سلام دوستان خسته نباشید.
من هم همچون تجربه ای داشته ام. گربه چاق زرد تنبلی که از فرط فضولی نتونسته بود تصمیم بگیره که بیاد تو و یا بیرون باشه. هوا گرگ و میش بود و من بعد از وارد شدن به پارکینگ از ماشین پیاده شدم و دیدم که درب کاملا بسته نشده . دلخور از ایراد جک درب به طرف در رفتم و با صحنه تکان دهنده ای مواجه شدم. سرش بین دو لنگه مانده بود و داشت منو نگاه می کرد . با سرعت نور پریدم و کنترل را زدم و او با فریادی خروجش را از تله اعلام کرد.رفتم جلو که وارسی اش کنم ،پرید تو بالکن و رفت بالای دیوار.
با عذاب وجدان رفتم بخشی از شامم را برداشتم و تو کوچه مثل آواره ها پیش پیش می کردم و به دنبال اش می گشتم ولی آب شده بود و رفته بود توی زمین. تا چند روز بعد که در کوچه دیدم مشغول برنامه های روزمره اش است دلم آرام گرفت.

آخی. حیوونی. دلم خیلی براش سوخت. خوبه که سرحاله. اما من شنیده بودم چون گربه‌ها خیلی بدن مقاومی نسبت به آسیب دارن می‌گن که هفت تا جون دارن.
اما مدتیه از گربه‌ی من هیچ خبری نیست. چون دوست ندارم فکر کنم بلایی سرش اومده و مُرده، با خودم می‌گم احتمالاً جایی بهتر از حیاط خونه‌مون پیدا کرده و هنوز زنده‌ست یا اینکه شاید یه همدمی پیدا کرده و زندگی جدیدی رو باهاش شروع کرده 😉
یه چیز بی‌ربط دیگه هم که به‌تازگی تفاوت‌هاش رو به چشم خودم دیدم اینه که گربه‌های مناطق مختلف با توجه به همنشینی با آدم‌های مناطق مختلف یه جور تطبیق‌پذیری با محیط‌ زندگی‌شون پیدا می‌کنن.
مثلاً گربه‌هایی که توی شهر ما زندگی می‌کنن از آدم‌ها به‌شدت می‌ترسن و خیلی زود فرار می‌کنن و اکثراً خیلی لاغر هستن. ولی گربه‌‌هایی که یه مدت پیش در منطقه‌ای از تهران، در حال رفت و آمد می‌دیدم، پشمالو و به شدت چاق و فربه بودن و ترسی از نزدیک شدن به آدم‌ها نداشتن. یه بار هم دیدم که یکی از همسایه‌های محترم اون منطقه، یه چیزی شبیه به گوشت چرخ شده توی ظرف یه بار مصرف براشون می‌ذاره، در حالیکه گربه‌های شهر ما عملاً چنین همسایه‌های ندارن و اکثراً خودشون باید از توی سطل زباله غذاشون رو پیدا کنن و از ترس آدم‌ها هم مرتباً باید در حال فرار کردن باشن.