با سپاس از نوشته عمیق و روشن بینانه شما استاد گرامی چه در متن اصلی و چه در کامنت ها به نظرم کارهای بنیاد بیل و ملیندا گیتس حس امید به انسان را بر می انگیزانند ضمن اینکه با خواندن دیدگاهها پرسشی برای من مطرح می شود اینکه آیا ساخت دانشگاه و سایر زیرساختهای آموزشی در کشورها توسط افرادی از سایر نقاط جهان تا چه اندازه با قوانین موجود در آن کشور شدنی است با توجه به اینکه نوع کمکهای بنیاد بیل و ملیندا گیتس آسان تر و ضروری تر است

این که اعتقاد به تو! نیست. اعتقاد به دیده ها و برداشت های ذهنی من! است!

سلام استاد عزیز و سلام دوستان همراه
شهرزاد جون سلام سال پر خیر و برکتی داشته باشی. نبودی جات خالی بود. دوستان سراغت رو می گرفتن. معلومه که خدارو شکر پر انرژی اومده ایی.
موفق باشی.

عادت کرده ایم هر روز دوش بگیریم، اما یادمان می رود که ذهن مان هم به دوش نیاز دارد. گاهی با یک غزل حافظ می توان دوش ذهنی گرفت و خوابید؛ یک شعر از فروغ، تکه ای از بیهقی، صفحه ای از مزامیر، عبارتی از گراهام گرین، جمله ای از شکسپیر، خطی از نیما
، ولی غافلیم.
عباس معروفی

دروود بر محمد رضای عزیز
خوبی دوست پر تلاش ؟ مدتی به خاطر ترافیک کاری آخر سال و دغدغه های بررسی نقل مکانم به تهران ، نتوونستم جویای حالت بشم تا امشب ، از اونجایی که از نحوه تبریکات نوین خوشم نمی یاد برات پیامک ندادم چون از نظرم ارسال یک پیامک کلیشه ای به تمام شماره های گوشی احساس خاصی را حداقل در من ایجاد نمیکنه و دیدن دوستان و یا حداقل شنیدن صدای اونها را ترجیح میدم …. من دعا کردن با هر بهانه ای که باشه را دوست دارم و برای همین لحظه تحویل سال بسیار به یادت بوودم و از خدا خواستم که یاری دهنده تو باشه در راهی که در پیش داری چه در زندگی شخصیت و چه در دیگر ابعاد زندگیت … محمد رضا نگاه به سال ۹۲ یاد آور این بود که آشنایی با تو نقطه عطفی در زندگیم شد و باعث شد من نا امید از همه جا دوباره واسه رسیدن به هدفی که داشتم با انرژی گاه زیاد و گاه خیلی کم ، تلاش کنم … می گن “: یك دوست واقعی كسی است كه وقتی همه تو را ترك كردند با تو می ماند.” و دقیقا این تو بودی که وقتی اکثر اطرافیانم در مقابلم ایستادند و با قطعیت بهم گفتن که دارم اشتباه می کنم ، به واسطه نوشته هات و shabanali.com کنارم موندی و بهم ثابت کردی که دارم راه درست را می رم ، با آموزه ها و درسها و تجربه هایی که گفتی … محمد رضا جان ان شا الله اگر نقل مکانم به تهران درست شد و امکان دیدار میسر شد ، خوشحال خواهم شد از دیدار دوستی مثل تو 🙂 … محمد رضا زندگی توی دنیا با همه ی مشکلاتی که داره در کنارش یه چیزای کوچیک و باحالی هم هست که من بهشون می گم “بهانه های کوچک خوشبختی ” مثل تو و همه دوستانو همکارانت که در این راه یاریت میکنند … از طرف من از همه اونها تشکر کن به امید روزی که من هم بتوونم مثل تو و تیم پرتلاشتوون این حرفهای مشترک را فریاد کنم …

دوست دارم محمد رضا
دوست تو محمد مهدی مسیبی
۸ فروردین ۱۳۹۳ 🙂

************************* خسته نباشی 🙂 ************************

من تو را دوست دارم و تو دیگری را، و دیگری دیگری را… و اینگونه است که همه ما تنهاییم.