محمدرضای عزیز سلام
این نوشته منو یاد یک فیلم انداخت که در اون سه نفر یاد می دادن که چه جوری میشه از مردم کلاه برداری کرد. اون ها از حرص و طمع مردم سو استفاده می کردن و به راحتی سرشون کلاه میذاشتن. بعد از پایان خیلی از کلاه برداری ها می گفتن “اگر یک چیزی رو می بینید خیلی غیر عادی خوبه بهش شک کنید”

این جمله برام دروس جذاب گیمیفیکیشن رو تداعی کرد؛
“کافی است به خواهر یا برادر کوچک خود نگاه کنید که روی موبایل، Pou بازی می‌کند و با هیجان، کثافت‌های بچه را میشوید و غذا در دهانش می‌گذارد. ” (به نقل از متمم؛ درس برنده واقعی گیمیفیکیشن کیست؟)
حس بازیچه شدن بهم دست میده وقتی بیاد زمان هایی میفتم که ساعت های طولانی در دام شبکه های اجتماعی بی خاصیت گیر می افتادم.
……
پی نوشت: معنی کلمه بازیچه رو که search کردم به این متن از نظیری نیشابوری برخوردم که شاید برای شما و دوستان جالب باشه و بی ارتباط با این بحث نباشه:
صنعت(استعاره از شبکه های اجتماعی مجازی!) بازیچه ای چند است و ما را همچو طفل، بهر دفع گریه مشغول تماشا ساخته .
پی نوشت اندر پی نوشت: نظیری نیشابوری همون شاعریه که این بیت معروف رو گفته:
درس ادیب اگر بود زمزمه محبتی // جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را