درود بر شما
“به بهشت نمي‌روم اگر مادرم آنجا نباشد.”
زنده ياد حسين پناهي

محمدرضای عزیز، بسیار زیباست این نوشته، و مرا برمی‌انگیزد که در این بیت مولانا که بسیار دوستش می‌دارم
سخنم خور فرشته‌ست، من اگر سخن نگویم ملک گرسنه گوید که بگو، خمش چرایی
دست برده و خطاب به تو بنویسم:
سخنت خور فرشته‌ست، تو اگر سخن نگویی ملک گرسنه گوید که بگو، خمش چرایی

مادر عزيز دوستت دارم
همسر عزيز دوستت دارم
درود و سپاس بر بانوان ايران زمين

محمدرضا شعبانعلی عزیز،سلام

اولا باید به عنوان کسی که کمتر از یک ماهه با شخص شما و فعالیت هاتون آشنا شدم هم تشکر کنم و هم خوشحالیم رو ابراز کنم.در عرض این مدت هم وقتی به همکلاسی ها و دوستان معرفی می کردم در کمال تعجب می دیدم خیلی ها می شناسنتون ولی من تا الآن غافل بودم :دی خوب شد که تصادفی وارد این سایت شدم!

توی این مدت،هم از محصولات تراست زون و هم از مطالب متمم استفاده می کنم روزنوشته ها رو هم دنبال می کنم
به نظر من یکی از بهترین ویژگی های این مطالب ،صرف نظر از محتوایات و موضوعات بسیار آگاه کننده و … -که البته بعضی وقتها خیلی هم مخالف نظرات مطرح شده ام-تلنگری هست که به ذهنم وارد می کنه،گاهی وقتا شدیدا آدم رو به فکرکردن وادار می کنه،که این موضوع بیشتر از هر چیزی برام جذابتره!

از اینکه آدم بتونه در مدت کوتاه به خیلی چیزهای مهمی که نسبت به اونها بی تفاوت بوده کنجکاو بشه،اشتیاقش به دونستن و تغییر بیشتر بشه،بیشتر و بهتر فکر کنه و فرصتی برای آگاه تر شدنش فراهم بشه؛باید گفت که دست محمدرضا شعبانعلی و همه دوستان و همکارنش درد نکنه.دمشون گرم!

میخواهم انسانی توانگر باشم و مادری فرهیخته.
سپاسگذارم از شما…

.امیدوارم که درک کنیم زایش بخش جدایی ناپذیر از وجود انسان مادر بیولوزیک شدن یا پدر بیولوژیک شدن بیشتر کاری که غریزه برای ما میکنه همچین شاخ غول رو نمیشکنیم کار خارق العاده ای هم انجام نمیشه منتی هم سر کسی گذاشته نمیشه مخصوصا همون بچه بیچاره …یکمم که با خودمون صادق باشیم میفهمیم پشت این پدر یا مادر شدن بیشتر فکرهایی هست که منشا اون همه خودخواهی و منیت خودمون هست مثل می خوام مارد شدن رو تحربه کنم…همرنگ جامعه بشم…آخرش که باید بچه دار بشم…بجه دار بشم ریسک سرطان فلانم میاد پایین…لذت میبرم از حس مادری…پایه های زندگی محکم میشه و به همین شکل برای آقایونی که پدر میشن…خداییش چند تا پدر و مادرن که واقعا تو خودشون میبینن میتونن یک انسان تحویل بدن و بعد تصمیم به بچه دار شدن میگیرن ………مهم همونه که اینجا واضح و خلاصه عنوان شد منش مادرانه…
و یک موضوع دیگر هم اینکه کاشکی مادر بودن و مادر شدن جدا کنیم از این حس که یک زن باید خودش رو فدا و یک حورایی قربانی فرزندانش کنه …البته این مورد بیشتر با زمان مادرای ما همخوانی داشت نه الان… مادرای امروزی رو که میبینم به جای یک انسان و یک بچه که وجودش تشنه و پاک اموزش و پرورش بیشتر انگار یه عروسک دادن دستشون….

سلام
شما خودتان، هم مادرانه فکر می کنید و هم مادرانه زندگی می کنید و به این صورت به ما زندگی یه مادرانه رو آموزش می دید.
جا داره هم به شما و هم به مادر بزرگوارتون و همه ی همراهان این خونه این روز رو تبریک بگم.
****تبریک تبریک****
****تبریک تبریک****

پی نوشت: با اینکه من به شخصه به یک روز خاص توی سال اعتقادی ندارم و معتقدم همه ی روزها می تواند روز خاص و متبرک باشد، برای کسی که هدفش کمک و اعتلای خود و دیگر انسان هاست.