تو که سرمست و پریشانی و شوریده سری / بکن از کلبه ی ویرانه ی ما هم گذری
بزن ای عاشق دیوانه،به دیوانه سری / به خدا از من دیوانه،تو دیوانه تری
صنما زلف پریشان تو را شانه منم / همه شب مست و پریشان در میخانه منم
همه دانند در این شهر که دیوانه، منم / که منم شهره به شیدایی و بیداد گری
به خدا از من دیوانه، تو دیوانه تری / به خدا از من دیوانه، تو دیوانه تری
نگرانم صنما سیر ز جانم نکنی / نگرانم که فدای دگرانم نکنی
نگرانم که تو رسوای جهانم نکنی / نگر افتاده ز عشق تو به جانم شرری
به خدا از من دیوانه، تو دیوانه تری / به خدا از من دیوانه، تو دیوانه تری
صنما کشتی دل را به گل انداخته ام / صنما با خم ابروی کجت ساخته ام
من دیوانه از آن رو به تو دل باخته ام / که تو هم همچو من، از خویش نداری خبری

توی همین آلبوم میگه:
پیوند عمــــــر بسته به مویی ست هوش دار!
و با شنیدنش یه نیروی عجیبی حس کردم که خواب از چشمام گرفته ….

سلام مشتی
خیلی باخودت و کانالت ومتممت حال کردم
دمت گرم
کاش بازم کانال داشتی

معلم عزیزم از بابت اینکه مجبور شدی سی روز تلفن همراه رو همراهت داشته باشی و برای آموزش ما مثل همیشه هزینه متقبل بشی ممنونم امیدوارم با عمل به هرچیزی که از تو آموختیم زحماتت رو جبران کنیم.
درس مدل ذهنی متمم رو خیلی دوست داشتم. این درس در درک درست از خودم، اطرافیانم و رویدادهای اطرافم به من خیلی کمک کرد. مطالبی که در کانال گذاشتی سوژه های زیادی برای تفکر در ذهنم ایجاد کرد. خیلی از سوالهایم پاسخ داده شد و خیلی خیلی سوال جدید در ذهنم شکوفا شد که از این بابت خیلی خوشحالم. فکر می کنم تا وقتی سوالی نباشه زندگی هیجانی نداره. محمد رضای عزیز تو به معنای واقعی کلمه معلم هستی. هر گوش شنوایی توانایی فهم مطالب رو داره وقتی تو اونهارو بیان می کنی. راستی مثال فنر رو خیلی دوست داشتم. از بابت حافظ خوانی هم ممنون.

سلام.من دانشجو هستم.دانشجوی ترم ۵ برق.اول از همه بگم که نمیخوام کامنت بذارم که الان این رشته هستم و ارشد چکار کنم!(چون فکر کنم بعد ۴ سال ادم به یه حداقل هایی تو زمینه رشد فکری دست پیدا میکنه که خودش مسیر آیندشو مشخص کنه و اونو بسازه)
درسته الان ترم ۵ هستم اما از ترم ۲ تا الان هفته ای حداقل ۳ ۴ بار (بالاخص اول هفته و آخر هفته ها)به سایتت میام و روزنوشته هات رو میخونم.الانم فردا میانترم دارم اومدم اینجا که یکم بین درس خوندنم استراحت کرده باشم.و اولین کامنتمو بذارم.
نمیدونم حرفی که تو دلمه رو چطور برات بنویسم که منظورمو درست بگیری.
من از وقتی که با سایتت آشنا شدم طرز فکرم ، نگاهم به اطرافم ،به درسم و حتی تو صحبت کردن با دوستام متفاوت شده.و البته آشنا شدن با سایتت مقدمه ای شد برا اینکه با سایت های دیگه(چه داخلی چه خارجی) آشنا بشم و تقریبا بتونم نقشه آیندمو ترسیم کنم.(لااقل به اندازه یه جوون ۲۱ ساله)
اینقد این توشته هات منو تحت تاثیر میذازه که حدی نداره.تا اونجا خوشم میاد از نوشته هاتون که حتی شده هفته ای چند بار میخونمشون.اغراق نمیکنم.چون از آدمایی که همچین ویژگی دارن خوشم نمیاد.
خوشم میاد وقتی داستان زندگیتو میخونم.لذت میبرم وقتی که توشتی”انسان های موفق قبل از صبجانه چه میکنند؟” یا “دکترا نمیخوانم….” با در” ستایش این چند نفر….”یا همون فابل صوتی که درباره ی “شهید” گداشتی و همیشه اونو گوش میکنم تا یه چیزایی رو فراموش نکنم.اما مهمترین نقطه مشترکی که بعد خوندن نوشته هات برام ایجاد میشه اینه که در طول هفته به همین توشته ای که اول هفته خوندم فکر میکنم.اینقد فکر میکنم و قضاوت میکنم که آیا به نظر خودم حرفت درست بوده با نه.
و اینکه همبشه اگه مطلبی زیبا و دلنشین نوشتی همیشه اون رو برای دوستانم ایمیل میکنم و سایتت رو معرفی مبکنم.
ممنون از اینکه لااقل نگاهم به آبنده عوض شد.
و در آخرم یه عذرخواهی بخاطز متن طولاتبم.

سلام محمدرضا جان، فهمیدنت سخت است، باید در موقعیت تو بود و بعد با تو همکلام شد. حرف زدن راحت است و عمل کردن سخت.
فکر کردم شاید بتوانم شیرینی، غمناکی و رازآلودگی شعری از نوذر پرنگ رو با تو تقسیم کنم. اگر وقتت را تلف کردم بر من ببخشای
امشب از غم در نمی آید صدای اشک من
شب چه غمگین تکیه داده بر عصای اشک من
با خیالی آسمانگون چشمه ام را ماجراست
شسته غم پیراهنش را در صفای اشک من
دیده ی لعل اشنا داند چه خونها خورده اند
شبنم ارایان گل پیرایه به پای اشک من
ای غم ات رنگین تر از خواب گیاهان بهشت
خنده‌ای گلگون برآور خون بهای اشک من
گل فشان کن خاطر افسردگان خاک را
یاد بی برگی بشوی از شاخه های اشک من

در ضمن این شعر را پوریا اخواص در آلبوم یاد بی برگی اجرا کرده است
امیر