ارامش ادم صلب میشه) یه مقدار نتیجه بارزتری ببینی ولی چرخه ایه که تکرار میشه و ممکنه که ببری دیگه! و اخر اخرش به این سوال میرسی که ” اخرش که چی؟”
میشه یه تعریفی از رقابت با خود بکنید و این که چجوری رقابت کنیم با خودمون چون گاهی تبدیل به درجا زدن میشه و عملا رقابتی دیده نمیشه.
خیلی ممنون

من هم هدف استراتژيك رو به هدف رقابتي ترجيح ميدهم اما از كجا بايد بفهميم كه هدفهاي استراتژيكي كه براي خودمون داريم درست هستند يا نه ؟ اگر به هدفمون نرسيديم يا راه رو اشتباه رفتيم بايد چيكار كنيم؟ اصلا اگه يه هدف برا خودمون انتخاب كرديم و بهش هم رسيديم اما بعد از مدتي بفهميم كه اصلا هدف خوبي نبوده بايد چه فكري كرد؟

سلام . من هيچ وقت بدنبال اهداف خاصي نبودم به مفهومي كه شما مطرح كرديد . ولي امروز بعد از ازدواج و داشتن بچه مجبورم هدف داشته باشم . حالا تمام تلاشم بالا بردن سطح درامدم براي تهيه مسكن و ساير مايحتاج ضروري زندگي هست . اميدوارم شما كمكم كنيد . مرسي.

یکی از نامه های بابا لنگ دراز به جودی ابوت :
جودی! کاملا با تو موافق هستم که عده ای از مردم هرگز زندگی نمی کنند و زندگی را یک مسابقه دو می دانند و می خواهند هرچه زودتر به هدفی که در افق دوردست است دست یابند و متوجه نمی شوند که آن قدرخسته شده اند که شاید نتوانند به مقصد برسند و اگر هم برسند ناگهان خود را در پایان خط می بینند. درحالی که نه به مسیر توجه داشته اند و نه لذتی از آن برده اند.

دیر یا زود آدم پیر و خسته می شود درحالی که از اطراف خود غافل بوده است. آن وقت دیگر رسیدن به آرزوها و اهداف هم برایش بی تفاوت می شود و فقط او می ماند و یک خستگی بی لذت و فرصت و زمانی که ازدست رفته و به دست نخواهد آمد. …

جودی عزیزم! درست است، ما به اندازه خاطرات خوشی که از دیگران داریم آنها را دوست داریم و به آنها وابسته می شویم.

هرچه خاطرات خوشمان از شخصی بیشتر باشد علاقه و وابستگی ما بیشتر می شود.
پس هرکسی را بیشتر دوست داریم و می خواهیم که بیشتر دوستمان بدارد باید برایش خاطرات خوش زیادی بسازیم تا بتوانیم در دلش ثبت شویم.

ممنون از مطلب خوبتون.
من هم همیشه به دوستان و اطرافیانم می گم که واسه خودتون زندگی بکنین نه برای بقیه آدما. من فکر می کنم که درستش این باشه که هر آدمی دنبال زندگی خودش باشه و برای اینکه خیلی هم از باقی آدما دور نیفته، فقط یه نیم نگاهی به اطرافش داشته باشه که بدونه چی داره می گذره. باور کنین زندگی به این شیوه به آدم یک ذهن آروم و باز رو هدیه می ده و آدم همیشه خیالش از خودش راحته.

سایت طبق روال معمول آپ نشد داشتم نگران میشدم …خدا رو شکر …مثال ازدواج برای این مطلب خیلی خوب بود …مرسی استاد عزیزم

