محمدرضای عزیزم
آشنایی با تو جزو بهترین اتفاقهای ممکن زندگیم خواهد بود. برات بهترین ها رو آرزو میکنم .

همه دوس دارن انسان باشن. این نوشته ها شاید بتونه ادم رو چند دقیقه ببره تو فکر شاید بعضی ها هم مثل من چند قطره ای اشک بریزن اما واقعیت اینه که درست چند دقیقه بعد از خوندن چشات رو باز میکنی و میبینی بچت گشنست ، زنت نیاز داره ، مادره پیرت کسی رو جز تو نداره اینه که منو تبدیل به گرگی کرده که مجبور درنده باشه منم دوست داشتم انسان باشم اما …

پدر عزیزم ،مهربان و دوست داشتنی ام ،سلام.
با خوندن این مطالب اشک تو چشمام نشست ،من حدود چند روزی میشه که پدر عزیزمو پیدا کردم،و از این بابت افسوس می خورم که چقدر دیر شما رو پیدا کردم،اما خیلی خوشحالم که هستین،چقدر به وجودتون احتیاج داشتم چقدر…من رهای شمام دختر شما ،و هر روز منتظر شما ،حرف ها تون ،تجربه ها تون و خیلی چیزای دیگه ،تو همین مدت کوتاه که از آشناییمون می گذره ،تغییرات خوبی در من شکل گرفته ،از شما پدر عزیزم خیلی ممنونم و دوستون دارم .

امشب شب ۲۱ ماه رمضونه، شاید کل پستهای این معلم عزیز که دوستان محمد رضا صداش میکنند رو خوندم. حدوده ۳-۴ ساعتی شد. این پست امشب بدجور منو تکون داد. این محمدرضای عزیز همراه دوستش دکتر شیری که من از طریق ایشون شناختمش، از ته قلب دعا میکنم و آرزوی موفقیت روز افزون دارم براشون.

من نمی دانم از کجا آمده ام
به کجا خواهم رفت
می دانم از جای دگر آمده ام و به جای دگر نیز خواهم رفت
من آن روز را به خاط می آورم که خدا در کون و مکان مرا در آغوش گرفت و از من دعوت کرد تا در جشن و پایکوبی اش شرکت کنم ……………..

سلام
گویا تحولات جدیدی صورت گرفته .میخواستم در پست ستایش این هشت نفر کامنت بگذارم ،نشد.انگار دیدگاه ها بسته شده .یک سری از کامنتها هم یه اتفاقاتی براشون افتاده انگار!

جمله «بحثهای بیهوده مجرد» و «توجه بی دلیل به جزئیات بی خاصیت» مرا تکان داد.
حقیقتا به هیچ گونه دیگری نمیتوان درسی به این بزرگی را در کلماتی به این کوتاهی بیان کرد. چه زیبا و مومنانه لطیف ترین معانی زندگی را به زیر گوشمان آواز می دهی. حقا که تو معنای معلم بودنی. پیروز و جاوید باشی

پدرم

فکر کردن به همان چند ثانیه قلبم را فشرد و آرزوهایم را به یغما برد .

اما گفتی از حرفهای نگفته و سخن های نسنجیده رها شده و ذهن کوچکم درگیر چند ثانیه ای کردی که بی گمان دیر یا زود در کمرکشی مرا خواهد برد…

«بحثهای بیهوده مجرد» و «توجه بی دلیل به جزئیات بی خاصیت»، گاه مرا به کام خود میکشد !آنجا که شیطان مهربان ترین فرشته میشود!

خدا جزیی از من من است به دستان مهربانت سوگند لحظه ای در خود گمش نمیکنم و در هیاهوی دنیا به دنبالش نخواهم گشت.

هدف هایم را بازبینی و در صورت نیاز جایگزین میکنم .

نگاه مهربان و دستان تنومندت توان آن را دارد که مرا رهسپار عرشی کند که در آن جنت در لبخندی معنا میشود که در همان چند ثانیه بر صورت نقش میبندد و اگر چنین شود به خداوند خواهم گفت :
“بی نهایت سپاسگزارم از پدری که به من آموختن را آموخت و اینکه تو را فقط برای تو بپرستم نه خوف از جهنم و به بهانه ی حوریان بهشت و چنان باشم که لایق انسانیت است”

محمدرضا فکر میکنم که رگه هایی از کتاب شیطان و فرشتت تو این نامه هست،اینطوره؟

محمد رضای عزیز خیلی خیلی خوشبختم که هم عصر شما ام خوشحالم که افتخار اشنا شدن با شما رو داشتم از نوشته هات بسیار لذت میبرم
بینهایت سپاس گذارم که برای ما جوانان کورسوی نور امیدی در جاده مه الود زندگی روشن میکنی.

توفیق بزرگیه که آدم برای اون لحظات خر زندگی کنه!
گویی همین چند لحظه ی دیگر می میریم

امروز پدرت برای آن چند ثانیه ی قبل از مرگ زندگی میکند. و معیارش برای هر تصمیمی، احساسی است که در لحظه ترک جهان خواهد داشت….

خیلی قشنگ نوشتین.تو این چندماهی که باهاتون اشنا شدم این پست خیلی برام جالب بود،و یکی از بهترین نوشته هاتون.حداقل یه گوشزد بود برام.
ممنون ازتون.

قشنگ بود.مخصوصا قسمت اخرش فوق العاده بود،ممنون محمدرضا 🙂

به نیمه رسیدم
هلال شدم
و نیمه شبی به خود نیامده دیدم
تمام شد ……………….
تا دوباره از کجا
طلوع کنم

سلام جناب شعبانعلی عزیز…خسته نباشید.
منم هم تقاضای یک پست جداگانه در مورد دکتر هلاکویی و سخنرانی هاشون رو از خدمتتون داشتم.چون فکر می کنم بعضی از صحبتهاشون واقعا تو جامعه ایرانی،عمل کردنش سخته،مثل بحث اعتماد به نفس و حرمت نفسشون.منم هم مثل هیوا تقریبا همه سخنرانی هاشون رو گوش کردم و تاثیر خیلی زیادی ازشون گرفتم.
ممنون

aseman عزیز

سلام. پاراگراف آخر مثل تمام متن نوشته شده سرشار از نکته و رمز و راز است. راز بزرگ آن اینست که مسئولیت صد درصد زندگی شخصیمان را بپذیریم و قبول کنیم مسئول هستیم.
خدا در کنار ما و در درون ماست نه ناظر بر اعمال ما.پس نمی توان بدون خدا انسان را تعریف کرد. ما جزئی از او هستیم و پاراگراف آخر (اگر درست متوجه شده باشم)بیان کننده همین مطلب است.

سپاس فراوان .

محمد رضاعزیز من شاهد ان سانحه بودم ،بله تصادف دو تا قطاری که شما مسافرش بودید قول میدم فردا بوسه بزنم به چرخهای ان واگنتی که سپر شد بین شما وان قطار طویل باری تا اسیبی به شما نرسد

حفظ مقام انسان.اري همين است تمام اهداف پشت تصميم هاي انسان

رها جان نقل قول پدرت را که از حضرت علی(ع) می باشد برایت مینویسم:
نه زندگی آنقدر شیرین است و نه مرگ آنقدر دردناک که آدمی پای بر شرافت خویش بگذارد…