سلام، خب من به الان دانشجوی ارشد هستم، من مثلا برای انتخاب رشته کارشناسیم صرفا یک تصمیم استراتژیک گرفتم و فقط علاقه مندی و رضایت خودم رو مد نظر قرار دادم اما برای رشته ارشدم البته اونم رشته ای هست که شدیدا بش علاقه دارم ولی خب بخوام صادقانه بگم شاید تا حد ۲۰ درصد رقابتی تصمیم گرفتم . اما حالا موقعیتی که توش قرار گرفتم اینه که دانشجو ارشدم و کارم رو هم دارم اما دلم میخواد ی شرکت دیگه هم هست که خیلی دلم میخواد توش کار کنم ولی خب میبینم همکلاسی ها و … اکثرا هرکی تلاش دارند دو تا سه تا مقاله بدن تو دوره ارشد و کنارش دکترا و … ولی چیزی که قلبا میخوام اینه که بیشتر رو کارم وقت بزارم اما خب نمیدونم تنظیم زمانی رو چطور انجام بدم یعنی دوره ارشدم معدل در چه حد کافبه یا مقاله و … چون راستش تغییر رشته هم دادم و البته دانشگاه منم بهترین دانشگاه کشوره و خب اساتید خوبی داریم که دلم میخواد حدااکثر استفاده رو از محضرشون ببرم اما کارم هم خیلی دوس دارم ولی اگه کار جدیدم رو هم بگیرم خیلی سنگین میشه چون شغل فعلی من اکثرا پروژه ای هست و نو خونه انجام میدم اما شغل جدیدم مجبور خواهم شد به طور مرتب سر کار برم ، و الان نمیدونم چکار کنم ارشد و با معدل و رساله عالی تموم کنم و ی کار ساده تو این دو سال داشته باشم یا رساله معمولی ولی هر دو کارم رو حفظ کنم

خیلی جالب بود این بحث و هدف گذاری رقابتی و استراتژیک…چیزی که در مورد ازدواج نوشتید رو میشه جور دیگه ای هم دید اینکه هدف گذاری رقابتی هم میشه این باشه که من ازدواج میکنم چون همه دوستان ازدواج کردن و …..و ازاین داستانها که کمتر میشنویم و بیشتر میبینیم …حداقل تو موردی که شما گفتین کیفیت یکم نقش داشت ….بعضی مواقع هدف گذاری رقابتی تحمیلیه از سمت جامعه فرهنگ عرف و سنت…که تو باید در زندگیت این هدف رو داشته باشی و بهش هم برسی مصداقهای زیادی میشه براش آورد….توی جامعه ما که سطح فرد گرایی یا individialism نسبت به collectivism (فکر کنم فارسیش میشه جمع گرایی یا زندگی اشتراکی)پایینتره اصولا داشتن هدف استرانژیک میتونه شاهکاری باشه و پدیده ای و رسیدن بهش که دیگه خدا …کلا که خود من گاهی دچار یک شک فلسفی میشم 🙂 که این هدفی که دارم و دارم دنبالش میکنم واقعا از فردیت منجصربفرد من سرچشمه میگیره یا نه بدلیل همون رقابت و اثبات من بهترم و تو پایینتر…واقعا گاهی دچار این خوددرگیر ی میشم:)…و به نظرم بهترین راه در این خوددرگیری همون حس و حال آدمی میتونه باشه که اینجا هم گفتین اینکه با عشق و شور چیزی رو دنبال میکنیم با نه با یک خمودی و افسردگی با علاقه از چیزی یا کسی یاد میکنیم یا نه با یکجور حرص و نگرانی و تنگ نظری اینها میتونه نشون دهنده ذات هدف باشه…
من بخوام هدف خودم رو بگم چندین ساله که من یوگا رو تجربه میکنم اویل هدفم این بود مثلا فلان حرکت رو حتما برم…روی سرم بایستم و توی کلاس چشمم به بدن بقیه بود که حالا کی دستش به زمین میرسه کی آرنجش به زمین میرسه و چطوری فلانی با فلان هیکل چاق اینقدر راحت میره رو سرش و من باید مربی بشم و چه بسا گاهی به بدنم هم فشار میاوردم که حتما حرکتی رو انجام بدم برای خوشآمد مربی و…….ولی بعد گذشت چندین سال و گذروندن دوره مربیگری دیگه این هدف رو ندارم دوست دارم شاگردی کنم و اجازه بدم هر حرکت در زمان خودش در جسم و ذهن من اتفاق بیفته و مهمتر اینکه هدف از یوگا علاوه بر جسم باز کردن گره های ذهن و روحه…میتونم بگم الان بیشتر حواسم به خودمه و الان هدفم نه مربیگری نه اینکه تو یه جمع برم رو سرم و ملت و شگفت زده کنم…هدفم شناخت بیشتر بیشتر خودمه و دستیابی به آرامشی که دلیل تمامیه بدوبدوها و تکاپوهای آدمیست…هدف استراتژیکم اینه که تا آخر عمرم بتونم یوگا رو تجربه کنم ترجیحا به عنوان شاگرد
ممنون بابت این نکته که به اشتراک گذاشتین